Canım benim, siz sadece yalnızlıktan bunalmışsınız. Yeni bi şehre taşınmışsınız. Eşinizden ve ailesinden başka kimseyi tanımıyosunuz anladığım kadarıyla. Sosyalleşmeye ihtiyacınız var sadece. Evet ailevi problemleriniz var geçmişten gelen ama şu anki sıkıntınızın asıl sebebi yalnızlık bence. Annenizle zaten çocukluktan gelen bi bağlanma ve güven problemi varmış, şiddete yatkın olmasından dolayı. Babanız zaten sizi yüz üstü bırakır gibi başkasıyla yeni bir aile kurmuş ve üvey kardeşleriniz hemen hemen bebeğinizle aynı yaşta. Her ne kadar çocuğunuzla aynı yaşlarda olsalar da babanızın yeni ailesi ve sizinle yapmadıklarını onlarla yapıyor olması sinir bozucudur eminim. Yanlış anlamayın, kıskanıyorsunuz demiyorum ama insanın ağırına gider. Bu şartlar altında babanızdan olan beklentinizi de minimuma indirin bence. Yani gelirse gelir, gelmezse keyfi bilir şeklinde düşünmek belki sizi rahatlatır. Ne güzel bi yuva kurmuşsunuz, yaşınız çok genç maaşallah. Ders çalışıyorum demişsiniz, okul yada atama durumunuz var sanırım. Yarım gün bile olsa bakıcınızın olması büyük şans. O geldiğinde bazen tek başınıza da dışarı çıkın. Yaşadığınız şehrin imkanları nedir bilmiyorum ama Ne bileyim kuaföre ya da kahve içmeye filan gidin. İmkan varsa eşinizle başbaşa öğle yemeğine gidin mesela. Zamanla orda da arkadaş çevresi edineceksiniz zaten. Bundan sonrası için siz eşinize, işinize/okulunuza, bebişinize ve kendi kurduğunuz yeni hayata odaklanın. Zaman çok çabuk geçiyor, bu güzel günlerinizi babanızın vefasızlığı ve üvey annenizin saçmalamaları ile heba etmeyin.
Nacizane tavsiyem, ailevi sorunlarınızı arkada bırakmak için bir psikoloğa gidebilirsiniz. Eminim faydası olacaktır. İnşaallah bundan sonra hep güzel şeyler getirsin hayat size.