Aralarinda muhtemelen oyun paylasimi olmayacak. Çünkü bir bebekle ne oynayabilirki. Zaman geçtikçe belki 20li yaşlarda anca yaşayabilirler kardeşlik hissini. Daha çok ebeveyn tutumu olur gibi geliyor. Çok iyi anlaşan da var, olup anlaşamayan da. Önemli ve hayat değiştirecek zor bir karar.Keske zaman makinesi icat edilmiş olsaydı. 10 yıl sonrasına gidip gelseydim:))İki çocuğum var büyük 6 küçük 2.5 yaşında. Verdiğim en doğru karar yaş farkının az olmasıni istemekti bence. Çok şükür nasip etti Allah oldular. Maddi manevi yetebilecekseniz yapın derim. Ya 0 çocuk ya 2 çocuk olmalı benim fikrim. Evliliğimizin başından beri zaten hep iki istiyorduk. Hatta 3 bile olabilirdi bence ama bu devirde ancak 2 çocuğa maddi manevi olarak bakabiliriz. Psikolojimde daha fazlasına el vermez o yüzden bizim için 2 ideal. Tekrardan aynı zor süreçleri yaşamak gözümde büyüyoe hiç düşünmüyorum 3. Çocuk. Uykusuz geceleri yok dış zamanı yok tuvalet alışkanlığı ek gıda vs bunların hepsine hazır hissetmek gerekiyor. Rahatınız ilk sene aşırı bozulacak bunlarıda düşünün tabi. Ama diğer yandan aynı hisleri paylaşacak bir kardeşinin olması hiçbir arkadaş ve kuzende bulamayacağı bişey. Kan bağı çok başka bu inkar edilemez. Ama sizinkilerin yaş farkı birsz fazla oluyor oyun anlamında paylaşımları nasıl olur bilemem. İlerisi için yine de iyi olur bence. Aramızda 9 yaş olan bir kız kardeşim var en iyi arkadaşım. Annemle ve ablamla paylasmadigim şeyleri bile onunla rahatlıkla paylaşıyorum
Bu konu çok özel ve kisisel alinan kararlar.Ben 36 yaşında tek çocuklu bir anneyim. Oğlum 7 yaşına girecek. Daha önce çalışıyordum şuan evdeyim. Ve bir süre daha bu şekilde devam etmesi gerekecek.( En azından 4 yıl, ilkokul bitene kadar, bakacak kimse yok, calisamayacagim.) Oğlum da kardeş istemeye başladı. ( aslında tamamen oyun amaçlı, birlikte oynayabileceklerini düşünüyor) 2 cocuklu kimi görsem hemen yap, bak istiyormuş da diyor. Ama ben kararsizim. Rahata da alıştım açıkçası. Kendime kalan çok güzel zamanlarım var. Bu durum hoşuma gidiyor. Diğer yandan yıllar sonrası, çocuğumun bizden sonra kimsesi kalmayacak diyorum. Gözümde yaş akmadan kuruyor. Ne yapayım? Bana fikir verin. Maddi durum olarak çok kötü olmasa da ferah da sayılmaz. Gözümü korkutan bir neden de ekonomik sebepler açıkçası. 1. çocuğa yapabileceğimiz herşeyi yapabiliyoruz. 2.gelirse onu ihmal eder miyiz, ona da abisine yapılanları yapabilir miyiz bilmiyorum. Bu düşünce aşamasını herkes yaşıyor mu, bir ben mi böyleyim? Sanki olsa bile onu Bu kadar çok sevemezmişim gibi. Daha olmadan böyle düşündüğüm için bile pişman oluyorum. Ne olur fikir verin bana. Kardeşsiz olanlar ne hissediyor?
Iyi düşünelim iyi olsun. Ekonomik olarak umarım daha da iyi olur herkes. Ben de 36 yaşındayım. Benim düşünmeme sebebim ekonomik yönden daha çok rahata ermiş ve 0 dan başlayacak olmam.Ben 35 yaşındayım. Sizin yaş kaç?
Bunları ben de kara kara düşünüyorum. Sevgi konusu hariç. Kendi bebeğinizi kucağınıza aldığınızda diğerinden ayırmanın mümkün olduğunu sanmıyorum. Hatta sizin için çok çok daha farklı olur ilkinden. Seneler önce tattığınız her duygu tekrar tekrar yenilenecek, her şeyi yeniden hatırlayacaksıniz...
Ben kendim için değil zaten evlat nedir tattım. Sizin gibi çocuğumun ilerde bi kardeşi olsun yanında diye düşünüyorum. Ama maddiyat olarak çok hırpalandık. Ben işi bıraktım bebekten sonra. Bi evimiz yok ve ben işe başlamadan olamaz da. Ev sahipleri de sağ olsunlar bize çektiriyorlar. Elimiz kolumuz bağlı. Bu şartlarda ikinciyi yapamam diye düşünüyorum artık. Maalesef
Ben de :)) Zaten o yüzden koydum. Galiba mukemmeliyetciyim. Karar verene kadar yasa takılicam gibi geliyor.Günaydın.
