Huzursuz ortamda çalışmak... Fikrinize ihtiyacım var

kimono34

Guru
Kayıtlı Üye
7 Temmuz 2008
85
14
288
İzmir
Kızlar selam,
Şuan içinde bulunduğum ortamdan yazıyorum size. Huzursuz, mutsuz.
10 aydır bu iş yerindeyim. Yalancısı, arkadan iş çevireni, riyakarı hepsi burada.
İlk başladığımda bir kız vardı onla aramız iyiydi sonra bu kızın yakın arkadaşı trip atınca oda gizli gizli konuşmaya başladı benle diğer arkadaşının yanında soğuk olup yalnız kalınca iyi oldu çocuk gibi davrandı açıkçası. Bu defa ikisi suratıma bakmaz oldu. Kendimi çok kötü hissediyorum. Evet bu zamanda iş bulmak çok zor.
Evet bu kadar zaman geçmiş sen mi pes edeceksin diye soruyorum kendime.
Ama çok yoruluyorum eve gidince bedenen değil ruhen.
Ben mutlu olmak için çalışıyorum. Öyle Allah’a bin şükür çalışmak zorunda olduğum için değil. Yani çalışmasam eşim diretmez çalış diye.
İşimden memnunum, sorumlumu seviyorum.
Ama günümün çoğunu bu ortamda geçiriyorum. Sürekli gözlerim dolu geziyorum.
Siz olsanız ne yaparsınız ?
Bugün ciddi ciddi istifa etmeyi düşündüm.
Yalnız hissediyorum kendimi.
Çok yalnız.
 
Ben hep yalnız çalıştığım için bunu anlayamam ben hep kendimi oyalayacak şeyler bulurdum bende patrondan dolayı çok huzursuz mutsuzdum çok emek vermiştim ama görülmedi hep fazlası istendi bende en son bıraktım şuan evdeyim ve kafam çok rahat. Sizde kendinizi oyalayacak şeyler bulun kimseye ihtiyacınız yok aslında siz size yetersiniz görmezden gelin
 
beklentiyi düşürün

ille de iş yerinden birileri ile ilişki kurmak gerekmez ki

ya da siz de başkalarını gözünüze kestirin onlarla arkadaş olun

ben tek başıma çalışıyorum

ofiste tekim

gün içinde kimse ile muhabbetim yok

o nedenle arada buraya sarıyorum ama öğlen yemeğe çıkarsam lokantadakileri görüyorum bugün hava kötü yemeği de buraya söyledim

böyle kabul edin kimseyi görmeyin duymayın

iş yeri iş yapmak içindir arkadaşlıklar için değil

çalışın ve evinize gidin
 
iş deneyiminizin az olduğunu düşündüm yazdıklarınıza istinaden.
bir üye yazmış çalışın ve evinize gidin diye. çok doğru .
hiç sevmem iş yerinde arkadaşlık ilişkilerini , kimse beni sevsin diye de asla uğraşmam . ha hal hatır sorarım , iki laf ederim ama onca yıldır çalışıyorum kimseyi sosyal ağlarıma bile eklememişimdir.
yaşınız da küçük sanırım deneyimlendikçe daha iyi anlarsınız. iş yerinde arkadaşlık olmaz. hımm o arkadaş olanlar iş yerine yeni biri gelsin bakayım hemen en yakın arkadaşını , onunla konuştuklarını yaranmak için yenisine yetiştirir. hiç lüzum yok.
 
