- Konu Sahibi Fotosentez
- #1
Önce uzun uzun anlatayım dedim. Sonra aslında çok net bir sorunum olduğunu düşündüm, soruyorum.
Çok asiksiniz. Duygulariniz tam. Uzun zamandır birlikte olmanıza rağmen sevip sveiliyorsunuz ve daha önemlisi yaşadığınız aşk ve tutku hiç eksilmedi.
Ama gelgelelim karakterleriniz çok farklı. Başta da batıyor tabi ama zaman geçtikçe daha da artıyor bu. Ne gibi diyeceksiniz? Ben daha sorumluluk sahibi, daha bir takıntılı, özür dilemeli bilen, daha planlı yaşayan, daha garantici, konusarak sorunları halletmeye tercih eden biriyim. Küs uyuyamam mesela.
Ama o benim bakış açımla yazıyorum, Aşırı rahat, konuşmaya gerek yok, bana göre daha sorumsuz. Daha plansız. Hayatta daha çok risk alan, garanti nedir hiç bilmeyen biri. Ha ilerde nasıl ev gecindirir derseniz o konuda çalışkan biri. Ama işte birsey anlatırsiniz, pek cevap vermez, kendi kafasında kurduysa Size bir açıklama asla yapmaz vs vs.
Onun yanındayken bunların hiç biri aklımda yok. Ama o gittiğinde aşırı mutsuzum. Hic demeyin git konuş falan diye asla ise yaramıyor. Mesela en basitinden bir örnek vereyim. Dişi ağrıyor. Doktora gitmesi lazım. Bakıyoruz sismis apse yapmış. Asla gitmiyor. Korkudan falan değil gerek yok diyor. Sizi asla dinlemiyor. Bütün gece eli disinde öyle duruyor. Bunda ne var bursa ne dertler var diyeceksiniz ama değil işte. Yani benimde zamanımı mahvediyor. Halbuki doktora gitsek en azından ağrısı geçse sonra çıksak gezsek yok. Ya ben mi abartiyorum?
İşleri iyi, ama çok sorumsuz. Şirkette en çalışkan ama ama çalışma biçimi çok dağınık. Artık abisini her gördüğümde ona gelip ya düzgün çalış fatura kesmeyi unutma onu yaz bunu aramamissin gibi şeyler soylemesinden bıktım. Usandım. Be adam yapsana kendine ajanda düzgün düzgün çalış.
Ya bunlar çok mu basit ya. Vallahi çok huzursuzum. Duygu tamam ama ya kalanlar? Ayrılmayı göze alabilir miyim diye sürekli deniyorum kendimi. Asla konuşamıyorum. Hı he ho sonra hip gene başa dön. O anlık arayı yumuşatma amaçlı özürler.
Çevremde bunu konusabilecegim kimse yok. Birsey diyin nolur.
Not, kısa tutamadim icim cok doluymus. öperim hepinizi.
Çok asiksiniz. Duygulariniz tam. Uzun zamandır birlikte olmanıza rağmen sevip sveiliyorsunuz ve daha önemlisi yaşadığınız aşk ve tutku hiç eksilmedi.
Ama gelgelelim karakterleriniz çok farklı. Başta da batıyor tabi ama zaman geçtikçe daha da artıyor bu. Ne gibi diyeceksiniz? Ben daha sorumluluk sahibi, daha bir takıntılı, özür dilemeli bilen, daha planlı yaşayan, daha garantici, konusarak sorunları halletmeye tercih eden biriyim. Küs uyuyamam mesela.
Ama o benim bakış açımla yazıyorum, Aşırı rahat, konuşmaya gerek yok, bana göre daha sorumsuz. Daha plansız. Hayatta daha çok risk alan, garanti nedir hiç bilmeyen biri. Ha ilerde nasıl ev gecindirir derseniz o konuda çalışkan biri. Ama işte birsey anlatırsiniz, pek cevap vermez, kendi kafasında kurduysa Size bir açıklama asla yapmaz vs vs.
Onun yanındayken bunların hiç biri aklımda yok. Ama o gittiğinde aşırı mutsuzum. Hic demeyin git konuş falan diye asla ise yaramıyor. Mesela en basitinden bir örnek vereyim. Dişi ağrıyor. Doktora gitmesi lazım. Bakıyoruz sismis apse yapmış. Asla gitmiyor. Korkudan falan değil gerek yok diyor. Sizi asla dinlemiyor. Bütün gece eli disinde öyle duruyor. Bunda ne var bursa ne dertler var diyeceksiniz ama değil işte. Yani benimde zamanımı mahvediyor. Halbuki doktora gitsek en azından ağrısı geçse sonra çıksak gezsek yok. Ya ben mi abartiyorum?
İşleri iyi, ama çok sorumsuz. Şirkette en çalışkan ama ama çalışma biçimi çok dağınık. Artık abisini her gördüğümde ona gelip ya düzgün çalış fatura kesmeyi unutma onu yaz bunu aramamissin gibi şeyler soylemesinden bıktım. Usandım. Be adam yapsana kendine ajanda düzgün düzgün çalış.
Ya bunlar çok mu basit ya. Vallahi çok huzursuzum. Duygu tamam ama ya kalanlar? Ayrılmayı göze alabilir miyim diye sürekli deniyorum kendimi. Asla konuşamıyorum. Hı he ho sonra hip gene başa dön. O anlık arayı yumuşatma amaçlı özürler.
Çevremde bunu konusabilecegim kimse yok. Birsey diyin nolur.
Not, kısa tutamadim icim cok doluymus. öperim hepinizi.
