İlişkide tutkunun bitmesi

Güncelleme: gerçekten bazı şeyleri çok düşününce pireyi deve yapmışım bizimki de bu tür bir ilişki, ilişkide sinirli taraf ben, sakin taraf eşim. Geceleri gizli gizli yanağıma öpücük konduran canım eşim, biraz üstüne gitmişim okuyunca yeniden anladım
Affedin sevgili okuyanlar, sizlere yeniden çok teşekkür ederim yine öyle ihtiraslı tutkulu bir ilişkim yok ama bizim de ilişki çeşidimiz bu demek, beklentiyi kendimize göre tutmak en iyisi

Evet... Herhalde bu akşam can sıkıntısından düşüne düşüne bu kanıya vardım. Konulara bakıyorum bir kaos bir heyecan aksiyon var en azından diyorum. bizim eşimle maalesef yok, sanki tutku da bitti normal iyi geçinen iyi arkadaşlar gibiyiz. Hatta bugün sorguluyorum acaba ben bu adamı tutkuyla mı seviyorum yoksa alışkanlık mı, bir yandan da kaos sever biriyim eşimin böyle bu kadar orta yolcu olmasından da sıkıldım gibi. Mesela bana kızdı mı sakinleşene kadar açar belgesel izler, ben orada tahrik ederim çünkü o an kavga edip meseleyi bitirmek lazım, o ise sakinkeşince surat yapıp benim "hatamı" anlamamı bekler. Şuan aklıma çok da örnek gelmedi ama kavga edebilmek de önemli kavga edelim sonra barışıp kıymetini bilelim istiyorum. Ve bu monotonluk o kadar canımı sıkıyor ki...
Cinsellikte de tutkumuz yok sakinlik hakim gibi geliyor, günlük hayatımız gibi planlı ve programlı.
Tutkuyu, aşkı ve hatta kaosu nasıl canlandırabilirim ki ? Böyle giderse soğumaktan korkuyorum. Sanki bizde bir ruh eksik ya da derinlerde hissetmiyoruz bazı duyguları, aile gibi seviyoruz da iki sevgili gibi değil gibi. Benzer duyguları yaşıyoruz sanki ailemizin verdiği şefkat ve güvenle huzurlu evlerimizde geçinip gitmeye alışmışız gibi aynı şefkat ve güven içinde evliliğimiz devam ediyor. Çocukluktan gelen aile hissinin içindeyim evet bu çok güzel ama tutku yok heyecan yok... Bir çok gün birbirinin aynısı gibi dün neyse bugün de öyle yarın da öyle olacak...
Aramızda tutku sanırım son bir-bir buçuk yılda kayboldu. Her şey sıradan geliyor, ne yapsam ilişkimiz canlanır bilemiyorum da. Bugün ayrılıp yalnız başıma bir hayat kurmanın hayalini kurdum o belirsizlik bana daha cazip geldi. O zaman dedim bizde kesinlikle macera eksik. Ne kadar sıkıcı boğucu bir durumdayım... Yaşımız genç ve macera olmalı tutku olmalı, birbirimizi hâlâ merak ediyor ve keşfediyor olmalıyız ama biz unumuzu eledik eleğimizi astık..

feruzecerci .!.:

Evet... Herhalde bu akşam can sıkıntısından düşüne düşüne bu kanıya vardım. Konulara bakıyorum bir kaos bir heyecan aksiyon var en azından diyorum. bizim eşimle maalesef yok, sanki tutku da bitti normal iyi geçinen iyi arkadaşlar gibiyiz. Hatta bugün sorguluyorum acaba ben bu adamı tutkuyla mı seviyorum yoksa alışkanlık mı, bir yandan da kaos sever biriyim eşimin böyle bu kadar orta yolcu olmasından da sıkıldım gibi. Mesela bana kızdı mı sakinleşene kadar açar belgesel izler, ben orada tahrik ederim çünkü o an kavga edip meseleyi bitirmek lazım, o ise sakinkeşince surat yapıp benim "hatamı" anlamamı bekler. Şuan aklıma çok da örnek gelmedi ama kavga edebilmek de önemli kavga edelim sonra barışıp kıymetini bilelim istiyorum. Ve bu monotonluk o kadar canımı sıkıyor ki...
Cinsellikte de tutkumuz yok sakinlik hakim gibi geliyor, günlük hayatımız gibi planlı ve programlı.
Tutkuyu, aşkı ve hatta kaosu nasıl canlandırabilirim ki ? Böyle giderse soğumaktan korkuyorum. Sanki bizde bir ruh eksik ya da derinlerde hissetmiyoruz bazı duyguları, aile gibi seviyoruz da iki sevgili gibi değil gibi. Benzer duyguları yaşıyoruz sanki ailemizin verdiği şefkat ve güvenle huzurlu evlerimizde geçinip gitmeye alışmışız gibi aynı şefkat ve güven içinde evliliğimiz devam ediyor. Çocukluktan gelen aile hissinin içindeyim evet bu çok güzel ama tutku yok heyecan yok... Bir çok gün birbirinin aynısı gibi dün neyse bugün de öyle yarın da öyle olacak...
Aramızda tutku sanırım son bir-bir buçuk yılda kayboldu. Her şey sıradan geliyor, ne yapsam ilişkimiz canlanır bilemiyorum da. Bugün ayrılıp yalnız başıma bir hayat kurmanın hayalini kurdum o belirsizlik bana daha cazip geldi. O zaman dedim bizde kesinlikle macera eksik. Ne kadar sıkıcı boğucu bir durumdayım... Yaşımız genç ve macera olmalı tutku olmalı, birbirimizi hâlâ merak ediyor ve keşfediyor olmalıyız ama biz unumuzu eledik eleğimizi astık..