Neredeyse 9 yıl benzer ortamda çalıştım kulaklarınızı tıkayıp mesainize bakacaksınız. İş arkadaşı iştedir çünkü rekabet olur kıyaslama olur siz işinize verin kendinizi milleti boşverin
 
Kızlar selam,
Şuan içinde bulunduğum ortamdan yazıyorum size. Huzursuz, mutsuz.
10 aydır bu iş yerindeyim. Yalancısı, arkadan iş çevireni, riyakarı hepsi burada.
İlk başladığımda bir kız vardı onla aramız iyiydi sonra bu kızın yakın arkadaşı trip atınca oda gizli gizli konuşmaya başladı benle diğer arkadaşının yanında soğuk olup yalnız kalınca iyi oldu çocuk gibi davrandı açıkçası. Bu defa ikisi suratıma bakmaz oldu. Kendimi çok kötü hissediyorum. Evet bu zamanda iş bulmak çok zor.
Evet bu kadar zaman geçmiş sen mi pes edeceksin diye soruyorum kendime.
Ama çok yoruluyorum eve gidince bedenen değil ruhen.
Ben mutlu olmak için çalışıyorum. Öyle Allah’a bin şükür çalışmak zorunda olduğum için değil. Yani çalışmasam eşim diretmez çalış diye.
İşimden memnunum, sorumlumu seviyorum.
Ama günümün çoğunu bu ortamda geçiriyorum. Sürekli gözlerim dolu geziyorum.
Siz olsanız ne yaparsınız ?
Bugün ciddi ciddi istifa etmeyi düşündüm.
Yalnız hissediyorum kendimi.
Çok yalnız.
saçma insanlar yüzünden neden siz ödün veriyorsunuz...anlattığınız bu durum, her işyerinde var...profosyonel düşün, sadece işimi yapar çıkarım de...illa duygusal bağ kurmana gerek yok iş arkadaşlarınla...zaten şunu unutma, iş arkadaşından, arkadaş olmaz...ayrıca o işyerindeki bayanlar kalıcı olmayabilirler, onlar gider, yenileri gelir...çalış, mis gibi al maaşını...onlar yüzünden sgk ve maaşından olma ablacım...sen bunları tepcen, onlar maaş alcak, ssk günlerini doldurcak..
kendi çıkarlarını düşün, gözyaşlarını sil ve dimdik çalış...
 
Kızlar selam,
Şuan içinde bulunduğum ortamdan yazıyorum size. Huzursuz, mutsuz.
10 aydır bu iş yerindeyim. Yalancısı, arkadan iş çevireni, riyakarı hepsi burada.
İlk başladığımda bir kız vardı onla aramız iyiydi sonra bu kızın yakın arkadaşı trip atınca oda gizli gizli konuşmaya başladı benle diğer arkadaşının yanında soğuk olup yalnız kalınca iyi oldu çocuk gibi davrandı açıkçası. Bu defa ikisi suratıma bakmaz oldu. Kendimi çok kötü hissediyorum. Evet bu zamanda iş bulmak çok zor.
Evet bu kadar zaman geçmiş sen mi pes edeceksin diye soruyorum kendime.
Ama çok yoruluyorum eve gidince bedenen değil ruhen.
Ben mutlu olmak için çalışıyorum. Öyle Allah’a bin şükür çalışmak zorunda olduğum için değil. Yani çalışmasam eşim diretmez çalış diye.
İşimden memnunum, sorumlumu seviyorum.
Ama günümün çoğunu bu ortamda geçiriyorum. Sürekli gözlerim dolu geziyorum.
Siz olsanız ne yaparsınız ?
Bugün ciddi ciddi istifa etmeyi düşündüm.
Yalnız hissediyorum kendimi.
Çok yalnız.
işyeri işyeridir. günaydın, nasılsın,iyi akşamlar bu kadar. 18 yıldır aynı işyerinde çalışıyorum kimseyle kanka değilim ;) İlişkilerim iyidir ama samimiyetim yoktur. Düğün dernek dışında dışarda ilişki kurmam iş arkadaşlarımla. Siz de böyle deneyin.
 
