İçim çok acıyor, hiç geçmeyecek gibi :(

Beni korkutan seylerden biri bu. Böbrek yetmezliği miydi? Genetik mi yoksa sonradan mı oldu? Kaç sene yasadı?
 
Evet çok mutlu yaşadı. Sevgimizi, ilgimizi hiç eksik etmedik. Çocuklarımın üzülmesine de ayrı üzülüyorum. Özellikle uyku saatleri çok zor oluyor.
Uyku saatlerinde arkamızdan gelir salincagina çıkardı. Salıncağa bakamıyoruz. Oyuncaklarını kanepenin altından çıkardım bugün. Gizlice attım cocuklar görüp üzülmesin diye.
Gerçekten çok zor. Çamaşır sererken çamaşır demirine atlayıp otururdu. Dudaklarını uzatirdi öpmem için.
Hani bazı kediler kendi kafalarına göre takılırlar, uzak dururlar insanlardan miyav öyle değildi. Her saniye bize yapışık yaşıyordu.
 
İçim yandı, başınız sağolsun

Kedileri bu hastalıktan nasıl koruruz?
Aşıları düzenli yaptırmak yeterli mi?
Ben aşılarını yaptırıyordum. Yakın zamanda bir aşısınin daha zamanı gelecekti. Normalde dışarıya çıkan kedilerde olurmuş. Miyav aşılar dışında hiç çıkmadı evden.
Bilmiyorum ki, sokakta bir sürü kedi görüyorum senelerdir yaşayan. Onlara da sokakta baktığım için biliyorum.
Bağışıklığı düşüktü demek ki. O kadar ani oldu ki hiç bir fikrim yok ne olduğu hakkında.
 
Benimde can dostum bir muhabbet kuşum vardı, 6-7 yaşında vardı hastaydı da ama iyi bakımla,veterinerle falan iyi yaşamıştı…Geçen sene öldü…Kahroldum…Durup durup ağladım,kafam dağılsın diye bir yerlere götürüyorlar ama yok hiç çıkmıyor aklımdan…Yani parmak kadar kuşun yokluğu resmen hayattan soğuttu beni…Kaç yıllık arkadaşımdı,sırlarımı ona anlatırdım,her anıma tanık olmuştu…Bir tane hafız teyze vardı çok sevdiğim, “Bir kuş için bu kadar ağlaman Allah’ın gücüne gider ağıt beraberinde başka bir ağıt getirir Allah daha büyük dert verir ağlama artık.” dedi,o beni çok etkiledi anca öyle duruldum. O sıra şehir değiştireceğim için bahçeye gömmek istemedim. Giderken onu arkamda bırakmaya gönlüm razı olmadı…Büyükçe bir saksı alıp ona gömdüm,üstüne de çiçek diktim,taşınırken ilk onu koydum arabaya…2 kuşum daha var ama onun yeri bambaşkaydı…Umarım acınız çabuk geçer…
 
Evet bana da öyle diyorlar. Bir "kedi için bu kadar ağlamak Allah'ın zoruna gider" diyorlar. Benim gözümde Allah hiçbir zaman ceza veren biri olmadı.
Bence üzüntümüzü anlıyor neticede sabrını da o veriyor bize.
 
Arkadaşım uzun süredir baktığı köpeğini kaybetti birkaç sene önce. Babası aylarca uyuyabilmek için uyku ilacı kullandı. Arkadaşım vefat etse benzer bi durum yaşardı eminim buna. Ya da eşimin köpeği vefat etti geçen hafta. 4 senedir beraberiz ben 1 kere o adamı öyle ağlarken görmedim, babam ölse bunu hissederdim zaten diyor. Yani size aman bi kedi için mi diyenlere muhatap olmayın. Neye üzülüp neye ağlayacağınıza karar verme haddini kendilerinde nasıl buluyorlar bilmem.
 
Bizim de 8.5 yaşındaki kedimiz öldü, sabah uyandığımda yerde hareketsizdi. Kalp krizi olma ihtimalinden bahsedildi. Çok üzücü gerçekten. Sabır diliyorum.
 
Yüreğinizden öpüyorum.Beni de ağlattınız.Ayrılmak zorunda olduğumuz bebeklerim geçti gözümün önünden tek tek..
Ölümün her hali zor ama iyiki hatıralar var.
Anne kedinin sizinle oluşu çok güzel.Ömrü uzun olsun güzelliğin.
 
