İhanet ve Sonrası

Herkese selamlar.

Umarım uzatmadan meramımı anlatabilirim.

Aldatıldım. Hem de işin komik yanı ilişkimizin en ateşli zamanlarında... ( Muazzam aktif bir seks hayatımız da varken üstelik! )

Beyefendinin konuyla ilgili savunması şu :
Yurt dışından getirmem için rica ettiği emaneti vermek için evine gittim ve o sırada o beni zorladı, onunla yatmak için gitmemiştim, orgazm bile olamadım. ( Biliyorum, hepinize komik geliyor, bana da geliyor inanın ve tabii ki inanmıyorum ona.)
Aldatılmakla kalmadığım gibi, aldatıldığımı öğrendikten iki gün sonra da hamile olduğumu öğrendim. ( Bu arada evli değilim ve aslında doğum kontrol hapı kullanıyordum. )
Olayı kadın tarafının ağzından duyduktan sonra, hemen, açıklama beklemeksizin boynuzlarımın müsebbibi olan herifi engelledim, numarasını sildim fakat aynı gün evime geldi, ''neden terkedildiğini öğrenmek için''.
Biraz atışma sonrasında, durumu anlattım. Kızlar, beden dilinden iyi anlarım, ismim gibi biliyorum ki yalan söylüyordu ama ha bire de ağlıyordu...
Neyse, evime gelişinden ve ihanetin yüzüne vuruşumdan sonra günlerce, haftalarca bir dargın, bir barışık devam etti ilişkimiz. (İlişkiyse tabii. )
Bu süreçte ben kürtaj oldum, kürtaj olurken onu yanımda istemedim kızgın olduğum için ama yine de ondan hastaneye gelmesini beklerdim, gelmedi! Gerekçesi : Korktum daha çok üzülmenden ya da beni kovmandan 'dı. . ( O halde, hastanede ona ne yapabileceksem! )
Yine bu süreçte karşı taraf 90 kilolardan başlayarak gün gün eridi, 70 kilolara dek düştü, her gün ağladı, her gün bir şeyler yapmaya çalıştı kendince. En sonunda baktım, bu işin içinden çıkamıyoruz, aldım onu bir psikiyatriste gittim.

Psikiyatr önerisiyle ilişkimizi dondurmaya karar verdik. ( Bir tarihte, bir saatte tekrar buluşmak üzere ayrıldık. O tarihte gelmeyen vazgeçmiş demektir diye anlayacak gelen taraf diye de anlaştık.) Bu arada, geçirdiğim bu süreçte ben de baya kilo verdim ve depresyona girdim ki kendim de bireysel olarak yardım almaya devam ediyorum. Onun da profesyonel yardım aldığını biliyorum çünkü yeme, içme, uyuma sorunları geliştirdi bu sırada.

Onu affedemiyorum, affedemiyorum. Arada bir whatsapp'tan bakıyorum, durumunda, buluşacağımız güne kalan gün sayısını paylaşıyor. Güya, benimle evlenmek de istiyor... (Ben istiyor muyum bu olanlardan sonra, bilmiyorum!)

Pişmanlık fayda eder mi ? İhanet acım geçer mi ? Affetmeli ve bir şans daha vermeli miyim ? Siz ne dersiniz, o gün geldiğinde, oraya gitmeli miyim ? Yoksa, yoluma, güvenli bir liman bulana dek kendi başıma mı devam etmeliyim?

