İlgisizlik sevgisizlik ve boşanamak

Devotedmom

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
27 Temmuz 2019
158
90
48
31
İlgisiz ve sevgisiz sizi manipüle eden birisine nasıl katlanabilirsiniz çocuklarım için bosanamiyorum. Hep kendimi kandırmışim. Katlanmak zorunda olan kendine yetebilen insanlar nasıl yapıyor bir yerde hep sevgiye muhtaç hissediyorum kendimi. Çabalamak için doktora da gittim hep kendimi suçladim ama olmuyor öfke nöbetleri geçiriyorum yine anlamıyor hep tavır hata kabul etmemek. Çocuklar boşanmaya engel mi. Doktor tavsiyesi üzerine yeniden denemek istedim çok kotu sonuçlanıyor. Büyük kızım zaten çok etkilendi bağırıyor sınırlı mutluluğunu istedim. Küçük kızım daha bebek. Her şeyi görmezden geleyim dedim olmuyor sevgisiz diğer türlüsünü çocuklar için düşünemiyorum.
İkinci çocuğumda anladım her şeyi aptalmisim doğum sonrası alt üst oldu her şey bende katlanamaz hale geldim. İyi şeyler yapmadı yoksaydi doğum yaptığım gün dahil. Konum var yine burada.

Gençliğimde çocuk büyüttüm yalnız sen doğuya git dönüşte iyi bir yer olur dedik. Bana sen ne yaptın ki dedi. Sorun bu değil kıymet bilmemesi ezmesi bir şekilde. Ve ben bunun üstüne adım attım tabiri caizse hiç hoş olmayacak şekilde yaklaştı hala bana. Bitmiş tükenmiş hissediyorum ve bu hep böyle gidecek. En azından onu yok sayıp sevgisiz nasıl yaşayabilirim ben mi bencilim.
Çocuklar da çok hasta oldu yine hastalik kapıda sanırım. İse başlamakla da hata yaptım.cok zor.
 
Son düzenleme:
Online terapi alıp danissam daha mi iyi olur diye düşünüyorum hep boşanmanın olumsuzluğundan yana gorustuklerim karar veremiyorum ondan.
 
Son düzenleme:
Burada bazen sırf eşine aşık olmadığı için hiçbir problemi olmadığı halde boşanmak isteyen çocuk sahibi kadınlar konu açıyorlar. Onların boşanmasını yanlış bir karar olarak görüyorum. Bir anne öncelikle evlatlarını düşünmeli, aile bütünlüğünü korumalı diyorum. Ama sizin durumunuz onlar gibi değil. Sizin mutsuzluğunuz çocuklarınıza ister istemez yansıyordur. Mutsuz bir ailede büyümek de en az babasını haftada 1 gören çocuğun yaşamı kadar zordur. Hatta hergün zordur. size tavsiyem öncelikle eşinizle konuşun, evlilik terapistine gidin. Tabi terapist seçimi de çok önemli, sizin için en doğrusunu bulamazsanız birkaç yere daha gidersiniz, bu durumda hemen pes etmeyin lütfen. Çünkü terapistler de insan ve bazen frekanslar tutmayabiliyor, çok doğal bu. Bir süre terapi ile toparlanacak mı duruma bir bakın. Çocuklarınız için öncelik evliliği kurtarmaya çalışmak . Ama baktınız olmuyor, Eğer maddi olarak kendi ayaklarınız üzerinde durabilecekseniz yolunuza bakın derim.
 
İlgisiz ve sevgisiz sizi manipüle eden birisine nasıl katlanabilirsiniz çocuklarım için bosanamiyorum. Hep kendimi kandırmışim. Katlanmak zorunda olan kendine yetebilen insanlar nasıl yapıyor bir yerde hep sevgiye muhtaç hissediyorum kendimi. Çabalamak için doktora da gittim hep kendimi suçladim ama olmuyor öfke nöbetleri geçiriyorum yine anlamıyor hep tavır hata kabul etmemek. Çocuklar boşanmaya engel mi. Doktor tavsiyesi üzerine yeniden denemek istedim çok kotu sonuçlanıyor. Büyük kızım zaten çok etkilendi bağırıyor sınırlı mutluluğunu istedim. Küçük kızım daha bebek. Her şeyi görmezden geleyim dedim olmuyor sevgisiz diğer türlüsünü çocuklar için düşünemiyorum.
İkinci çocuğumda anladım her şeyi aptalmisim doğum sonrası alt üst oldu her şey bende katlanamaz hale geldim. İyi şeyler yapmadı yoksaydi doğum yaptığım gün dahil. Konum var yine burada.

