İki çocuklu hayat

I

ikicocukveben

Üye
Kayıtlı Üye
10 Kasım 2022
46
28
8
32
Merhaba foruma yeni üye oldum ama uzun zamandır okuyordum. Kendi adıma büyük problemim var. İki yaşında oğlum ve dört aylık bebeğim var. Sıkıntım şu ki kendimi hiç mutlu hissetmiyorum. Uyksuzluğun ve yorgunluğun etkiaiyle Büyük ihtimalle depresyondayım. Kendime ayıracak 5 dakikam yok. Oğlum çok hareketli ve sınırları olmayan bir çocuk. İkinci bir çocuk düşünmediğim için hayır demeden onun isteklerini ön planda tutacak şekilde yetiştirmeye çalıştım ama ikinci bebeğim sürpriz yapınca durumlar değişti. Her yeri döker karıştırır, iki dakika yerinde oturmaz. Dışarı çıktığımızda hiç durmaz devamlı koşar dayak yemiş gibi eve döneriz. Bunlar normal diyeceksiniz biliyorum ama bebeğim olduktan sonra bende Oğluma karşı tahammülsüzlük başladı. Kendimde çocuk gelişimi okumuş birisi olmama ne yapıp ne yapmamam gerektiğini bilmeme rağmen tammül edemiyorum ona tepki olarak aşırı bağırıyorum geçen gün asla yapmam dememe rağmen yapma artık oğlum deyip kolunu sıktım. Yavrucum da bu durumdan etkileniyor tabii ki. Çözüm olar ak devlet hastanedinden psikiyatriden kendim için randevu aldım ama şu anda emziriyorum sizce bu çözüm olur mu, ilaç içebilir miyim? İlaç içmeden çözüm bulabilir miyim? Oğlumun daha bebek olduğunu biliyorum ama yinede kendime engel olamıyorum karşımdaki kocaman adammış gibi davranıyorum. Tahammül seviyemi nasıl arttırabilirim?

Cevapları gece çocuklarım uyuyunca okuyacağım. Şimdiden teşekkür ederim
 
3 buçuk yaşında çocuğum var ve yakında ikizlerim olucak, size tavsiyem en azından 1 sene bakıcı almanız yanınıza. Ben yurtdışında yalnızım ve artık tahammülüm kalmamıştı, kızıma bağırmaya başlamıştım nerdeyse. Hem onun hem kendi psikolojim için bakıcı aldım yanıma, hem temizliğimi yapıyor kızım okuldan gelince de onunla ilgileniyor sadece. Çok rahatladım. Eğer imkanınız varsa veya bazı şeylerden kısabilecek durumdaysanız kesinlikle psikolojiniz için bakıcı tutun kendinize.
 
ikicocukveben .!.:
Merhaba foruma yeni üye oldum ama uzun zamandır okuyordum. Kendi adıma büyük problemim var. İki yaşında oğlum ve dört aylık bebeğim var. Sıkıntım şu ki kendimi hiç mutlu hissetmiyorum. Uyksuzluğun ve yorgunluğun etkiaiyle Büyük ihtimalle depresyondayım. Kendime ayıracak 5 dakikam yok. Oğlum çok hareketli ve sınırları olmayan bir çocuk. İkinci bir çocuk düşünmediğim için hayır demeden onun isteklerini ön planda tutacak şekilde yetiştirmeye çalıştım ama ikinci bebeğim sürpriz yapınca durumlar değişti. Her yeri döker karıştırır, iki dakika yerinde oturmaz. Dışarı çıktığımızda hiç durmaz devamlı koşar dayak yemiş gibi eve döneriz. Bunlar normal diyeceksiniz biliyorum ama bebeğim olduktan sonra bende Oğluma karşı tahammülsüzlük başladı. Kendimde çocuk gelişimi okumuş birisi olmama ne yapıp ne yapmamam gerektiğini bilmeme rağmen tammül edemiyorum ona tepki olarak aşırı bağırıyorum geçen gün asla yapmam dememe rağmen yapma artık oğlum deyip kolunu sıktım. Yavrucum da bu durumdan etkileniyor tabii ki. Çözüm olar ak devlet hastanedinden psikiyatriden kendim için randevu aldım ama şu anda emziriyorum sizce bu çözüm olur mu, ilaç içebilir miyim? İlaç içmeden çözüm bulabilir miyim? Oğlumun daha bebek olduğunu biliyorum ama yinede kendime engel olamıyorum karşımdaki kocaman adammış gibi davranıyorum. Tahammül seviyemi nasıl arttırabilirim?

Cevapları gece çocuklarım uyuyunca okuyacağım. Şimdiden teşekkür ederim
Genişletmek için tıkla...