KHuzursuz, mutsuz.
10 aydır bu iş yerindeyim. Yalancısı, arkadan iş çevireni, riyakarı hepsi burada.
İlk başladığımda bir kız vardı onla aramız iyiydi sonra bu kızın yakın arkadaşı trip atınca oda gizli gizli konuşmaya başladı benle diğer arkadaşının yanında soğuk olup yalnız kalınca iyi oldu çocuk gibi davrandı açıkçası. Bu defa ikisi suratıma bakmaz oldu. Kendimi çok kötü hissediyorum.

bunları işyerinde yaşamayan ya patrondur
ya da oğlu/kızı dır
bunlar hayatınızın her alanında olacak maalesef bu devirde işler böyle
çok çok çok nadirdir böyle olmayan
herşeye takılmayın
üzülmeyin
 
ben şunu farkettim o kişilere taşıyamayacağı sırları verdiyseniz pişmanlık duyuyorsunuz. evet tek kalan duygu bu oluyor. aksi halde unutun geçin gidin bence.

Misal ben de bi arkadaşla iletişimi kestim ama o dönemler o kadar samimi buluyordum ki derdimi paylaşmıştım. sonra konusmamaya başladık. ha sırrımı baskasıyla paylastı mı blmıyorum, hakkımı da helal etmiyorum. keşke derdimi açmasaydm, bilmeseydı. verdıgım değeri kaldıramadı şımardı. benmle konustugu için tavır yaptıgı diğer kız arkadaşta onunla iletişimi kesti. şimdi yeni gelenlerle arkadaş olmaya çalışıyor.

tek pişmanlıgım kendi hayatımdan demeçler vermiş olmam. keşke bilmeseydi diyorum sadece..
 
komik iliskilermis,
bosverin yahu,
sizinle konusanla konusun, konusmayanla konusmayin.
10 ay dediginiz nedir ki zaten biriyle samimiyet kurmak icin cok erken.
 
Bütün iş ortamları böyle.

Yapacak bşy yok. Işinizi yapıp Çıkın. Illa arkadas olmak zorunda değilsiniz.
 
Hepiniz öyle haklısınız ki. Ben sanırım profesyonel olamıyorum sorunum orada. Çok duygusal yaklaşıyorum. İlk iş tecrübem değil. Daha önce 6 yıllık çalışma hayatım oldu. 28 yaşındayım. Ama inanın ben böyle insanlarla ilk kez karşılaşıyorum. Hepsinin yüzü ayrı ayrı. Emeğime üzülüyorum sanırım. Ben bu ilk bahsettiğim kıza çok değer verdim. Bir de 3 yıldır ailemden, arkadaşlarımdan ayrı olduğumdan kendime yakın arkadaş buldum diye sevinirken başıma bunun gelmesi kırdı, geçirdi beni sanırım.
Bugün kafamda hep istifa var. Bu huzursuz ortamda durmaktansa, evimde huzurum yerinde olur diyorum. Fakat yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum. Sonradan bıraktığım için pişman olur muyum bilmiyorum işte.
Şuan burada yazarken bile aynı muameleler.
Dinleyip, cevap yazan herkese teşekkür ederiz.
 
Hepiniz öyle haklısınız ki. Ben sanırım profesyonel olamıyorum sorunum orada. Çok duygusal yaklaşıyorum. İlk iş tecrübem değil. Daha önce 6 yıllık çalışma hayatım oldu. 28 yaşındayım. Ama inanın ben böyle insanlarla ilk kez karşılaşıyorum. Hepsinin yüzü ayrı ayrı. Emeğime üzülüyorum sanırım. Ben bu ilk bahsettiğim kıza çok değer verdim. Bir de 3 yıldır ailemden, arkadaşlarımdan ayrı olduğumdan kendime yakın arkadaş buldum diye sevinirken başıma bunun gelmesi kırdı, geçirdi beni sanırım.
Bugün kafamda hep istifa var. Bu huzursuz ortamda durmaktansa, evimde huzurum yerinde olur diyorum. Fakat yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum. Sonradan bıraktığım için pişman olur muyum bilmiyorum işte.
Şuan burada yazarken bile aynı muameleler.
Dinleyip, cevap yazan herkese teşekkür ederiz.