Gençliğimde çocuk büyüttüm yalnız sen doğuya git dönüşte iyi bir yer olur dedik. Bana sen ne yaptın ki dedi. Sorun bu değil kıymet bilmemesi ezmesi bir şekilde. Ve ben bunun üstüne adım attım tabiri caizse hiç hoş olmayacak şekilde yaklaştı hala bana. Bitmiş tükenmiş hissediyorum ve bu hep böyle gidecek. En azından onu yok sayıp sevgisiz nasıl yaşayabilirim ben mi bencilim.
Çocuklar da çok hasta oldu yine hastalik kapıda sanırım. İse başlamakla da hata yaptım.cok zor.
Şu adamı bu kadar ciddiye alıp hayatının merkenden çıkarirsan inan yüzün gülmeye başlayacak.Kendine odaklan elbet yapabileceğin bir şeyler vardır.Surekli onu kafaya takip beklentiye girersen zaten bildiğin sonuçtan farklı bir şey elde edemezsin.Degistir kendini zorla da olsa bunu yap.Uzak dur bir şeylerle oyalan, kırılmalarini getir aklına eşin ne oluyor desin ama sen bir şey yok de merak ettir.Tersine davran ki senin gibi hissetsin.Hem bu arada kendinle ilgilenir kendini soktuğun değersizlik fikrinden uzaklaşırsin.Bosaninca seni iyi bir hayat bekliyorsa boşan ama aynı yalnızlık devam edecek üstüne sıkıntılara gireceksen hiç uğraşma
 
Burada bazen sırf eşine aşık olmadığı için hiçbir problemi olmadığı halde boşanmak isteyen çocuk sahibi kadınlar konu açıyorlar. Onların boşanmasını yanlış bir karar olarak görüyorum. Bir anne öncelikle evlatlarını düşünmeli, aile bütünlüğünü korumalı diyorum. Ama sizin durumunuz onlar gibi değil. Sizin mutsuzluğunuz çocuklarınıza ister istemez yansıyordur. Mutsuz bir ailede büyümek de en az babasını haftada 1 gören çocuğun yaşamı kadar zordur. Hatta hergün zordur. size tavsiyem öncelikle eşinizle konuşun, evlilik terapistine gidin. Tabi terapist seçimi de çok önemli, sizin için en doğrusunu bulamazsanız birkaç yere daha gidersiniz, bu durumda hemen pes etmeyin lütfen. Çünkü terapistler de insan ve bazen frekanslar tutmayabiliyor, çok doğal bu. Bir süre terapi ile toparlanacak mı duruma bir bakın. Çocuklarınız için öncelik evliliği kurtarmaya çalışmak . Ama baktınız olmuyor, Eğer maddi olarak kendi ayaklarınız üzerinde durabilecekseniz yolunuza bakın derim.
Aslında dusundhm kendimi toplum baskısına hazır hissetmiyorum ülke bana dar geliyor memlekete gitsem iş açısından rahat ederim ama dedi kodu bitmez ailem yanımda olmuyor. Annem şimdi yanimda ama her şeye karışıyor. İşe gidiyorum çok zor her konuda anlayışsız ben hüngür hüngür ağlarken görüp çocuğun yanında uyuyan bir adam ciddi piskolojik şiddet görüyorum şüphe ediyorum kendimden olan şeyleri olmamış gibi gösteriyor. En son beni çok rahatsız etti tavırlari her konuda. Çok karisigim bebekle farklı bı yerde nasıl bosanicam tayin yeni yer ev taşınma iş çalışma ortam bı suru şey. Alıp çocukları babamın evine gitsem daha iyi olurdu iş ortamında dışarda milletin lafını çekmez oturur azla kaanat eder çocuklarımı büyüturdum. Uzun oldu kusura bakmayın.
 
