- 17 Temmuz 2014
- 58
- 41
- 18
- Konu Sahibi BayanCandyCrush
-
- #1
Merhaba,
Ben doğum yapalı 19 gün oldu. Dünyalar tatlısı oğlum oldu. Çok şükür rabbime.. Fakat lohusalık dönemim zor geçiyor çünkü çok yanlızım. Eşim bu konuda çok ilgisiz. Oğluyla pek ilgilenmiyor. Ben surat asarsam ancak o zaman kucağına alıyor o kadar. Ağlayınca, " Annesi oğlun seni istiyor." diye hemen elime tutuşturuyor. Ev işlerinde bile yardımcı değil bütün iş bana kalıyor. Zaten uykusuz kalıyorum dinlenemiyorum doğru düzgün. Eşimle konuştum kaç kere. Onun ilgisiz olduğunu oğluyla vakit geçirmesini başka bişey yapmadığını güzel dille anlattım fakat bana dediği tek şey : onun annesi sensin ben mi meme vericem çocuğa ! biraz sabır et büyüyünce ben ilgilenirim dedi. Sanki ben 10 tane çocuk büyütmüşüm gibi konuşuyor. Çok acemiyim. Lohusayım ve sezeryanlıyım. Annem yarım saatlik yolda oturuyor. Çalışıyor ve boş vakitlerinde bize geliyor. O zaman çok rahatım çünkü sağolsun bana çok yardım ediyor. Cidden ana gibi yar olmazmış ben bunu anladım. Eşimin göstermediği ilgiyi annem bana fazlasıyla gösteriyor. Sağolsun. Akşama doğru evine dönünce arkasından baka kalıyorum. Ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. Gitme diyesim geliyor. Üzüntüden sütüm kesilecek diye endişeleniyorum. Hatta bayram sabahı annem bizi almaya gelmişti. Çünkü eşim çalışıyordu ve yalnız kalmayalım istedi. Bizde gittik çocuklar gibi sevinmiştim. Eşim işten geç çıktığı için gelemedi ve bunun sayesinde 5 gün kaldık. 5ci günün sonunda bizi almaya geldi. Hiç gitmek istemiyordum. Ama elden ne gelir. Mecbur eve döndük. Evde aç kaldığı ve bizi özlediği için bizi almaya gelmiş. Hamileyken eşim daha bi ilgiliydi ev işine yardım ediyordu. O zaman rahattım ve çocuk oldu artık ilgisi azaldı. Onuda anlıyorum sabah erkenden işe gidiyor. Bize ekmek parası kazanıyor ama benimde ilgiye ve yardıma ihtiyacım var. Tek istediğim bana ev işlerinde yardım etsin. Zaten oğluma bakıyorum. Artık biran önce şu lohusalık dönemimi atlatmak istiyorum. Buraya yazmamın amacı içimi dökmek ve rahatlamak. Başınızı şişirdiysem affola....
Ben doğum yapalı 19 gün oldu. Dünyalar tatlısı oğlum oldu. Çok şükür rabbime.. Fakat lohusalık dönemim zor geçiyor çünkü çok yanlızım. Eşim bu konuda çok ilgisiz. Oğluyla pek ilgilenmiyor. Ben surat asarsam ancak o zaman kucağına alıyor o kadar. Ağlayınca, " Annesi oğlun seni istiyor." diye hemen elime tutuşturuyor. Ev işlerinde bile yardımcı değil bütün iş bana kalıyor. Zaten uykusuz kalıyorum dinlenemiyorum doğru düzgün. Eşimle konuştum kaç kere. Onun ilgisiz olduğunu oğluyla vakit geçirmesini başka bişey yapmadığını güzel dille anlattım fakat bana dediği tek şey : onun annesi sensin ben mi meme vericem çocuğa ! biraz sabır et büyüyünce ben ilgilenirim dedi. Sanki ben 10 tane çocuk büyütmüşüm gibi konuşuyor. Çok acemiyim. Lohusayım ve sezeryanlıyım. Annem yarım saatlik yolda oturuyor. Çalışıyor ve boş vakitlerinde bize geliyor. O zaman çok rahatım çünkü sağolsun bana çok yardım ediyor. Cidden ana gibi yar olmazmış ben bunu anladım. Eşimin göstermediği ilgiyi annem bana fazlasıyla gösteriyor. Sağolsun. Akşama doğru evine dönünce arkasından baka kalıyorum. Ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. Gitme diyesim geliyor. Üzüntüden sütüm kesilecek diye endişeleniyorum. Hatta bayram sabahı annem bizi almaya gelmişti. Çünkü eşim çalışıyordu ve yalnız kalmayalım istedi. Bizde gittik çocuklar gibi sevinmiştim. Eşim işten geç çıktığı için gelemedi ve bunun sayesinde 5 gün kaldık. 5ci günün sonunda bizi almaya geldi. Hiç gitmek istemiyordum. Ama elden ne gelir. Mecbur eve döndük. Evde aç kaldığı ve bizi özlediği için bizi almaya gelmiş. Hamileyken eşim daha bi ilgiliydi ev işine yardım ediyordu. O zaman rahattım ve çocuk oldu artık ilgisi azaldı. Onuda anlıyorum sabah erkenden işe gidiyor. Bize ekmek parası kazanıyor ama benimde ilgiye ve yardıma ihtiyacım var. Tek istediğim bana ev işlerinde yardım etsin. Zaten oğluma bakıyorum. Artık biran önce şu lohusalık dönemimi atlatmak istiyorum. Buraya yazmamın amacı içimi dökmek ve rahatlamak. Başınızı şişirdiysem affola....