Açıkçası ben sizden çok çocuğu 1. Plana alirim o neler olduğunu anlamıyor bebek var annesi yorgun. Bunlarla basetmesi çok zor
2 ay sonra bebek hareketlendiginde oğlunuz ile bağı artacak. Biraz enerjisi düşer.
Olabildiğince yardım almaya çalışın tek başınıza baş etmek çok zor. Esiniz yardımcı mi yoğun calisiyor mu?
Oğlunuz ile başbasa zaman gecirmelisiniz hem size hem ona iyi gelecek
Ve lütfen kendinize vurun ona dokunmayın o daha bebek çok zarar görür
Oyun grubu iyi gelebilir seneye kreşe verirsiniz sosyalleşmek iyi gelir
 
Gokcesag .!.:
Çok üzücü, muhtemelen daha önce özgür ve rahat bir hayatınız vardı ve bir anda her şeyi yitirdiniz bunu hissetmeniz çok normal kendinize yüklenmeyin.
Eşiniz yardımcı olmuyor mu?
Genişletmek için tıkla...
Malum ekonomiden dolayı eşim çok çalışmaya başladı bu da yoruyor beni. Gelince çocuklarla ilgileniyor oyun oynuyor ama oğlum çok anneci benimle uyuyamak istiyor gece anne diye çok ağlıyor. İlgilense de benim için yeterli olamıyor malesef
 
Esila09 .!.:
Açıkçası ben sizden çok çocuğu 1. Plana alirim o neler olduğunu anlamıyor bebek var annesi yorgun. Bunlarla basetmesi çok zor
2 ay sonra bebek hareketlendiginde oğlunuz ile bağı artacak. Biraz enerjisi düşer.
Olabildiğince yardım almaya çalışın tek başınıza baş etmek çok zor. Esiniz yardımcı mi yoğun calisiyor mu?
Oğlunuz ile başbasa zaman gecirmelisiniz hem size hem ona iyi gelecek
Ve lütfen kendinize vurun ona dokunmayın o daha bebek çok zarar görür
Oyun grubu iyi gelebilir seneye kreşe verirsiniz sosyalleşmek iyi gelir
Genişletmek için tıkla...
Tabii ki ona vurmuyorum kendine of deyip vursam bile çok etkileniyor çünkü çok sevgi dolu bir çocuk ama enerjisi hiç bitmiyor inanın. Oyun grubuna kardeşi doğmadan önce gidiyorduk ama iki çocukla tek başına evde çıkmak çok zor. Elimi bırakıp kaçtığında çok korkup sinirlenip bağırıyorum ama inanın o sırada ne tepki vereceğimi kendimi nasıl sakinleştireceğimi bilemiyorum
 
Bende de 5 yas ve 3 aylik versiyonu var. Yardim edecek kmse yok esim cok cok fazla calisiyo. Mumkun mertebe la havle cekiyorum. Ustelik kucuk oglum ne pusette ne yattigi yerde durmuyo. Surekli kucak istiyo. Ben de muhtemelen depresyona dogru ilerliyorum en son evden keyfi olarak dogumdan once cikmistim o kadar bitik haldeyim. Ama gececek biliyorum. Bildigim icin sabrediyorum. Mumkunse yardimci alin. Yoksa da sabredeceksiniz
 
Lolobibi .!.:
3 buçuk yaşında çocuğum var ve yakında ikizlerim olucak, size tavsiyem en azından 1 sene bakıcı almanız yanınıza. Ben yurtdışında yalnızım ve artık tahammülüm kalmamıştı, kızıma bağırmaya başlamıştım nerdeyse. Hem onun hem kendi psikolojim için bakıcı aldım yanıma, hem temizliğimi yapıyor kızım okuldan gelince de onunla ilgileniyor sadece. Çok rahatladım. Eğer imkanınız varsa veya bazı şeylerden kısabilecek durumdaysanız kesinlikle psikolojiniz için bakıcı tutun kendinize.
Genişletmek için tıkla...
Çok haklısınız ama malesef öyle bir durumumuz yok
 
ikicocukveben .!.:
Tabii ki ona vurmuyorum kendine of deyip vursam bile çok etkileniyor çünkü çok sevgi dolu bir çocuk ama enerjisi hiç bitmiyor inanın. Oyun grubuna kardeşi doğmadan önce gidiyorduk ama iki çocukla tek başına evde çıkmak çok zor. Elimi bırakıp kaçtığında çok korkup sinirlenip bağırıyorum ama inanın o sırada ne tepki vereceğimi kendimi nasıl sakinleştireceğimi bilemiyorum
Genişletmek için tıkla...


