İçime Atmaktan Yoruldum

Merhaba,

Arkadaşlar ben konuşamıyorum yani icimdekileri kimseye söyleyemiyorum, kizgin oldugumda, üzgün olduğumda, stresli olduğum da mutsuz olduğumda kimseyle dertlesemiyorum. Eşimle paylasamiyorum, ailemle zaten hiç bir zaman dertlesemedim, az sayida arkadasim var hatta en yakin arkadasim dediğim sadece 1 kişi o da yeni evlendi bir araya gelemiyoruz. Yani ben birseyler anlatmak, ya da var olan bir sorunu konusmak veya birseyler paylaşmak istiyorum. Ama yapamıyorum. Herşeyi içimde yaşıyorum. Bunu nasıl çözebilirim çok yorgun hissettiriyor beni ve konuşamadıgim için çözümsüz kaliyorum, daha çok psikolojim bozuluyor. Baskalarina bakiyorum ailesiyle konusur dertlesir, esiyle herseyini paylasir ama ben de neden böyle oldu. Konuşmak istemiyorum, surekli sessiz kalip kendimi dinlemek istiyorum.

Karşı taraftan gerekli ilgiyi, özeni görmeyeceğinizi mi düşünüyorsunuz? Anlaşılmayacağınızı ya da yanlış anlaşılacağınızı mı düşünüyorsunuz acaba? Bu şekilde gerçekten çok yorulursunuz ve içinizde birike birike bir gün patlar haklıyken haksız olursunuz. Biriyle bir sorununuz varsa mutlaka paylaşmalısınız ya da profesyonel destek alın.

Eşimden ilgiyi devamli görüyorum ama ona sinirlendiğim de ya da yanlis yaptığı birsey de söylemek istedigim zaman acaba ben mi yanlis dusunuyorum diye sineye cekiyorum. Diğer kendi sorunlarımi da birileriyle paylasmak istedigimde aramizda kalacagindan şüpheleniyorum tam olarak guvenemiyorum, neresinden baslayipta anlatsam diye düşünüyorum. Veya esime karsi da sessiz oluyorum üzülsün istemiyorum, şu sorunum var nasil anlatsam nasil konussam diye düşünüp düşünüp duruyorum. Ben sessizlesince de o da konuşmuyor. Sessizlik hüküm sürüp duruyor. Annem var 3 kiz kardesim var mesela gündelik şeyler dışında hiç konuşmayız derdin var mi demezler. Ya da bir sorun olduğunda yargilayici olurlar yapici olmazlar o beni daha çok konuşmamaya üstünü kapatmaya yöneltir. Bu şekilde gidiyor yani

Belkide sorunun kaynagi sizdedir. Bazen kendimize ayna olmamiz lazim . Baska insanlardan birseyler bekleyerek bir yere varamazsin.Kendini biraz yalnizlastirmis olabilirmisin.Bence bi destek almanda fayda var.

gunes_0 .!.:

Eşimden ilgiyi devamli görüyorum ama ona sinirlendiğim de ya da yanlis yaptığı birsey de söylemek istedigim zaman acaba ben mi yanlis dusunuyorum diye sineye cekiyorum. Diğer kendi sorunlarımi da birileriyle paylasmak istedigimde aramizda kalacagindan şüpheleniyorum tam olarak guvenemiyorum, neresinden baslayipta anlatsam diye düşünüyorum. Veya esime karsi da sessiz oluyorum üzülsün istemiyorum, şu sorunum var nasil anlatsam nasil konussam diye düşünüp düşünüp duruyorum. Ben sessizlesince de o da konuşmuyor. Sessizlik hüküm sürüp duruyor. Annem var 3 kiz kardesim var mesela gündelik şeyler dışında hiç konuşmayız derdin var mi demezler. Ya da bir sorun olduğunda yargilayici olurlar yapici olmazlar o beni daha çok konuşmamaya üstünü kapatmaya yöneltir. Bu şekilde gidiyor yani

Genişletmek için tıkla...

Yazarak içinizi dökebilirsiniz yazdıktan sonra sakinleşip düşününce eski önemi kalmıyorsa zaten büyütecek bir şey değil demektir ama yok içiniz soğumadıysa o zaman yazdıklarınızla bir çerçeve oluşturup sakince konunun muhatabı ile konuşabilirsiniz üzerim diye endişe etmenize de gerek kalmaz sakinleşmiş olacağınız için.

Evet kendimi çok fazla yalnız hissediyorum. Oysa ki etrafımda kalabalik. Tugceee1212