- 20 Aralık 2007
- 5.300
- 5.780
- 398
- Konu Sahibi elifak0106
-
- #21
Ben bi arti goremedim.O merhamet,vicdan dedigin sey kotu gunde belli olur ama napmis seni birakip uzun sure ortadan kaybolmus ortami koklayp yoklamis eline bi sey gecmeyince donmus
Sizi duyanda 42 yaşınızdasınız sanacak,22 yaşımda bana sevmeyi ögretti demissiniz . Zaten onun öncesinde cocuktunuz.
Ayrıca su vicdan merhamet olayina girmeyin size karisan degistirmeye calisan biri merhametli degildir illa bir sifat yakistiracaksaniz aşağılık kompleksi yüzünden ego zedelenmesi yaşayan diyebilirsiniz.
Kendinize yazik etmeyin derim ben.
Bazen kendimi 42 gibi hissediyorum 88 de olabilir :)
2. Şans verdin ve Değilim olamadıysa uğraşmak gereksiz diye düşünüyorum .Aslında en büyük sorum şu; İnsan aşık olduğu için uğraşıp kendinden ödün vererek üzülmeye mi devam etmeli, yoksa yalnız olmayı kabullenmeli mi? Hayatındayken çok da artısı olmayan bir adam, sevgili iken çift olmayı başaramadığın bir adam ileride evine eş ve çocuklarına baba olmayı başarabilir mi? O kadar aileci, sığ düşünen, karşındakini çok kolay incitebilen, bencil bir adam ki beni çok korkutuyor.. Ancak sevdiğim için 2. Bir şans verdim, değişen çok da bir şey olmadı.
görünen köy olayı bu adamdan sana bi cacık olmaz..hic uzatma bence..hayatinda önceligi sen degilsin..saba deger veren biri ile ol..seninki klasik sevmeyen "sevilir" olayi diyelim kibarca(!)Merhaba arkadaşlar. Az önce üye oldum önceden de bir hesabım vardı takip ediyordum siteyi ama kullanıcı adımı hatırlamadığım İÇİN yeni üyelik almak zorunda kaldım. Bu ara çıkmazdayım, lütfen yardımcı olun..
2 yıldır hayatımda olan bir adam var. Ben 22 yaşındayım, üniversite son sınıfım mezun olmama 3 ay kaldı. Bir yandan KPSS çalışıp bir yandan staj görüyorum mezuniyet aksamasın diye uğraşıyorum zor bir dönemdeyim anlayacağınız. Ailem gayet sakin, anlayışlı, ılımlı bir aile. Kardeşlerim kendi halinde ve evliler. Maddi açıdan bir problemim yok. Sağlık olarak tek problemim bir gözüm görmüyor çocuklukta geçirdiğim bir rahatsızlık nedeniyle. Onun dışında bir sıkıntım Yok.. Kendimi severim ve kendimle barışık bir insanım. Bunları daha objektif yorum yapın diye açıkladım fazla ayrıntıya girdiysem kusura bakmayın.. Biraz doluyum..
Ben 2 yıl önce bu adama aşık oldum, şu an askerde. Askere gitmeden önce beni terk etmiş ve aylarca hiç beni aramamıştı. Kendince yaşadığımız uyuşmazlıklar nedeniyle belki de haklı sebepleri vardı.. bir şekilde unutmaya çalışıp hayatıma odaklanmıştım ben de ama çok acı çektim, yalan Yok.. kürkçü tilki misali yine karşıma çıktı yalvar yakar özledim seviyorum diyerek oradan izin alarak dil dökerek hayatıma girdi. Çok salak bir kadın sayılmam, sadece zaafım gibiydi.. herkesi elimin tersiyle itebilsem de ona gelince kitleniyordum.
O ailesindeki herkesi ( dayı, amca, hala, teyze kuzen vs.) benden ve bana ayıracağı zamandan önce tutam, benim özel ya da kötü ılan hiçbir günümde yanımda olmak İÇİN çabalamayan, sevgi ilgi delisi ama sevgi göstermeyen, lise mezunu, sosyoekonomik olarak biraz daha alt kısımda yaşayan, kendinden ödün vermeden beni giyimim kuşamım yaşayışım değerlerim ile değiştirmeye çalışan biri.. bunlar eksileri..
Artısı ise, merhametli e vicdanlı olması..çok yakışıklı olması ( bana öyle geliyor, çevremdeki herkes yooo yapıyor), benim aşık olabildiğim tek insan olması.. yani tutunduğu başka hiçbir özelliği yok açıkçası.. Ne yapmam gerektiğini kestiremiyorum. Bu ilişki için çok çabaladım, sanki tüm insanlığa vereceğim enerjiyi onu yontmak İÇİN harcadım ve o giderse çok yalnız kalacakmışım gibi geliyor. Sizce ayrılmalı mıyım, yoksa biraz daha beklemeli miyim?