Size bir fikrim olacak ama maddi anlamda bütçenizi bilmiyorum kardeşim hep dışarıda ve başka türlü çıkamaz eğer temin ederseniz çok rahatlarsıniz oda 3 yaş ve 8 ay ile zor basetti neler neler geldi geçti 2 ay daha sabredin bebek kendini sevdirdiginde oğlunuza arkadaş olacak
 
ikicocukveben .!.:
Malum ekonomiden dolayı eşim çok çalışmaya başladı bu da yoruyor beni. Gelince çocuklarla ilgileniyor oyun oynuyor ama oğlum çok anneci benimle uyuyamak istiyor gece anne diye çok ağlıyor. İlgilense de benim için yeterli olamıyor malesef
Genişletmek için tıkla...

Aslinda bir kaç seans destek alıp fikir alsanız rahatlayabilirsiniz oğlunuz da abilige alışmaya calisiyor
 
Tek tavsiyem ev işi gerçekten asgari düzeyde yapın demek olur.
Ev işi asla bitmiyor, özellikle kurcalamayı seven küçük çocuklarla ev asla düzene girmiyor.
Bari koyverin gitsin, çocuklarla rahat rahat ilgilenin.
Yoksa çocuklarda yara açıyoruz, kendimizde yara açıyoruz.
 
ikicocukveben .!.:
Merhaba foruma yeni üye oldum ama uzun zamandır okuyordum. Kendi adıma büyük problemim var. İki yaşında oğlum ve dört aylık bebeğim var. Sıkıntım şu ki kendimi hiç mutlu hissetmiyorum. Uyksuzluğun ve yorgunluğun etkiaiyle Büyük ihtimalle depresyondayım. Kendime ayıracak 5 dakikam yok. Oğlum çok hareketli ve sınırları olmayan bir çocuk. İkinci bir çocuk düşünmediğim için hayır demeden onun isteklerini ön planda tutacak şekilde yetiştirmeye çalıştım ama ikinci bebeğim sürpriz yapınca durumlar değişti. Her yeri döker karıştırır, iki dakika yerinde oturmaz. Dışarı çıktığımızda hiç durmaz devamlı koşar dayak yemiş gibi eve döneriz. Bunlar normal diyeceksiniz biliyorum ama bebeğim olduktan sonra bende Oğluma karşı tahammülsüzlük başladı. Kendimde çocuk gelişimi okumuş birisi olmama ne yapıp ne yapmamam gerektiğini bilmeme rağmen tammül edemiyorum ona tepki olarak aşırı bağırıyorum geçen gün asla yapmam dememe rağmen yapma artık oğlum deyip kolunu sıktım. Yavrucum da bu durumdan etkileniyor tabii ki. Çözüm olar ak devlet hastanedinden psikiyatriden kendim için randevu aldım ama şu anda emziriyorum sizce bu çözüm olur mu, ilaç içebilir miyim? İlaç içmeden çözüm bulabilir miyim? Oğlumun daha bebek olduğunu biliyorum ama yinede kendime engel olamıyorum karşımdaki kocaman adammış gibi davranıyorum. Tahammül seviyemi nasıl arttırabilirim?

Cevapları gece çocuklarım uyuyunca okuyacağım. Şimdiden teşekkür ederim
Genişletmek için tıkla...
İki çocuk illaki öok daha zordur ve bir çok, sebepten bazne tahammülümüz bitiyor malesef. Ben de birçok sebepten ötürü ciddi sıkıntılı dönemlerden geçtim. Psikaytsitten önce bir kan tahlili yaptırın mutlaka.. Çünkü d vitamini, demir, magnezyum, b12 bunlardan yana bir eksikliğiniz varsa da gücünüz olma zve tahammülsüzleşirisiniz. Ve bunları takviye yaptığınızda çok, ciddi bir ferhalık, hissederisniz. Psikyatsist antideprasan yazmak ister ancak belki de gerek kalmayabilir. Emzirirken zaten antidepresan kullanılmıyor sanırım. Şifa olsun inşaallah. En kısa zamanda feraha çıkmanızı dilerim
 
