saçma insanlar yüzünden neden siz ödün veriyorsunuz...anlattığınız bu durum, her işyerinde var...profosyonel düşün, sadece işimi yapar çıkarım de...illa duygusal bağ kurmana gerek yok iş arkadaşlarınla...zaten şunu unutma, iş arkadaşından, arkadaş olmaz...ayrıca o işyerindeki bayanlar kalıcı olmayabilirler, onlar gider, yenileri gelir...çalış, mis gibi al maaşını...onlar yüzünden sgk ve maaşından olma ablacım...sen bunları tepcen, onlar maaş alcak, ssk günlerini doldurcak..Kızlar selam,
Şuan içinde bulunduğum ortamdan yazıyorum size. Huzursuz, mutsuz.
10 aydır bu iş yerindeyim. Yalancısı, arkadan iş çevireni, riyakarı hepsi burada.
İlk başladığımda bir kız vardı onla aramız iyiydi sonra bu kızın yakın arkadaşı trip atınca oda gizli gizli konuşmaya başladı benle diğer arkadaşının yanında soğuk olup yalnız kalınca iyi oldu çocuk gibi davrandı açıkçası. Bu defa ikisi suratıma bakmaz oldu. Kendimi çok kötü hissediyorum. Evet bu zamanda iş bulmak çok zor.
Evet bu kadar zaman geçmiş sen mi pes edeceksin diye soruyorum kendime.
Ama çok yoruluyorum eve gidince bedenen değil ruhen.
Ben mutlu olmak için çalışıyorum. Öyle Allah’a bin şükür çalışmak zorunda olduğum için değil. Yani çalışmasam eşim diretmez çalış diye.
İşimden memnunum, sorumlumu seviyorum.
Ama günümün çoğunu bu ortamda geçiriyorum. Sürekli gözlerim dolu geziyorum.
Siz olsanız ne yaparsınız ?
Bugün ciddi ciddi istifa etmeyi düşündüm.
Yalnız hissediyorum kendimi.
Çok yalnız.
işyeri işyeridir. günaydın, nasılsın,iyi akşamlar bu kadar. 18 yıldır aynı işyerinde çalışıyorum kimseyle kanka değilimKızlar selam,
Şuan içinde bulunduğum ortamdan yazıyorum size. Huzursuz, mutsuz.
10 aydır bu iş yerindeyim. Yalancısı, arkadan iş çevireni, riyakarı hepsi burada.
İlk başladığımda bir kız vardı onla aramız iyiydi sonra bu kızın yakın arkadaşı trip atınca oda gizli gizli konuşmaya başladı benle diğer arkadaşının yanında soğuk olup yalnız kalınca iyi oldu çocuk gibi davrandı açıkçası. Bu defa ikisi suratıma bakmaz oldu. Kendimi çok kötü hissediyorum. Evet bu zamanda iş bulmak çok zor.
Evet bu kadar zaman geçmiş sen mi pes edeceksin diye soruyorum kendime.
Ama çok yoruluyorum eve gidince bedenen değil ruhen.
Ben mutlu olmak için çalışıyorum. Öyle Allah’a bin şükür çalışmak zorunda olduğum için değil. Yani çalışmasam eşim diretmez çalış diye.
İşimden memnunum, sorumlumu seviyorum.
Ama günümün çoğunu bu ortamda geçiriyorum. Sürekli gözlerim dolu geziyorum.
Siz olsanız ne yaparsınız ?
Bugün ciddi ciddi istifa etmeyi düşündüm.
Yalnız hissediyorum kendimi.
Çok yalnız.
KHuzursuz, mutsuz.
10 aydır bu iş yerindeyim. Yalancısı, arkadan iş çevireni, riyakarı hepsi burada.
İlk başladığımda bir kız vardı onla aramız iyiydi sonra bu kızın yakın arkadaşı trip atınca oda gizli gizli konuşmaya başladı benle diğer arkadaşının yanında soğuk olup yalnız kalınca iyi oldu çocuk gibi davrandı açıkçası. Bu defa ikisi suratıma bakmaz oldu. Kendimi çok kötü hissediyorum.
Hepiniz öyle haklısınız ki. Ben sanırım profesyonel olamıyorum sorunum orada. Çok duygusal yaklaşıyorum. İlk iş tecrübem değil. Daha önce 6 yıllık çalışma hayatım oldu. 28 yaşındayım. Ama inanın ben böyle insanlarla ilk kez karşılaşıyorum. Hepsinin yüzü ayrı ayrı. Emeğime üzülüyorum sanırım. Ben bu ilk bahsettiğim kıza çok değer verdim. Bir de 3 yıldır ailemden, arkadaşlarımdan ayrı olduğumdan kendime yakın arkadaş buldum diye sevinirken başıma bunun gelmesi kırdı, geçirdi beni sanırım.
Bugün kafamda hep istifa var. Bu huzursuz ortamda durmaktansa, evimde huzurum yerinde olur diyorum. Fakat yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum. Sonradan bıraktığım için pişman olur muyum bilmiyorum işte.
Şuan burada yazarken bile aynı muameleler.
Dinleyip, cevap yazan herkese teşekkür ederiz.
Yok. Özel bir kurumdayım ben.şu sıralar işyeri sorunları arttı gerçekten. araştırılması lazım. kamu muydu sizin de?
Bundan önceki iş yerimde iki bayan daha vardı ve aynı oda da çalışıyorlardı. İkisiyle de konuşuyordum ama onlar çok samimiydi. Ve ikisi birlikte olunca başkasına gerek duymuyorlardı. Hiç samimi olmaya çalışmadım, kendimi dışlanmış gibi de hissetmedim, böyle bir arzum oluşmamıştı çünkü işimi yapıyordum, anı yaşıyordum.
Kızlar selam,
Şuan içinde bulunduğum ortamdan yazıyorum size. Huzursuz, mutsuz.
10 aydır bu iş yerindeyim. Yalancısı, arkadan iş çevireni, riyakarı hepsi burada.
İlk başladığımda bir kız vardı onla aramız iyiydi sonra bu kızın yakın arkadaşı trip atınca oda gizli gizli konuşmaya başladı benle diğer arkadaşının yanında soğuk olup yalnız kalınca iyi oldu çocuk gibi davrandı açıkçası. Bu defa ikisi suratıma bakmaz oldu. Kendimi çok kötü hissediyorum. Evet bu zamanda iş bulmak çok zor.
Evet bu kadar zaman geçmiş sen mi pes edeceksin diye soruyorum kendime.
Ama çok yoruluyorum eve gidince bedenen değil ruhen.
Ben mutlu olmak için çalışıyorum. Öyle Allah’a bin şükür çalışmak zorunda olduğum için değil. Yani çalışmasam eşim diretmez çalış diye.
İşimden memnunum, sorumlumu seviyorum.
Ama günümün çoğunu bu ortamda geçiriyorum. Sürekli gözlerim dolu geziyorum.
Siz olsanız ne yaparsınız ?
Bugün ciddi ciddi istifa etmeyi düşündüm.
Yalnız hissediyorum kendimi.
Çok yalnız.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?