- 17 Aralık 2018
- 54
- 105
- 93
- 27
- Konu Sahibi toybirbeser
- #1
Herkese merhaba, yakın zamanda hayatımızda yaşanan ve bizim göremediğimiz bir şey mi var diye merak ederek bu konuyu açıyorum.
Ben, kız kardeşim ve abim(yaşlar 25-28 civarı) olmak üzere anne babamız ile yaşamaktaydık çok yakın bir zamana kadar. Abimin yaklaşık bir buçuk yıldır bir ilişkisi var. Annem ve babam çeşitli sebeplerden ötürü asla onaylamadı bu ilişkiyi. Konu abimin onların rızasını almadan evlenmek üzere evden ayrılmasına geldi. Annem (sürecin en başında babamı, bu işi istemediğine, bir şey yapması gerektiğine dair sürekli doldurdu) oğlunun evden ayrılması ile birlikte 'ben evladımı nasıl bırakayım' moduyla babamı neden kabul etmediğine dair sürekli suçlamaya başladı. (Babam abim ile konuşmuyor. Ben ve kız kardeşim en başından beri hiç dahil olup, yorum yapmadık. Abim bizim için herhangi bir fedakarlık yapmadı/ böyle bir olay bizde olsa yapmazdı mantığı ile) Bu süreçte yeni bir eve taşındık. Ben, babam ve kız kardeşim borcun altına girmemize rağmen annemin heves öldürmeleri bizi daha da yordu. Gelene gidene bizim halimiz bu, ev aldık da ne oldu gibi söylemleri oldu. Koltuk almaktan, evdeki herhangi bir eşyaya sürekli ruhsuz olarak yanımızda gezdi. Yaklaşık 1 aydır abimin ayrılması ile birlikte evin icinde bu huzursuzluk var. Annemin sürekli babama ters davranması, surat asması, evden cenaze çıkmış gibi davranışları mevcut. Bu davranışları annem sergilerken bunu yapmaması gerektiği, herkesin kendi hayatı olduğunu, abimin yaşamayı tercih ettiği hayat için bizim hayatımızı zorlaştırmaması gerektiği ve bu davranışları böyle devam ederse sonucun iyi olmayacağı yönünde çeşitli konuşmalar yaptık. son olarak mevzu, benim oğluma büyü yaptı bu kız, yoksa bizi bırakmazdı noktasına geldi (teyzemin de doldurması ile birlikte - abimin ayrılması ile birlikte teyzem anneme destek olmak üzere bizde kalmaya geldi). Saçma davranışlar, hoca aramalar derken devam etti bu süreç böyle. Evin içindeki huzursuzlukla (kızı ilk öğrendiklerinden beri devam eden huzursuzluk) ve bu hoca olaylarına beni ve kız kardeşimi dahil etmeleri ile birlikte kız kardeşim ufak çaplı bir sinir patlaması yaşadı. Ben de annemin, teyzemi de alarak dedemin evine gitmesi gerektiğini, bize bunları yaşatmaya hakkı olmadığını söyledim. Yaklaşık bir aydır bize herhangi bir annelik yapmıyordu (En basitinden nasılsın, ne yapıyorsun, günün nasıl geçti gibi sorular dahi yok.). Sonuç olarak, annem ve teyzem, onların adlandırması ile benim onları kovmam sonucu, dedemin evine gidiyorlar. Sizce biz bunları göndererek kötü evlat mı olduk? Bizim göremediğimiz, kaçırdığımız bir nokta var mı?
Biraz uzun oldu kusura bakmayın, okuduğunuz için teşekkür ederim
Ben, kız kardeşim ve abim(yaşlar 25-28 civarı) olmak üzere anne babamız ile yaşamaktaydık çok yakın bir zamana kadar. Abimin yaklaşık bir buçuk yıldır bir ilişkisi var. Annem ve babam çeşitli sebeplerden ötürü asla onaylamadı bu ilişkiyi. Konu abimin onların rızasını almadan evlenmek üzere evden ayrılmasına geldi. Annem (sürecin en başında babamı, bu işi istemediğine, bir şey yapması gerektiğine dair sürekli doldurdu) oğlunun evden ayrılması ile birlikte 'ben evladımı nasıl bırakayım' moduyla babamı neden kabul etmediğine dair sürekli suçlamaya başladı. (Babam abim ile konuşmuyor. Ben ve kız kardeşim en başından beri hiç dahil olup, yorum yapmadık. Abim bizim için herhangi bir fedakarlık yapmadı/ böyle bir olay bizde olsa yapmazdı mantığı ile) Bu süreçte yeni bir eve taşındık. Ben, babam ve kız kardeşim borcun altına girmemize rağmen annemin heves öldürmeleri bizi daha da yordu. Gelene gidene bizim halimiz bu, ev aldık da ne oldu gibi söylemleri oldu. Koltuk almaktan, evdeki herhangi bir eşyaya sürekli ruhsuz olarak yanımızda gezdi. Yaklaşık 1 aydır abimin ayrılması ile birlikte evin icinde bu huzursuzluk var. Annemin sürekli babama ters davranması, surat asması, evden cenaze çıkmış gibi davranışları mevcut. Bu davranışları annem sergilerken bunu yapmaması gerektiği, herkesin kendi hayatı olduğunu, abimin yaşamayı tercih ettiği hayat için bizim hayatımızı zorlaştırmaması gerektiği ve bu davranışları böyle devam ederse sonucun iyi olmayacağı yönünde çeşitli konuşmalar yaptık. son olarak mevzu, benim oğluma büyü yaptı bu kız, yoksa bizi bırakmazdı noktasına geldi (teyzemin de doldurması ile birlikte - abimin ayrılması ile birlikte teyzem anneme destek olmak üzere bizde kalmaya geldi). Saçma davranışlar, hoca aramalar derken devam etti bu süreç böyle. Evin içindeki huzursuzlukla (kızı ilk öğrendiklerinden beri devam eden huzursuzluk) ve bu hoca olaylarına beni ve kız kardeşimi dahil etmeleri ile birlikte kız kardeşim ufak çaplı bir sinir patlaması yaşadı. Ben de annemin, teyzemi de alarak dedemin evine gitmesi gerektiğini, bize bunları yaşatmaya hakkı olmadığını söyledim. Yaklaşık bir aydır bize herhangi bir annelik yapmıyordu (En basitinden nasılsın, ne yapıyorsun, günün nasıl geçti gibi sorular dahi yok.). Sonuç olarak, annem ve teyzem, onların adlandırması ile benim onları kovmam sonucu, dedemin evine gidiyorlar. Sizce biz bunları göndererek kötü evlat mı olduk? Bizim göremediğimiz, kaçırdığımız bir nokta var mı?
Biraz uzun oldu kusura bakmayın, okuduğunuz için teşekkür ederim
yarın gelip biz büyücüye gittik derse şaşırmam djkdkdks