Aslında dusundhm kendimi toplum baskısına hazır hissetmiyorum ülke bana dar geliyor memlekete gitsem iş açısından rahat ederim ama dedi kodu bitmez ailem yanımda olmuyor. Annem şimdi yanimda ama her şeye karışıyor. İşe gidiyorum çok zor her konuda anlayışsız ben hüngür hüngür ağlarken görüp çocuğun yanında uyuyan bir adam ciddi piskolojik şiddet görüyorum şüphe ediyorum kendimden olan şeyleri olmamış gibi gösteriyor. En son beni çok rahatsız etti tavırlari her konuda. Çok karisigim bebekle farklı bı yerde nasıl bosanicam tayin yeni yer ev taşınma iş çalışma ortam bı suru şey. Alıp çocukları babamın evine gitsem daha iyi olurdu iş ortamında dışarda milletin lafını çekmez oturur azla kaanat eder çocuklarımı büyüturdum. Uzun oldu kusura bakmayın.

Toplum baskısı her alanda var. Ben de bir dönem boşanmanın eşiğine geldim. İş yerinde kapıda adım soyadım yazıyor, iş yerindekilere özel hayatımdan bahsetmek istemiyorum. Ama boşandığım zaman kapıdaki ismim değişecek ve herşey belli olacak. Aslında sadece bir soyisimle bile toplumsal baskımız mevcut. Erkek olsak evlensek de boşansak da biz söylemedikçe iş hayatımızda kimsenin haberi olmaz. Ama kadın olduğumuz için belli oluyor işte.
Bir de boşanma eşiğindeyken Annem babam hergün arayıp akıl veriyordu. Yok malları şöyle paylaşın, yok borçları şöyle paylaşın, yok araba kimde kalmalı. O an canınız acıyor, ben ne derdindeyim siz ne derdindesiniz diye düşünüyorsunuz, ailenizin söylediği şeylere tahammül edemiyorsunuz. Aslında onlar her ne kadar sizi düşünse de bazen bunu yanlış ifade ediyorlar. Annenizi niyetine göre değerlendirin bu dönemde çok zor evet ama iyi niyetinden karıştığını düşünüyorum. Olmazsa tatlı dille uyarın, anneciğim çok zor bir dönemden geçiyorum lütfen beni idare edebilir misin sen benim canımsın merak etme herşey güzel olacak diyin. Belki anneniz de stres yapıyor ondan karışıyor. Anneniz çocuklara bakmak için mi geldi? Başka bir şehre gitseniz yine gelebilir mi bakmak için?
 
Şu adamı bu kadar ciddiye alıp hayatının merkenden çıkarirsan inan yüzün gülmeye başlayacak.Kendine odaklan elbet yapabileceğin bir şeyler vardır.Surekli onu kafaya takip beklentiye girersen zaten bildiğin sonuçtan farklı bir şey elde edemezsin.Degistir kendini zorla da olsa bunu yap.Uzak dur bir şeylerle oyalan, kırılmalarini getir aklına eşin ne oluyor desin ama sen bir şey yok de merak ettir.Tersine davran ki senin gibi hissetsin.Hem bu arada kendinle ilgilenir kendini soktuğun değersizlik fikrinden uzaklaşırsin.Bosaninca seni iyi bir hayat bekliyorsa boşan ama aynı yalnızlık devam edecek üstüne sıkıntılara gireceksen hiç uğraşma
Çok teşekkür ederim ilaç gibi geldi. İşte onu bir yapabilirsem bazen sinir etmek için bir şeyler yapıyorum ona bile sinir olmuyor. Farkedecegini hiç sanmam kendi sevgisiz doğu kültüründe büyümüş alışmış ben sevgisiz erken evlilik yaptım böyle kaldıramıyorum. Onun için dediğiniz gibi kendime dönmem lazım hiç bir beklenti gözetmeden yaşamam lazım.