Değerli yorumlarınız için şimdiden teşekkürler.
Şuan düşündüğüm tek şey bebek 😶
 
Tabiki affetmeyin!
K.k forumunda herhangi birisi olarak değil bir arkadaşımın başına gelmiş gibi yorum yapacağım size..
Kendisi fena korkak,tırsak bir defa.Bir tecavüze uğradım demediği kalmış.(Hadi sizi seviyor diyelim iyi bir ilişkisi,düzenli cinsel hayatı olan ve bu kadar ayrılık travması yaşayabilecek potansiyeli olan birisi bunu yapıyorsa sağlam bir cinsel çekim hissetmiş demektir karşı tarafla,tekrar ayni insanin oldugu whatsap grubuna yeniden dahil olması aslında çok önemli bir detay)
İhaneti kabul etmediği gibi o bebeği aldırmanıza engel olabilirdi öldüreceğinizi bilse.
Hata? Özür dilesin geçsin ozaman?
O size bunu yapmadan önce düşünmemiştir bile gerisini berisini.
Zayıflamış erimiş falan geçiniz yakalandığında ne olacak zannediyordu?
Demekki çok zayıf ve iradesiz.Bırakın biraz daha zayıflasın atmosferde daha az yer kaplasın kişiliksiz!
"Erkeklerin elinin kiridir" işte bunu affederek empoze eden yine biz kadınlar.
Devam etmek isteseniz vazgeçmek zorunda kaldığınız bebeği unutamayacağınız için müsebbibi kendisi olduğu icin asla affedemeyeceksiniz.Unutabilir misiniz??
Unutmaya çalışmak,affetmeye çalışmaktan daha az travma,hasar bırakır.Zamanla da geçer,ne geçmiyor ki?
Bir anda değil,belki kolay da değil ama bırakın azalarak bitsin!!
 
Son düzenleme:
Bu video'nun 2.20 dakikasindan itibaren izleyin. Eger cocugunuz var ve ayrilmak istemiyorsaniz bilmeze yatacaksiniz. Kendinizi analiz edeceksiniz, ben nerede hata yaptim? Nasil telafi edebilirim? Bu evlilkten uzun sureli beklentim be olacak? Kavga edip de ayrilirsam cocugumun psikolojisi nasil etkilenecek? Sayet ayrilirsam cocugum hatirina bu adamla arkadas kalabilecek miyim? Iliskimizi cirkinlestirmeyecek kadar saglam sinirlerim var mi? vs vs....

Pardon ama videodaki hanimefendinin uzmanlık alanı nedir?
Birşeyler anlatıyor evet ama neye göre,kime göre doğru.
İhanet kişinin karaktersizliğidir neden ihanet etti diye eksiklerimi,kusurlarımı sorguluyormuşum ki? Ihanet eden pek dört dörtlük zaten!
Her ilişkinin dinamikleri farklıdır,videodaki hanımefendinin de gönül ilişkilerindeki başarısı tartışılır..
İlişki konusunda belki benim de taktik birikimim yok ama bir şeyden çok eminim..
 
Pardon ama videodaki hanimefendinin uzmanlık alanı nedir?
Birşeyler anlatıyor evet ama neye göre,kime göre doğru.
İhanet kişinin karaktersizliğidir neden ihanet etti diye eksiklerimi,kusurlarımı sorguluyormuşum ki? Ihanet eden pek dört dörtlük zaten!
Her ilişkinin dinamikleri farklıdır,videodaki hanımefendinin de gönül ilişkilerindeki başarısı tartışılır..
İlişki konusunda belki benim de taktik birikimim yok ama bir şeyden çok eminim..
Bildigim kadariyla Hacettepe univ. Ingilizce edebiyat ve psikoloji mezunu bu hanim. Iliskiler hakkinda cok dis kaynakli kitap okuyor, ben de bu aralar bir yakinimin anlamsizca biten bir iliskisinin acisini yasadigim icin surekli dis kaynakli yayin ve yazi takip ediyorum. O da zaten oyle diyor, aldatmak aldatanin tiyneti ve niyetiyle ilgili bir konu. Bazan esler birbirlerine ilgisiz ve kotu davraniyorlar, bu kronik bir hal alinca gozleri sevgi ve sefkat arayisi icinde disari kayiyor. Aldatilanin kusurlari dedigi bu ve benzeri konulardir. Ama dogru soyluyorsunuz her iliskinin dinamigi farklidir. Hic bir kaliba sokamayabiliyoruz. Ama insanlarin ortak ozellikleri iliskilerin uc assagi bes yukari nasil birsey olabilecegini belirleyebiliyor.
 