Başınız sağolsun konu sahibi

Sizin de başınız sağolsun
Öyle zor ki anlıyorum sizi
Küçükken kedi köpeklerımi kaybettiğim de öyle ağlardım ki kimse anlamazdı beni

Büyüdüm değişen bişey yok hatta daha da çok seviyorum onları

Annemlerın bahcede sadece yazın gördüğüm mama gönderdiğim kedilerin başına bişey gelse burda günlerce üzülüyorum ağlıyorum
Can onlar ,saf sevgileri bambaşka

1 aylık bile olmayan iki kardeş ve anne vardı bahçede beslediğim anneleri gitti gelmedi
Kahroldum inanın annelerının yattığı örtüde yattılar 1 hafta
Her kedı sesini anneleri sanıp koştular
Sonra alıştılar ama anne şefkati arıyorlar tabi
Oturunca benim kucağımda uyumaya başlamışlardı

Şimdi büyüdüler ama keşke anneleriyle büyüselerdi

Evim de baktığım kuzumun da başına bişey geldiğini düşünemiyorum
Benim için evlat o

Sizi ,evinde beslemeyen anlamayacaktır takılmayın onlara
Çok şanslıymış sizin gibi aileye denk gelmiş
 
başınız sağ olsun bizde ramazan bayramından 2 gün önce kaybettik kızımızı geçmiyor özlüyorsun ama zamanla azalıyor
 
Allah'ım sabırlar versin size... bunu düşünmek bile benim canıma okuyor kaldı ki bir gün yaşayacağız elbette. inanın acınızı kalbimde hissediyorum. geçecek diyemem sadece o acıyla yaşamayı öğreneceğiz. tekrar başınız sağolsun
 
2 ay önce, annesinin terk ettiği, benim ellerimle beslediğim, gazını çıkardığım, çişini kakasını benim yaptırdığım, işten eve koşarak gelmeme sebep sadece 15 gün birlikte geçirdiğim bebek kedimi kaybettim. 40 gün yasını tuttum. bu acı geçecek dedim, geçmedi. şimdi daha az ağlıyorum ama içim aynen yanıyor. avucumun içinde kıvrılıp uyuması, şimdi avuçlarımın bomboş kalması. Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Ve şuan gözlerim yaşararak yazıyorum bunları. Acısı geçmiyor ama insanoğlu alışıyor, zaman geçtikçe acıya da alışıyorsun...
 
Çok çok üzüldüm evinden bir can parça oluyorlar
Size de özellikle çocuklara yıkım olmuş
 
Kuzum kiyamam ona, yavrum benim. Bende kedi anasiyim, derinden etkiledi yazdıklarınız. Benim bebeğim de daha henüz genç bir kedi, gençlik hastalığı demişsiniz, nerden nasıl kapmış acaba? Başınız sagolsun bu arada. Allah tüm sevdiklerimizi, kediş, köpüşlerimizi bizlere bağışlasin inşallah, amin.
 
Amin. Nereden kaptığını hiç anlamadık. Dışarı çıkan bir kedi değildi
 
Çok teşekkür ederim.
 
Çok üzüldüm. Benim kedim de geçen sene bir operasyon geçirdi. Yutmaması gereken tehlikeli bir şeyi yutmuş. O kadar korktum ve üzüldüm ki uzun yıllar yaşayıp eceliyle ölse en azından 'sicak yuvasında tamamladı ömrünü' dersin,için bir nebze huzurlu olur. Ama genç yaşta ya da az da olsa payın olan durumlarda insanın kendini teselli etmeye gücü olmuyor.
Şükür , sağlığına kavuştu kedim. Siz onun annesine de bakıyormuşsunuz. Zavallim, annesinin de psikolojisi kötü olmuştur,bir de evdeki herkes uzgunken daha çok etkileniyor kediler
 
Evet aynen öyle sürekli suçlu hissediyorum kendimi. Yani görünürde bizim hatamız yok ama yine de "acaba ben mi bakmayı beceremedim" ya da ,"acaba başka bir veterinere daha mı göstermeliydim"diye düşünüp duruyorum.
Zaten veterinerler çok pahalı, kan alındı, röntgen çekildi, serum verildi, ikinci veterinere götürmeye gücüm yetmedi ama aklımda hep bu da var. Acaba başka veterinere daha mı göstermeliydim suçluluğu. Garip şekilde İnsan kendini ölümünden sorumlu hissediyor
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…