İnsan ikinciyi,üçüncüyü de bu kadar sevebiliyor demek ki diye düşündüm arkadaşları okurken.
Allahım hayırlı kararlar almanızı nasip etsin inşallah.
Tarhana çok çok severim bu arada.
Sabah,gece fark etmez. 24 saat içerim, evde yemek yediğimiz her gün mutlaka tarhana pişer.
Tahmin edebiliyorum. Ilkinde ona özel o kadar cok sey yaptikki. Hâlâ yapıyoruz. Özel kurslar vs. 2.olduğunda ister istemez kısıtlamak zorunda kalacak. Üzerinde bunun baskısını illaki hisseder. Ve artık hiçbişey de eskisi gibi olmayacak. Köprüden önceki son çıkış kararı gibi benim durumum.Bu konu çok özel ve kisisel alinan kararlar.
İki cocuk çok çok çok çok çok zor.
Karar sizin ama ben çocuğum oyun oynamak için kardeş istiyor diye doğurmam kendi kararım ile doğururum.
Maddi olarak şunu söyleyebilirim. 44 ve 26 aylık çocuklarım var sadece onlara harcamalarım yiyecek, giyecek, eğitim kitapları vs 10 bin tl ödüyoruz, onlar icin kullandığımız kredi kartina…
Şaka gibi ama durum bu.
Ne güzel. Eminim olsa bende iyiki yapmışım derim. Kimsenin evladı yönünden pişmanlık yaşadığını düşünmüyorum. Yetersizlik hissi yaşamaktan korkuyorum. Ki ilkiyle aşırı ilgili ve hassas bir aile olmamıza rağmen bu hissi şuan bile yaşıyorum. X2 nasıl olur bilmiyorum.Bir kardeşim var ve iyi ki var diyorum . En iyi arkadaşım dostum sırdaşım . Erkek olmasına rağmen
Maddi acidan sikinti olacak ise çok iyi düşünün.Tahmin edebiliyorum. Ilkinde ona özel o kadar cok sey yaptikki. Hâlâ yapıyoruz. Özel kurslar vs. 2.olduğunda ister istemez kısıtlamak zorunda kalacak. Üzerinde bunun baskısını illaki hisseder. Ve artık hiçbişey de eskisi gibi olmayacak. Köprüden önceki son çıkış kararı gibi benim durumum.
Bence çok şanslısınız. Keske benimde öyle olsaydı. Biraz zorlanirdim belki ama bir arada büyürlerdi. Allah sağlıklı uzun ömür versin evlatlariniza ve ailenize.Ben 2 sene üst üste 2 doğum yapacağım ve yaşım 43
İlk kızıma 5 tüp bebek tedavisi sonucu hamile kalınca, nasılsa normal yolla hamile kalamıyorum diye cahillik ettim. Doğumdan 4 ay sonra tekrardan hamile kaldım. Aslında ben aldıracaktım ama eşim çok baskı yaptı. Kendi tek çocuk olduğu için hayatı boyunca kardeş eksikliği hissetmiş. “Kızımızın kardeşi olsun” dedi. Benimkilerin arasında 13 ay olacak. Hayattan tek dileğim iyi geçinsinler, birbirlerine sahip çıksınlar.
Benim kardeşimle aramda 10 yaş var. Jenerasyon farkını yaşadık. Ortak çok bir noktamız olmadı. Kardeş için ideali max 4 yaş.
Babamın arkadaşının 6 kızı var. Ben bu kadar birbirlerine bağlı kardeşler görmedim. En büyük ablalarını çok sayıyorlar. İşlerinde de patron o. Ailede bitiyor bence. Anne-baba çocukların arasında adaleti sağlarsa kardeşlerde birbirine düşman olmuyor.
Bu yıl içerisinde olursa olsun zaman gectikce daha zorlasiyor. Aralari 4 yil olacak olsaydi hic dusunmezdim bile. Ya da 30 larin basında olsaydim.Maddi acidan sikinti olacak ise çok iyi düşünün.
43 yasina kadar yolu var cocuk olayinin.
Tek çocukların genel itibariyle hissettiği bu. Arada tek olup cok mutlu olanlar da var tabi. Ben biraz duygusal bakiyorum galiba. Cunku kendimde cok kardesim. Tek olma hissini de bilmeyince sanki olmalıymış gibi geliyor.Ben tek çocuğum. Hep keşke kardeşim olsaydı diye düşündüm. Bu yüzden maddi duruma bağlı olarak 0 veya 2+ çocuk. Kardeş gibi arkadaş olma lafları bana boş geliyor. Arkadaşlarımın kardeşleri, kendi aileleri var, ben onların arkadaşıyım. Kan bağı ayrı bir şey.