Son düzenleme:
Herkese selamlar.

Umarım uzatmadan meramımı anlatabilirim.

Aldatıldım. Hem de işin komik yanı ilişkimizin en ateşli zamanlarında... ( Muazzam aktif bir seks hayatımız da varken üstelik! )

Beyefendinin konuyla ilgili savunması şu :
Yurt dışından getirmem için rica ettiği emaneti vermek için evine gittim ve o sırada o beni zorladı, onunla yatmak için gitmemiştim, orgazm bile olamadım. ( Biliyorum, hepinize komik geliyor, bana da geliyor inanın ve tabii ki inanmıyorum ona.)
Aldatılmakla kalmadığım gibi, aldatıldığımı öğrendikten iki gün sonra da hamile olduğumu öğrendim. ( Bu arada evli değilim ve aslında doğum kontrol hapı kullanıyordum. )
Olayı kadın tarafının ağzından duyduktan sonra, hemen, açıklama beklemeksizin boynuzlarımın müsebbibi olan herifi engelledim, numarasını sildim fakat aynı gün evime geldi, ''neden terkedildiğini öğrenmek için''.
Biraz atışma sonrasında, durumu anlattım. Kızlar, beden dilinden iyi anlarım, ismim gibi biliyorum ki yalan söylüyordu ama ha bire de ağlıyordu...
Neyse, evime gelişinden ve ihanetin yüzüne vuruşumdan sonra günlerce, haftalarca bir dargın, bir barışık devam etti ilişkimiz. (İlişkiyse tabii. )
Bu süreçte ben kürtaj oldum, kürtaj olurken onu yanımda istemedim kızgın olduğum için ama yine de ondan hastaneye gelmesini beklerdim, gelmedi! Gerekçesi : Korktum daha çok üzülmenden ya da beni kovmandan 'dı. . ( O halde, hastanede ona ne yapabileceksem! )
Yine bu süreçte karşı taraf 90 kilolardan başlayarak gün gün eridi, 70 kilolara dek düştü, her gün ağladı, her gün bir şeyler yapmaya çalıştı kendince. En sonunda baktım, bu işin içinden çıkamıyoruz, aldım onu bir psikiyatriste gittim.

Psikiyatr önerisiyle ilişkimizi dondurmaya karar verdik. ( Bir tarihte, bir saatte tekrar buluşmak üzere ayrıldık. O tarihte gelmeyen vazgeçmiş demektir diye anlayacak gelen taraf diye de anlaştık.) Bu arada, geçirdiğim bu süreçte ben de baya kilo verdim ve depresyona girdim ki kendim de bireysel olarak yardım almaya devam ediyorum. Onun da profesyonel yardım aldığını biliyorum çünkü yeme, içme, uyuma sorunları geliştirdi bu sırada.

Onu affedemiyorum, affedemiyorum. Arada bir whatsapp'tan bakıyorum, durumunda, buluşacağımız güne kalan gün sayısını paylaşıyor. Güya, benimle evlenmek de istiyor... (Ben istiyor muyum bu olanlardan sonra, bilmiyorum!)

Pişmanlık fayda eder mi ? İhanet acım geçer mi ? Affetmeli ve bir şans daha vermeli miyim ? Siz ne dersiniz, o gün geldiğinde, oraya gitmeli miyim ? Yoksa, yoluma, güvenli bir liman bulana dek kendi başıma mı devam etmeliyim?

Değerli yorumlarınız için şimdiden teşekkürler.
muazzam aktif sex derken :))ben ona takildim
 
Herkese selamlar.

Umarım uzatmadan meramımı anlatabilirim.

