Çok acı, aklıniza getirmeyin hiç. Tutkun olmasanız bile sevdiklerinizi ertelemeyin. Bol bol anı biriktirin. Her anı, her zamanı değerlendirin..Of of of düşünemiyorum bile . Bir kardeşim bir ablam var . Çok tutkun değiliz ama öldüklerini hayal bile edemiyorum ya
Bence konu sahibi yazdığınızı kast etmedi. Yani bir hastalığı olsa ondan bilirdik, alışırdık sürece manasında yazmış, böyle çok erken gitti demiş. Neden kardeşinin kanser olmasını istesin ki? Acınız çok taze o yüzden alınganlık etmişsiniz belli ki. Başınız sağolsun.Hani kanser olsaydı alışılırdı ölümüne demişsin ya bu düşünce çok bencilce geldi. Sen ölümünden çok etkilenme alış diye kardeşinin böyle illet bir hastalıktan 1 sene boyunca sürünüp acı cekerek ölmesini istemişsin.
Ben babamı 16 gün önce kanserden kaybettim. Babamın gözümün önünde 1 sene boyunca erimesini, morfinin bile dindiremediği ağrılardan kıvranmasını, içtiği suyu bile kan olarak geri kusmasını, karnı acıktığında yiyememesini, o neşeli, şen şakrak adamın ağzını bıçak açmadan yüzünden düşen bin parca halde tek bi noktaya bakarak ölüm korkusundan kara kara düşünmesini izledim..
Bununlada kalmadı gözümün önünde kan kusa kusa acılar içinde kıvranarak öldü. Ölümü bana 1 sene önceden haber verildiği halde inanmak istemedim. Kalp masajı yaparlarken bile hala nabzın geri gelip iyileşeceğini düşündüm. Bildiğim halde ölümü benim için büyük yıkım etkisi yarattı ve diyorum ki keşke aniden vefat etseydi de bukadar acı çekmeseydi..
Çok teşekkür ederim. Sarilmalara o kadar ihtiyaç duyuyorsunki bu dönemde.. yeğenlerim babası ile beraber tabi. Kendi ailesi ile bakıyorlar çocuklara...Başınız sağolsun Allah sabır versin kardeşinizin mekanı cennet olsun. Size kocaman sarılmak istedim. Benim de bir kızkardeşim var yazdıklarınızı okuyunca kalbim sıkıştı. Ne desem ne söylesem boş. Allah bu acınızı unutturacak başka acılar göstermesin. Teyze demek anne yarısı demekmiş. Yeğenleriniz kardeşinizden bir parça. Onlarla kim ilgileniyor?
Evet tam da anlatmak istediğim buydu.. Çok teşekkür ederim. Güzel ifade ettiniz.. evet ben de acisina verdim.Bence konu sahibi yazdığınızı kast etmedi. Yani bir hastalığı olsa ondan bilirdik, alışırdık sürece manasında yazmış, böyle çok erken gitti demiş. Neden kardeşinin kanser olmasını istesin ki? Acınız çok taze o yüzden alınganlık etmişsiniz belli ki. Başınız sağolsun.
Basiniz saolsun cok uzucu gercekten.Gecenin bu saatinde çok hüzünlendim dayanamadım yazmak istedim. Bazı mesajlarıma rastlayan olduysa bilen olabilir. Bundan 1 yıl önce kızkardeşimi kaybettim. Onunla beraber çocukluğum da gitti.. İçimde keşkeler, pişmanlıklar dopdolu. Daha çok gençti, yaşayacak günleri vardı. 2 çocuğu kaldı geriye. O kadar ki içim paramparça..Bunları yazarken de çok zorlanıyorum. Nefes alamıyorum.