Aslında en büyük sorum şu; İnsan aşık olduğu için uğraşıp kendinden ödün vererek üzülmeye mi devam etmeli, yoksa yalnız olmayı kabullenmeli mi? Hayatındayken çok da artısı olmayan bir adam, sevgili iken çift olmayı başaramadığın bir adam ileride evine eş ve çocuklarına baba olmayı başarabilir mi? O kadar aileci, sığ düşünen, karşındakini çok kolay incitebilen, bencil bir adam ki beni çok korkutuyor.. Ancak sevdiğim için 2. Bir şans verdim, değişen çok da bir şey olmadı.
O size sevmeyi öğretmemis ki, siz sevmek için onu tercih etmişsiniz.Peki size sevebilmeyi öğretmişse? Ben aşık olup sevmeyi çok beceremiyorum kimseyi kolay kolay sahiplenmiyorum
Aslında en büyük sorum şu; İnsan aşık olduğu için uğraşıp kendinden ödün vererek üzülmeye mi devam etmeli, yoksa yalnız olmayı kabullenmeli mi? Hayatındayken çok da artısı olmayan bir adam, sevgili iken çift olmayı başaramadığın bir adam ileride evine eş ve çocuklarına baba olmayı başarabilir mi? O kadar aileci, sığ düşünen, karşındakini çok kolay incitebilen, bencil bir adam ki beni çok korkutuyor.. Ancak sevdiğim için 2. Bir şans verdim, değişen çok da bir şey olmadı.
Canim askere gidip gelmeyen adamdan bihalt olmaz bu 1 2.si askerde yalniz kalmayim olayi yapmis bariz belli yasin daha cok genc once meslegini al eline koca herzaman bulunur ilerde lazim olur suan degil ama 30 lu yaslarinda ondan sana hayir gelmezMerhaba arkadaşlar. Az önce üye oldum önceden de bir hesabım vardı takip ediyordum siteyi ama kullanıcı adımı hatırlamadığım İÇİN yeni üyelik almak zorunda kaldım. Bu ara çıkmazdayım, lütfen yardımcı olun..
2 yıldır hayatımda olan bir adam var. Ben 22 yaşındayım, üniversite son sınıfım mezun olmama 3 ay kaldı. Bir yandan KPSS çalışıp bir yandan staj görüyorum mezuniyet aksamasın diye uğraşıyorum zor bir dönemdeyim anlayacağınız. Ailem gayet sakin, anlayışlı, ılımlı bir aile. Kardeşlerim kendi halinde ve evliler. Maddi açıdan bir problemim yok. Sağlık olarak tek problemim bir gözüm görmüyor çocuklukta geçirdiğim bir rahatsızlık nedeniyle. Onun dışında bir sıkıntım Yok.. Kendimi severim ve kendimle barışık bir insanım. Bunları daha objektif yorum yapın diye açıkladım fazla ayrıntıya girdiysem kusura bakmayın.. Biraz doluyum..
Ben 2 yıl önce bu adama aşık oldum, şu an askerde. Askere gitmeden önce beni terk etmiş ve aylarca hiç beni aramamıştı. Kendince yaşadığımız uyuşmazlıklar nedeniyle belki de haklı sebepleri vardı.. bir şekilde unutmaya çalışıp hayatıma odaklanmıştım ben de ama çok acı çektim, yalan Yok.. kürkçü tilki misali yine karşıma çıktı yalvar yakar özledim seviyorum diyerek oradan izin alarak dil dökerek hayatıma girdi. Çok salak bir kadın sayılmam, sadece zaafım gibiydi.. herkesi elimin tersiyle itebilsem de ona gelince kitleniyordum.
O ailesindeki herkesi ( dayı, amca, hala, teyze kuzen vs.) benden ve bana ayıracağı zamandan önce tutam, benim özel ya da kötü ılan hiçbir günümde yanımda olmak İÇİN çabalamayan, sevgi ilgi delisi ama sevgi göstermeyen, lise mezunu, sosyoekonomik olarak biraz daha alt kısımda yaşayan, kendinden ödün vermeden beni giyimim kuşamım yaşayışım değerlerim ile değiştirmeye çalışan biri.. bunlar eksileri..
Artısı ise, merhametli e vicdanlı olması..çok yakışıklı olması ( bana öyle geliyor, çevremdeki herkes yooo yapıyor), benim aşık olabildiğim tek insan olması.. yani tutunduğu başka hiçbir özelliği yok açıkçası.. Ne yapmam gerektiğini kestiremiyorum. Bu ilişki için çok çabaladım, sanki tüm insanlığa vereceğim enerjiyi onu yontmak İÇİN harcadım ve o giderse çok yalnız kalacakmışım gibi geliyor. Sizce ayrılmalı mıyım, yoksa biraz daha beklemeli miyim?