Aldatıldım. Hem de işin komik yanı ilişkimizin en ateşli zamanlarında... ( Muazzam aktif bir seks hayatımız da varken üstelik! )

Beyefendinin konuyla ilgili savunması şu :
Yurt dışından getirmem için rica ettiği emaneti vermek için evine gittim ve o sırada o beni zorladı, onunla yatmak için gitmemiştim, orgazm bile olamadım. ( Biliyorum, hepinize komik geliyor, bana da geliyor inanın ve tabii ki inanmıyorum ona.)
Aldatılmakla kalmadığım gibi, aldatıldığımı öğrendikten iki gün sonra da hamile olduğumu öğrendim. ( Bu arada evli değilim ve aslında doğum kontrol hapı kullanıyordum. )
Olayı kadın tarafının ağzından duyduktan sonra, hemen, açıklama beklemeksizin boynuzlarımın müsebbibi olan herifi engelledim, numarasını sildim fakat aynı gün evime geldi, ''neden terkedildiğini öğrenmek için''.
Biraz atışma sonrasında, durumu anlattım. Kızlar, beden dilinden iyi anlarım, ismim gibi biliyorum ki yalan söylüyordu ama ha bire de ağlıyordu...
Neyse, evime gelişinden ve ihanetin yüzüne vuruşumdan sonra günlerce, haftalarca bir dargın, bir barışık devam etti ilişkimiz. (İlişkiyse tabii. )
Bu süreçte ben kürtaj oldum, kürtaj olurken onu yanımda istemedim kızgın olduğum için ama yine de ondan hastaneye gelmesini beklerdim, gelmedi! Gerekçesi : Korktum daha çok üzülmenden ya da beni kovmandan 'dı. . ( O halde, hastanede ona ne yapabileceksem! )
Yine bu süreçte karşı taraf 90 kilolardan başlayarak gün gün eridi, 70 kilolara dek düştü, her gün ağladı, her gün bir şeyler yapmaya çalıştı kendince. En sonunda baktım, bu işin içinden çıkamıyoruz, aldım onu bir psikiyatriste gittim.

Psikiyatr önerisiyle ilişkimizi dondurmaya karar verdik. ( Bir tarihte, bir saatte tekrar buluşmak üzere ayrıldık. O tarihte gelmeyen vazgeçmiş demektir diye anlayacak gelen taraf diye de anlaştık.) Bu arada, geçirdiğim bu süreçte ben de baya kilo verdim ve depresyona girdim ki kendim de bireysel olarak yardım almaya devam ediyorum. Onun da profesyonel yardım aldığını biliyorum çünkü yeme, içme, uyuma sorunları geliştirdi bu sırada.

Onu affedemiyorum, affedemiyorum. Arada bir whatsapp'tan bakıyorum, durumunda, buluşacağımız güne kalan gün sayısını paylaşıyor. Güya, benimle evlenmek de istiyor... (Ben istiyor muyum bu olanlardan sonra, bilmiyorum!)

Pişmanlık fayda eder mi ? İhanet acım geçer mi ? Affetmeli ve bir şans daha vermeli miyim ? Siz ne dersiniz, o gün geldiğinde, oraya gitmeli miyim ? Yoksa, yoluma, güvenli bir liman bulana dek kendi başıma mı devam etmeliyim?

Değerli yorumlarınız için şimdiden teşekkürler.
Konu sahibi arkadaş,
Bir ses versen?
Bu kadar yorum yapıldı...sen ne düşünüyorsun?
 
Ben asla devam etmezdim, mutlu olacağınız ve kafanızda soru işareti kalmayacak bir yerde olan o güzel insanı bulun derim
 
O kilo verme olayı var ya klasiktir erkeklerde...O kiloyu üzüntüden vermedi...Gerçekten o kadar da değil diyeceksin ama gerçek...
Bi adamda görmüştüm aynısını vallahi bunların hepsi aynı pes dedim konuyu okuyunca...O adamın da sevgilisi hamile kalmıştı ve aldırmıştı sonra ayrıldılar..Adam da baya kilo vermiş hatta ne kadar dertlendim eridim die sevgilisine uzaktan da oşsa gösteriyordu kendisini....

