Günaydın arkadaslar. Eski konulardan bildiğiniz üzere boşanıyorum. Bugün iki aile büyükleri birleşip, konuşacak. Noktayı koyacaklar. İçimde tuhaf Bir kırgınlık var. Boşanmayı istiyor muyum evet istiyorum. Ama cok kırgınım. Severek evlenmiştik. Ne hevesle. İlk başlarda etrafımda dört dönen Bir adam vardı. Sonra bahis oynamaya başladı. Sonra cezaevine girdi. Aç kaldım yawrumla. Elektriksiz kaldım. Tüpsüz kaldım. Yine de kimseye el açmadım.
Başıma onca olay geldi ama gitmedim bişey olmaz düzelir dedim. Ailesinden beni uzak tutar cıkınca önemli olan o dedim. Olmadı. Gençliğim gitti ama olmadı. Verdiğim fedakarlıklara değmedi. Üstüne üstün oda beni istemiyor. Ailesinin yaptıgı herşeyi bilmesine rağmen. Sırf onlarla görüşmek istemiyorum diye oda beni istemiyor. Sanırım bir evlilik ne kadar kötü olursa olsun bitince insands garip bir kırgınlık oluyor. İlk günlerdeki gibi güçlü hissetmiyorum kendimi. Şansıma kızıyorum, kaderime kızıyorum, aptallığıma kızıyorum. Herşeye kızıyorum. Keşke böyle olmasaydı. Keşke hiç evlenmeseydim. Dualarınızı bekliyorum. 27 yasındayım bir kere içim rahat etmedi. Bir kere gülmedim. Belki de sorun bendedir. Lütfen bana dua edin. Bari çocuğumla bundan sonra huzurlu sorunsuz bir hayat yaşayayım.