Bosanicada farklı olmayacak her şeyi yine ben çekeceğim başka biri düşüncem asla yok gine çocuklarımı buyutucem birde çevre konuşacak ileri geri sırf gördün anladın diyorum yok yine anlamaz. Bu arada bana hiç fırsat kalmıyor iş çocuk ev derken bu vakit oluyor yine de hep bı bosluk var sanki dolmayan. Ben kendimi oyalamaya bakayım en iyisi
 
Toplum baskısı her alanda var. Ben de bir dönem boşanmanın eşiğine geldim. İş yerinde kapıda adım soyadım yazıyor, iş yerindekilere özel hayatımdan bahsetmek istemiyorum. Ama boşandığım zaman kapıdaki ismim değişecek ve herşey belli olacak. Aslında sadece bir soyisimle bile toplumsal baskımız mevcut. Erkek olsak evlensek de boşansak da biz söylemedikçe iş hayatımızda kimsenin haberi olmaz. Ama kadın olduğumuz için belli oluyor işte.
Bir de boşanma eşiğindeyken Annem babam hergün arayıp akıl veriyordu. Yok malları şöyle paylaşın, yok borçları şöyle paylaşın, yok araba kimde kalmalı. O an canınız acıyor, ben ne derdindeyim siz ne derdindesiniz diye düşünüyorsunuz, ailenizin söylediği şeylere tahammül edemiyorsunuz. Aslında onlar her ne kadar sizi düşünse de bazen bunu yanlış ifade ediyorlar. Annenizi niyetine göre değerlendirin bu dönemde çok zor evet ama iyi niyetinden karıştığını düşünüyorum. Olmazsa tatlı dille uyarın, anneciğim çok zor bir dönemden geçiyorum lütfen beni idare edebilir misin sen benim canımsın merak etme herşey güzel olacak diyin. Belki anneniz de stres yapıyor ondan karışıyor. Anneniz çocuklara bakmak için mi geldi? Başka bir şehre gitseniz yine gelebilir mi bakmak için?
Annem çocuklar a yardımcı oluyor hamileliğin sonunda gelmişti. Bakıcı var bir de yanında o var. Çok sanslisiniz. Anne babanız sadece onlara karisiyormus aslında hiç kibarliktan anlayacak gibi değiller en son izne ayrılmak istedim çok yoruluyorum bu şekilde, kendini mahvetti olay çıkardı çalışmam için evde olunca çok takiyormsum bakıcı ile rahatmis beni sevmiyorlar yani boşanma davası açtım bosanicam diye beni azarlıyor üzüntüden çocuğumu düşürdü koltuktan. ben otuz yaşıma giricem bu haldeyim ve bir şeygelmjyor elimden ve beni manipüle eden suçlu gösteren ruhsuz birisiyle yaşamak zorundayım kendi kendimi çıkarmak istiyorum bu durumdan ama olmuyor. Beklentisiz yaşamam lazım bı şekilde karışıp sorun çıkarmadan yine tabi ruhsuz eş.
 
Annem çocuklar a yardımcı oluyor hamileliğin sonunda gelmişti. Bakıcı var bir de yanında o var. Çok sanslisiniz. Anne babanız sadece onlara karisiyormus aslında hiç kibarliktan anlayacak gibi değiller en son izne ayrılmak istedim çok yoruluyorum bu şekilde, kendini mahvetti olay çıkardı çalışmam için evde olunca çok takiyormsum bakıcı ile rahatmis beni sevmiyorlar yani boşanma davası açtım bosanicam diye beni azarlıyor üzüntüden çocuğumu düşürdü koltuktan. ben otuz yaşıma giricem bu haldeyim ve bir şeygelmjyor elimden ve beni manipüle eden suçlu gösteren ruhsuz birisiyle yaşamak zorundayım kendi kendimi çıkarmak istiyorum bu durumdan ama olmuyor. Beklentisiz yaşamam lazım bı şekilde karışıp sorun çıkarmadan yine tabi ruhsuz eş.

