- Konu Sahibi totemvetabu
-
- #1
6 yillik evlym, mutsuzum arkadaslar.
Son düzenleme:
kavgalarımız genelde ailesinden kaynaklanıyor evet.
kayınvalidemle iyi anlaşıyoruz aslında, bir sorunum sıkıntım yok kendileriyle, ama birkaç kez onlarla ilgili birşeylerden dolayı bana çok sert tepkiler verdi, ve ben de bu konu tabu gibi birşey oldu.
inanın mesele tam olarak şu diyebileceğim birşey bile yok, ama sanırım üstüste kavgalar, ve bu kavgaların çok erken ve çok sert başlaması beni ruhen bitirdi. bazen iyi hissediyorum kendimi, tamam diyorum geçmiş geçmiştir, bak herşey ne kadar güzel, eşimin çok iyi yönleri de var onlara odaklanayım diyorum, ama en ufak bir tartışmada sil başa yapıyorum, ve içimi (dile getirmek istemiyorum bu kelimeyi ama) ona karşı nefret kaplıyor sanki.
ben iyi olabilsem toparlanabilsem aslında belki de mutlu olabiliriz bilemiyorum, ama evliliğimin bu hale gelmiş olmasını bunları yaşamış olamyı kabullenemiyorum, Allah affetsin ama ne yaptım da hakettim bunları diye isyan ettiğim oluyor.
teşekkür ediyorum hepinize. ilaçları 1-2 aydır içmiyorum.
bir de kafamı karışıtran bir mevzu var (konuştukça çenem düşüyor sanırım, hakkınızı helal edin)
bir çocuk yuvasında müdür yardımcılığı yapıyorum, işimi seviyorum ve şansıma erken yaşta iyi bir konuma hızlı yükseldim.
fakat ev ve işi bir arada yürütmekte çok zorlanıyorum, yorgun düşüyorum. akşamları erken yatıyorum, e haliyle eşim geldiğinde yorgunluğum yüzüme yansımış oluyor vs... ve eşim zaten çalışmamı oldum olası istemiyordu. ben de çok kariyer delisi olmadığımdan evlendikten sonra çalışmayabilirim değerlendiririz demiştim.
ve eşim bu okul döneminden snra yani haziran sonrası işimi bırakmamı istiyor ve bu konuda çok net.
ben de işin aslı ev ve iş yoruluyorum fakat sürekli böyle tartışma halindeyken de evliliğime güvenip işimden olmaktan korkuyorum. ayrıca eşim sorumluluğunu çok iyi bilir fakat çok eli açık bir insan değildir.
bu konuda da çok kafam karışık, sürekli bir gelgit halindeyim, kararsızım. dışardan baktığınızda ne önerirsiniz acaba?
teşekkür ediyorum hepinize. ilaçları 1-2 aydır içmiyorum.
bir de kafamı karışıtran bir mevzu var (konuştukça çenem düşüyor sanırım, hakkınızı helal edin)
bir çocuk yuvasında müdür yardımcılığı yapıyorum, işimi seviyorum ve şansıma erken yaşta iyi bir konuma hızlı yükseldim.
fakat ev ve işi bir arada yürütmekte çok zorlanıyorum, yorgun düşüyorum. akşamları erken yatıyorum, e haliyle eşim geldiğinde yorgunluğum yüzüme yansımış oluyor vs... ve eşim zaten çalışmamı oldum olası istemiyordu. ben de çok kariyer delisi olmadığımdan evlendikten sonra çalışmayabilirim değerlendiririz demiştim.
ve eşim bu okul döneminden snra yani haziran sonrası işimi bırakmamı istiyor ve bu konuda çok net.
ben de işin aslı ev ve iş yoruluyorum fakat sürekli böyle tartışma halindeyken de evliliğime güvenip işimden olmaktan korkuyorum. ayrıca eşim sorumluluğunu çok iyi bilir fakat çok eli açık bir insan değildir.
bu konuda da çok kafam karışık, sürekli bir gelgit halindeyim, kararsızım. dışardan baktığınızda ne önerirsiniz acaba?
canım evliliğim düzelir mi umudu ile sakın işini bırakma. senin ruh halini anlıyorum benzer şeyler yaşadım. ilaç tedavi vb.. hepsi hikaye tek çözüm sensin. birşeyleri kafanda bitirmen gerek. yaşadıklarını durmadan düşünmeyi kesmen lazım. işi bırakmaya gelince sakın sakın sakın diyorum. evde oyurmak seni daha da bunaltır. durmadan geçmişi yaşananları düşünürsün. şuan psikolojim bozuk diyorsun devamlı evde olacağında ne olacak . ve eşinden para istemek bu konu zor bir mevzu. ne kadar eli açık melek olsa da adam iş paraya gelince çirkefleşiyor işler. canın birşey almak isteyecek. ama eşin kendince onu haklı bulmayıp para vermeyecek mesela. bunlar olmayada bilir ama elinde maddi bağımsızlık varken bundan vazgeçme derim.
birde yorgunluğun sadece iş kaynaklı olmaya bilir. psikolojinin bozuk olmasıda insanı fiziken yorar. erken yatman devamlı yorgun hissetmen psikolojik kaynaklı olabilir unutma...
Selam canim,
malesef sana diyebilirim ki bu dusuncelerin senin yarattigin dunya...
bu dunya bendede mevcut ama ben savas halindeyim onunla...
ve bak kendinde diyorsun sana karsi ilgili aslinda....ve biliyorumda sen kendi dunyanda bunu gorsende yinede kendine diyorsun yok yaa ama ya sahiden boyle degilse ve hep bir savas icindesin kendinle...
bak bence imkanin varsa biraz herseyi sallamayi dene ve cik gey tek basinada olsan,bosvermeye calis o anlik herseyi,kendine bes dakika bile olsa de amaaaaan ya nasila oyledir,aldatsa bile 24 saat yaninda olamam.
bak bende senden 1 yas buyugum.ve guzel gunlerimizi bu sekilde harap etmemeye calismaliyiz,savastir hayat zaten hep!!!
eşimin beni sevdiğini biliyorum ama sürekli sevilmediğim inancındayım.
eşime güveniyorum ama sürekli beni aldatacak inanışındayım.
ben de seviyorum ama onu görünce seviyormuş gibi davranamıyorum, zorluyorum yanında gülmek için kendimi.
çalışıyorum, iyi bir işim iyi bir konumum var, beğenilen saygı duyulan biriyim ama ruh halim sokakta kalmış bir ıslak kediden farksız.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?