İki çocuklu hayat

Benim küçük kızım doğduğunda büyük 2 yaşındaydı. Evet zor, bazen uzun bir süre sessizlik sakinlik aranıyor, bir yarım saat dünya dursun her şey sabit kalsın istiyor insan. Kızım istemediği halde yatağında uyumaya çalışırken elini tutup, bebeği de kucağımda emziriyordum artık. Gece ilk ağlayan diğerini uyandırıyordu. Birini sustur tekrar uyut diğeri başlıyordu. Hep böyle mi devam edecek düzelmeyecek mi diye karamsarlığa kapılınıyor ama tünelin ucu aydınlık sevgili I ikicocukveben . Şimdi 13-15 yaşlarındalar. Büyük 5 yaşında okul öncesine başlayınca diğerini de yarım gün kreşe verdik.

Ben üstelik yurt dışında yalnızdım. Anne kardeş kayınvalide... yardıma çağırabileceğim kimse yok. Ama 2,5 yaşında hem sosyalleşsin hem de dil öğrensin diye kreşe verdim. Düzen tertip takıntısı yapmayın sakın. Mutfak banyo temiz toplu kalsın yeter. Benim kız da her yeri kurcalar, oynadığı oynamadığı bütün oyuncakları dökerdi ortaya. Büyük bir sepet koyun odasına ve basket atma yarışı yapın. Hem eğleniyor hem de bir yere toplanıyor oyuncaklar. Bu yaş grubu dolap sevmiyor, yani o an görmek istiyor oyuncaklarını giysilerini. Süpürgeyi kurcalıyorsa verin eline, önce sen sonra ben süpürelim deyin. Bırakın yapsın denesin.

Dışarı çıkarken bebek arabasıyla değil ana kucağı kanguru denen şeylere koyun bebeği. Böylece elleriniz boş kalır ve bir de bebek arabayı kontrol etmek zorunda kalmazsınız.

Eminim herkes biliyordur ama ben yine de hatırlatayım çocukla konuşurken hep onun göz hizasına gelin. Bana da yeni anne olmuş cahil zamanlarımda kızımın kreş öğretmeni söylemişti. Kızdığınız veya önemli bir şey söyleyeceğiniz zaman yukarıdan aşağı çocuğa bakarak konuşmayın eğilin ve göz göze gelin demişti kadın.
 
oğlanı kreşe ver annende ev işlerine yardım etsin bir süre sen de bebek uyudukça dinlen. Kızımı 11 aylık başlattım ben çalışıyorum mecburdum ama senin durumun da olsam da verirdim. Benim çocukların arası 7 yaş ama ilk bir yıl ben de zorlandım sonra alıştım. Kreşte hem enerjisini atar hem yaşıtlarıyla oynar hem sen dinlenir daha pozitif karşılarsın. (İlk yıl biraz fazla hasta oluyorlar ama sonra bağışıklığı güçleniyor)
 
Büyük çocuğunuzda, hayır demeden büyütme yolunu seçmiş olmanız büyük hata olmuş.
Ama elbet dönüşü yok değil.

Şu an ilgiye sevgiye en çok onun ihtiyacı var aslında. Her şeyin farkında olan o. Bebek olanın öz bakımını yaptıktan sonra büyük olana ayırın çoğu vaktinizi.
Hatta küçük sorumluluklar yükleyin.
Kardeşinin bezini ıslak mendilini hep o getirsin.
Bebek ile ilgilendiğiniz vakitlere de dahil etmiş olun onu.

Bazen sizden daha zorda olanları da düşünün. Anneniz bir gün geliyormuş, bir gün siz gidiyormussunuz.
Annesi olmayan ya da gurbette olan nice kadın çocuğuna tek başına bakıyor.
Zor ama tek değilsiniz.
Bu bir dönem ve herkes bir şekilde geçiyor bu dönemlerden.
 
Oncelikle kendinize cok yuklenmeyin. Duygulariniz normal. Ikinci cocugunuzun uykusunu ayarlamaya calisin. O ne kadar duzgun uyursa, siz de o kadar rahat edersiniz. Iki yasindaki de ayni sekilde tabii.