Sizi sevmiyor değillerdir, Bazı ebeveynlerin sevgi anlayışı farklı olabilir. Siz de çok hassas bir dönemdesiniz, böyle hissetmeniz doğal. Aslında bakıcı tek yetmez mi? Sizin biraz kafa dinlemeye ihtiyacınız var anladığım kadarıyla.
 
Sizi sevmiyor değillerdir, Bazı ebeveynlerin sevgi anlayışı farklı olabilir. Siz de çok hassas bir dönemdesiniz, böyle hissetmeniz doğal. Aslında bakıcı tek yetmez mi? Sizin biraz kafa dinlemeye ihtiyacınız var anladığım kadarıyla.
Çok sağ olun. Büyük kizm çok zor bazen bebekten bile daha zor oluyor yemiyor kıskanıyor ağla ma krizine giriyor küçükte ek gıdaya başladı sallamazsan hamakta uyanıyor yani elinde telefonla diğer odaya mahkum kalacak şimdi. Ben olunca bi nevi dinler belki öyle zor yinede deneyelim dediğiniz gibi bunaldım sürekli böyle bağımlı yaşamaktan müdahaleyle. Bı yandan izne ayrılıp ben kalsam daha iyi olur mu diyorum. Bilmiyorum da bı değişiklik şart dediğiniz gibi teşekkür ederim
 
İlgisiz ve sevgisiz sizi manipüle eden birisine nasıl katlanabilirsiniz çocuklarım için bosanamiyorum. Hep kendimi kandırmışim. Katlanmak zorunda olan kendine yetebilen insanlar nasıl yapıyor bir yerde hep sevgiye muhtaç hissediyorum kendimi. Çabalamak için doktora da gittim hep kendimi suçladim ama olmuyor öfke nöbetleri geçiriyorum yine anlamıyor hep tavır hata kabul etmemek. Çocuklar boşanmaya engel mi. Doktor tavsiyesi üzerine yeniden denemek istedim çok kotu sonuçlanıyor. Büyük kızım zaten çok etkilendi bağırıyor sınırlı mutluluğunu istedim. Küçük kızım daha bebek. Her şeyi görmezden geleyim dedim olmuyor sevgisiz diğer türlüsünü çocuklar için düşünemiyorum.
İkinci çocuğumda anladım her şeyi aptalmisim doğum sonrası alt üst oldu her şey bende katlanamaz hale geldim. İyi şeyler yapmadı yoksaydi doğum yaptığım gün dahil. Konum var yine burada.

Gençliğimde çocuk büyüttüm yalnız sen doğuya git dönüşte iyi bir yer olur dedik. Bana sen ne yaptın ki dedi. Sorun bu değil kıymet bilmemesi ezmesi bir şekilde. Ve ben bunun üstüne adım attım tabiri caizse hiç hoş olmayacak şekilde yaklaştı hala bana. Bitmiş tükenmiş hissediyorum ve bu hep böyle gidecek. En azından onu yok sayıp sevgisiz nasıl yaşayabilirim ben mi bencilim.
Çocuklar da çok hasta oldu yine hastalik kapıda sanırım. İse başlamakla da hata yaptım.cok zor.
Asgari ücretli misiniz memur öğretmen falan mı? Eger devlette iseniz takmayın şu adamın manupilesini. Ücretsiz izin falan istediğiniz gibi alın. Ama asgari iseniz yakında işveren çıkarır zaten merak etmeyin
 
Vay be böyle bir evliliğe 2. Bebek ve sonrasında da çocuklarım için boşanmıyorum…
Tabi onlar böyle muhteşem bir ortamdan mahrum kalmasınlar değil mi ?
Kusura bakma ben yapıcı falan yazamayacağım. Madem bu kadar psikolojim bozuk , git anana biraz orada kal. Çocuklarını düşünüyorsan boşanmalısın. Okurken büyük kızına üzüldüm.
 
