Arkadaşlar insanlar kırılacak diye,veya ne bileyim hoşlanmadığım bir tepki verir de beni öfkelendirir, huzurum bozulur diye çoğu zaman insanların yüzüne hatalarını beğenmediğim şeylerini söyleyemiyorum.
Ne yapmalıyım,nasıl davranmalıyım.. Bir yerden sonra söylemek istediğim şeyler olduğu halde söyleyemeyince kendimi iki yüzlü hissediyorum.
Lütfen akıl verin,tavsiye verin.
Çok zaman bu tarz durumlarda elim ayağım yanıyor-ateş basıyor,öfkeleniyorum. Hatta söyleyecceklerimi unutuyorum. Biliyorum özgüven eksikliği diyeceksiniz.Fakat nasıl yenmeliyim? Psikiyatra gitmeyi düşünüyorum. Fakat kendi çabalarım açısından neler yapabilirim?
Bir anda olmuyor takdr edersiniz ki.. zamanla olabilecek birşey bu..Nasıl adımlar atmalıyım?
Ama ben işte umursamazlık edemiyorum, kendimi savunamamış aciz gibi hissediyorum. İnsanlar acımasız,hemen hatanı yüzüne vurmayı biliyorlar, yani hakediyorsa yüzüne saydırmak da gerekiyor bazen malesef
Benim felsefem şu; benim içimde kalacağına, söylerim onun içinde kalsın.
Tabi bu demek değil ki; dan dun gelişi güzel atayım kendimi ortalığa. Yeri geldiğinde ince ince söylerim. Canım sıkıldığında da alır karşıma konuşurum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?