iki düşünce arasında kaldım :(

annemannemannem

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
11 Nisan 2011
52
8
86
Kızlar çok uzatmadan kısaca derdimi paylaşayım
19 aylık bir oğlum var,çalışan bir anneyim,Oğluma teyzesi bakıyor,
Aslında maddi anlamda çalışmama gerek yok,eşimde bu konuda anlayışlı istersen çalışma diyor .
Normalde liseden beridir sürekli çalışan biriyim üniversitede bile tatillerde çalıştım
boş boş hiç duramam
Hayatımda ilk defa doğum sonrası 6 ay evde oturduğumu bilirim
Neyse ben işe başlayınca biz çocuğa ablam bakmasa bile bir bakıcı giderini düşündük
Ablamda sonuçta emek harcıyor hakkıdır diye aylık bakım ücretini ödüyoruz ona
Ablamın maddi durumuda hiç iyi değil bir de okula giden çocuğu var
Son zamanlarda gündüzleri oğlumu çok özlüyorum ve havalar güzel olunca oğlumla parkta gezsem diye iç geçiriyorum vs vs
Şimdi işten çıksam ne güzel bütün günümü oğluma harcayacam
Ama çıkarsam ablam çocuğa bakamayacak artık
ve dolayısıyla para kazanamayacak maddi olarak belkide çok sarsılacaklar eminim buna
çünkü çocuğa bakım parasınıda alınca evlerini değiştirdiler bu evlerine biraz yüksek kira ödemesi yapıyorlar
onlarında bir oğlu var okula gidiyor okula yakın bir yerden ev kiraladılar,
şimdi bu olay olursa bu evi bile belki çocuğun okulunu bile değiştirmek zorunda kalacaklar
İki arada kaldım
İşi bırkamayı oğlum için çok istiyorum
Ama ablamı düşününce bırakamıyorum
İçimi çok rahatsız eden bir ikilemde kaldım ne yapsam bilemiyorum
 
canım ablanı düşünmen çok güzel ama önce kendi aileni düşünmelisin bence, çalışmayarak daha mnutlu olacaksan ve oğlunla vakit geçirmek istiyorsan çalışma bence. ben her zaman kadınların çalışmasından yanayımdır bu arada, ama sen bırakmayı istiyorsun. bu noktada öncelikle kendini düşün derim. ablan da bir yolunu bulacaktır, kocası var sonuçta.
 

aslında işimide çok seviyorum ve de çok rahatım
bazı günlerde erken çıkabiliyorum istediğimde
hem oğlumun geleceği için belki çalışmam dah iyi olacak
ama ne bileyim bazen bir kadını çocuğuyla çarşıda felan görünce içim sızlıyor
çok garip bir duygu
sanki oğlum hep beni suçlayacakmış gibi hissediyorum
 
Ozaman ablana laf arasında söyle, belki baska bir iş bulabilir, hatta varda senin ogluna baktıgı için sizi bırakamıyorda olabilir,,
İş bulursa da sende işinden cıkar oglunla zaman geçirirsin,,
Önce ablanla bunu paylas istersen için biraz rahatlar
 

ben çalışan bir annenin kızıyım canım,bakıcılarla büyüdüm. hiç bir zaman suçlamadım annemi aksine hep gurur duydum. sonuçta kreş yaşına gelince ev hanımı da olsan evde olmayacak çocuğun.
bu konuda endişen olmasın. işin de rahatsa bir daha düşün derim.
 
Bende bayanların her zaman çalışmasından yanayım ama bunu isteyerek yapmak lazım... Sizin durumunuz biraz farklı gerçi çalışmaya alışmış bayanların evde oturması sıkıyor bir zaman sonra bunuda iyi düşünmek lazım... İş harici haftasonu tatillerinizdede oğlunuza vakit harcayabilirsiniz gerçi karar sizin ama ileriyide düşünmek lazım...
 

belkide paylaşmalıyım bilemiyorum
onları görünce bazen içim eriyor yaa yemin ediyorum çok zor günler geçiriyorlar
elimden geldiği kadar yardımcı olmaya çalışıyorum
çocukları okula gidiyor kendine ait bir çalışma masası bile yok yani gerçekten çok rahat yaşamıyorlar
eniştem çalışıyor ama asgari ücret alıyor nasıl geçinsinler
ablamda kendine hiç harcama yapmaz üstüne kıyafet bile almaz
çok dışarı çıkıp gezen bir insan değil
normalde de çalışmıyor şimdiye kadar da çalışmadıki
ayrı bir iş bulması çok zor
onların o halini görünce dayanamıyorum çok üzülüyorum
ama bir taraftada oğlumu düşününce ...
 