Gel gelelelim ben bi cocugu aldırmaya razı olabilecek bi adamda dertten zayıflayacak vicdan olacağını sanmadığım için bu tanıdığım adama sormustum...Gerçekten üzüldüğün için mi bu kadar kilo verdin ve o kadar üzüldüysen cocuk alınırken üzülmedin mi dedim...O da zaten kilosunun fazla oldugunu vermek istediği için akşamları yemeyip verdiğini, ilk birkaç hafta üzüldüğünü ama sonrasında atlatıp sağlığı için rejim yaptığını söylemişti...İlişki boyunca beraber yemek felan yaptıkları için kilosuna dikkat etmediğini ama artık yeni talipler için fit olması gerektiğini soyledi...

Var sen düşün artık...Sen onu ne demeye kalkıp ta psikiyatristlere goturuyorsun şerefsizliğin tedavisi daha bulunmadı
 
Ruhunuz sizi iyi hissettirecek, herhangi bir sebebe bağlı kalmadan sizi yarı yolda bırakmayacak, aldatmayacak, gerçek sevginin anlamini bilecek, sarmalayacak birini hak ediyor bence! Bu süreçleri yaşamanız bundan sonra ki hayatıniza bir ışık olsun bence...kalbinize güven dolu bir aşk diliyorum.
 
Ayrılın ama acısız olmasin :sopa: bu süreçte başkasıyla birlikte olmuş numarası yapın. Aynı duyguyu tatsın. Senin aksine ben orgazm oldum çok zevk aldım senden daha iyiydi o yüzden onunla devam edeceğim diyin :KK48: sonra vurun tekmeyi
 
Yorumlarınızı okuyorum ama yazamadım.

Hiç iyi durumda değilim, dün anlaşmamız kısmen bozuldu ve bir araya geldik. (Bozuluş hikayesi uzun, sonra yazarım. Kısmen nasıl oluyor derseniz, sürece planladığımız gibi devam edeceğiz.)
Ona vurdum, çok fazla hırpaladım onu. Hayatımda ilk kez bir canlıya şiddet uyguladım ve kendimden nefret ediyorum.
Etrafımdaki herkes çok güçlü ve iradeli olduğumu söyler, ilk kez kendimi kontrol edemeyip böyle bir şey yaptım. Kendimi bir pislik gibi hissediyorum.

Bu arada bazı yorumlarda, herhalde başka birini bulamama korkusu var, yalnız kalamıyor bu kadın filan denilmiş. Ona aşık olmadan önce 4 yıldır yalnızdım. Hayatımda her şeyimi kendim yaptım, hobilerim, güzel alışkanlıklarım vardır ve asla bir erkek olmadan yaşayamaz denilecek bir kadın da değilim.

Hayatımın en kötü günlerinden biriydi dün.
 
Konu sahibi arkadaş,
Bir ses versen?
Bu kadar yorum yapıldı...sen ne düşünüyorsun?

Okuyorum da yazamadım bir türlü.
Bir mesaj yazdım demin, dün bir aradaydık. Bir göz atarsınız.
Ayrı kaldığımız bu dondurma sürecinde sakince düşünüyordum artı ve eksileri. Sizelere de sormak istediğim için konuyu açtım zaten. Şu an bambaşka bir haldeyim.

Ağlayarak uyandım çünkü dün hayatımda ilk kez bir canlıya şiddet uyguladım. Kendimden tiksiniyorum şu an.
 
Herkese selamlar.

Umarım uzatmadan meramımı anlatabilirim.

Aldatıldım. Hem de işin komik yanı ilişkimizin en ateşli zamanlarında... ( Muazzam aktif bir seks hayatımız da varken üstelik! )