O bir ihtimal gerçekten. Biz iki kardeşiz. Annem öldüğünde ben kardeşime destek oldum. Babama destek oldum. elimden gelenin çok daha fazlasını yaptım. Kardeşim 28 yaşına geldi hala destek oluyordum ki baktım ondan bana gelen bi destek yok. Aramızda 5 yaş var ben sürekli anne rolündeyim. Açıkçası kardeşimin olması bana manevi bir ağırlık. Hayatta zora düştüğümde aklımda ve yanımda hep başkaları var o destek olmadığı gibi sadece onun sorunlarını çözmemi bekliyor. bunu neden yazdım annem hep kardeşinle kalacaksın ilerde biz olmayınca.
yalnız kalmazsınız vs dediler sizin düşünceniz gibi. Şu an babamın da hayatını kaybetmesi durumunda kardeşimle iyice koparız diye düşünüyorum. yani öyle tutunacak bi dalı olur olayı bence her zaman doğru değil.
Hem siz 4 sene evdesiniz ee 4 sene sonra ikinci çocuk küçük olacağı için yine bakacak kimse olmayacak ve yine evde çocuğa bakmak durumunda kalmayacak mısınız?
Bilemiyorum kararı eşinizle ikiniz vermelisiniz çocuğunuz bugün ister yarın istemez. hem doğup oynayabilecek yaşa gelene kadar 4-5 yıl geçecek. Sizin çocuk ergenliğe giriyor olacak. O saatten sonra hele bir de ikinci kız olursa onunla oturup Barbie oynamaz diye düşünüyorum
Hem evet hem hayır. Bebek kokusu, yeni bir enerji güzel bir his geliyor düşününce. Ama hemen sonrasında uykusuz geceler, dis cikarmalar, hastaliklar, yasanacak muhtemel kiskanclik kavgalari, uykusuz geceler. Bunları düşününce hayır diyorum. Insan bir fikre inanın aynı mesafede olamaz. Tam bir çıkmazdayım.Bence 6da çok. Coviddi, kayıpşardı derken biz de istediğimizden iki yıl sonra çocuk sahibi olabildik. Hayat malesef düşündüğümüz gibi ilerlemiyor.
En önemli soru: siz bir çocuk daha istiyor musunuz? Bunun cevabı evetse hiç bir şey zor gelmiyor.
Bekar olarak kardeşli olanların geneli mutlu, evli olanlar kopuk gibi görünüyor. Bizde de durum sizden farklı değil. Teyze ve amca olayı %100Bugun hamile kalsaniz yas aralari 8 olacak. Cocuk 1 yasina gelene kadar zaten oyun falan pek oynayamayacak. Yani oldu mu senin buyuk oglan 9.. beraber oynamak icin biraz fazla yas arasi bence. Ve ilerde cocugum yalniz kalmasin diye kardes yapmak bence mantiksiz. Benim babamla amcam gorusmuyor mesela. Annemle teyzem de.. (baglari gucsuz bir aileyiz masallah). Yani bir kardesi olmasi ilerde yalniz olmayacagi anlamina gelmez.
Bence tam olarak kafaniza yatmiyorsa yapmayin. Mis gibi buyumus ilk cocuk. Simdi tekrar bastan bebe zor olur ya.
Yine de kaderiniz de varsa hayirlisi olsun.
Şöyle söyleyeyim ben 29 yaşındayım ilk çocuğum ve halen babam vesaire beni ilk göz ağrım diye severNe güzel. Eminim olsa bende iyiki yapmışım derim. Kimsenin evladı yönünden pişmanlık yaşadığını düşünmüyorum. Yetersizlik hissi yaşamaktan korkuyorum. Ki ilkiyle aşırı ilgili ve hassas bir aile olmamıza rağmen bu hissi şuan bile yaşıyorum. X2 nasıl olur bilmiyorum.
Aşkım sen Amazon kadını dediklerindensinBenim bu hamileliğimde 1.2.3 trimester hepsi zordu. Şimdi de topaca döndüm yuvarlanıyorum resmen Neyse sayılı gün geçer elbet
Ben cocuklarimin hepsine farkli seslenirim meselaŞöyle söyleyeyim ben 29 yaşındayım ilk çocuğum ve halen babam vesaire beni ilk göz ağrım diye severHatta bazen 5 yaşındaki halimi seviyor gibi davranır yanaklarımı mıncıra mıncıra İkinci çocuk gelince ilkine yetememe ya da ikinci çocuğa daha az ilgi olacağını düşünmüyorum.
Ben o riski goze aldim. Pisman olur muyum ilerde deyip cok rahat bi hayatim varken cocuk yaptim. Ikinci defa bu yuku sirtlamak bilmiyorum. Ki benim cocugum ekstra sorunlari olmayan bi bebek.Aynı seyleri dusunmedim degil. Suanki rahatlık ve tüm problemli zamanlarım bitmiş olması ve tekrar basa dönecek olmak beni zorlar. Ileride pişman olma hissi yaşar miyim diğer yandan da bunu düşünüyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?