• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

idare edemiyorum!

Evlenince ozgür kiz olmuyosun malesef.
Sorumsuzda olmuyosun.

Sorumluluklarin 2 kat artiyo..

Evlenmek care.degil..

size de şöyle açıklayayım yaşım 24 ve ailem sevgilim olmasını kabullenemiyor!(serseride işsiz güçsüz de değil)
kız çocuğun sevgilisi olmaz mantığı!elalem ne der mantığı!

cahil biriside değilim üniversite mezunuyum kendimi yetiştirmiş biriyim dün gelmedim dünyaya benim de belli bir bakış açım var ama ailem tarafından kabul görmeyince fikirlerinin değer gördüğü birine dayanıyorsun işte :KK52:

sorumluluktan kaçmıyorum sadece benimde fikirlerim var! farkına varılsın istiyorum!
 
Evlenmek için kucuksen evlenme. İleride evlenirken de sorumlulukları paylasacagin sana yardimci anlayisli bir adam bul evlen. O zaman evliliğinde bir nefes alirsin, kacis yolun olur iste. Okumuyorsan ise gir. Ailenlede bu derece bunaldigini acikca konuş. Anlayis bekle..

konuşmak çare etmedi hemen bi ayılıp bayılmalar oldu hemen bi psikolojileri bozuldu falan puff sus dolunay dedim!

o kişiyi buldum çok şükür de önce işe girmem lazım bir kaç yerden haber bekliyorum
 
Evlenince de eşinin ailesini "idare etmek" zorunda olacaksın. bir de kendi ailenin uzaktan devam eden beklentileri olacak, dolayısıyla ben de çalışmanı öneririm...
çalışmayı kim istemiyorki?
yukarda da çok bahsettim haber bekliyorum başvuru yaptığım yerlerden.çalışmaya başlamadan evlilik düşünmüyorum.

eşim olacak kişinin ailesine gelincede ben bunu şimdiden onunla hallettim zaten
 
Canım sana tavsiyem bir kadın 30 yaşına gelse de baba evinden uzaklaşmak için evlenmemeli.Daha büyük hayal kırıklığına uğrayabilir. Evlilik için uygun ortam kişi zaman olduğunda gönlünce evlen erken yaşta evliliklerin mutlu evlilikler olduğunu görmedim şimdiye kadar.
yarın evleniyorum demedim yahu :KK70:

30a da bişe kalmadı zaten :KK53:

uygun kişi hazır da henüz ben hazır değilim daha planlarımı gerçekleştiremedim yaa mesela çalışmak gibi....
 
malesef evin büyük çocugu olunca böyle oluyor. evde bende böyleyim annem ne yemek yapayım diye bana sorar babam bişey olsa bana sorar kardesımın yüzünde çıkan sivilceye kadar aldıgı ayakkabıya kadar bana danısarak alır çalısıyorum kafam aksama kadar şişıyor kımseyı kırmak istemıyorum oturuyorum sohbet edıyoruz beraber cayları meyvelerı herseyıne yetısıyorum ama işte bir Allahın kulu sen nasılsın dediği yok. merakla konunu okuyorum bende banada tavsıye lazım.

kıymetimiz çooooooooooooooooooookkkk sonra anlaşılcakta ozaman da iş işten geçmiş olacak arkadaşım maalesef
 
çalışmayı kim istemiyorki?
yukarda da çok bahsettim haber bekliyorum başvuru yaptığım yerlerden.çalışmaya başlamadan evlilik düşünmüyorum.

eşim olacak kişinin ailesine gelincede ben bunu şimdiden onunla hallettim zaten
Gözün aydın o zaman, mutluluklar diliyorum.
 