Genişletmek için tıkla...

Kaç yaşındasınız?kaç yıldır evlisiniz?çocuk varmı?evlenmeden önce birliktemiydiniz? Kişisel olarak ilgi alanlarınız varmı?yoksa iş ev monotonluğunda bir hayatınız mı var?bireysel olarak ayrı zamanlar geçiriyor musunuz? Evlenmeden önce bu konuda nelere sahiptiniz ve şimdi olmadığını düşünüyorsunuz?

Ask tutku zaten bir gün biter , önemli olan saygı sevgi sadakat. Ben bir gün evlenirsem bana saygi duyan , en yakın arkadaşım olabilecek, ortak zevklerimiz olan biriyle evlenirim, ondan bana ideal geldi durumunuz.

Bence siz de adamı kavga icin tahrik etmeyin, bu sekilde heyecan yaratilmaz:) Ama cinsellik konusunda haklisiniz, bu konuda açıkça konuşsanıza.

Nerede degilsem orada iyi olacakmışım gibi geliyor diye bir söz okumuştum. Siz peki gerçekten yalnız başınıza bir hayat kurunca mutlu olabilecek misiniz?

feruzecerci .!.:

Evet... Herhalde bu akşam can sıkıntısından düşüne düşüne bu kanıya vardım. Konulara bakıyorum bir kaos bir heyecan aksiyon var en azından diyorum. bizim eşimle maalesef yok, sanki tutku da bitti normal iyi geçinen iyi arkadaşlar gibiyiz. Hatta bugün sorguluyorum acaba ben bu adamı tutkuyla mı seviyorum yoksa alışkanlık mı, bir yandan da kaos sever biriyim eşimin böyle bu kadar orta yolcu olmasından da sıkıldım gibi. Mesela bana kızdı mı sakinleşene kadar açar belgesel izler, ben orada tahrik ederim çünkü o an kavga edip meseleyi bitirmek lazım, o ise sakinkeşince surat yapıp benim "hatamı" anlamamı bekler. Şuan aklıma çok da örnek gelmedi ama kavga edebilmek de önemli kavga edelim sonra barışıp kıymetini bilelim istiyorum. Ve bu monotonluk o kadar canımı sıkıyor ki...
Cinsellikte de tutkumuz yok sakinlik hakim gibi geliyor, günlük hayatımız gibi planlı ve programlı.
Tutkuyu, aşkı ve hatta kaosu nasıl canlandırabilirim ki ? Böyle giderse soğumaktan korkuyorum. Sanki bizde bir ruh eksik ya da derinlerde hissetmiyoruz bazı duyguları, aile gibi seviyoruz da iki sevgili gibi değil gibi. Benzer duyguları yaşıyoruz sanki ailemizin verdiği şefkat ve güvenle huzurlu evlerimizde geçinip gitmeye alışmışız gibi aynı şefkat ve güven içinde evliliğimiz devam ediyor. Çocukluktan gelen aile hissinin içindeyim evet bu çok güzel ama tutku yok heyecan yok... Bir çok gün birbirinin aynısı gibi dün neyse bugün de öyle yarın da öyle olacak...
Aramızda tutku sanırım son bir-bir buçuk yılda kayboldu. Her şey sıradan geliyor, ne yapsam ilişkimiz canlanır bilemiyorum da. Bugün ayrılıp yalnız başıma bir hayat kurmanın hayalini kurdum o belirsizlik bana daha cazip geldi. O zaman dedim bizde kesinlikle macera eksik. Ne kadar sıkıcı boğucu bir durumdayım... Yaşımız genç ve macera olmalı tutku olmalı, birbirimizi hâlâ merak ediyor ve keşfediyor olmalıyız ama biz unumuzu eledik eleğimizi astık..