Hiçbir sebep yokken gitti. Ne hastaydı, ne hastalığı vardı. Durup dururken bir gece öldü...En acı yanı da, öldüğünde pandemi nedeniyle 1 yıldır görmüyorduk zaten birbirimizi..Yani hasretimiz sonsuz oldu. Çok pişmanım bazı şeylere. Keşke gitseydim yanına, keşke görüşseydik, keşke arasaydım. Geçtiğimiz yaz yeni ev almıştım. Sonbahar başında taşınmıştık. Kardeşimi çağıracak oldum, çalıştığı için ve çocukların da okulu olduğu için yormayayım dedim ve çağırmadım. Eşim de destekledi. "Adamları haftasonu için yorma" dedi, zira 4-5 saat uzaklıkta oturuyordu. Evimi de tam düzenleyeyim öyle çağırayım dedim. Olmadı kısmet olmadı, ne evimi gördü ne bizleri...Hayatta şunu öğrendim hiçbirşeyi ertelemeyecekmişsin. Özellikle ailen söz konusuysa erteleyemeyeceksin. Pandemi başlamadan önceki yaz aylarında tatil planı yaparken beraber gitsek mi diye düşündük..Günler uymadı biraz da eşler uymadı diyeyim..Benim eşim yalnız tatil yapalım istedi. Ben de başka zaman onlarla yaparız diye düşündüm..Hatta kızkardeşimle bu planı konuşurken "Allah'ın başka günü mü yok?, başka zaman gideriz beraber tatile" dedim. Meğer bizim günümüz yokmuş. Şu an hatırladıkça bu diyalogu sinirden gülüyorum..Pandemi başlayınca yaşlı olan dayım ve teyzem için endişelenmiştim..Aklımın ucundan geçmezdi kızkardeşimin öleceği..
Vefattan sonra evine gittiğimizde eski mobilyalar ile bir ömür geçirdiğini gördüm...İçim daha çok parçalandı. Varsa yoksa çocukları için yaşadı..Yaşarken farketmiyorsunuz bazı şeyleri, kişi ölünce aslında hiç yaşamamış olduğunu anlıyorsunuz. Ne yaşadı ki diyorum. Daha kızının saçlarını tarayacak, oğlunu ders çalışmıyor diye paylayacaktı (azarlayacaktı). İzleyeceği filmler, dinleyeceği müzikler, gezeceği yerler, konuşacağı kelimeler, yapacağı alışverişler hepsi yarım kaldı...Hayaller yarım, biz yarımız, çocukları yarım...Sözün bittiği yer ne denebilir ki? Burada bunu konuşmak doğru mu? bilmiyorum. Onun ölümünden sonra ölüm, yaşam gibi konuları çok okudum, araştırdım...Dini şeyler de okudum...Sonunda inancım daha çok zayıfladı..Bu sebepten ötürü "Onu bir daha göreceğim nasıl olsa" diye bir düşüncem yok. İnanç belki de insanların ölüm acısını daha kolay atlatmalarını sağlıyor. Tabiki bu acıyı yaşayan sadece ben değilim. Daha dün 4 kadın bu dünyadan göçtü. Hepsine de çok üzülüyorum özellikle ölen kişi genç, kadın ve bir anne ise...Babam vefat ettiğinde bu kadar üzülmemiştim..Onu da 5 sene önce kaybetmiştim. İşyerimden bir arkadaşım hatta "sana da çok oldu be!" diye ölüme tepki gösterdi. Aklımdan ve kalbimden geçenler bunlar..Okuyana ve yorum yapana çok teşekkür ederim. Hayatınızın kıymetini bilin ve doya doya yaşayın. Asla ertelemeyin sevdiklerinizi..
Evet tam da anlatmak istediğim buydu.. Çok teşekkür ederim. Güzel ifade ettiniz.. evet ben de acisina verdim.
Çok teşekkür ederim rahatlatıcı sözleriniz için. Sizin de var sanırım bir acınız. Size de çok sabır diliyorum.Basiniz sağ olsun Allah dayanma gücü versin. Ne denir ki hiç bir söz acınızı hafifletmez. Acıniz geçecek demeyi çok isterdim ama geçmiyor sadece insan alışıyorKendinizi suçlamayın, böyle olacağını bilemezdiniz.
