annem böyle deyin, kabul etmeye çalışın. annenizin size söylediklerini umursamayın. iyi bir annesiniz buna içtenlikle inanıyorum.Bence de olmaz. Sorun da o değil zaten; sorun annemin anneliğime kadar laf söylemesi, durduk yere çocuğumu uyandıracak kadar dediğim dedik davranması ve beni hiçe sayması, benim de artık resti çekmem ve şimdi de düşüncelere salınmam. Olay bu.
Her görüşmenizde anneliğinize bir ton laf sayılsa, sürekli eleştirilseniz, siz de gurur yaparsınız bir noktadan sonra, eminim.
annem böyle deyin, kabul etmeye çalışın. annenizin size söylediklerini umursamayın. iyi bir annesiniz buna içtenlikle inanıyorum.
ben bunun daha kötü bir örneğini yaşadım kısmen hala yaşıyorum.
emin olun kayınvalideden duymak daha sinir bozucu :)
o da emin ol kötü niyetle yapmıyor bunları huyu böyle. seni de o kadın büyütmedi mi? tamam çok taviz verme ama anneye karşı da gurur yapılmaz ki anne o. şuan senin bebeğin senin için neyse, sen de annen için osun.
katılıyorumAnneniz annelik içgüdüsüyle kendi bildiği sekilde çocugu yetiştirmeye çalışıyor ki sizi de o büyütmüş.
Bırakacaksanız,ne yaparsanız yapın kendi kuralları geçerli olacaktır.
Ha bu doğru demiyorum ,çocuklar büyüklerden sadece bir kat fazla giyinmeli demişti doktor.
Gurur da yapsanız kızsanız da anneniz sonuçta ne kadar dayanabilirsiniz ki.
Şükür ki çocugunuza bakmak isteyen anneniz var ben torunlarını bile görmek istemeyen kovanları da gördüm.
Valla gerçekten çok kısa kesmişsinSelam hanımlar, yeni bir "Gangsta'nın bitmeyen dertleri" köşesine daha hoş geldiniz.
Gerçi bu dert, bilindik dertlerimin harmanı gibi bir şey oldu, yeniden ayyuka çıktı.
Bu kez elimden geldiğince kısa keseceğim gözlerinizin hatırı için.
Günlerdir pişkinlik-gurur çizgisi üzerinde yürüyorum ve gurur tarafı daha ağır çekiyor.
Ancak küçük bir yanım da "Vur pişkinliğe, 2 saat değil mi; sen işini gör yine bas git" diyor.
Şöyle özetleyeyim:
Annemle tartıştık (yine), ona "Çocukla ilgili hiçbir lafını duymak da istemiyorum yardımını da istemiyorum bundan sonra" dedim. Bir diğer yandan resim kursu açıldı ve elbette full time çocuğun başında olduğum için gidemiyorum. :/
Bakıcı seçeneğini eliyorum mecbur, bir önceki konuma bakabilirsiniz sebebi hususunda.
Annemin nasıl bir karakter olduğunu az buçuk anlamak ve verdiği söz için bir diğer konuma bakabilirsiniz.
Resim konusunda nasıl hevesli ve hayalperest olduğum konusu da vardı bir yerlerde, ona da bakabilirsiniz.
Ne diyeyim... Böyle kaldım.
Annemle tartışmamı açayım:
Sürekli çocuk üzerine direktif veriyor.
Yok pencere açma hasta olacak çocuk, üşütürsün.
Yok o çorabı çıkarma, ayağından girer soğuk, çocuk hep yere basıyor sen bilmezsin anlamazsın üşür.
Yok onu çıkarma, hava soğuk, ben üşüyorum çocuk üşür.
Onu öyle yapma, yok çocuk şöyle olur böyle olur vırt zırt...
1-2 gün emanet ettim çocuğu, geri döndüm çocuk nezle. Biz hastalandırdı olduk, güya biz pencere açmışız da gitmeden önce, ondan olmuş. Bu çocuk benim elimde bir kere hasta olmadı, kendisi kat kat giydirip terletip sıkıyor, orasına burasına bez sokuyor terledikçe. Ya hareket halinde çocuk, sen oturuyorsun ve menopozlu kadınsın yani, "Üşümez" diyorum anlatamıyorum. Arkamı döndüğüm an üzerine yelek, ceket bir şey daha giydirir.
Yine bir zaman, uyutuyorum çocuğu, baya zorluyor uyumayacağım diye.
