- 25 Mayıs 2008
- 18.351
- 3.215
- 423
- Konu Sahibi belgin_815
- #81
Kesinlikle..
Bekar erkeklerin suyu çıkmış sankiBen hemcinslerimin kendini bu kadar düşürmelerine üzülüyorum..
Bende. Sağlam karakter diye ortalıkta boşuna bağırmıyoruz
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Kesinlikle..
Bekar erkeklerin suyu çıkmış sankiBen hemcinslerimin kendini bu kadar düşürmelerine üzülüyorum..
dün gecede aynı böyle bi konu açıldı hadi o kız 21 yaşındaymış.
ilk hoşlandığında adamın evli olduğunu bilmiyormş.
ayrılcaklar diye kendi kendine gelin güvey ollmuş. adamın annesi babası güya gelini istemiyolarmış kapalı gelin istiyolarmış bu kızcağızda kapalı üstüne alınmış.
asıl önemlisi adamın karısı hamileymiş ve kız inş. o çocuk doğmaz sonuçta ilerde bize ayakbağı olur diyebilcek kadar vicdansız.bide bizden dua istiyor!
konular kapanmıştı sonradan da silinmiş. hala öfkeliyim o konuya.![]()
Genelde aldatan her erkek eşini sevmez, eşinden ayrılmak üzere olur saf kadınlarda inanır böyle işte yurdum erkeği naparsın![]()
Herkes haklı, bekar erkeklerin suyu mu çıktı bunda hem fikiriz
Eleştiriyoruz ama içimden bir ses ;
40 yaşında, iki çocuk annesi bir kadın, boşanmış. Evlatları neden babasında ? Hangi imkansızlık sonucu onlara bakamıyor, eski eşiyle sorunları var mı evlat hasreti çekiyor mu ?
Bizim toplumumuzda boşanmış kadının dertleri bellidir, bırakın çocuğu olmasını, sadece boşanmış olması bile ona kötü gözle bakılmasına yeter. Yeni bir yuva yeni bir düzen ister ama onu hangi aile kabul eder ?? Tüm bunları yaşarken çok mu yalnız kalmıştır ? bir duygusal boşlukla bu evli adama inanmak mı istemiştir ? Nasıl yaşar, bu kadın çalışıyor mu, çalışıyorsa da kazandığı yetiyor mu? Ailesiyle ilişkileri nasıl, destek olan var mı ?? Yalnızlığının içinde başını dayayıp ağlayacağı bir omzu var mı ??
Dedim ya evli bir adamla ilişkinin hata olduğu konusunda hepinizle hem fikirim. Ama eleştirirken yukarıda sorduğum soruları düşünmeden edemiyorum. Hayat herkese adil davranmıyor, herkes güçlü olamıyor. Konu sahibi hayatın bir yerinde sıkışıp kalmış olabilir. Kimsenin hayatını bilmiyoruz ama olaya hep evdeki kadın tarafından bakmak, hep aşağılamak da bana doğru gelmiyor, insanların hep kötü niyetli olduğunu düşünmek istemiyorum. Hala herkesin bir kalp taşıdığına inanmak istiyorum. (Dün akşam ki konuyu tenzih ederek )
çok iyi niyetli yazmışsınız gerçeklik payı da olabilir
ama herşey bu kadar basit değil
bunalımdaydım kandım canım sıkkındı inandım kötü durumdaydım hırsızlık yaptım haklıydım öldürdüm durumlarına kadar gider
bi sonu yok yani
bazı şeyler hata kaldırmaz bana göre bu da onlardan biri ortada 3 çocuk var
o kadını düşünmedi diyeli çocukları düşünmesi lazımdı
ki kendi de çocuklarından ayrı karşıda ki kadını en çok onun anlaması lazım
Herkes haklı, bekar erkeklerin suyu mu çıktı bunda hem fikiriz
Eleştiriyoruz ama içimden bir ses ;
40 yaşında, iki çocuk annesi bir kadın, boşanmış. Evlatları neden babasında ? Hangi imkansızlık sonucu onlara bakamıyor, eski eşiyle sorunları var mı evlat hasreti çekiyor mu ?
Bizim toplumumuzda boşanmış kadının dertleri bellidir, bırakın çocuğu olmasını, sadece boşanmış olması bile ona kötü gözle bakılmasına yeter. Yeni bir yuva yeni bir düzen ister ama onu hangi aile kabul eder ?? Tüm bunları yaşarken çok mu yalnız kalmıştır ? bir duygusal boşlukla bu evli adama inanmak mı istemiştir ? Nasıl yaşar, bu kadın çalışıyor mu, çalışıyorsa da kazandığı yetiyor mu? Ailesiyle ilişkileri nasıl, destek olan var mı ?? Yalnızlığının içinde başını dayayıp ağlayacağı bir omzu var mı ??