konu sahibi arkadaş, burada kimse sana kötü bir şey yazmamış ama hemen savunmaya geçmişsin.
Evlenmek = sorumluluktur. Bunu neden bu kadar ısrarla reddediyorsun? Evlendiğin zaman iki kişi bir düzen kurulur. Her çekirdek ailenin bu düzende kendine göre kuralları vardır. Bunlar konuşulan ya da konuşulmadan iki tarafın da farkında olduğu ve dikkat ettiği şeylerdir. Eş, çocuk, evlilik, kendi evin yuvan, eşinin ailesi hepsine karşı sorumluluğu vardır insanın. Daha nasıl anlatılsın sana bilmiyorum. Yani kısacası hayatın her alanında sorumluluklarımız olur ve onları yerine getirmek kötü bir şey değildir. İşe girince de giriş çıkış saatin, oranın belli kuralları ve yapmanı bekledikleri görevlerin olacak. Evde çamaşır, bulaşık, ütü, yemek yapmak, temizlik gibi sorumluluklar olacak. Bunların yapılmadığı ev yoktur, ister temizlikçi tutar yaptırır insanlar ister kendisi yapar, ister bu sorumlulukları arasında anlaşarak paylaşır. Ama genel olarak bir evi çekip çeviren "kadın"dır.
Eşinin ailesine gelince, evlenince sadece iki kişi başbaşa bir hayat kurmuş olmaz. Bu iki kişinin birbirinin ailesine karşı ve hatta ikisinin ailesinin de birbirine karşı bir hukuku oluşur. Benden sana tavsiye, hayatta her zaman orta yolu bulmak gerekir. bunu da her alanda uygulamak lazım. Bugün kestirip atıyorsunuz aileniz konusunda ama evlenince sizin için çok daha değerli olacaklar.
Burada sana anlatılmak istenen şey şuydu, evlenerek sorumluluktan kurtulmak mümkün değil, evlenen insanın sorumluluğu, düşündüğünün aksine, artar. Dolayısıyla, evliliğe kendini hazır hisseden, karşısındakinin doğru kişi olduğuna inanan kişiler için bu yük ağır değildir. Ancak baba evindeki sorumluluklardan kaçmak için evleniliyorsa bu doğru değil demek istiyoruz. Zaten herkes istediği kişiyle istediği zaman evlenir, herkes özgür. Sadece, niyet önemli.
Önyargısız okumanı ve her cümleye savunma yapmanı değil, sadece bunları bir fikir olarak düşünmeni rica ediyorum. Yoksa burada ne yazdığının bir önemi yok, insanlar tavsiyeleri ileride üzülmemen için ve doğru kararlar almana yardımcı olmak için, senin konu açmanın üzerine veriyor.
Gerisini de evlendiğin zaman yaşayarak tecrübe edersin. Bazı şeyleri yaşamadan bilemiyor insan.
 
ailenin anlayışlı çocuğu olmaktan bıktım usandım yaaaa...
anneme babama isyan etmek istemiyorum ama artık beni öyle bir noktaya getiriyorlar ki evlensemde artık adım atmasam şu şehre diyorum.


ya kardeşim ergenliğinden beri kan kusturuyor bize sağolsun ve yıllardır evin asabi haylaz çocuğu rolünü kendi üstlendi.bana da yeri geldiği zaman kardeşimin azarlarını işitmek, annemin babamın her daim yanında olmak, kredi kartına ne kadar borcumuz olduğunu bilmek faturalar fazla gelince nedenini araştırmak düştü.ama bunu ben seçmedim!

aramızda sadece 1 yaş var ama yeri geldiğinde kız yeri geldiğinde erkek evlat oldum.kıyamıyorum anneme babama :KK43: aileme çok düşkünüm ama artık bazı şeyler çok gözüme batıyor :KK51: kız evlat olmak bu kadar zor olmamalı yaaa...

arkadaşlarımla çıktım dışarı 2gün önce ve 1saat sonra babam aradı gel işimiz var diye.neymiş efendim 1saat gezmişim ben yetermiş okadar! adım atamıyorum dışarıya o kadar bunaldımki artık psikolojime maaşallah çekiyorum....:KK42:
baban seni kaybetmekten korkuyor...eee tabi böyle her işlerine yetişen kendilerini sıkıntıdan kurtaran evladı hangi anne baba kaybetmek ister..
 
