Güzel hanımlar, hoşgeldiniz.
Burayı herşeyden bağımsız, sadece hissettiklerimi reelde tanımadığım, beni hiç tanımayan siz güzel kadınlara içimi döküp yargılamadan ve yargılanmadan dertlenip, dilerseniz anlamlandıramadıklarımı yorumlayın diye yazıyorum.
kendimi inanılmaz bitik hissediyorum.
Bi taraftan hala ayağa kalkacak gücüm var bi taraftan sadece durduğum yerde durup beklemek istiyorum.
Anksiyetem azdı.
İçim daralıyor ama ne daralma.
biliyorum, ben son 3 yıldır çok ağır şeyler yaşadım.
Düzelsin diye, yoluna girsin diye, kendimden verircesine fedakarlık yaparken gururumu ayaklar altına aldım.
Sonunda bitti.
Bitişi bile rezildi.
Ama boşanamadım.
Hala bunlarla uğraşıyor olmak çok yordu.
Evet, çok çabaladım. Düşmemek için çok çabaladım. Sevdim. Sevildiğimi zannettim. Sevilmemekte yüzleştim. Şiddet gördüm. Terk ettim, terkedildim. Bugüne geldim.
Çok yorgunum. Fakat bitmiyor. Nefesleneyim diyorum, yenisi çıkıyor. Asla kapanmıyor. Asla durulmuyor. Biliyorum hepsi sınav.
İyisiyle kötüsüyle ben buyum, ayakta durmaya çalışıyorum. Fakat dermanım kalmadığında istiyorum ki tutunacak bir dalım olsun. Yok olmuyor. Benim dizlerimin bağı çözülünce rüzgar öyle sert esiyor ki yine yerle bir oluyorum.
merak ediyorum. Bi gün bitecek mi?
Ben bu sınavı tevekkülle geçecek miyim?
Hiç sınavı olmayan insanlar var mı mesela?
Ben sevilmeyi hak etmedim mi?
düşünüyorum olanları, nasıl sabretmişim diyorum bugün burdan bakınca düşünmesi bile kalbimi sıkıştırıyor. Nasıl yaşamışım diyorum. Yazık değil miydi bana? Hala yazık değil mi bana?
Burayı herşeyden bağımsız, sadece hissettiklerimi reelde tanımadığım, beni hiç tanımayan siz güzel kadınlara içimi döküp yargılamadan ve yargılanmadan dertlenip, dilerseniz anlamlandıramadıklarımı yorumlayın diye yazıyorum.
kendimi inanılmaz bitik hissediyorum.
Bi taraftan hala ayağa kalkacak gücüm var bi taraftan sadece durduğum yerde durup beklemek istiyorum.
Anksiyetem azdı.
İçim daralıyor ama ne daralma.
biliyorum, ben son 3 yıldır çok ağır şeyler yaşadım.
Düzelsin diye, yoluna girsin diye, kendimden verircesine fedakarlık yaparken gururumu ayaklar altına aldım.
Sonunda bitti.
Bitişi bile rezildi.
Ama boşanamadım.
Hala bunlarla uğraşıyor olmak çok yordu.
Evet, çok çabaladım. Düşmemek için çok çabaladım. Sevdim. Sevildiğimi zannettim. Sevilmemekte yüzleştim. Şiddet gördüm. Terk ettim, terkedildim. Bugüne geldim.
Çok yorgunum. Fakat bitmiyor. Nefesleneyim diyorum, yenisi çıkıyor. Asla kapanmıyor. Asla durulmuyor. Biliyorum hepsi sınav.
İyisiyle kötüsüyle ben buyum, ayakta durmaya çalışıyorum. Fakat dermanım kalmadığında istiyorum ki tutunacak bir dalım olsun. Yok olmuyor. Benim dizlerimin bağı çözülünce rüzgar öyle sert esiyor ki yine yerle bir oluyorum.
merak ediyorum. Bi gün bitecek mi?
Ben bu sınavı tevekkülle geçecek miyim?
Hiç sınavı olmayan insanlar var mı mesela?
Ben sevilmeyi hak etmedim mi?
düşünüyorum olanları, nasıl sabretmişim diyorum bugün burdan bakınca düşünmesi bile kalbimi sıkıştırıyor. Nasıl yaşamışım diyorum. Yazık değil miydi bana? Hala yazık değil mi bana?