Beyefendinin konuyla ilgili savunması şu :
Yurt dışından getirmem için rica ettiği emaneti vermek için evine gittim ve o sırada o beni zorladı, onunla yatmak için gitmemiştim, orgazm bile olamadım. ( Biliyorum, hepinize komik geliyor, bana da geliyor inanın ve tabii ki inanmıyorum ona.)
Aldatılmakla kalmadığım gibi, aldatıldığımı öğrendikten iki gün sonra da hamile olduğumu öğrendim. ( Bu arada evli değilim ve aslında doğum kontrol hapı kullanıyordum. )
Olayı kadın tarafının ağzından duyduktan sonra, hemen, açıklama beklemeksizin boynuzlarımın müsebbibi olan herifi engelledim, numarasını sildim fakat aynı gün evime geldi, ''neden terkedildiğini öğrenmek için''.
Biraz atışma sonrasında, durumu anlattım. Kızlar, beden dilinden iyi anlarım, ismim gibi biliyorum ki yalan söylüyordu ama ha bire de ağlıyordu...
Neyse, evime gelişinden ve ihanetin yüzüne vuruşumdan sonra günlerce, haftalarca bir dargın, bir barışık devam etti ilişkimiz. (İlişkiyse tabii. )
Bu süreçte ben kürtaj oldum, kürtaj olurken onu yanımda istemedim kızgın olduğum için ama yine de ondan hastaneye gelmesini beklerdim, gelmedi! Gerekçesi : Korktum daha çok üzülmenden ya da beni kovmandan 'dı. . ( O halde, hastanede ona ne yapabileceksem! )
Yine bu süreçte karşı taraf 90 kilolardan başlayarak gün gün eridi, 70 kilolara dek düştü, her gün ağladı, her gün bir şeyler yapmaya çalıştı kendince. En sonunda baktım, bu işin içinden çıkamıyoruz, aldım onu bir psikiyatriste gittim.

Psikiyatr önerisiyle ilişkimizi dondurmaya karar verdik. ( Bir tarihte, bir saatte tekrar buluşmak üzere ayrıldık. O tarihte gelmeyen vazgeçmiş demektir diye anlayacak gelen taraf diye de anlaştık.) Bu arada, geçirdiğim bu süreçte ben de baya kilo verdim ve depresyona girdim ki kendim de bireysel olarak yardım almaya devam ediyorum. Onun da profesyonel yardım aldığını biliyorum çünkü yeme, içme, uyuma sorunları geliştirdi bu sırada.

Onu affedemiyorum, affedemiyorum. Arada bir whatsapp'tan bakıyorum, durumunda, buluşacağımız güne kalan gün sayısını paylaşıyor. Güya, benimle evlenmek de istiyor... (Ben istiyor muyum bu olanlardan sonra, bilmiyorum!)

Pişmanlık fayda eder mi ? İhanet acım geçer mi ? Affetmeli ve bir şans daha vermeli miyim ? Siz ne dersiniz, o gün geldiğinde, oraya gitmeli miyim ? Yoksa, yoluma, güvenli bir liman bulana dek kendi başıma mı devam etmeliyim?

Değerli yorumlarınız için şimdiden teşekkürler.
Sizi aldatmis olacak.. ustune bu adamdan cocuk aldırmış olacaksiniz.. ve onu affetmekmi ?? Saka gibi
Nefret etmelisiniz Nefret !
 
Bu arada soranlar olabilir, dün ben ona bunları yaparken o ne yaptı diye : Sadece ağladı ve neden aylardır bu şeyi çekiyorum düşün, ne olur düşün dedi.

İnatla ve ısrarla kabul etmiyor kadınla yaşadıklarını. Amacının sadece emanetini vermek olduğunu, kadının onu tetiklediğini ve o sırada sandığım gibi bir şeyler yaşanmadığını ve kadına sormamı, yüzleşmemi istiyor. Kadına ne soracağım ki? Böyle bir yüzleşme de zaten kişiliğime büyük bir darbe, bunu yapmak da bana çok zor ve gurur kırıcı geliyor.
 
Bu arada soranlar olabilir, dün ben ona bunları yaparken o ne yaptı diye : Sadece ağladı ve neden aylardır bu şeyi çekiyorum düşün, ne olur düşün dedi.

İnatla ve ısrarla kabul etmiyor kadınla yaşadıklarını. Amacının sadece emanetini vermek olduğunu, kadının onu tetiklediğini ve o sırada sandığım gibi bir şeyler yaşanmadığını ve kadına sormamı, yüzleşmemi istiyor. Kadına ne soracağım ki? Böyle bir yüzleşme de zaten kişiliğime büyük bir darbe, bunu yapmak da bana çok zor ve gurur kırıcı geliyor.