ikicocukveben .!.:
Merhaba foruma yeni üye oldum ama uzun zamandır okuyordum. Kendi adıma büyük problemim var. İki yaşında oğlum ve dört aylık bebeğim var. Sıkıntım şu ki kendimi hiç mutlu hissetmiyorum. Uyksuzluğun ve yorgunluğun etkiaiyle Büyük ihtimalle depresyondayım. Kendime ayıracak 5 dakikam yok. Oğlum çok hareketli ve sınırları olmayan bir çocuk. İkinci bir çocuk düşünmediğim için hayır demeden onun isteklerini ön planda tutacak şekilde yetiştirmeye çalıştım ama ikinci bebeğim sürpriz yapınca durumlar değişti. Her yeri döker karıştırır, iki dakika yerinde oturmaz. Dışarı çıktığımızda hiç durmaz devamlı koşar dayak yemiş gibi eve döneriz. Bunlar normal diyeceksiniz biliyorum ama bebeğim olduktan sonra bende Oğluma karşı tahammülsüzlük başladı. Kendimde çocuk gelişimi okumuş birisi olmama ne yapıp ne yapmamam gerektiğini bilmeme rağmen tammül edemiyorum ona tepki olarak aşırı bağırıyorum geçen gün asla yapmam dememe rağmen yapma artık oğlum deyip kolunu sıktım. Yavrucum da bu durumdan etkileniyor tabii ki. Çözüm olar ak devlet hastanedinden psikiyatriden kendim için randevu aldım ama şu anda emziriyorum sizce bu çözüm olur mu, ilaç içebilir miyim? İlaç içmeden çözüm bulabilir miyim? Oğlumun daha bebek olduğunu biliyorum ama yinede kendime engel olamıyorum karşımdaki kocaman adammış gibi davranıyorum. Tahammül seviyemi nasıl arttırabilirim?

Cevapları gece çocuklarım uyuyunca okuyacağım. Şimdiden teşekkür ederim
Genişletmek için tıkla...
Bu süprizlerin ceremesini çocuklar çekiyor. Yazık daha 2 yaşında, yaptıģınız hiçbir şeye anlam veremiyordur..

Madem bir Süpriz yapmışsınız ya büyüklerden bir destek alın. Ya da kendinizi frenleyin, çocuğunuzu azarlayıp hırpalamayın.
 
Keşke koşullarınızı oturtmadan 2. Çocuğu yapmasaydınız. Babası işten geldikten sonra bebekle ilgilense siz o zamanlarda sadece oğlunuza ilgi verseniz onu daha az etkiler bence. Destek alabileceğiniz bir aile büyüğü var mı? Yukarıda konuşmuşsunuz bakıcıya gücünüz olmadığını ama haftada bir oyun ablası ayarlasanız ( üni öğrencileri çok yapıyor.) En azından kafanızı bosaltırsınız.
 
ikicocukveben .!.:
Annem var ama o da haftada bir geliyor bir gün kalıyor ya da ben gidiyorum ama herkesin kendi hayatı ve ailesi var. Devamlı yanımda olalarını isteyemiyorum haliyle
Genişletmek için tıkla...

Peki cocuklari haftada 1 gun annenize birakabilir misiniz?
Bir gunu dinlenip kendinize ayirsaniz, kafaniz ruhunuz dinlense biraz, olmaz mi?

Benim komsum haftada bir 3 torununu topluyor evine. Cocuklari da o gun kendilerine ayiriyorlar, esleriyle yemege cikiyorlar falan. Komsum da o gun torun seviyor. Herkes mutlu.
 
2 yas zaten sendromlu bir yaş bir de enerji tavan oluyor cocuklarda 3 yaşından sonra bence biraz daha düzene oturuyor sizin de oturur bir düzene böyle hissetmeniz çok normal. Cocugu doguruyorsun ama hamilelik devam ediyor gibi yapışık geziyor. Bir de tehlike kavramı olmadığı için elinden kaçıp kaçıp gidiyor surekli koşmak istiyor falan.
Kızımın doğduğu ilk gün Allah'im ben neden acele ettim böyle demistim ki neden benim çocuğum yok diye ağlıyordum
İnsan afalliyor
Benim de bir kızım var 5 yaşında tam rahata alistim şimdi kardeşi olacak muhtemelen ben de zorlanacagim hatta muhtemelen değil zorlanacagim ama yapacak bir şey yok şu anda
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

O
  • Kilitli
Evlilik korkusu zıt aileler
2 3
Yorumlar
54
Görüntüleme
1K
Olyndra
O
E
Travmalarınızla nasıl başa çıkıyorsunuz?
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
1K
my mister
my mister
M
Çift kişilik yalnızlık
3 4 5
Yorumlar
80
Görüntüleme
2K
umutluev
umutluev
Y
Canını sıkanlara umut ışığı olmasını istiyorum 🤍
Yorumlar
3
Görüntüleme
575
Elf46
E
mlzdmr
  • Kilitli
Kendime yediremiyorum artık neden böyleler (eşimin ailesi)
2 3
Yorumlar
58
Görüntüleme
3K
mlzdmr
mlzdmr
Back
X