Haklısınız. Yine de aklımdan çıkmıyor bazı şeyler. Bazen anıları hatırlamaya çalışıyorum. Çok anımız yok gibi geliyor. Çok erken evlenip evden ayrıldı. O yüzden sanırım biraz da. Birlikte az zaman geçirmişiz düşünüyorum da.. çok teşekkür ederim teselliniz için...Sizin de başınız sağolsun. Hani demişsiniz ya eşler uymadı, evime davet edemedim falan diye. Bunlar günlük hayatta olan şeyler, malesef yorucu hayatlar yaşıyoruz hele de pandemide insanların öncelikleri ve düzenleri değişti. Siz hiç vicdan azabı yapmayın, kardeşiniz size kırgın değildir inanın.
Öncelikle başınız sağ olsun. Allah kalanlara sabır versin.
Kardesiniz için hayat planını bilseydiniz tabi ki yapardiniz, cagirirdiniz, daha çok vakit geçirirdiniz. Ama bilmiyordunuz.
Hayatımız kayıplar , kazançlar ekseninde gidiyor. Ta ki biz de bir başkası için kayıp olana kadar. Siz bir başkası için kayıp olduğunuzda arkanızdan ne yapılmasını isterdiniz?
Mesela ben yazayım, eğer eşim hayattaysa tekrar birini sevmesini isterdim. Kardeşlerimin hayata devam etmesini, eskisi gibi. Çocuklarım varsa yas tuttuktan sonra hayatlarına devam etmelerini isterdim,Daha güçlü bir şekilde. Torunum varsa muhtemelen ne olduğunu anlamaz ve cenazemde oyun oynar, mezar taşıma otururdu. Kimsenin uzun süre kalbini parçalamak, ağlatmak istemezdim. Kim sevdiği kişileri kalbi paramparça bırakmak ister ki.
Allah sabırlar versin.Gecenin bu saatinde çok hüzünlendim dayanamadım yazmak istedim. Bazı mesajlarıma rastlayan olduysa bilen olabilir. Bundan 1 yıl önce kızkardeşimi kaybettim. Onunla beraber çocukluğum da gitti.. İçimde keşkeler, pişmanlıklar dopdolu. Daha çok gençti, yaşayacak günleri vardı. 2 çocuğu kaldı geriye. O kadar ki içim paramparça..Bunları yazarken de çok zorlanıyorum. Nefes alamıyorum.
Hiçbir sebep yokken gitti. Ne hastaydı, ne hastalığı vardı. Durup dururken bir gece öldü...En acı yanı da, öldüğünde pandemi nedeniyle 1 yıldır görmüyorduk zaten birbirimizi..Yani hasretimiz sonsuz oldu. Çok pişmanım bazı şeylere. Keşke gitseydim yanına, keşke görüşseydik, keşke arasaydım. Geçtiğimiz yaz yeni ev almıştım. Sonbahar başında taşınmıştık. Kardeşimi çağıracak oldum, çalıştığı için ve çocukların da okulu olduğu için yormayayım dedim ve çağırmadım. Eşim de destekledi. "Adamları haftasonu için yorma" dedi, zira 4-5 saat uzaklıkta oturuyordu. Evimi de tam düzenleyeyim öyle çağırayım dedim. Olmadı kısmet olmadı, ne evimi gördü ne bizleri...Hayatta şunu öğrendim hiçbirşeyi ertelemeyecekmişsin. Özellikle ailen söz konusuysa erteleyemeyeceksin. Pandemi başlamadan önceki yaz aylarında tatil planı yaparken beraber gitsek mi diye düşündük..Günler uymadı biraz da eşler uymadı diyeyim..Benim eşim yalnız tatil yapalım istedi. Ben de başka zaman onlarla yaparız diye düşündüm..Hatta kızkardeşimle bu planı konuşurken "Allah'ın başka günü mü yok?, başka zaman gideriz beraber tatile" dedim. Meğer bizim günümüz yokmuş. Şu an hatırladıkça bu diyalogu sinirden gülüyorum..Pandemi başlayınca yaşlı olan dayım ve teyzem için endişelenmiştim..Aklımın ucundan geçmezdi kızkardeşimin öleceği..