Zamanında 10 yıl sürmüş bir ilişkide, olabilecek en iğrenç şekilde aldatıldım, beni aldattığı kişiyle evlendi ve düğününden bir gün önce kapımda yatıp ağladı, erkekler bu kadar iğrenç olabiliyorlar. Bazen hayatlarındaki tutkulu bir kadını takıntı haline getirebiliyorlar. Kendini bu kadar zorlama, ağlaması, zırlaması bir kriter değil, affetme derim, neden mi ; affedince de unutmuyor insan, her gün bununla yüzyüze yaşayacaksın ve daha laçka bir durumun içine çekileceksin ister istemez. Güvenmeyeceksin ve güven olmayan ilişki yürümez. Daha fazla acı çekeceksin, bu karmaşanın içinde kaybettiğin evlat belki şu an çok kalbinin gündeminde değil ama ileride olacak. Gelecek planlarında, annelik planlarında her adımda yüreğini zorlayacak, evlenmiş olursan daha kötü bir kıskacın içine gireceksin. Ona şiddet uyguladıysan bunun için üzülme, senin yaşadığın kürtaj şiddetin dik alası, yanından bile geçmez üç beş tokat için rahat olsun, inan çok daha fazlasını hak ediyor.
Velhasıl kendini rahat bırak, sana vicdan yaptırmasına izin verme, kesip at kangren olmuş bu uzvu, yaaşadıklarımdan biliyorum bu şekilde asla iyileşemezsin
 
Pardon da madem ayrılamayacaktınız bebeginizi neden alelacele aldırdınız? Yazdıklarınızdan sizi aldattığı için aldırdığınız anlamı çıkıyor. E siz bebeğinizin ölümünün üstüne bu adamla mı devam edeceksiniz? Bu durumda kararınızı zaten verip, onu baba yapmam ve bekar anne olmam deyip bebeğinizin sebebi olmuşsunuz. Sizin vicdanınız rahat edecek mi bu adamla devam ederseniz bebeginize karşı?
 
Pardon da madem ayrılamayacaktınız bebeginizi neden alelacele aldırdınız? Yazdıklarınızdan sizi aldattığı için aldırdığınız anlamı çıkıyor. E siz bebeğinizin ölümünün üstüne bu adamla mı devam edeceksiniz? Bu durumda kararınızı zaten verip, onu baba yapmam ve bekar anne olmam deyip bebeğinizin sebebi olmuşsunuz. Sizin vicdanınız rahat edecek mi bu adamla devam ederseniz bebeginize karşı?

Normal şartlarda bekar anne de olurdum, bebeğime de paşalar gibi bakardım, iyi bir işim var ve anne olmak da en çok istediğim şeylerden biri lakin fosur fosur sigara içerim on yıldır ve o arada bir röntgen çektirmiştim hamile olduğumu bilmeden. Ben bir engelli ablasıyım, olası bir tehlikeyi göze alamazdım. Ayrıca, bir çocuğun büyüyeceği en sağlıklı ortamın aile ortamı olduğuna inanırım. (Normal bir aile ortamı olması önemli ama.) Bebeğim için çok üzgünüm ve o üzüntünün tarifi de yok, o sebeple vicdansız kadın muamelesi görmek çok acı şu yorumlarda ama mevcut ruh halimle ve de sigara tiryakiliğimi ve röntgen mevzusunu göz önünde bulundurunca bu sürece girmek daha ağır sonuçlar doğurabilirdi. Bu süreçte bana destek olacak kimsemin (manen) olmaması da ayrı bir sorun olacaktı.
Ayrıca belirtmek isterim ki, ailesinin tüm sorumluluğunu üzerinde taşıyan biriyim. Beni kim destekleyecek bu süreçte diye çok düşündüm, ee adam da kararı bana bırakınca...

Siz olsanız doğurur muydunuz bu tabloda?
 
Back
X