bende çalışan bir bayanım..çalışıyorum çocuğum için en başta tabi..5 sene yanında olacaksın sonuçta çocuğunun o da okula başlayacak.sen evde kalacaksın..evet güzel tabi sadece senin ilgilenmen çocuğunla bu en mükemmel durum..ama bakan ablan çocuğuna sonuçta o da en az sen kadar özveride bulunur eminim..hem onların da durumu için bu en uygun olanı...ben bırakmazdım çalışmayı senin yerinde olsam..
günlerde uzuyor artık işten geldikten sonra da çocuğuınu parka götürebilirsin istediklerini yapabilirsin...
 
içinizde kalacaksa çıkın diyeceğim ama haftasonu boşta değil msnz?hafta sonu gezin çocuğunuzla.ablanıza da maddi yardım etseniz acba alınır mı?:26:
 
evet çalışmaya alışınca evde durmak zor olacak biliyorum
dediğim gibi aslında çalışmayı işimi çok seven biriyim
ama dediğim gibi bazen oğluma haksızlık mı yapıyorum diyorum
işten arta kalan tüm zamanımı ona harcıyorum zaten
ileride beni anlayışla karşılayacaksa oğlum çalışmaya devam ederim tabiki
ne bileyim kafamda sürekli sorular kalıyor
acaba oğluma daha fazla mı zaman ayırmalıyım diye
önemli olan onunla zamanı nasıl geçirdğimdir bunuda biliyorum ama
işte bilemiyorum
acaba bu zamanlarda böyle duygularla mı karlışaşılıyor
yani oğlum 19 aylık sürekli bizi istiyor acaba bir süre sonra
daha mı rahat ederim
 

öyle yapıyorum zaten canım bulduğum her fırsatı oğluma veriyorum
ama bu aralar benden ayrılmak üzüyor onu nedense buda beni çok etkiledi aslında

içinizde kalacaksa çıkın diyeceğim ama haftasonu boşta değil msnz?hafta sonu gezin çocuğunuzla.ablanıza da maddi yardım etseniz acba alınır mı?:26:

canım yok önceden bunu çok denedim ama direk paraya ihtiyacı olanlara direk para veremiyorsunki
çok çok çocuğuna hediyeler alıp götürüyordum buan benzer şeyler ama direk para veremiyorum kabul etmiyor hem bu durum onu çok üzer eminim
 
Allah bağışlasın oğlunuzu..
Çalıştığınız için vicdan azabı duymanızı anlayabiliyorum ama evde olsanız bu kadar mutlu olacak mısınız? Çalışmaya alışmışsınız ve bu sizde boşluk yaratabilir. Çalışma saatleriniz de esnekmiş dolayısıyle oğlunuza zaman ayırabiliyorsunuz. Çalışan insan üreten insan demektir. Bu hazla daha faydalı olacaksınızdır oğlunuza bence. Eğer yapabiliyorsanız bir süre izin alın ve deneyin. Daha mı iyi olacak
 
Madem maddi durumun bu kadar iyi, ablanın kötüymüş aylık yardım yapabilirsin ablana...Hem çocuğunun başında olursun hem de ablan zorda kalmamış olur...
 

cnm öncellikle allah sağılıklı bir hayat nasip etsin evladınla sana.sen şu an iç güdüsel olarak bebeğine bakmak istiyorsun, ama sürekli çalışan bir insan olduğun için belli bir süre sonra evde olmaktan sıkılacaksın, tekrar çalışmak isteyeceksin, bebek zaten belli bir düzene alışmış, sonuçta bebeğine bakan birisi var zaten 6 ayıda geçmiş bebeğin kendini toparlamış ne kendi düzenini boz nede ablanınkini, genede hayat senin hayatın hakkında hayırlııs olsun.
 

haklısın canım.çalışmak insana çok şey katıyor inkar etmemek lazım

Madem maddi durumun bu kadar iyi, ablanın kötüymüş aylık yardım yapabilirsin ablana...Hem çocuğunun başında olursun hem de ablan zorda kalmamış olur...

canım dedim ya ablam öyle dirke yardımı kabul etmiyor haklı olarak gururu kırılıyor


dediğin gibi herşey belli bir düzende devam ediyor zaten
belki bu psikoloji anlık birşeydir belkide bu durumdan bir süre sonra kurtulacam
çalışmaya devam etmek sanırım hepimiz için daha faydalı olacak
sonuçta bir tek benim çocuğum böyle değil dimi
bir sürü anne var çalışıyor
bu aralar erken çıkıp oğlumla fazla zaman geçireyim bari
belki bu ruh halim düzelir

paylaşmak çok iyi geldi yaa sağolun kızlar gerçekten
 
Kurumsal ve çok uluslu bir şirkette çalışıyorum, 10 senedir..
Buna rağmen kredi çekmeye, borç yapmaya çekiniyorum.
Kısa vadeli bir konut kredisi aldı eşim, çok şükür bitti. Ama bitene kadar da sürekli endişeliydik. Ya işlerimize birşey olursa diye. Ödeme tutarını belirlerken de, tek maaşa göre hareket ettik. Yani birimiz işten atılsak dahi, gene de ödeyebileceğimiz makul bir tutar belirledik.