ailenin anlayışlı çocuğu olmaktan bıktım usandım yaaaa...
anneme babama isyan etmek istemiyorum ama artık beni öyle bir noktaya getiriyorlar ki evlensemde artık adım atmasam şu şehre diyorum.


ya kardeşim ergenliğinden beri kan kusturuyor bize sağolsun ve yıllardır evin asabi haylaz çocuğu rolünü kendi üstlendi.bana da yeri geldiği zaman kardeşimin azarlarını işitmek, annemin babamın her daim yanında olmak, kredi kartına ne kadar borcumuz olduğunu bilmek faturalar fazla gelince nedenini araştırmak düştü.ama bunu ben seçmedim!

aramızda sadece 1 yaş var ama yeri geldiğinde kız yeri geldiğinde erkek evlat oldum.kıyamıyorum anneme babama :KK43: aileme çok düşkünüm ama artık bazı şeyler çok gözüme batıyor :KK51: kız evlat olmak bu kadar zor olmamalı yaaa...

arkadaşlarımla çıktım dışarı 2gün önce ve 1saat sonra babam aradı gel işimiz var diye.neymiş efendim 1saat gezmişim ben yetermiş okadar! adım atamıyorum dışarıya o kadar bunaldımki artık psikolojime maaşallah çekiyorum....:KK42:
Bende evliliğin çare olduğuna inanmayanlardanım. Evli değilim.
Ama bu bence büyük yada küçük olmakla pek alakalı olduğunu sanmıyorum. Bende evin küçüğüyüm (2 kardeşiz) bahsettiğin görevler maalesef bana düşüyor. Ama ben artık isyan modundayım maalesef. benden büyük olan evde çalışmıyor şuan ama yine o görevler benden alınmıyor. kendisi bilmediğini ve anlamadığını iddia ederek sıyrılıyor. Ailede illaki biri bu rolü üstleniyor burda da sen seçilmişsin demekki. 25 yaşındayım ve iddia ediyorum ki sonu yok bu durumun :KK51:
 
Bende evliliğin çare olduğuna inanmayanlardanım. Evli değilim.
Ama bu bence büyük yada küçük olmakla pek alakalı olduğunu sanmıyorum. Bende evin küçüğüyüm (2 kardeşiz) bahsettiğin görevler maalesef bana düşüyor. Ama ben artık isyan modundayım maalesef. benden büyük olan evde çalışmıyor şuan ama yine o görevler benden alınmıyor. kendisi bilmediğini ve anlamadığını iddia ederek sıyrılıyor. Ailede illaki biri bu rolü üstleniyor burda da sen seçilmişsin demekki. 25 yaşındayım ve iddia ediyorum ki sonu yok bu durumun :KK51:
bende 27 yaşındayım malesef aynı durumdayız yetişemiyorum artık herkes herşeyi bana soruyor benden istiyor bir günde halimi soran yok kardeşim bilene herşeyini benden ister onlara harcama yapmaktan kendime fırsat bulamıyorum en son kendime 50 tl ye ayakkabı beğenmiştim ama parama kıyıp almadım 15 dakika sonra kardeşime 79 tl ye gömlek aldım :KK51:
 
Ne çok imreniyorsunuz hemen evlenmeye daha evde bazı sorumluluklar verildiğinde şikayet ediyorsunuz evlenip bir evin sorumluluğunu nasıl tamamen üstleneceksiniz anne babanıza tahammül edemiyorsunuz eşinize nasıl edeceksiniz. Erkek çocuklar daha zor yaşarlar ergenliği ve daha geç olgunlaşırlar benim kardeşim de öyleydi duruldu sonra zaman tanımak lazım kız evlat her zaman ailenin destekçisidir bariz size yaptıkları bör kötülük yok bir kereye mahsus 1 saat kalıp dönseniz bir şey olmaz. Fatura neden yüksek geldi diye nasıl araştırıyorsunuz o enteresan zaten kart dökümü yok mu gözükür hem de zır bir şey değil siz de bana hiçbir sorumluluk verilmesin diyorsunuz bence anne babalar biraz sorumluluk vermeli çocuklara ki evlendiklerinde zorlanmasınlar sen otur kızım hiçbir şeye karışma eve kaçta gelirsen gel sorun değil demeleri mi gerekirdi? bu yaşta ne evliliği sonra anne baba evini özlüyorsunuz.
 