Hamakta sallanıyor, bir şeyler yedirdim güç bela, sonunda uyudu, 1 saat filan uğraştım.
Sonra annem geldi, elinde ceket sallıyor.
Tam dalmadan giydir çocuğa bunu üstü açılır üşür diyor. (Kadın üşümeye takık)
"Anne" dedim, "Ben ayarlarım onu, çocuk uyuyor bak uyanacak; git. Yatağına alırken üzerini ayarlıyorum ben" diyorum sessizce. Kadın hala gürül gürül "Yatağa alınca giydirirsen uyanır, giydiriver şimdi sallanırken" diyor.
Anne şimdi sıcak, terleyecek komple üzerini değiştirmek zorunda kalacağım o zaman temelli uyanır, ses etme hadi git" diyorum yine, "Giydirmeden yatırma, zaten hasta ettiniz; ben karışmıyorum!" dedi ve çocuk uyandı.
Sinirlendim, "Uyandırdın, giydir ceketini de al uyut şimdi, ne yaparsan yap!" dedim, yerimden kalkarken daha ceketi fırlattı bana doğru "Kusura bakma uyutamam, senin çocuğun, bak çocuğuna" filan dedi. "Senin sesine uyanmıştır, benim sesim varmıyor ki oraya" dedi bir de üzerine. Ondan sonra ben de işte baştaki lafı söyledim.
Böyle bir tartışma.
Biliyor, kurs başlayınca el mahkum çocuğu tıpış tıpış getirmek zorunda kalacağımı, haksız olduğu halde alttan almak, tükürdüğümü yalamak durumuyla yüzleşeceğimi ve bekliyor. Ses seda yok, kaç gündür konuşmuyoruz ve "Nasıl olsa bana mecbur" havasında olduğundan %99.9 eminim. Bir yandan kendime "Kafadan 3 seneyi sil Gangsta, çocuğunu bir saat bile bırakma. Resim bir yere mi kaçıyor; olur illa bir gün. Boşver. Kimsenin üzerinde söz hakkı olmasın, annenin bile! Gururlu ol bu konuda!" diyorum. Diğer yandan "Ya bırak işte bakıyor, iki lafını duymayıver, bazı hallerini görmeyiver, sen işine bak, çocuk da büyüsün, sen de kursuna git. 2 saat değil mi zaten, ruhen buna ihtiyacın var, salla ve götür bırak çocuğu vur pişkinliğe" diyorum.
Diyorum da... Yok. Gurur ağır basıyor.
Ofh...
Uzun oldu yine kızlar kusura bakmayın. :/
Kendi içimde öyle sorular, sorunlar...
Kurs başladı, çocuk gibi gidip renkli kalemlik bile almıştım ya.
Hepsi yine evde çekmece doldurdu öylece...
Neyse.
3 seneyi daha sileyim ben en iyisi. Değil mi?
Konuyu yarım saat önce okudum. Sonra kapadım sayfayı. Gittim ağladım ağladım hatta şu an bile içten Ağlıyorum çünkü kızım yanımda gözlerime dikkatli dikkatli bakıyor her seferinde. Sezdi bişeyler olduğunu da emin olamadı.
Doğuma hazırlık hastane odası eve dönüş herkes bişeyler söyler geçer gider de annenin söyledikleri tutumu davranışı hayat boyu unutulmazmış. Ben üç sene oldu doğum yapalı. Bu süre içinde o günlerdeki üzüntümü kalp kırıklığımı hüznümü unuttum geçti gitti sanıyordum ki konunuzu okuyunca sadece gerilere ittiğimi farkettim. Gün yüzüne çıkınca yine aynı kalp ağrısı. Hayatımda çok şeye üzüldüm ama o zmanalardaki annemden gelen olumsuz davranışlar bir cümle söz benim boynumu büktü daha kırgın oldum.. Ben üstüne söz söylemedim hiç böyle gördüm anneler candır.Herşeye rağmen Allah razı olsun diyorum yine bu konu vesilesiyle de onu kalbimde affediyorum öfke besleyemem yine karşı çıkamam eğilirim önünde.