Dedim ya evli bir adamla ilişkinin hata olduğu konusunda hepinizle hem fikirim. Ama eleştirirken yukarıda sorduğum soruları düşünmeden edemiyorum. Hayat herkese adil davranmıyor, herkes güçlü olamıyor. Konu sahibi hayatın bir yerinde sıkışıp kalmış olabilir. Kimsenin hayatını bilmiyoruz ama olaya hep evdeki kadın tarafından bakmak, hep aşağılamak da bana doğru gelmiyor, insanların hep kötü niyetli olduğunu düşünmek istemiyorum. Hala herkesin bir kalp taşıdığına inanmak istiyorum. (Dün akşam ki konuyu tenzih ederek )
Bazen olmuyor işte, benden küçük bir kız kardeşim var, 33 yaşında 9 yaşında bir oğlu var, boşanalı 5 yıl oldu. Öyle kötü şeyler yaşadı ki, geçtiğimiz yıllarda bir ilişkisi oldu,iki yıl sürdü hiç evlenmemiş biriyle, adamın ailesi kardeşimi istemedi, boşanmış ve bir çocuğu olduğu için resmen aşağıladılar garibimi (ben bunları olduktan sonra öğrendim)onu o kadar incittiler ki, el bebek gül bebek büyümüş kızımızdı, hiç iş tecrubesi yokken evlendi ve ayrıldıktan sonra asgari ücretle ancak bir iş bulabildi. Destek olmaya çalıştık ama yediremedi kendine, oğlunu babasına verdi. En sonunda bir gün bayılmış iş yerinde haber verdiler gidip aldım. Hastanede strese bağlı kalp spazmı dedi doktor.
Yattığı yatakta, abla ben kadın değil miyim, o... dan mı boşandım, benim günahım ne yemin ederim dayak yemeseydim boşanmazdım diyerek ağlamasını ölsem unutamam. İçim hala acıyor, depresyon tedavisi devam ediyor. Duygusal açıdan o kadar zayıf ki bazen çaresiz kalıyoruz. Kardeş olarak destek olmamız yetmiyor, evladının sevgisi yetmiyor, bir hayat arkadaşı istiyor. Böyle şeyler yaşadığım için insanların her halini düşünmeye çabalıyorum. İyi bir şey olsaydı kocası boşamazdı diyen insanların ne kadar ön yargılı olduğuna kızdığımı, o zavallımın yediği dayaktan bir gözünde %80 görme kaybı, sağır bir sol kulak ve çatlak bir kafatasıyla çıktığını yine de evim dediğini ve benim onu sürüyerek o evden çıkardığımı haykırmak istediğim zamanlar geliyor aklıma. Yapamıyorum altından büyük duygusal travmalar çıkabilecek hayatları olan insanlara öyle yekten kızamıyorum.
Dengesi bozulmuş,kendi evlatlarından ayrı bir insan başkasının evlatlarını düşünebilir mi bilmiyorum
kardeşinin yaşadıkları çok üzücü, umarım başlık sahibi benzer durumda değildir
ama hiç bir ayrıntı yazmamışki
burda sayfalarca konuşulmuş ama hep havada aslında
çünkü detay bilmiyoruz
tek anladığım konu, sonradan ortaya çıkan ve onun bilmediği 3. çocuk, (o da başka bi eşten olsa gerek) ve başlık sahibinin buna üzülüyor olması
kardeşinin yaşadıkları çok üzücü, umarım başlık sahibi benzer durumda değildir
ama hiç bir ayrıntı yazmamışki
burda sayfalarca konuşulmuş ama hep havada aslında
çünkü detay bilmiyoruz
tek anladığım konu, sonradan ortaya çıkan ve onun bilmediği 3. çocuk, (o da başka bi eşten olsa gerek) ve başlık sahibinin buna üzülüyor olması
10 aydır eşinden ayrılmak üzere olan birini seviyorum yetişkin bir oğlu ve bir kızı olan birini bu arada ben 39 yaşında eşinden ayrılmış 2 çocuklu ama çocuklarından ayrı olan biriyim,hergün görüşüyoruz o kadar çok seviyorum ki onu. Dünakşam cebinden talihsizce çıkardığı şeylerin arasında bir kimlik fotokopisi vardı dayanamadım baktım 14 yaşında bir kız çocuğuna ait ve o kız çocuğuda onundusustu sadece sustu o kadar açıklama yapması için sabır gösterdim hiç bişey diyemedi şimdi mesaj atmış çok üzgünmüş beni kaybetme korkusundan izahını edememiş filan
çok kötüyüm arkadaşlar içim öyle acıyoki hiçmi gülmeyecek benim yüzüm hepmi yarım kalıcam
![]()