Genişletmek için tıkla...

Hislerinizi paylastiniz mi hic onunla? Kac senelik evlisiniz?1-1.5 yılda degisen ne olabilir ya da eksiginiz ne olabilir?

Hayatınızın başka alanlarında daha heyecanlı olma durumu yok mu? Mesela kariyerinizde risk alsanız? Hiç yapmadığınız şeyleri deneseniz? Genel olarak hayatınız monotonlaşmış gibi geldi. Ve ikiniz de aynı durumda aynı hissiyatta gibisiniz.
Sürekli bu yüzden partner değiştiremeyiz diye düşünüyorum. Başka ilişki de 5 10 yıla yine rutine biner. Ha tabii yeni şeyler önerip reddediliyorsanız siz aktifken o pasifse veya sürekli enerjinizi emiyorsa farklı bir vaka ama siz de enerjik deli dolu tarafı değilsiniz galiba ilişkinin.

Yuppiyayye .!.:

Kaç yaşındasınız?kaç yıldır evlisiniz?çocuk varmı?evlenmeden önce birliktemiydiniz? Kişisel olarak ilgi alanlarınız varmı?yoksa iş ev monotonluğunda bir hayatınız mı var?bireysel olarak ayrı zamanlar geçiriyor musunuz? Evlenmeden önce bu konuda nelere sahiptiniz ve şimdi olmadığını düşünüyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

32 ve 36 yaşlarındayız, çocuğumuz yok ama kedilerimiz var, 6 yıldır birlikteyiz 3 yıldır evliyiz. İş hayatı dışında bazı haftasonlarında ben kendi arkadaşlarımla o kendi arkadaşlarıyla ya da ben ailemle o evde geçirir, birbirimize alan da yaratıyoruz hani haftada bir kaç gün başka programlar yapıyoruz. Evlenmeden önce haftada 2-3 gün görüşürdük (genelde haftasonları) ve her görüşmede başka bir yerde olurduk olduğumuz şehrin görmediğimiz yerleri ya da yakın çevre şehirler ilçeler gibi gezerdik. Yürüyüş yapardık eskiden aslında ama eşim yürüyüşü hiç sevmezmiş ben istiyorum diye yapılırmış şimdi her yere arabayla gitmek ister, yaşlandı galiba kaldırmıyor bünyesi yoruluyor. Evlilikten önce dozunda görüşüyorduk şimdi hep aynı evin içindeyiz bazen 'amaan ne gerek var boşver evde duralım ' diyoruz o da tabi bir yerden sonra o olmadan plan yapmayı benim için daha cazip hale getiriyor ve bence bu onun için de öyle.

Hiçbir ilişkinin sürekli tutku ile devam edeceğini düşünmüyorum ben de.Sevgililik dönemi gibi olmaz,olamaz hiçbir evlilik ama sevgi ve sadakat evliliği ayakta tutan temeller.Tutku ve ihtiras malesef her ilişkide geçici oluyor.

Benim eşim de aynı kafada. Bizim arada taşınma duruari oluyor, inanın hayat hiç olmadığı kadar macera kazanıyor. Hayatı kolay sorunsuz insanların şikayeti bunlar.

Ama sizin dert dediğiniz şeyleri nimet bilenler var. Bide bu yaştan sonra sizin kendiniz için uygun göreceğiniz yaş grubu adamlar genelde aynı mantıkta olacaktır.

Siz heyecan katmaya çalışın. Yok oldu deyip üzülmek yerine yapabileceğiniz bir sürü şey var.

Falan Filan .!.:

Hislerinizi paylastiniz mi hic onunla? Kac senelik evlisiniz?1-1.5 yılda degisen ne olabilir ya da eksiginiz ne olabilir?

Genişletmek için tıkla...