Asgari ücretli misiniz memur öğretmen falan mı? Eger devlette iseniz takmayın şu adamın manupilesini. Ücretsiz izin falan istediğiniz gibi alın. Ama asgari iseniz yakında işveren çıkarır zaten merak etmeyin
Teşekkür ederim memurum ama onunda artık pek farkı kalmadı artık yarisi bakiciya gidiyor
 
Vay be böyle bir evliliğe 2. Bebek ve sonrasında da çocuklarım için boşanmıyorum…
Tabi onlar böyle muhteşem bir ortamdan mahrum kalmasınlar değil mi ?
Kusura bakma ben yapıcı falan yazamayacağım. Madem bu kadar psikolojim bozuk , git anana biraz orada kal. Çocuklarını düşünüyorsan boşanmalısın. Okurken büyük kızına üzüldüm.
😔 Sağolun bende en çok ona üzülüyorum öyle merhametli duygusal çocuktu ki bu hale geldi ailesiyle mutlu olmak endogal hakki çabaladim hep yani önceden kabul ediyordum bu durumu arada sorunlar oluyor bu kadar ilgisiz değildi doğum oldugu gün film koptu asker arkadaşı eve gelmiş kadar bile umursamadı ama hakkınız benim suçum.
 
Teşekkür ederim memurum ama onunda artık pek farkı kalmadı artık yarisi bakiciya gidiyor
En azından iş garantisi var. Kocanın eline bu kadar mahkum her dediğine tamam diyecek konumda değilsin. Niye dik durmuyorsun? Bak illa bosan demiyorum ama sen dik durmuyorsun.
 
İlgisiz ve sevgisiz sizi manipüle eden birisine nasıl katlanabilirsiniz çocuklarım için bosanamiyorum. Hep kendimi kandırmışim. Katlanmak zorunda olan kendine yetebilen insanlar nasıl yapıyor bir yerde hep sevgiye muhtaç hissediyorum kendimi. Çabalamak için doktora da gittim hep kendimi suçladim ama olmuyor öfke nöbetleri geçiriyorum yine anlamıyor hep tavır hata kabul etmemek. Çocuklar boşanmaya engel mi. Doktor tavsiyesi üzerine yeniden denemek istedim çok kotu sonuçlanıyor. Büyük kızım zaten çok etkilendi bağırıyor sınırlı mutluluğunu istedim. Küçük kızım daha bebek. Her şeyi görmezden geleyim dedim olmuyor sevgisiz diğer türlüsünü çocuklar için düşünemiyorum.
İkinci çocuğumda anladım her şeyi aptalmisim doğum sonrası alt üst oldu her şey bende katlanamaz hale geldim. İyi şeyler yapmadı yoksaydi doğum yaptığım gün dahil. Konum var yine burada.

Gençliğimde çocuk büyüttüm yalnız sen doğuya git dönüşte iyi bir yer olur dedik. Bana sen ne yaptın ki dedi. Sorun bu değil kıymet bilmemesi ezmesi bir şekilde. Ve ben bunun üstüne adım attım tabiri caizse hiç hoş olmayacak şekilde yaklaştı hala bana. Bitmiş tükenmiş hissediyorum ve bu hep böyle gidecek. En azından onu yok sayıp sevgisiz nasıl yaşayabilirim ben mi bencilim.
Çocuklar da çok hasta oldu yine hastalik kapıda sanırım. İse başlamakla da hata yaptım.cok zor.
Benim görüşüm şu. Siz insanları çok takıyorsunuz. Hayatımda ki herkesben istediğim için hayatımda.
Caliyormussunuz. Bu kadar hüzün neden?

İnsanların toplum baskısı denen şeyi kafalarindan uydurduklarıni düşünüyorum.iki kez boşanmış biirisi olarak bunu söylüyorum. İnsanların size nasıl davranacağını siz belirliyorsunuz. Toplum baski falan yapmıyor. Bu bir bahane.

Karalar bağlamayı bırakın. Sizi sevmeyen birisinden sevgi istemeyin. Planınızı yapın. Ona göre davranın .
 
Benim görüşüm şu. Siz insanları çok takıyorsunuz. Hayatımda ki herkesben istediğim için hayatımda.
Caliyormussunuz. Bu kadar hüzün neden?

