agrılı,sancılı,yüzgöz olmuş,saygısız bi evlilikten ayrılma kararı aldım.karar aldım çünkü elimden geleni yaptım ve basarılı olamadım.hastalıklı,baskılı,kurgulu,şüpheli,hayalperest,ego manyagı,otoriterci bi adama aşık olmusum.3 gün önce annemn evine geldim.annem full destek tam destek bana.babam yok.yardım alabilecegim,arkasına sıgınabilecegim kimsem yok.aslında bu platform dısında evliliğim sayesinde arkadasımda kalmadı.
kendine güvenen,özgveni bayrak koşturan,hayat dolu benden geriye bişey kalmadı.
ben ben değilim sanki artık.
sıfır hatalı,sıfır yalanlı,mükemmel bi adam karsısında savas vermek cok mantıksız geldi artık.
kısaca anlattım.
evliykende annemle 2 ayda bir 2_3 saat kaçak olarak görüşürdük.çünkü yasaktı insanlarla konusmam. arkadas demiyorum,erkek kadın ayırmıyorum..
neyse..
şuan sadece anne kız yasadığımız bi yuva burası.ama uyuyamıyorum,yatamıyorum,oturamıyorum.kendimi buraya ait hissetmiyorum.
bu alışma evresi olabilir.bilmiyorum..
anneyede çaktırmak istemiyorum bu halimi ama anne işte anlıyo..
bu geçicek biliyorum.
evden cıkmaya mecbur bırakıldım.eşim her lafın basında s.tir git o zaman.gibi hakaret içerikli kelimelerle beni evden kovsada bu defa can korkusuyla sadece giyebileceğim ve taşıyabileyecim esyalarımı alıp çıktım evden.
tlfonumu kapattım.sıgınmacı gibi korkarak yaşıyorum suan burda.
ve işin kötüsü ben nasıl bu adamla yüzyüze gelip boşanalım anlasalım diycem.
napcam nerden baslıycam.lütfen bildiklerinizi anlatın.çünkü beklemek istemiyorum artık.