O nedenle ablanızın birden bire ev değiştirmesi bana tuhaf geldi..
Hadi siz çalışmaya razısınız diyelim, ama belki patronunuz çıkartacak sizi işten?
Veya siz söz mü verdiniz "abla, en az 5 sene bakacaksın çocuğuma, kesin" diye..

Elbette çocuğunuzu düşüneceksiniz öncelikle..
Ablanıza bir süre verin.. İşten ayrılmak zorundayım, bana 2 ay süre verildi, deyin.. Hem ilişkileriniz bozulmamış olur, hem ablanıza açıklama yapmak zorunda kalmazsınız. Elbette dürüstçe "abla ben çocuğuma kendim bakmaya karar verdim, 2 ay içinde ayrılacağım, istersen sen de kendine bir iş ayarla" demek en güzeli.
 
aynı şey bizim gelinimizin başına geldi o da kurumsal bir yerde çalışıyor,6 ay baktı kızına. ilk başta zor geldi ayrı kalmak , ama sonra alıştı şimdi iş yoğunluğundan zaman nasıl geçiyor işte bilemiyorum diyor yani kısaca alışıyor insan.
 

tabiki yarın ne olacağımızı bilemeyiz ama şuanki şartlara göre konuştum zaten
maddi anlamda güvendiğim şeyler var tabiki yani ben işten ayrılırsam sarsılmayız
eşimin kendine ait şirketi var gayrimenkulleri felan oldukça iyiyiz

canım olayları çok uzatmak istemediğim için kısa cümleler kurdum
ablam elbette benden aldığı paraya güvenipte evlerini değiştirmediler
ilk önce onlar kendi çocukları okula başladı mecburen ev değiştirmek zorunda kaldılar
bu kiraları diğerine göre biraz yüksek ama kendi çocukları için taşındılar önce
eski oturdukları ev ev sayılmazdı diyebilirim
banyosu mutfağı küçümsemiyorum ama çok vahim durumda bir evdi
üstüne biraz daha zorlanıp mecburen çocuklarının okuluna yakın bir yere taşındılar
bizde çocuğu bırakacak yer düşününce aklımıza ablam geldi
önce zaten parayı kabul etmedi
ben kendi çocuğum gibi bakarım dedi
sonra kabul etti parayı ve bu sayade azda olsalar rahatladılar
olaylar öyle gelişti

benim oğluma gelince sonuçta oğlum daha çok küçük hiç yoktan 5 yıl belki 6 yıl
okulada kreşede gitse onun bir bakıma ihtiyacı olacak
bir şekilde onun kahvaltısını yaptırıp okuluna gönderecek birisi olacak
şuan bu kişi ablam

yani biz eşimle iki yıl biri baksın sonra kreşe göndeririz gibi düşünmüyoruz
günboyu kreşte kalmasını istemiyoruz
kreşe göndersek bile günün belli saatlerinde gidecek geri kalanında evde olacak

konuyu çok uzatıp sizi sıkmak istemediğim için kısa kısa anlattım o yüzden yanlış anlamışsınız siz kusura bakmayın
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Biz alışıyoruz, çocuklarımız da..
Ama yapılan ne kadar doğru, orası tartışılır..
Her çocuk sabah uyandığında annesini görmek ister, anne sütünü biberonla değil memeden emmek ister, annesini her istediğinde yanında bulmak ve güvende olduğunu hissetmek ister.
Konu sahibi arkadaşın bebeğine teyzesi bakıyormuş, hele bir de yabancılara baktıranlar var..

2 arkadaşım var, ikisinin de bebeği 1,5 yaşında.
Biri çocuğunu her sabah 7'de kreşe bırkaıp, akşam 6'da alıyor. Ben bile tedirginim, o çocuk serviste falan nasıl duruyor, nasıl uyuyor orada, korkmaz mı ağlamaz mı diye..
Ama arkadaşım çok pozitif, enerjik, neşe dolu, yaptığından emin..

Diğer arkadaşımın bebeğine anneanne bakıyor..
Çocuk dilediği saat yaıp, kalkıyor, yemek, park ilgi dört dörtlük..
Ama arkadaşım hep depresyonda.. Kızım bensiz büyüyor diye takıldı, sanırım istifa edecek..

Bu çok hassas bir konu.. Artıyı eksiyi iyi tartmak gerek..Herkesin doğrusu farklı olacaktır elbette, çünkü koşullar farklı..
 
diyelim işi bıraktın,Ama evde oluncada sıkılacaksın. işi bıraktıktan sonra kısa zamanlı bir kursa git bence,(hobi tarzı) bu zamanda da ablan çocuğa bakmaya devam etsin,ablana ben çocuğa bakarken yoruluyorum deyip arada yardıma çağırır bunu da ücret olarak verebilirsin.Mesala gezmeye ya da markete gidince yine ablan bakar,ablan yine bakıcılık yapar.ablana işi bırak bile demeden hala sana ihtiyacım var deyip işine devam etmesini sağlayabilirsin
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…