Yaptığım hiçbir şeyde, gerçekleştirdiğim hiçbir hayalimde huzuru bulamıyorum ben. Sorunum ne bilmiyorum belki bana bir fikir verebilirsiniz diye bu konuyu açıyorum aslında.
Lise sonuna kadar ailemin mutsuz, eve tıkılı hayatına uyum sağlayamadığım için mutlu olamadığımı düşünürdüm. Gerçi hala ailemle yaşıyorum ama üniversite zamanında mutlu olmak için her yolu denedim ve bunu kendim biriktirip yaptım hep. Kurslara gittim, gezilere katıldım, gönüllü aktiviteler yaptım ama hiçbir yerde o aradığım huzuru bulamadım ben. Huzurlu ortamlarda bulundum, misafir ailelerin yanında kaldım, onların huzuruyla, yaşamlarıyla huzuru hisseder gibi oldum ama o bana ait değildi, geçti gitti. Eninde sonunda bitiyordu. Çabalamayı bıraktım kendimi eve kapattım, yine mutlu olamadım.
Tek istediğim elime kahvemi alıp, manzarayı izlerken huzurlu olmaktı, onu bile yapamıyorum. Anı yaşayamıyorum. Sürekli başka şeyler düşünüyorum. Bir keresinde arkadaşımın aklını çelip bir yere tatile ikna ettim. Sonunda ne oldu dersiniz? Tatili bana da arkadaşıma da zehir ettim. Sürekli gergindim, keşke hiç gelmeseydim o parayla başka yere giderdim dedim. Hep aynı şeyler, şu an bile rahat değilim, kafamda nasıl, neden bir sürü huzursuzluk. Bi sal kendini ne olur! Bütün gün insanlar instagram'dan bir şeyler paylaşsın istiyorum çünkü onların hayatlarındaki huzuru, eğlenceyi, mutluluğu görünce kendimi daha iyi hissettiğimi fark ettim, ben beceremiyorum ama birileri beceriyor, demek ki mümkün. Çok saçma değil mi? Bana bir çözüm öneriniz var mı? Ben neden huzurlu olamıyorum, nasıl olabilirim, anı yaşayıp tadını çıkarmayı nasıl öğrenebilirim? Şimdiden cevaplarınız için teşekkürler, gerçekten çok çaresiz durumdayım.
Lise sonuna kadar ailemin mutsuz, eve tıkılı hayatına uyum sağlayamadığım için mutlu olamadığımı düşünürdüm. Gerçi hala ailemle yaşıyorum ama üniversite zamanında mutlu olmak için her yolu denedim ve bunu kendim biriktirip yaptım hep. Kurslara gittim, gezilere katıldım, gönüllü aktiviteler yaptım ama hiçbir yerde o aradığım huzuru bulamadım ben. Huzurlu ortamlarda bulundum, misafir ailelerin yanında kaldım, onların huzuruyla, yaşamlarıyla huzuru hisseder gibi oldum ama o bana ait değildi, geçti gitti. Eninde sonunda bitiyordu. Çabalamayı bıraktım kendimi eve kapattım, yine mutlu olamadım.
Tek istediğim elime kahvemi alıp, manzarayı izlerken huzurlu olmaktı, onu bile yapamıyorum. Anı yaşayamıyorum. Sürekli başka şeyler düşünüyorum. Bir keresinde arkadaşımın aklını çelip bir yere tatile ikna ettim. Sonunda ne oldu dersiniz? Tatili bana da arkadaşıma da zehir ettim. Sürekli gergindim, keşke hiç gelmeseydim o parayla başka yere giderdim dedim. Hep aynı şeyler, şu an bile rahat değilim, kafamda nasıl, neden bir sürü huzursuzluk. Bi sal kendini ne olur! Bütün gün insanlar instagram'dan bir şeyler paylaşsın istiyorum çünkü onların hayatlarındaki huzuru, eğlenceyi, mutluluğu görünce kendimi daha iyi hissettiğimi fark ettim, ben beceremiyorum ama birileri beceriyor, demek ki mümkün. Çok saçma değil mi? Bana bir çözüm öneriniz var mı? Ben neden huzurlu olamıyorum, nasıl olabilirim, anı yaşayıp tadını çıkarmayı nasıl öğrenebilirim? Şimdiden cevaplarınız için teşekkürler, gerçekten çok çaresiz durumdayım.
Çünkü yardım isteyen biri var ve ben bunun başka yolu olduğuna inanmadığım ve buna (ruh meselesi) adım kadar emin olduğum için yazdım.