sabir cekin. Gercekten. Derin nefes alin. Yapmak istediginiz seyin tam tersini yapin. Tam tahammulunuz bitmeye baslarken gidin cocugunuza (2 yasinda olan) sarilin mesela. Bende de 4 yas ve 5 aylik var. hepimiz ayni duygulari yasiyoruz. Ama bunlar gecici zamanlar. Gecici bir sorun yuzunden, kalici travmalar yasatmamaya calisin. Ya sabir diyerek sevginize sarilin. Icinizden gelmese de sevmek icin zorlayin kendinizi. Bir kac aya kadar rahatlayacaksiniz. Kucuk olan ayaklaninca birlikte oynayacaklar. Siz de o zaman bu gunlerin tadini cikaracaksiniz
 
ikicocukveben .!.:
Merhaba foruma yeni üye oldum ama uzun zamandır okuyordum. Kendi adıma büyük problemim var. İki yaşında oğlum ve dört aylık bebeğim var. Sıkıntım şu ki kendimi hiç mutlu hissetmiyorum. Uyksuzluğun ve yorgunluğun etkiaiyle Büyük ihtimalle depresyondayım. Kendime ayıracak 5 dakikam yok. Oğlum çok hareketli ve sınırları olmayan bir çocuk. İkinci bir çocuk düşünmediğim için hayır demeden onun isteklerini ön planda tutacak şekilde yetiştirmeye çalıştım ama ikinci bebeğim sürpriz yapınca durumlar değişti. Her yeri döker karıştırır, iki dakika yerinde oturmaz. Dışarı çıktığımızda hiç durmaz devamlı koşar dayak yemiş gibi eve döneriz. Bunlar normal diyeceksiniz biliyorum ama bebeğim olduktan sonra bende Oğluma karşı tahammülsüzlük başladı. Kendimde çocuk gelişimi okumuş birisi olmama ne yapıp ne yapmamam gerektiğini bilmeme rağmen tammül edemiyorum ona tepki olarak aşırı bağırıyorum geçen gün asla yapmam dememe rağmen yapma artık oğlum deyip kolunu sıktım. Yavrucum da bu durumdan etkileniyor tabii ki. Çözüm olar ak devlet hastanedinden psikiyatriden kendim için randevu aldım ama şu anda emziriyorum sizce bu çözüm olur mu, ilaç içebilir miyim? İlaç içmeden çözüm bulabilir miyim? Oğlumun daha bebek olduğunu biliyorum ama yinede kendime engel olamıyorum karşımdaki kocaman adammış gibi davranıyorum. Tahammül seviyemi nasıl arttırabilirim?

Cevapları gece çocuklarım uyuyunca okuyacağım. Şimdiden teşekkür ederim
Genişletmek için tıkla...
:D 20 aylık benim de bir oğlum var anlattıklarınızın aynısını yaşıyorum. çalışıyorum ben artı olarak size gece 2 3 kez uyanıyor işe mal gibi gidiyorum sabah. süprizle karşılaşmamak için hem hap hemde prezervatif kullanıyoruz nasıl size sürpriz olabiliyor onu anlamıyorum
 
diğeri de bebek daha. kolay olması hiç mümkün değil ki. kendinizi tutmaktan, destek almaktan ve sabretmekten başka hiçbir çareniz yok. siz kendinizi kontrol etmekte zorlanıyorsunuz ama 2 yaşındaki kendisini hiç kontrol edemez. sakin kafayla düşünürseniz yaptığı hiç bir şeyin yaramazlık ya da size karşı olmadığını anlarsınız. çocuğunuza bağırmaktan vazgeçin, hele hele kolunu sıkmak vs asla kabul edilebilir değil. aileden destek alamıyorsanız, maddi yetersizlikten kadın tutamıyorsanız; bu durumda büyük çocuğunuzun yapabileceği bir şey var mı? şartlarımız ne olursa olsun bu durumda hep en haklı çocuklar. allah yardımcınız olsun. annelik sabır demek.
 
ikicocukveben .!.:
Tehlike kavramını ne zaman öğreniyorlar çünkü kitaplık dolap üstlerinden almaktan yolda koşma demekten parkta gözümden kaybolmasın diye peşinde koşturmaktan yoruldum
Genişletmek için tıkla...
3 yastan sonra artık dönüp arkalarina bakiyorlar annem babam geliyor mu diye ama öncesinde fırlayıp gidiyorlar o yüzden bana yürürsen rahatlarsin demeleri mesela çok saçma gelmisti koşmaktan perişan oluyilordum
Kitaplık dolap üstlerine ara ara yine tirmaniyorlar da 2 yaştaki gibi değil
 
bafelix .!.:
Benim küçük kızım doğduğunda büyük 2 yaşındaydı. Evet zor, bazen uzun bir süre sessizlik sakinlik aranıyor, bir yarım saat dünya dursun her şey sabit kalsın istiyor insan. Kızım istemediği halde yatağında uyumaya çalışırken elini tutup, bebeği de kucağımda emziriyordum artık. Gece ilk ağlayan diğerini uyandırıyordu. Birini sustur tekrar uyut diğeri başlıyordu. Hep böyle mi devam edecek düzelmeyecek mi diye karamsarlığa kapılınıyor ama tünelin ucu aydınlık sevgili I ikicocukveben . Şimdi 13-15 yaşlarındalar. Büyük 5 yaşında okul öncesine başlayınca diğerini de yarım gün kreşe verdik.

