Konunuzu yorumlamayı kendime borç bildiğim için yazıyorum. Üzülerek söylemeliyim ki, eşinizin bir psikolojik anormaliden muzdarip olduğunu düşünüyorum. Ayrıca anneleriniz yanınızdayken sizi yok sayması ne demektir? Birilerinden destek mi alıyor sizi ezebilmek için? Mümkündür. Bir de, tartışma sebebi kendisi olmadığı sürece sizinle iyi geçiniyor ve size karşı uçlarda davranıyormuş. Yani ya çok iyi, ya da çok kötü. Manipülatif hareketler... Narsisist olabilir mi eşiniz?Merhaba sizlere gerçek sevgi hakkında düşüncelerinizi, yaşanmışlıklarınızı sormak istiyorum. Vereceğiniz cevaplar benim için oldukça değerli çünkü dağınık ve mutsuz bir ailede büyüdüm ve baskın karakterli, ataerkil görüşe sahip biriyle evlendim. Evliliğim de güzel geçmedi ayrılıyoruz. Yani anlayacagınız küçük yaşlardan beri düzenimi oturtamadım, tam oldu derken yuvam da dağıldı. Çok üzgünüm
Yuvamın dağılmasında eş ve ailesi tamamen beni suçluyorlar, ‘sen yıktın’ diyorlar. Evet evden ben ayrıldım ama onu son zamanlarda ara ara uyarmaya başlamıştım. Ev dışında kendime ait bir hayatım sosyalliğim olmasını istemiyordu. Artık dayanamadığımı, bitirme düşüncesine girdiğimi söylüyordum. Bunu tehdit olarak algılayıp ‘ s.git o zaman(cok afedersiniz) , umrumda olmaz’ tarzı cevaplar alıyordum ve davranıslarını değiştirmiyordu. Aynı zamanda beni sevdiğini de iddia ediyordu. Sevgi nasıl olmalı? Psikoloji ile ilgilenenlerin cevaplarını da rica ediyorum. Farklı fikirde olduğum zaman el kaldırma huyu da vardı, hiç af dilemedi ve ‘ senin yuzunden yaptım ‘ dedi. Kavga konusu bitince de yine ‘ cok seviyorum, sen olmasan yasayamam, iyi ki eşimsin ‘ gibi laflarla sevgisini gosteriyordu. Başka sebeplerden üzüldüğümü görse hemen konuyu hallediyordu. Bunlar sevdiğini gösterir değil mi? kafam allak bullak oldu. Evden ayrıldıktan sonra da asla alttan almadı ve bitirdi. Söylediği gibi seven bir insan çaba harcayıp kendisine çeki düzen vermez miydi? Kolayca hakaret edebiliyordu, sakinken de canım eşim diye (evdeyken) peşimde geziyordu. Yanımızda annelerimiz dahil birisi olduğu an yabancıymışım gibi davranıyordu. Bir de kızdığı an yanımızda biri olması önemli olmuyor, belli edip beni rencide ediyordu.
Aklıma hep guzel sozleri veya saçlarımı oksaması gibi sevdiğini gösterdiği anlar geliyor. Yoksunluk çekiyorum. Yardım ederseniz sevinirim
O senden daha çok yoksunluk çekiyordur valla ben boşansam inan geriye dönüp bakmam ilerle yolunda seni kaybeden üzülsün hayırlı olsa devam ederdi zaten sakın aynı hataya ikinci kez düşmeMerhaba sizlere gerçek sevgi hakkında düşüncelerinizi, yaşanmışlıklarınızı sormak istiyorum. Vereceğiniz cevaplar benim için oldukça değerli çünkü dağınık ve mutsuz bir ailede büyüdüm ve baskın karakterli, ataerkil görüşe sahip biriyle evlendim. Evliliğim de güzel geçmedi ayrılıyoruz. Yani anlayacagınız küçük yaşlardan beri düzenimi oturtamadım, tam oldu derken yuvam da dağıldı. Çok üzgünüm
Yuvamın dağılmasında eş ve ailesi tamamen beni suçluyorlar, ‘sen yıktın’ diyorlar. Evet evden ben ayrıldım ama onu son zamanlarda ara ara uyarmaya başlamıştım. Ev dışında kendime ait bir hayatım sosyalliğim olmasını istemiyordu. Artık dayanamadığımı, bitirme düşüncesine girdiğimi söylüyordum. Bunu tehdit olarak algılayıp ‘ s.git o zaman(cok afedersiniz) , umrumda olmaz’ tarzı cevaplar alıyordum ve davranıslarını değiştirmiyordu. Aynı zamanda beni sevdiğini de iddia ediyordu. Sevgi nasıl olmalı? Psikoloji ile ilgilenenlerin cevaplarını da rica ediyorum. Farklı fikirde olduğum zaman el kaldırma huyu da vardı, hiç af dilemedi ve ‘ senin yuzunden yaptım ‘ dedi. Kavga konusu bitince de yine ‘ cok seviyorum, sen olmasan yasayamam, iyi ki eşimsin ‘ gibi laflarla sevgisini gosteriyordu. Başka sebeplerden üzüldüğümü görse hemen konuyu hallediyordu. Bunlar sevdiğini gösterir değil mi? kafam allak bullak oldu. Evden ayrıldıktan sonra da asla alttan almadı ve bitirdi. Söylediği gibi seven bir insan çaba harcayıp kendisine çeki düzen vermez miydi? Kolayca hakaret edebiliyordu, sakinken de canım eşim diye (evdeyken) peşimde geziyordu. Yanımızda annelerimiz dahil birisi olduğu an yabancıymışım gibi davranıyordu. Bir de kızdığı an yanımızda biri olması önemli olmuyor, belli edip beni rencide ediyordu.