Aslında kız/erkek evlat olmakla ilgisi yok; üstlendiğimiz roller bu duruma etkili. Ailenize düşkün olmanız, belki diğer kardeşinizden biraz daha olgun/akıllı olmanız, anlayışınız mesela.

Evet bazen sıkılıyor olabilirsiniz ama emin olun en doğrusunu yapıyorsunuz. Ailenizin yanında geçireceğiniz bu zamanları özleyeceksiniz.

Kardeşiniz içinde kolay değildir bu haller, geçici sureçler bunlar.
 
konu sahibi arkadaş, burada kimse sana kötü bir şey yazmamış ama hemen savunmaya geçmişsin.
Evlenmek = sorumluluktur. Bunu neden bu kadar ısrarla reddediyorsun? Evlendiğin zaman iki kişi bir düzen kurulur. Her çekirdek ailenin bu düzende kendine göre kuralları vardır. Bunlar konuşulan ya da konuşulmadan iki tarafın da farkında olduğu ve dikkat ettiği şeylerdir. Eş, çocuk, evlilik, kendi evin yuvan, eşinin ailesi hepsine karşı sorumluluğu vardır insanın. Daha nasıl anlatılsın sana bilmiyorum. Yani kısacası hayatın her alanında sorumluluklarımız olur ve onları yerine getirmek kötü bir şey değildir. İşe girince de giriş çıkış saatin, oranın belli kuralları ve yapmanı bekledikleri görevlerin olacak. Evde çamaşır, bulaşık, ütü, yemek yapmak, temizlik gibi sorumluluklar olacak. Bunların yapılmadığı ev yoktur, ister temizlikçi tutar yaptırır insanlar ister kendisi yapar, ister bu sorumlulukları arasında anlaşarak paylaşır. Ama genel olarak bir evi çekip çeviren "kadın"dır.
Eşinin ailesine gelince, evlenince sadece iki kişi başbaşa bir hayat kurmuş olmaz. Bu iki kişinin birbirinin ailesine karşı ve hatta ikisinin ailesinin de birbirine karşı bir hukuku oluşur. Benden sana tavsiye, hayatta her zaman orta yolu bulmak gerekir. bunu da her alanda uygulamak lazım. Bugün kestirip atıyorsunuz aileniz konusunda ama evlenince sizin için çok daha değerli olacaklar.
Burada sana anlatılmak istenen şey şuydu, evlenerek sorumluluktan kurtulmak mümkün değil, evlenen insanın sorumluluğu, düşündüğünün aksine, artar. Dolayısıyla, evliliğe kendini hazır hisseden, karşısındakinin doğru kişi olduğuna inanan kişiler için bu yük ağır değildir. Ancak baba evindeki sorumluluklardan kaçmak için evleniliyorsa bu doğru değil demek istiyoruz. Zaten herkes istediği kişiyle istediği zaman evlenir, herkes özgür. Sadece, niyet önemli.
Önyargısız okumanı ve her cümleye savunma yapmanı değil, sadece bunları bir fikir olarak düşünmeni rica ediyorum. Yoksa burada ne yazdığının bir önemi yok, insanlar tavsiyeleri ileride üzülmemen için ve doğru kararlar almana yardımcı olmak için, senin konu açmanın üzerine veriyor.
Gerisini de evlendiğin zaman yaşayarak tecrübe edersin. Bazı şeyleri yaşamadan bilemiyor insan.

bakın ben burada üstünkörü derdimi anlattım uzun uzun yazmak istemedim sıkılmayın diye...sorulan sorulara göre cevap veririm dedim.ama herkes bir evlilik lafına takılmış.neden savunmaya geçtiğimi anlatayım size ozaman.

bakın günlük rutinimle başlayayım.sabah 9 gibi kalkıyorum ve benim babam esnaf onun yanına gidiyorum ona yardım ediyorum.çünkü iş tek başına yürütülecek bir iş değil ve elemanımızda yok çünkü annemde babamla çalışıyor.