şu sıralar işyeri sorunları arttı gerçekten. araştırılması lazım. kamu muydu sizin de?
 
Bundan önceki iş yerimde iki bayan daha vardı ve aynı oda da çalışıyorlardı. İkisiyle de konuşuyordum ama onlar çok samimiydi. Ve ikisi birlikte olunca başkasına gerek duymuyorlardı. Hiç samimi olmaya çalışmadım, kendimi dışlanmış gibi de hissetmedim, böyle bir arzum oluşmamıştı çünkü işimi yapıyordum, anı yaşıyordum.
 
Bundan önceki iş yerimde iki bayan daha vardı ve aynı oda da çalışıyorlardı. İkisiyle de konuşuyordum ama onlar çok samimiydi. Ve ikisi birlikte olunca başkasına gerek duymuyorlardı. Hiç samimi olmaya çalışmadım, kendimi dışlanmış gibi de hissetmedim, böyle bir arzum oluşmamıştı çünkü işimi yapıyordum, anı yaşıyordum.

O kadar profesyonel yaklaşmışsınız ki. Keşke sizin gibi mantıklı davranabilsem de duygularımı bir kenara bıraksam...
 
Kızlar selam,
Şuan içinde bulunduğum ortamdan yazıyorum size. Huzursuz, mutsuz.
10 aydır bu iş yerindeyim. Yalancısı, arkadan iş çevireni, riyakarı hepsi burada.
İlk başladığımda bir kız vardı onla aramız iyiydi sonra bu kızın yakın arkadaşı trip atınca oda gizli gizli konuşmaya başladı benle diğer arkadaşının yanında soğuk olup yalnız kalınca iyi oldu çocuk gibi davrandı açıkçası. Bu defa ikisi suratıma bakmaz oldu. Kendimi çok kötü hissediyorum. Evet bu zamanda iş bulmak çok zor.
Evet bu kadar zaman geçmiş sen mi pes edeceksin diye soruyorum kendime.
Ama çok yoruluyorum eve gidince bedenen değil ruhen.
Ben mutlu olmak için çalışıyorum. Öyle Allah’a bin şükür çalışmak zorunda olduğum için değil. Yani çalışmasam eşim diretmez çalış diye.
İşimden memnunum, sorumlumu seviyorum.
Ama günümün çoğunu bu ortamda geçiriyorum. Sürekli gözlerim dolu geziyorum.
Siz olsanız ne yaparsınız ?
Bugün ciddi ciddi istifa etmeyi düşündüm.
Yalnız hissediyorum kendimi.
Çok yalnız.

Ama siz arkadas edinmek icin mi calisiyorsunuz? Ben sadece para kazanmak, kirami ödeyebilmek icin calisiyorum, o yüzden kimsenin dedigini takmiyorum, sadece isimi yapip aksama evime gidiyorum. Ben mutlu, patron memnun. Gerisi bos vallaha.
 
herkez aynı durumda.eve geçince herşey bıter.kendını mecbur hissetme asla.ılk geldğimde 2 yıl kımseyle konuşmadım.arkamdan çok konuşamamışlardı soğuk ve sert duruşum harıcınde..sonradan açıldım ama haberın olmadan oyle şeylerın içine çekıyolarkı senı onların pisliği içinde sende boğuluyorsun.ıyı nıyet vs anlamaz kımse.o yuzden şuan konuştukalrım bıle benle konuşmasa yerıdır yanı.dosta,arkadaşa ihtıyaç duymuyorum gercekten.evlenınce eş,evlat ve kendı aılen yetıyor.şu zamanda ben dost ve arkadaş dıye ağlamam asla..çoğu kişi arkadaşım olmak ıster gulen yzum ve yardımcı olmaya çalıştığım için ama ben kendımı hemen gerı çekerım kullanmaya başlıyolar işlerine geldıklerı gıbı..yazsam şuraya roman olur.boşver takma ne dıyeyım.enerjını ağzını muhabbetını aılene sakla
 
Back
X