İnsanların toplum baskısı denen şeyi kafalarindan uydurduklarıni düşünüyorum.iki kez boşanmış biirisi olarak bunu söylüyorum. İnsanların size nasıl davranacağını siz belirliyorsunuz. Toplum baski falan yapmıyor. Bu bir bahane.

Karalar bağlamayı bırakın. Sizi sevmeyen birisinden sevgi istemeyin. Planınızı yapın. Ona göre davranın .
Bunun için terapi almak istiyorum aslında insanları çok takıyorum çabuk inanıyorum bı ara obsesif boyutundaydi inşallah aşabilirim bu durumu arkamdan hep konuşacaklar belki yüzümede diyecekler büyük kızım hep baba diyecek sizin çocuklarınız var mıydı bosandiginizda.
 
Bunun için terapi almak istiyorum aslında insanları çok takıyorum çabuk inanıyorum bı ara obsesif boyutundaydi inşallah aşabilirim bu durumu arkamdan hep konuşacaklar belki yüzümede diyecekler büyük kızım hep baba diyecek sizin çocuklarınız var mıydı bosandiginizda.
Mutlaka terapi de gerekli olabilir.
Evet vardı.
Çocuklarda bizim yıkılmamizdan etkileniyor diye düşünüyorum. Annem iyi dediği an çocuk için süreç geçiyor. Gündem de bu mevzuyu uzun süre tutmamak lazım. Hayatı normal akışına en hızlı şekilde almak lazım bence.
Bunların tamamı sizin çok güçlü olmanızdan geçiyor.
Ayrıca çocuklara babassinin hala babası olduğu tabi ki söyleyeceğiz. Babaya küstük tü kaka yok. Arayacak soracak. İletişim kuracak.
Ama sizde bir insansiniz. Mutlu çocuklar mutlu anneler gerektiriyor.

Bu arada illa bosanin gibi birşey diyemem ben. Konunuza hakim değilim. Devam etme içinde varsa bir yol deneye bilirsiniz
 
İlgisiz ve sevgisiz sizi manipüle eden birisine nasıl katlanabilirsiniz çocuklarım için bosanamiyorum. Hep kendimi kandırmışim. Katlanmak zorunda olan kendine yetebilen insanlar nasıl yapıyor bir yerde hep sevgiye muhtaç hissediyorum kendimi. Çabalamak için doktora da gittim hep kendimi suçladim ama olmuyor öfke nöbetleri geçiriyorum yine anlamıyor hep tavır hata kabul etmemek. Çocuklar boşanmaya engel mi. Doktor tavsiyesi üzerine yeniden denemek istedim çok kotu sonuçlanıyor. Büyük kızım zaten çok etkilendi bağırıyor sınırlı mutluluğunu istedim. Küçük kızım daha bebek. Her şeyi görmezden geleyim dedim olmuyor sevgisiz diğer türlüsünü çocuklar için düşünemiyorum.
İkinci çocuğumda anladım her şeyi aptalmisim doğum sonrası alt üst oldu her şey bende katlanamaz hale geldim. İyi şeyler yapmadı yoksaydi doğum yaptığım gün dahil. Konum var yine burada.

Gençliğimde çocuk büyüttüm yalnız sen doğuya git dönüşte iyi bir yer olur dedik. Bana sen ne yaptın ki dedi. Sorun bu değil kıymet bilmemesi ezmesi bir şekilde. Ve ben bunun üstüne adım attım tabiri caizse hiç hoş olmayacak şekilde yaklaştı hala bana. Bitmiş tükenmiş hissediyorum ve bu hep böyle gidecek. En azından onu yok sayıp sevgisiz nasıl yaşayabilirim ben mi bencilim.
Çocuklar da çok hasta oldu yine hastalik kapıda sanırım. İse başlamakla da hata yaptım.cok zor.

Tam olarak neresi çocuklarınız için?
Anlatsanıza biraz.
Ben şahsen çocuğum için boşandım.
Çünkü hiç bir çocuk birbirinin stres topu haline gelmiş ebeveynleri hak etmiyor
 
Back
X