Ben üstelik yurt dışında yalnızdım. Anne kardeş kayınvalide... yardıma çağırabileceğim kimse yok. Ama 2,5 yaşında hem sosyalleşsin hem de dil öğrensin diye kreşe verdim. Düzen tertip takıntısı yapmayın sakın. Mutfak banyo temiz toplu kalsın yeter. Benim kız da her yeri kurcalar, oynadığı oynamadığı bütün oyuncakları dökerdi ortaya. Büyük bir sepet koyun odasına ve basket atma yarışı yapın. Hem eğleniyor hem de bir yere toplanıyor oyuncaklar. Bu yaş grubu dolap sevmiyor, yani o an görmek istiyor oyuncaklarını giysilerini. Süpürgeyi kurcalıyorsa verin eline, önce sen sonra ben süpürelim deyin. Bırakın yapsın denesin.

Dışarı çıkarken bebek arabasıyla değil ana kucağı kanguru denen şeylere koyun bebeği. Böylece elleriniz boş kalır ve bir de bebek arabayı kontrol etmek zorunda kalmazsınız.

Eminim herkes biliyordur ama ben yine de hatırlatayım çocukla konuşurken hep onun göz hizasına gelin. Bana da yeni anne olmuş cahil zamanlarımda kızımın kreş öğretmeni söylemişti. Kızdığınız veya önemli bir şey söyleyeceğiniz zaman yukarıdan aşağı çocuğa bakarak konuşmayın eğilin ve göz göze gelin demişti kadın.
Genişletmek için tıkla...
Şu an o noktadayız biri uyanıyor diğerini uyandırıyor ve en çok o zaman sinirlenip bağırıyorum. Aslında bu uyku konusunda düzene girsek ben de düzeleceğim sanırım. Öneriniz için teşekkür ederim
 
sonundaoldu .!.:
oğlanı kreşe ver annende ev işlerine yardım etsin bir süre sen de bebek uyudukça dinlen. Kızımı 11 aylık başlattım ben çalışıyorum mecburdum ama senin durumun da olsam da verirdim. Benim çocukların arası 7 yaş ama ilk bir yıl ben de zorlandım sonra alıştım. Kreşte hem enerjisini atar hem yaşıtlarıyla oynar hem sen dinlenir daha pozitif karşılarsın. (İlk yıl biraz fazla hasta oluyorlar ama sonra bağışıklığı güçleniyor)
Genişletmek için tıkla...
Kreş için seneye üç yaşında yarım gün düşünüyorum. Şu an benden uzakta olmasına cesaret edemiyorum sanırım
 
tomvejerry .!.:
Oncelikle kendinize cok yuklenmeyin. Duygulariniz normal. Ikinci cocugunuzun uykusunu ayarlamaya calisin. O ne kadar duzgun uyursa, siz de o kadar rahat edersiniz. Iki yasindaki de ayni sekilde tabii.

sabir cekin. Gercekten. Derin nefes alin. Yapmak istediginiz seyin tam tersini yapin. Tam tahammulunuz bitmeye baslarken gidin cocugunuza (2 yasinda olan) sarilin mesela. Bende de 4 yas ve 5 aylik var. hepimiz ayni duygulari yasiyoruz. Ama bunlar gecici zamanlar. Gecici bir sorun yuzunden, kalici travmalar yasatmamaya calisin. Ya sabir diyerek sevginize sarilin. Icinizden gelmese de sevmek icin zorlayin kendinizi. Bir kac aya kadar rahatlayacaksiniz. Kucuk olan ayaklaninca birlikte oynayacaklar. Siz de o zaman bu gunlerin tadini cikaracaksiniz
Genişletmek için tıkla...
Çok güzel yazmışsınız çünkü bazen kendimi çok kötü hissettiğimde sevmek içimden gelmiyor ve kendimi daha da kötü hissediyorum. Ben de travma yaratmaktan korktuğum için çözüm arayışındayım
 
Aynı süreci yaşadım geçen sene üstelik eşimde iş gereği bebek doğar doğmaz ilk 5 ay bulunamadı yanımda.Zor atlattım.Buyuk kızım o zaman 3.5 yaşındaydı.Yaramaz değildi ama çok duygusaldi kıskançlık durumları çok yaşadım.Bebek doğana kadar hergun kızımla gezerken bianda eve kapandik çünkü bebeğim dışarda hiç durmuyordu.
Ne mi oldu
Her durum gibi o süreçte geçti.Şimdi büyük kiizm 5 diğeri 2 yaşında girecek.Daha rahatız.Beraber gezebiliyoruz birlikte oynuyorlar falan
Herşey düzene oturdu
 
oyun grubuna devam edin.size tavsiyem kardeşi oldu diye büyük çocuğun eski hayatını değiştirmemeniz. bol bol dışarıya çıkın . yani ne kadar zor olabilirki parka çıkmak. bence abartıyorsunuz

bizde geçtik o yollardan. sabah parka çıkın çocuk atsın enerjisini dışarda. evde biraz sakinler
 