Yalnız olmayı kabullenmek derken? Yaşın daha çok genç, bambaşka insanlar, bambaska sevgiler çıkar karşına. Nerden geldiğini bile anlamazsın :)Aslında en büyük sorum şu; İnsan aşık olduğu için uğraşıp kendinden ödün vererek üzülmeye mi devam etmeli, yoksa yalnız olmayı kabullenmeli mi? Hayatındayken çok da artısı olmayan bir adam, sevgili iken çift olmayı başaramadığın bir adam ileride evine eş ve çocuklarına baba olmayı başarabilir mi? O kadar aileci, sığ düşünen, karşındakini çok kolay incitebilen, bencil bir adam ki beni çok korkutuyor.. Ancak sevdiğim için 2. Bir şans verdim, değişen çok da bir şey olmadı.
Canım kaç kaç kaç. Siz paralel doğrular değilsiniz. Evlendikten sonra sana çok yakışıklı gelen adam çöpün TEK’i olacak nasıl kurtulacağını şaşıracaksın. Davul dengi denginedir çok vicdanlı ve merhametli olsa senin özel gününde yanında sıkıntılı gününde dert ortağın olur. Senden bekleyip kendi fedakarlık yapmayan tipler seni yer bitirir bu hayatta karşılık almadığın ilişkinin peşimde koşma, düşünce kaldıran olmazMerhaba arkadaşlar. Az önce üye oldum önceden de bir hesabım vardı takip ediyordum siteyi ama kullanıcı adımı hatırlamadığım İÇİN yeni üyelik almak zorunda kaldım. Bu ara çıkmazdayım, lütfen yardımcı olun..
2 yıldır hayatımda olan bir adam var. Ben 22 yaşındayım, üniversite son sınıfım mezun olmama 3 ay kaldı. Bir yandan KPSS çalışıp bir yandan staj görüyorum mezuniyet aksamasın diye uğraşıyorum zor bir dönemdeyim anlayacağınız. Ailem gayet sakin, anlayışlı, ılımlı bir aile. Kardeşlerim kendi halinde ve evliler. Maddi açıdan bir problemim yok. Sağlık olarak tek problemim bir gözüm görmüyor çocuklukta geçirdiğim bir rahatsızlık nedeniyle. Onun dışında bir sıkıntım Yok.. Kendimi severim ve kendimle barışık bir insanım. Bunları daha objektif yorum yapın diye açıkladım fazla ayrıntıya girdiysem kusura bakmayın.. Biraz doluyum..
Ben 2 yıl önce bu adama aşık oldum, şu an askerde. Askere gitmeden önce beni terk etmiş ve aylarca hiç beni aramamıştı. Kendince yaşadığımız uyuşmazlıklar nedeniyle belki de haklı sebepleri vardı.. bir şekilde unutmaya çalışıp hayatıma odaklanmıştım ben de ama çok acı çektim, yalan Yok.. kürkçü tilki misali yine karşıma çıktı yalvar yakar özledim seviyorum diyerek oradan izin alarak dil dökerek hayatıma girdi. Çok salak bir kadın sayılmam, sadece zaafım gibiydi.. herkesi elimin tersiyle itebilsem de ona gelince kitleniyordum.
O ailesindeki herkesi ( dayı, amca, hala, teyze kuzen vs.) benden ve bana ayıracağı zamandan önce tutam, benim özel ya da kötü ılan hiçbir günümde yanımda olmak İÇİN çabalamayan, sevgi ilgi delisi ama sevgi göstermeyen, lise mezunu, sosyoekonomik olarak biraz daha alt kısımda yaşayan, kendinden ödün vermeden beni giyimim kuşamım yaşayışım değerlerim ile değiştirmeye çalışan biri.. bunlar eksileri..
Artısı ise, merhametli e vicdanlı olması..çok yakışıklı olması ( bana öyle geliyor, çevremdeki herkes yooo yapıyor), benim aşık olabildiğim tek insan olması.. yani tutunduğu başka hiçbir özelliği yok açıkçası.. Ne yapmam gerektiğini kestiremiyorum. Bu ilişki için çok çabaladım, sanki tüm insanlığa vereceğim enerjiyi onu yontmak İÇİN harcadım ve o giderse çok yalnız kalacakmışım gibi geliyor. Sizce ayrılmalı mıyım, yoksa biraz daha beklemeli miyim?
Aslında en büyük sorum şu; İnsan aşık olduğu için uğraşıp kendinden ödün vererek üzülmeye mi devam etmeli, yoksa yalnız olmayı kabullenmeli mi? Hayatındayken çok da artısı olmayan bir adam, sevgili iken çift olmayı başaramadığın bir adam ileride evine eş ve çocuklarına baba olmayı başarabilir mi? O kadar aileci, sığ düşünen, karşındakini çok kolay incitebilen, bencil bir adam ki beni çok korkutuyor.. Ancak sevdiğim için 2. Bir şans verdim, değişen çok da bir şey olmadı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?