Umarım bu iki aylık ayrılıkta herşey değişir ve güzel olur, o güzel çocuğunuz hep mutlu olur. Aile olarak mutlu olmayı hakediyorsunuz. Biraz zaman, biraz sessizlik ve sakinlik iyi gelecektir.
çok teşekkür ederim, "aile olarak" dediğinizde duygulandım inanın, biz bir aileyiz ama aile gibi dğeiliz maalesef uzun zamandır. daha önce de benzer teklifler gelmişti hep reddetmiştim, şimdi hemen kabul ettim iyi geleceğini düşünerek. belki uzaklaşınca netleşir herşey ve ayrılma kararı bile alabilir ama en azından uzak ve sakin kalacağız, düşünmeye fırsatımız olacak
ya birşey söylıcemde ne alakası var diceksınız okurken ıcıme dogan seyı soylemek ıstıyorum.
sankı sogumus bıkmıs herseyı bırakmıs gıbı belkı baskasıda olabılır aklında. yanı seven ınsan nasıl 1 sene dayanabılır mutlu olmak varken neden bu yol secılır durduk yere anlams degılım. tekrar kusura bakma ıcımden gelenlerı yazmak ıstedım.
ben de "seven nasıl dayanır 1sene" kısmını anlamadığımdan zaten kıvranıyorum
ben dayanamıyorum mesela
beni gerçekten çok üzdü, ama bazen tmm artık bu hafta herşeyi unutalım diyorum, unutuyoruz hiç konuşmuyoruz o hafta iyi geçiyor, ufak bir sorunda azıcık naz yapsam ya da "yaa neden bana cheesecake lamadııın" desem çatırdamaya söylenmeye başlıyor
basit nazlar bile yok bizim evimizde, kadın değilim sanki
dediğiniz çok doğru, genel olarak herşeyi boş vermiş bir halde, psikolog da bunu söyledi yüzüne, o da kabul etti, bu güçsüzlüğü bana çok itici gelse de hep onu yüreklendirirdim sadece ve sadece gönlüm hoş olsaydı
Öncelikle konuyu okumaya başladığımda 2. bir kadın durumu aklıma geldi. Hatta o kadar emin olarak okumaya devam ettim ki yazılarınızı.
Sonraki sayfaya geldiğimde kilit noktayı buldum. Bir ev değişme mevzusundan bahsetmişsiniz ve kayınpederinizin davranışlarından.
Eşinize ne kadar benziyor umursamaz tavırları, sert ve vurdumduymaz halleri farkında mısınız?
Boşuna dememişler, 'Armut dibine düşer' diye. Daha başka bir deyişle buna 'Kurt ölüsünden gördüğünü sürer.' de derler.
Sizin için ne doğru...
Adam ne sizi sevmiyor ne de başka bir şeye eğilimi var. Sadece ailesinde gördüğü aile ilişkilerini kendi evliliğine yansıtıyor.
İstediğiniz kadar ama o okudu, ama o bana aşık evlendi, ama o şöyle böyle deyin...
Gerçekler değişmiyor maalesef.
evet, kesinlikle öyle, bir örnekle nasıl da yakalamışsınız çok iyi bir gözlemci, okuyucusunuz diyebilirim...
bazen, çok ama çok çileden çıktığımda "tıpkı o huyunu suyunu eleştirdiğin baban gibisin umarım oğlum sana benzemez" diye kızarım
babası ev için hiçbirşey yapmaz
eşine süpriz yapmaz, hediye almaz, sohbet etmez, anısı yok sanki hiç anlatmaz, tövbe ya Rabbim benden büyük biri için böyle demek istemem ama "etkisiz eleman" gibi. sadece hoşuna gitmeyen şeylerde seni kendini camdan atacak kadar sinirlendirir, o hiç konuşmayan adam nasıl bu kadar kırıcı ve sivri dilli olabiliyor dersiniz...
ben eşimin babasına benzemesini hiç istemediğimden, o ne zaman babasından yana üzülse ya da kızsa olsun hayatım yaşlıdır, öksüz büyümüş, eskiler bilmez falan derdim. babasına beni ezdirmesi ile tüm özenimi bir kenara koydum (ona göre ezdirme değil, babası kale alıncak biri değilmiş çünkü)
siz ne kadar çok sorumluluk almışsınız. benim fikrimi bile söylemeyeceğim kadar beni ilgilendirmez die düşündüğüm konularda siz başroldesiniz. herkesten bu kadar özveri beklemeyin. ayağıma tv düşse ben orda kıvranırdım günlerce millet üzülmesin die iyim demezdim dolayısıyla tüm ilgi bende olurdu.. bence birazda kendi eksilerinizi düşünün. orta yolu bulun derim.
katılıyorum, haklısınız, belki o kadar uç noktada yapamam ama kesinlikle eski ben olmayacağım,
acıdı evet, annem hassastır üzülmesin bayram gezmesinde dedim, bugün olsa offf çok acıdııı aşkııımmm ayağımı öpseneee derim sanırım:) gerçi eşim "çek o cücük ayaklarını " diyebilir gidişata bakılırsa :S keşke bugün herşey düzelmiş olsa...
siz hep yaptıklarınızı söylüyorsunuz buna karşılık bence beklenti içine giriyorsunuz karşı taraftanda çıt çıkmayınca sinirleniyorsunuz. ben hasta olsam herşeyi öylece bırakıp yatarım. eşimin bana hadi git dinlen yaparım demesini beklemem bile. siz hep bişeyler bekliyosunuz. biraz kendinizi düşünüp kendinizi bu kadar paralamadan rahatça yaşasanız belki daha mutlu olacaksınız.
benim sorunlarımdan biri bu, beklentim çok fazla ve dediğiniz gibi kendimi parçalamayıp daha rahat olmam lazım
bence bunun nedeni de başlangıçta onunla kavuşmak için o kadar zorluk yaşadım ve badire atlattım ki beklentim çok kıymetli olacağım yönündeydi
onun arkadaşları bile derdi, kız senin için neler yaptı diye...
bu arada hastayken yattım kaldım çünkü bacaklarımda birden ödemler oluşmuştu ve biri komple morarmıştı. yatıp kaldığım halimle bıraktı beni odaya bile uğramadı :) gülesim geliyor şu an, neden yapar ki insan böyle? çocuğunun bakıcısı diye düşünse bile yapamaz ki ben karısıyım
eşinizle aynı iş yerinde çalışıyorsunuz anladığım kadarıyla ve o size hiç yakın davranmıyor öncesinde de böyle değilmiş başka bir kadın olabilir mi acaba
bugün ona keşke başka biri olsaydı da kolayca vazgeip bu eziyetten kurtulsaydım dedim. evet aynı işyerindeyiz ama işyerinde yüzyüze çok gelmiyoruz artık... bana dediği, nasılsa affetmem diye, çok öfkeliyim diye artık vazgeçmiş, halbuki hiç başlamamıştı ki :)