2 yaşında bir oğlum var benim de. Haliniz gercekten çok zor. Kangurunuz varsa küçüğü ona önünüze takıp büyüğü arabaya koyup günde en az 2 saati dışarda geçirmeye çalışın. Büyük ne kadar enerji atarsa o kadar sakinler. Gun icinde buyuk uyudugu zaman küçüğün de uyku saatini ayni zamana ayarlayip mutlaka kendinize zaman ayırın. Bir kahve icmek, birkac sayfa kitap okumak veya telefonla oynamak bile sizi motive eder. Büyüğün ilgisine göre yeni oyuncaklar secin kendi kendine de oynanabileceği. En azindan benim icin 5dk bile kendi kendine oyalanmasi luks, size daha büyük fırsat olur. Elinizde yoksa benim oğlum cırt cırtli kitaplarla cok oyalaniyor. küçüğün uyku saatlerinde de kesinlikle buyukle zaman gecirin. Ikisi icinde uyku saati ayarlamasini yaparsaniz kendinize ve büyük çocuğa daha cok zaman kalır. Sabah rn gec 7de ikisinin de uyanmasini saglayin. Buyuk tek ogle uykusu uyuyordur muhakkak en gec 4de uyanacak sekilde ayarlayin. Gece erken uyumalari biraz kafa dinlemenizi sağlar. Cok uzun oldu ama allah kolaylık ve sabır versin
 
Ailenizden varsa şayet yardım talep edin...Eğer ki yoksa biraz bütçenizide ayırıp en azından haftada 2 kere yardımcı bir abla gelsin ...Sizin nefes almaya hatta uyumaya ihtiyacınız var..
 
Benimde 3 kizim var biri nerdeyse 6 diyeri 4 en kucugu 1,5 yasinda. Hafta ici en kucuk kizim haftanin 3 gunu krese gidiyor cunku asiri enerji dolu ve evde bu enerjisini atamiyor. Bu sekilde bende haftanin 3 gunu ruhen dinlenebiliyorum ve sabirli oliyorum cocuklarima karsi. Diyer 2 buyukte zaten okula gidiyor hafta icleri
 
ipek2890 .!.:
2 yas zaten sendromlu bir yaş bir de enerji tavan oluyor cocuklarda 3 yaşından sonra bence biraz daha düzene oturuyor sizin de oturur bir düzene böyle hissetmeniz çok normal. Cocugu doguruyorsun ama hamilelik devam ediyor gibi yapışık geziyor. Bir de tehlike kavramı olmadığı için elinden kaçıp kaçıp gidiyor surekli koşmak istiyor falan.
Kızımın doğduğu ilk gün Allah'im ben neden acele ettim böyle demistim ki neden benim çocuğum yok diye ağlıyordum
İnsan afalliyor
Benim de bir kızım var 5 yaşında tam rahata alistim şimdi kardeşi olacak muhtemelen ben de zorlanacagim hatta muhtemelen değil zorlanacagim ama yapacak bir şey yok şu anda
Genişletmek için tıkla...
Araları kaç yaş olursa olsun zor benim de ili oğlum var araları 5 yaş bazen başımı alıp uzaklara kaçasım geliyor
 
Fonet .!.:
Araları kaç yaş olursa olsun zor benim de ili oğlum var araları 5 yaş bazen başımı alıp uzaklara kaçasım geliyor
Genişletmek için tıkla...
Bir cocuk hiç cocuk iki cocuk çok cocuk diye boşuna demiyorlar
Mutlaka zordur
Cocuk büyük sorumluluk
Iste kardeşi olsun dedik bakalim neler olacak
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

mlzdmr
  • Kilitli
Kendime yediremiyorum artık neden böyleler (eşimin ailesi)
2 3
Yorumlar
58
Görüntüleme
3K
mlzdmr
mlzdmr
C
Bir derdim var
Yorumlar
13
Görüntüleme
1K
kedimiyav
K
ramses09
Arkadaş kazığı.. Çok mu abartıyorum ??
3 4 5
Yorumlar
85
Görüntüleme
4K
ramses09
ramses09
K
Boşanmış çocuklu bir adamla evlendim
22 23 24
Yorumlar
474
Görüntüleme
26K
bafelis
B
C
Pişman olur muyum ?
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
1K
chemistry92
C
Back
X