Ben hislerimi naif bir biçimde paylaşamıyorum genelde sinirli oluyorum, senden tutku dilenecek değilim diye düşünüyorum mesela. Cinsellikte de görev gibi olmasını sevmediğimi planlamayı sevmediğimi söylemiştim. Ama hayatım napayım kafam çok dolu oluyor ve maalesef öyle yapamıyorum dedi sinirden küplere bindim. (Cinsellik onun için böyle aşamalı bir ritüel duşundan parfümüne uzanan)
Ben normalde çok da sakin bir kafadayım ama beni sinir ediyor gerçekten. Hadi bir program yapalım mesela film izleyelim desem filmi sen seç der ona bile sinir olurum. Bir yere gidelim derim bu hafta dinleneyim der heves kırar.
Az önce dışarıdan geldik, ne bileyim özledim lafını da ne zamandır ondan duymadım, dışarıda bir yere uğradık orada arkadaşını gördü sohbet muhabbet sıkıldım hadi gidelim dedim diye surat astı. Ben benimle konuşsun bir şeyler anlatsın aşktan konuşalım mesela isterdim ama yok. Şimdi kendi köşelerimize çekildik artık beyefendi yarın konuşur. Şu küsme huyu yok mu sakinleşmek için kendi köşesine çekilmesi !! Gidip bir şeyleri çarpasım geliyor.
Belki de onun sevgisi azalmıştır diye düşünüyorum. Önceden şiirler okuyan adam, ya da benim beğendiğim bir şeyi gidip alıp gelen adam. Geçenlerde denedim ay şu şey ne güzelmiş diye, e alsana hayatım dedi. Oysa ben onun bir gün beğendiğim şeyi aklında tutup almasını beklemiştim. Çünkü öyle sürpriz yapmayı seven biriydi.

evde durmak hiç iyi gelmiyor. dışarıda ortak bir aktivite yapmaya çalışın daha önce denemediğiniz. mesela göl ya da durgun su varsa kano yapın, birlikte katkıda bulunabileceğiniz aktiviteler olsun. çay bahçesinde tavla oynasanız bile yanınızda sevdiğiniz insan varsa eğlenceli gelir bu aşk/cinsel hayatınıza da yansır.
temiz hava almak bile hormonlara iyi geliyor, giyinmek süslenmek, alkol alıyorsanız birkaç kadeh bir şeyler içmek vb. vb.

Bittimiacaba .!.:

Benim eşim de aynı kafada. Bizim arada taşınma duruari oluyor, inanın hayat hiç olmadığı kadar macera kazanıyor. Hayatı kolay sorunsuz insanların şikayeti bunlar.

Ama sizin dert dediğiniz şeyleri nimet bilenler var. Bide bu yaştan sonra sizin kendiniz için uygun göreceğiniz yaş grubu adamlar genelde aynı mantıkta olacaktır.

Genişletmek için tıkla...

Çok erken değil mi ya 50 yaşından sonra böyle olsak belki kabul ederdim ama daha 30lu yaşlarda ne ara büyüdük.. çocuğumuz olursa ki hayatımızda bu yolunda gitmeyen bir durum sağlık sorunlarım sebebiyle... O zaman iyice monotonlaşırız. Allah affetsin belki bu hastalık da bir nimet diyorum hemen çocuğumuz olsa iyice birbirimizden uzaklaşırdık, çünkü çocuklara inanılmaz düşkün biri, arkadaşlarının çocuklarını gezmeye çıkarırız bazen dünya o an çocukların etrafında döner, o zaman düşünürüm demek çocuk olsa beni gözü hiç görmeyecek diye.

feruzecerci .!.:

32 ve 36 yaşlarındayız, çocuğumuz yok ama kedilerimiz var, 6 yıldır birlikteyiz 3 yıldır evliyiz. İş hayatı dışında bazı haftasonlarında ben kendi arkadaşlarımla o kendi arkadaşlarıyla ya da ben ailemle o evde geçirir, birbirimize alan da yaratıyoruz hani haftada bir kaç gün başka programlar yapıyoruz. Evlenmeden önce haftada 2-3 gün görüşürdük (genelde haftasonları) ve her görüşmede başka bir yerde olurduk olduğumuz şehrin görmediğimiz yerleri ya da yakın çevre şehirler ilçeler gibi gezerdik. Yürüyüş yapardık eskiden aslında ama eşim yürüyüşü hiç sevmezmiş ben istiyorum diye yapılırmış şimdi her yere arabayla gitmek ister, yaşlandı galiba kaldırmıyor bünyesi yoruluyor. Evlilikten önce dozunda görüşüyorduk şimdi hep aynı evin içindeyiz bazen 'amaan ne gerek var boşver evde duralım ' diyoruz o da tabi bir yerden sonra o olmadan plan yapmayı benim için daha cazip hale getiriyor ve bence bu onun için de öyle.

Genişletmek için tıkla...

Açıkcası son 2 yılda pandemi hepimizin hayatını değiştirdi.Bütün ilişkiler bir yerden sonra sevgi ve alışkanlık evresine geçer, sürekli bir hareket ve tutku olan uzun süreli ilişki var mıdır bilemiyorum, varsada baya az sayıdadır. İlişkinize hareket katmak için siz proğramlar yapabilirsiniz.Bence sizin çabalarınızı görünce eşinizde harekete geçer.

