Kendimi çok kötü suçlu hissediyorum. Bağıra bağıra ağladım. Canım çok yanıyor. Teselli istiyorum sizden. Ama ne olur yargılamayın

konuşmaya ihtiyacım var. Babam yatağının altına koyar hep paralarını, bir yere gitti geldi anneme iftira attı, 100 lira yok diye anneme yılllarr boyunca hep attı, sayıp duruyor paralarını. Ağzıma ne geliyorsa saydım. Bağırdım. Babam normal bir insan değil yıllarca çok çektik. Almadım diyor dedim yok aldı yarım saate yakın bağırdı çantasını kurcalıyo yok ben tanırım paramı falan. Sanki üstünde adı yazıyo. Annemde ağlıyor bıktı. kaldırdım babam yanımdayken bazanın altını, ordan çıktı para.

anneme gösterdim koşa koşa. Sende gördün dedim busefer yok dedi. Orda yoktu. Sinir krizi geçiriyorum. Bağırıyorum çağırıyorum. Tutup sallıyorum babamı. Bidaha kaldrdım 20 tl daha düşmüş. O an okadar sinirlendim ki. Parayı hala almaya çalışıyo vermicem dedim o kadar paragöz ki kolumu sıktı iyice morardı kolum vermedim saklıycam bunları unutmucam dedim.
Evden gitti şimdi . Annemin babamın rızasını kazanmaya çalışıyorum diyen bir insanmıyım ben şimdi bu yaptıklarımı kendime yakıştıramıyorum. Sonra hep pişman oluyorum. Bu olay bugün yaşandı bundan önce yüzlercesini yaşayarak büyüdüm.
Ben çok pişman oluyorum keşke düzgün davranan bi insan olsaydı, aramız iyi olsaydı ama yok. Çok suçlu ve kötü hissediyorum.
Ben nasıl evlenicem. Evlenince bir sürü sorun yaşanıyor. Onlarla başedecek gücüm kalmadı. Hep üzüntü mutsuzluk. Babamda beddua eder heeeeepp.. ilerde mutlu olacağıma inancımı yitirdim. Kendimi değersiz yalnız hissediyorum. 1 aya şehir değiştrcem . Ama bu izler hep kalacak sanki. Evlenene kadar bende çok üzüldüm şimdi çok mutluyum diyen var mı aranızda. Ümit var mı