Aklıma hep guzel sozleri veya saçlarımı oksaması gibi sevdiğini gösterdiği anlar geliyor. Yoksunluk çekiyorum. Yardım ederseniz sevinirim
O hakaret edince bn aynı sekilde karsılık vermiyordum. Hem argo konuşmayı sevmiyorum hem de ona argo bir kelimeyi, sıfatı yakıştıramıyorum. En fazla sensin o demişimdir (korkarak).
Yani şöyle bir algı oluşturdu. O beni cok seviyormuş, canından cok seviyormuş da terk edip onu mağdur etmişim. Çevresini ve kendisini buna inandırmış durumda. Nankörlük yaptın diyor. Mahvoldum ya ayrılık daha cok üzdü beni
Dediğiniz gibi gerçek sevgi yaşamadım herhalde cunku hayata dair hiçbir umudum kalmadı, insanlardan soğudum. Hep mutsuz kalacak gibiyim
Evet bu ilişkide kendi kişiliğim ile var olamadım. Fiziksel ve ruhsal olarak her şeyimi değiştirdi.
Haklısınız .Benım evlendiğim hayvanda bana demişti ki ben seni istediğim gibi kalına sokarım sen istediğim gibi biri olursun ama baktım sen değişmiyosun seni değiştiremiyorum ama ben de illa kendi dedğimin olmasını istiyorum öyle bir kadında yokturda olsun ben öyle istiyorum diyodu .....Lanet olasılr peki neden bizi sectiler ?
Beni mahvetti ya tam bir enkazım şu an. Kendisi normal hayatına devam ediyor. Sudan çıkmış balık gibiyim ne okul ne iş ne hobi bıraktı. Kendisi hayatında hiçbir seyi değiştirmediği için aynen devam ediyor. Beni bomboş hale getirmiş
Evlenmeden önce böyle biri olduğunu bilip kabul ettiysen seni seçmiştir. Doğru insan zaten seni tanıdığında nasıl biriysen öyle olmanı ister , evlenmedeki amaçta bu değil mi zaten . seni böyle beğeniyorum ve seviyorum o yüzden evleniyorum demek. Ama durum her insan için aynı olmuyor kocanız gibiler , hayatlarına aldıkları insanı oyun hamuru gibi oynamayı pek seviyorlar en sonunda kendi çıkardıkları kişiliği kendileri de sevemiyorlar ve ayrılmak istiyorlar. Yalnız hissetme kendini seni de anlıyorum bunu sevgi adı altında yapıyorlar , baskıyla , işlerine gelmeyince de çekiliyorlar. Böyle kimlik bunalımı yaşayan bir arkadaşım vardı kız psikolojik olarak çöktü zor toparladı diyeyim. Umarım sizde bir an önce yaralarınızı iyileştirip mutlu olursunuz.
Evet başından savdığını hissediyorum ben de. Seninle mi uğraşacağım gibi bir hava yarattı
Hep böyle olur. Kim der ki ben karımı dövüyorum ondan benden boşanıyor diye. Ayrıca bknz kadir şekerci olayı. Kadının ifadesini okumussunuzdur.
Cevabınız için teşekkür ederim
Doğru aslında, ayrılmadan önce bile hatasını kabul etmiyordu şimdi etmemesi çok doğal. Boyle düşünmemiştim
Emin olun sizi anlıyoruz. Böyle hissetmeniz de çok doğal. Yaşanması gereken bir süreç var önünüzde. Siz güçlü olmaya çalışın. En dipte olsanız bile bulutlardaymis gibi görünün. Nasıl olsa hepsi geçecek