öğlene doğru annem geliyor.ben öğleden sonra 3gibi çıkıyorum eğer banka işi fatura ödeme işleri falan yoksa ogün.eve geliyorum.

evi topla süpür yemek için annene danış falan derken bir yerden başlıyorum yapmaya.zaten annemde bu saatlerde geliyor eve ve bende bu saatlerde bilgisayarımı açıyorum yada kitap okuyorum yada işim varsa onu yapıyorum.

tabi akşam 6dan sonra ki yaptığım angaryaları söylemedim.bulaşık,ütü vs...yada çıkacak ekstra bir iş...ki misafiri de hiç eksik olmayan bir aileyiz.neyse...

mutfak işlerini gerçekten seviyorum.yemek yapmak hoşuma gidiyor.pasta yapmak falan.mutfakta iş yapmak beni yormuyor.ev işi dediğimiz şeyleride gözünde büyüten biri değilim.

gel gelelim isyanıma...bakın babamın işi annemin işi onlara yardım etmem falan bunlardan gocunmuyorum ama benim gocunduğum konu şu ; kardeşim hiçbirşey yapmıyor ona hiçbir sorumluluk verilmiyor.bütün sorumluluk benim üstümde.

ben istiyorumki sorumluluk paylaştırılsın! mesela ben ev işlerini yaparken kardeşim ya babama yardımcı olsun yada banka ve fatura işlerini halletsin.bunu her dile getirişimde de babam tarafından "tamam dolunay yapma kızım biz annenle herşeye koşarız " diye tepki alıyorum.

halbuki çok mu tuhaf söylediklerim?üstelik ben 24, kardeşimde 23 yaşında ve erkek.

fakat o sadece gezmesine tozmasına eğlenmesine bakar hiçbir işin elinden tutmaz ben gezmeye kalkınca hemen de iş çıkarırlar başıma.benim isyanım bu!

evlilik meselesini de şöyle izah edeyim...sevgilim de aynı benim durumumda(o tabi çalışıyor aynı zamanda) babası annesi kardeşlerinin sorumluluğunu ona yüklüyor.çocuk okula gitmesin, niye gitmedi diye sevgilime kızıyorlar.yani şu yaşadıklarımız doğrultusunda beni en iyi anlayan sevgilim!

evlilik meselesine de bu yüzden bu kadar sıcak bakıyorum.alacağım sorumluluktan korkmuyorum çünkü şu andaki sorumluluklarımı da hafife almıyorum.evlendiğim zaman en azından eşimle sorumluluklarımızı paylaşırız!
 
Bende evliliğin çare olduğuna inanmayanlardanım. Evli değilim.
Ama bu bence büyük yada küçük olmakla pek alakalı olduğunu sanmıyorum. Bende evin küçüğüyüm (2 kardeşiz) bahsettiğin görevler maalesef bana düşüyor. Ama ben artık isyan modundayım maalesef. benden büyük olan evde çalışmıyor şuan ama yine o görevler benden alınmıyor. kendisi bilmediğini ve anlamadığını iddia ederek sıyrılıyor. Ailede illaki biri bu rolü üstleniyor burda da sen seçilmişsin demekki. 25 yaşındayım ve iddia ediyorum ki sonu yok bu durumun :KK51:

gerçekten sonu yok bu durumun!

bende 24 yaşındayım ve kardeşimle de aramda 1 yaş var.ama işte demen gibi oda sıyrılmayı iyi biliyor..

evlilik için de şunu diyeyim yukarda bir arkadaşa uzun uzun yazdım gerçi ama....benimle hemen hemen aynı şeyleri yaşayan bir sevgilim var ve ikimizde birbirimizi çok iyi anlıyoruz özelliklede bu haksız sorumluluk durumunda!
 
Back
X