Vefattan sonra evine gittiğimizde eski mobilyalar ile bir ömür geçirdiğini gördüm...İçim daha çok parçalandı. Varsa yoksa çocukları için yaşadı..Yaşarken farketmiyorsunuz bazı şeyleri, kişi ölünce aslında hiç yaşamamış olduğunu anlıyorsunuz. Ne yaşadı ki diyorum. Daha kızının saçlarını tarayacak, oğlunu ders çalışmıyor diye paylayacaktı (azarlayacaktı). İzleyeceği filmler, dinleyeceği müzikler, gezeceği yerler, konuşacağı kelimeler, yapacağı alışverişler hepsi yarım kaldı...Hayaller yarım, biz yarımız, çocukları yarım...Sözün bittiği yer ne denebilir ki? Burada bunu konuşmak doğru mu? bilmiyorum. Onun ölümünden sonra ölüm, yaşam gibi konuları çok okudum, araştırdım...Dini şeyler de okudum...Sonunda inancım daha çok zayıfladı..Bu sebepten ötürü "Onu bir daha göreceğim nasıl olsa" diye bir düşüncem yok. İnanç belki de insanların ölüm acısını daha kolay atlatmalarını sağlıyor. Tabiki bu acıyı yaşayan sadece ben değilim. Daha dün 4 kadın bu dünyadan göçtü. Hepsine de çok üzülüyorum özellikle ölen kişi genç, kadın ve bir anne ise...Babam vefat ettiğinde bu kadar üzülmemiştim..Onu da 5 sene önce kaybetmiştim. İşyerimden bir arkadaşım hatta "sana da çok oldu be!" diye ölüme tepki gösterdi. Aklımdan ve kalbimden geçenler bunlar..Okuyana ve yorum yapana çok teşekkür ederim. Hayatınızın kıymetini bilin ve doya doya yaşayın. Asla ertelemeyin sevdiklerinizi..
Çok teşekkür ederim güzel duanız için..Allah sabırlar versin.
Kelimelerin bittiği yer iste..
Rabbim mekanını cennet eglesin
Ah malesef öyle..Epey yaşlı olan dayım ve teyzem için endişelenirken, kardeşim elimizden kayıp gitti...Allah sabır versin. O kadar haklısınız ki çoğu zaman erteleyip sevdiklerimizi ihmal ediyoruz. Hep yanımızda olacaklarını sanıyoruz. Ama zaman geçip gidiyor.
Covid değil, kalp krizi de değil...Anjiyo yapıldı, temiz çıktı. Doktorlar bulamadı ölüm sebebini. Herhangi bir sebeple kalbi durmuş ya da bir tür kriz geçirmiş dediler...Çok teşekkür ederim güzel dualarınız için..Amin. Allah çocuklarına sağlıklı, uzun ömür versin..basınız sağolsun hastalığı yoktu demişsiniz ama vefat sebebi covid mi kalp krizi miydi? size sabırlar diliyorum... allah cocuklarına size ve kalanlara sağlıklı ömürler versin
Çok sevindim sizin adınıza..Kardeşinizi Allah bağışlamış. Hastane kapısında beklerken "aman bir iyileşsin neler neler yapacağım" dedim. Her gün bir ümit dua ettik. Ama olmadı. Çok doğru dediniz, yaşarken öldürüyor insanlar birbirlerini. O nedenle hayatta iken bazı şeylere geç kalmamak, sevgini gösterirken cimri davranmamak gerekir. Gerçekten sonra çok geç oluyor herşey için...Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun, sizlere sabırlar versin Rabbimbenim kardeşimde kanser olduğunda o süreçte ölüm korkusunu kaybetmeyi düşünüp çok ağladım hasta oldum şükürler olsunki kardeşim iyileşti Allah bize bağışladı , ama öbür türlüsü emin çok dayanılası bişeydir büyük sabır diliyorum tekrardan keşke bu duyguları düşünceleri sağlığında düşünsek daha başka olurdu hayat bazen çünkü dünyadada yaşarken öldürüyo insanlar birbirlerini bi kerede silip atabiliyo yok sayabiliyo ( ben yaşadım ) öldüğümde belki ağlıyıp üzülecekler farkındalarmı yaşarken zaten öldürdüklerinin ..! bende çok doluyum bu konuda ama dediğin gibi yaşıyoruz işte canım çok içten diliyorum Allah sevdiklerimizle sağlıkla sınamasın