İKiNCİ ÇOCUK KARARSIZLIĞI 2 ÇOCUKLU ANNELERDEN FIKİRLERİNİZİ RİCA EDİYORUM

Tarhanasever .!.:

Ben 36 yaşında tek çocuklu bir anneyim. Oğlum 7 yaşına girecek. Daha önce çalışıyordum şuan evdeyim. Ve bir süre daha bu şekilde devam etmesi gerekecek.( En azından 4 yıl, ilkokul bitene kadar, bakacak kimse yok, calisamayacagim.) Oğlum da kardeş istemeye başladı. ( aslında tamamen oyun amaçlı, birlikte oynayabileceklerini düşünüyor) 2 cocuklu kimi görsem hemen yap, bak istiyormuş da diyor. Ama ben kararsizim. Rahata da alıştım açıkçası. Kendime kalan çok güzel zamanlarım var. Bu durum hoşuma gidiyor. Diğer yandan yıllar sonrası, çocuğumun bizden sonra kimsesi kalmayacak diyorum. Gözümde yaş akmadan kuruyor. Ne yapayım? Bana fikir verin. Maddi durum olarak çok kötü olmasa da ferah da sayılmaz. Gözümü korkutan bir neden de ekonomik sebepler açıkçası. 1. çocuğa yapabileceğimiz herşeyi yapabiliyoruz. 2.gelirse onu ihmal eder miyiz, ona da abisine yapılanları yapabilir miyiz bilmiyorum. Bu düşünce aşamasını herkes yaşıyor mu, bir ben mi böyleyim? Sanki olsa bile onu Bu kadar çok sevemezmişim gibi. Daha olmadan böyle düşündüğüm için bile pişman oluyorum. Ne olur fikir verin bana. Kardeşsiz olanlar ne hissediyor?

Genişletmek için tıkla...

sookiestackhouse .!.:

Ben o riski goze aldim. Pisman olur muyum ilerde deyip cok rahat bi hayatim varken cocuk yaptim. Ikinci defa bu yuku sirtlamak bilmiyorum. Ki benim cocugum ekstra sorunlari olmayan bi bebek.

Genişletmek için tıkla...

Scener .!.:

Sizin yaşınız var, artı oğlunuz büyümüş. Şimdi tekrar uykusuz geceler, sürekli dağınık ev, yerlere dökülen yemekler, ne bileyim hep kucak isteyen çocuk fikri, enerjiniz yetmez diye düşünüyorum.
Pek birlikte oyun oynayabilecekleri bir yaş farkı olmayacak. Nereden baksanız 8 yaş fark olur

Genişletmek için tıkla...

dipsiz kuyu .!.:

Biri 9 yaşında diğeri 9 aylık iki oğlum var tek çocuk düşünüyorduk bizde ikincisi tamamen sürpriz oldu hatta eşimin geçirdiği rahatsızlığa bakılırsa doktorun dediğine göre mucize bebeğimiz oldu. İşin eksilerini söyleyeyim evet tam rahata alışmıştım oğlumu büyütmüşüm artık bundan sonra kendime zaman ayırırım diyordum şimdi her şeye sil baştan başladım. Güzel yanları çok daha fazla mesela bende ilk çocuğum kadar hiç bir bebeği sevemem bu kadar diyordum ama hiçte öyle değilmiş bu bambaşka seviliyor. İlk cocugumda acemilik vardı onda yaptığım hataları bunda yapmıyorum daha rahatım kendimi onun bu en güzel zamanlarını doyasıya geçirmeye sartladim ve sanki ilk kez anne olmuş gibiyim anneliği doya doya yaşıyorum. Büyük oğlum kardeş istemiyordu ilk başlarda kıskançlıkta oldu ama aralarındaki bağı bir görseniz abisi kapıdan içeri girer girmez kahkahaları çığlıkları binayı inletiyor abisi de çok düşkün kardeşine. Ben hiç ikinci çocuğu düşünmezken şimdi iyi ki olmuş diyorum evimize nese geldi bereket de getirdi (bebek rizkiyla gelir olayına hiç inanmazdım ama resmen rizkiyla geldi)

Genişletmek için tıkla...

Sahinys .!.:

Bugün yılbaşından sonra çocukların kreşinin6500 TL olacağını öğrendim. İki çocuk 13000, sağolsunlar birine %10 kardeş indirimi yapacaklarmış. Yıl ortasında yeni kreş bul, alıştır vs, kara kara düşünüyorum ne yapsak diye. Bu da öyle janjanlı lüks bir kreş değil, orta üstü bir mahallede kendi halinde bir kreş. Bu ekonomik şartlar altında ikinci çocuk imkansız bence

Genişletmek için tıkla...

Tarhanasever .!.:

Allah bağışlasın. Bunu duyduğuma çok mutlu oldum. Özellikle kardeş istememesine rağmen iyi anlaşmalarına bayıldım. Sanırım bir karara vardım. Sizin mesajınızda bunun üzerine geldi. Kararımı tahmin edebiliyorsunuzdur :))

Genişletmek için tıkla...

Tarhanasever .!.:

Ben 36 yaşında tek çocuklu bir anneyim. Oğlum 7 yaşına girecek. Daha önce çalışıyordum şuan evdeyim. Ve bir süre daha bu şekilde devam etmesi gerekecek.( En azından 4 yıl, ilkokul bitene kadar, bakacak kimse yok, calisamayacagim.) Oğlum da kardeş istemeye başladı. ( aslında tamamen oyun amaçlı, birlikte oynayabileceklerini düşünüyor) 2 cocuklu kimi görsem hemen yap, bak istiyormuş da diyor. Ama ben kararsizim. Rahata da alıştım açıkçası. Kendime kalan çok güzel zamanlarım var. Bu durum hoşuma gidiyor. Diğer yandan yıllar sonrası, çocuğumun bizden sonra kimsesi kalmayacak diyorum. Gözümde yaş akmadan kuruyor. Ne yapayım? Bana fikir verin. Maddi durum olarak çok kötü olmasa da ferah da sayılmaz. Gözümü korkutan bir neden de ekonomik sebepler açıkçası. 1. çocuğa yapabileceğimiz herşeyi yapabiliyoruz. 2.gelirse onu ihmal eder miyiz, ona da abisine yapılanları yapabilir miyiz bilmiyorum. Bu düşünce aşamasını herkes yaşıyor mu, bir ben mi böyleyim? Sanki olsa bile onu Bu kadar çok sevemezmişim gibi. Daha olmadan böyle düşündüğüm için bile pişman oluyorum. Ne olur fikir verin bana. Kardeşsiz olanlar ne hissediyor?

Genişletmek için tıkla...

dipsiz kuyu .!.:

Tahmin ediyorum:) herseyden önce Allah hayırlı evlatlar versin hersey gönlünüzce olsun

Genişletmek için tıkla...

begummu .!.:

Ben kardeşsiz büyüdüm çok.yalniz ve özgüvensiz büyüdüm şuan hala kardesli insanlar görünce gözüm dolar herkesin kardeşleri sığınacak limanları varken benim yoktu . Şuan 2 yaşında çocuğum var ve biraz daha büyüdüğünü farkettigm.anda gene olmasını çok isterim.cunku bence kardeşsiz bırakmak çocuğa hakszlik ama siz bilirsiniz

Genişletmek için tıkla...