Kendi başınızın çaresine bakmaya çalışın. Kimsenin daha sonra laf söylemesine fırsat vermeyin bu anneniz dahi olsa. Onlar yaşlı tahammül güçleri zayıflamış artık. Öfkelenmeyin yada öfkelenince sizin bebekliğinizi düşünüp affedin kalbinizde. Birikmesin. Bu sizin iyiliğiniz için. Ben doğuma dakikalar kala sancı çekerken anne nolur bana kötü davranma diye cümle kurmuştum. Hayatımda unutmam sanırım.Ki benim annem benim canımdır yine de en iyi arkadaşımdır. Hatırlamıyorum diyor bunu, o zmanaki halini tavrını dediklerini hatırlamıyor. Yaşlılar ve gerçekten yorgunlar. Huysuz bir çocuk gibi. Allah yardımcınız olsun. Bebek ne kadarlık bilmiyorum fakat onu hep dahil edin hayatınıza. Bebekle herşeyi yapmaya çalışın kurs market vs. Bu sizi daha güçlü kılacaktır inşallah.
Resme devam etmeniz konusunda desteklemiştim sizi ama çocuğunuz çok küçükmüş. Gidince evde uygulama kısmı da hep sekteye uğrayacak. Şartları zorlarım derseniz siz bilirsiniz. Ben çok sevdiğim ve baya ilerledigim bi sanat dalıni çocuklar küçük olduğu için bıraktım. Olmuyordu çünkü. Çok özenmek lazim. Hep hızlı hızlı sindirmeden yapıyordum. Şuan askıda ikinciyi de anaokuluna gönderdiğimde devam edeceğim inşallah.
İllaki gideceğim derseniz bırakın annenize. O ordayken istediğini uygulasın. Kesin sınırlarınızı belli edin yeter. Hepimizin annesi öyle. Usutmekle hasta olunacağını zannediyorlar. Anneme herseferinde mikropların varlığını anlatıyorum ama ı ıh. :) Tepkisi yine "nerde üşüdü ki acaba?" :) Ablası hastaydı ondan geçti. "Hımmm salgın var demek, yine de uykudan uyanınca yeleğini giydir." :)) Onun yanında bir iki giydiriyorum işte. Evimdeyken görmüyor nasılsa.Zaten evim çok sıcak kışın bile yelek giydirsem isilik döküyor çocuklar..
Benden size tavsiye. Anneniz birşey mi dedi "hımm evet doğru annecim, haklisin" deyin. Sonra yine kendi bildiğinizi yapmaya devam edin. Didistikce eleştirecek sizi. Arada birşeyler sorun, danışın bildiğiniz halde. Ne kadar hoşuna gidecek görürsünüz. Gönlü hoş olsun. Yarına kim sağ çıkar belli olmaz.
Senin anandan bende de var. Hatta hepimizde var. Hatta ve hatta ilerde senin bebenin de olacak.
Bence sen annenle olan ilişkini fazla ciddiye alıyor ve annen vasıtasıyla dünyaya habire rest çekiyorsun. Ne gerek var? Ne güzel sana yardımcı bi anan var, azıcık alttan alsan? Neden hep bi mücadele içindesin? Evden çıkmaya ihtiyacın var mı, var. Peşinden gideceğin bi tutkun var mı, var. Çocuğunu güvenle emanet edebileceğin biri var mı, var. İşleri zorlaştıran sensin yoksa biraz nefes alabilmen için ihtiyacın olan tüm altyapıya sahipsin.
Durun ekleme yapmam lazım.
Ben bu çocuk tek kişinin elinde büyümeli ekolüne karşıyım. Ne var yani günde 3 saat başkası baksa? Çalışma mecburiyeti olup 40 günlük çocuğu elin bakıcısına bırakanın canı yok mu? Çocuk çok küçük biraz bekle diyenlere katılmıyorum. Çocuk küçük evet ama hayat kısa. Hayalin tam olarak ne bilmiyorum ama resim yapıcam diye çocuğu kendi kaderine terk etmeyeceksin heralde. Gündüz birkaç saat kursa git, uyku saatinde de pratik yap kime ne zarar gelir.
Valla gerçekten çok kısa kesmişsin
Üzme ananı belki yaş olarak buyüksundur benden ama keşke anam olsaydı gerisi boş yani....Napam, benim kısa kesmem de böyle oluyor.
Bak üç konu birleşimi oldu, onları tekrardan yazmadım en azından.
Üzme ananı belki yaş olarak buyüksundur benden ama keşke anam olsaydı gerisi boş yani....
Gidin kursa.
Sinirinizi de derinden hissettim ama o çocuğa baktırıyorsak bunlar yaşanacak.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?