Çocuk olunca da evet evlilik resmen bı kaosun içine giriyor. O yeni insana adapte olma, gebelik doğum ve sonrası. Mümkünse bence evliliğiniz gayet güzel, bebek için girişim yapin derim

cecehen .!.:

alkol alıyorsanız birkaç kadeh bir şeyler içmek vb. vb.

Genişletmek için tıkla...

Alkol de bizim ilişkimizde bir dönüm noktası oldu. Ben alkole dini sebeple tövbe ettim babam vefat ettikten sonra, ama normalde alkol alır alkollü mekanlara giderdik ya da evde rakı sofrası kurar sabahlara kadar sohbet eder şiir okurduk. Ben bırakınca ilişkide o öyle bir boşluk yarattı ki... Saçma evet ama bizim ilişkimizde rakı sofrası sohbet ve müzik dinlemek için ayrı bir bahaneydi.

feruzecerci .!.:

Alkol de bizim ilişkimizde bir dönüm noktası oldu. Ben alkole dini sebeple tövbe ettim babam vefat ettikten sonra, ama normalde alkol alır alkollü mekanlara giderdik ya da evde rakı sofrası kurar sabahlara kadar sohbet eder şiir okurduk. Ben bırakınca ilişkide o öyle bir boşluk yarattı ki... Saçma evet ama bizim ilişkimizde rakı sofrası sohbet ve müzik dinlemek için ayrı bir bahaneydi.

Genişletmek için tıkla...

sizi anlıyorum. eşiniz içiyor mu peki? ben de kendim alkol kullanmıyorum ama erkek arkadaşıma çerez/meze hazırlayıp çayımı kahvemi alıp eşlik ediyorum. tabii siz alkol olan masaya oturamıyorsanız orası ayrı

Yuppiyayye .!.:

Açıkcası son 2 yılda pandemi hepimizin hayatını değiştirdi.Bütün ilişkiler bir yerden sonra sevgi ve alışkanlık evresine geçer, sürekli bir hareket ve tutku olan uzun süreli ilişki var mıdır bilemiyorum, varsada baya az sayıdadır. İlişkinize hareket katmak için siz proğramlar yapabilirsiniz.Bence sizin çabalarınızı görünce eşinizde harekete geçer.

Genişletmek için tıkla...

Ne yapmalıyım mesela ?

cecehen .!.:

sizi anlıyorum. eşiniz içiyor mu peki? ben de kendim alkol kullanmıyorum ama erkek arkadaşıma çerez/meze hazırlayıp çayımı kahvemi alıp eşlik ediyorum. tabii siz alkol olan masaya oturamıyorsanız orası ayrı

Genişletmek için tıkla...

Evet o da ben içmedigim için normale göre azalttı ama arkadaşlarıyla buluşup bir iki kadeh içer, evde içmesini istemiyorum artık mümkünse dışarıda da, bu konuda biraz baskı kurduğum için bunalttığım da oluyor.

Bittimiacaba .!.:

Çocuk olunca da evet evlilik resmen bı kaosun içine giriyor. O yeni insana adapte olma, gebelik doğum ve sonrası. Mümkünse bence evliliğiniz gayet güzel, bebek için girişim yapin derim

Genişletmek için tıkla...

İşte bu sene pek mümkün değil ama kışın bu konuda doktorla görüşüp bir rota çizeceğiz. O zaman daha da monoton bir hayatımız olacağından korkuyorum..

Aslinda bir cok evli , ya da uzun sureli beraberlik yasayan insanlarin problemi bu .
Sanirim insanlarda ikili iliskilerde bireysel olarak bir tukenmislik sendromu var , ya maddi yada manevi problemlerden .
Bunun yaninda teknolojinin cok gelistigi bir cagda yasiyoruz . Yattigimiz yerden ailemiz ya da hic tanimadigimiz insanlarla iletisim kurabiliyoruz .
Hersey elimizin altinda olunca , herseye her saniye sahip olmak sanirim , mutsuzluk getiriyor , iliskilerde insanlar robotic olabiliyorlar.
Eskiden bir sahil kenarinda yuruyus yapmak , bir yerde oturup bisey icip, karsilikli sohbet etmek ne kadar degerliydi .
Insanlar tembellige ve pandemiden sonra iyice asosyal olmaya alistilar ve mutsuzlar . Kendi kendilerini yalnizliga hapsettiler . Hakkimizda hayirlisi ..