- 17 Ağustos 2011
- 25.450
- 161.344
- 798
İyi de ne gerek var? Aile cocugun tüm arkadaşlarına karşı ilgilidir,evlerine çağırır tanışmak ister o ayrı (ki şükür öyle bir ailem yok. En sevmediğim aile tiplerindendir çocuğunun arkadaşıyla arkadaş olmaya çalışanlar)
Kız arkadaş ,erkek arkadaş konusuna gelirsek; En yolunda ilişkiler bile aileler işin içine girince bazı sorunlar yaşıyor. En basitinden 'beni neden aramadi' diye gönül koyuluyor. Ya da gençlik hali telefonda bağıra bağıra kavga ettiğinde ya da kalbin kırılıp odanda bütün gece ağladığında ailen bu kişiye bilenmeye başlıyor, 'cocugumu üzüyor' diye . Aynı şekilde bir süre ayrilsaniz durumdan haberdar oluyorlar . O ayrılık döneminde yaptığınız yanlış hareketler bir ömür unutulmuyor. Daha bir yerli milli düşünelim, ailesiyle yasayan-yaslari küçük iki insan çok rahatlıkla tatile gidebilir,ailesine iş der,okul gezisi der,ya da tatile cikiyorum der. Ama kız arkadaşı-erkek arkadaşı ile tanışılmissa 'beraber mi gideceksiniz?' şeklinde bir didikleme olur. O an hoş karşılansa da bir süre sonra işler degisip daha sen ne oldugunu anlamadan 'evlenmeden sevgilisiyle tatile giden kiz' pozisyonuna geçilebilir. Ve daha binlerce kötü örnek verebilirim.
Kendi özel hayatımda da hiç birinde ben hevesli olmadim ama neredeyse bütün sevgililerimin ailesiyle tanıştım. Ya denk geldi, ya annesi manyak gibi iş çıkışıma geldi,ya mezuniyette karşılaştık,ya başka birşey (erkekler çok hevesli nedense aileyle taniştırma hususunda)
Elime ne geçti?
Hiç.
Onların oğullarının 'eski sevgilisi' ile tanışmak ellerine ne gecirdi?
Yine hiç.
Anca oğlanın hayatına başka biri girince 'yengenc iyiydi bundan' , 'ay şükür yengencten kurtuldu' diye yorum yapabilme imkanları oldu.
Kıskanç bir gelinleri olduysa kızin uyuz olup 'ailen onla niye görüştü??, Onu da sevmisler miydi' diye huzursuzluk çıkarması da cabası...
Nedense bizim yurdum kızları daha sevgiliyken çok heveslidir gelincilik oynamaya. Kadınlar kulübü de boy boy konu açarlar 'kiz kardeşiyle tanisicam ne giyeyim, annesiyle tanisicam nasıl davranıyim, kardeşinin mezuniyetine gideceğim ne alayim' . Bir pıtırcıklıklar, gelincikler. Ama ne hikmetse aynı kizlar iş ciddiye binince bir anda tam tersini düşünüyorlar.
Mesafe her zaman candır. Herşey olması gerektiği kadar olsun yeter.
Şu KK konularına baksanıza, hayatındaki insanlarla koruması gereken mesafeyi koruyamayan insanların dertlerinden geçilmiyor. Kız arkadaşını sevmez,ama mesafe koyamaz onunla ilgili konu açar. Görümce kaynana laf sokar durur,ama mesafe koyamaz eşiyle kavga eder. Kendi annesinden memnun değildir ama doğuma çağırır,her bayram bir hafta gider kalır,mesafesini koruyamaz gelir burada konu açar. @Karamellasepeti , senin de hatırladığım,bildiğim kadarıyla en büyük Sorunun ailenle mesafeyi ayarlayamaman. Ayakları üstünde duracak bir yaştasın ama hem ailen hem abin hayatına müdahil olup duruyor. Kendi kararını verip kendi hayatını yaşamana engel oluyor. Sen de rest çekip mesafe koyma imkanı yaratmadığından sorun yaşayıp duruyorsun. Ailenle arana mesafe koymayı başaramadığın müddetçe aynı sorunu yaşayıp duracaksın (kilometre bazında değil, mental anlamda bir mesafeden bahsediyorum)
Yani mesafe candır.
Yani benim görüşüm bu yönde.
Şahsen kendi cocugumla özel hayatini - kırık kalbini vs konuşmak isterdim ama kız arkadaşıyla erkek arkadaşıyla yüzgöz olmak istemezdim.
Babamın bir anısı var :)
Erken yasta ailesinden ayrilip başka yerde çalışmaya başlamış. Yıllar sonra bir bayram ziyarete gittiğinde dedem çekmiş yanına,soru sormaya başlamış; oğlum şehirde içki içiyor musun? Oğlum kız arkadaşın var mı? Oğlum dansli mansli yerlere gidiyor musun? Sigara içiyor musun???
Babam da demiş ki?
'baba sana gerçekten doğruyu söylememi ister misin yoksa başka şeylerden mi konuşalım???'
Ben de tam bu bakışı istiyroum:) çocuğum ne yaptığını bilen , yaptığı şeylerin sorumluluğunu alabilen, kimsenin doldurusuna gelmeyen özgür bir çocuk olsun. Ne yaparsa yapsın. Ama ben duyup bilip de herşeyini stres olmayayim :))