- 24 Temmuz 2023
- 4
- 3
- 23
- Konu Sahibi morningstar0
- #1
Merhaba. Uzun zamandır üyeliğim olmadan forumdaki konulara göz atıyorum ve ilişkiler hakkında yararlı tavsiyeler verildiğini düşünüyorum. Bu sebeple içinden çıkamadığım bir konu hakkında yazmak istedim. Etrafımda ilişkim hakkında tavsiye alabileceğim biri olmadığı için çoğu şeyi içime atmak durumunda kaldım ve muhtemelen gereğinden uzun bir yazı olacak. Henüz başlamamışken, zamanınızı alacağım için özür dilemek isterim. Asıl olayı son üç paragrafta anlattım.
Erkek arkadaşımla 1 yıldan uzun süren bir birlikteliğimiz var, ikimiz de 20'li yaşların başındayız ve henüz öğrenciyiz. Şu ana kadarki süreçte ufak tefek tartışmalarımız olsa da birbirimize her zaman çok yakın davranıyorduk. Son zamanlarda bu tartışmalar git gide sıklaştı. İçeriğini üstünkörü anlatmam gerekirse sosyal çevrelerimizin uyumsuzluğundan kaynaklandığını söyleyebilirim. Kendi yapım gereği daha sakin, kendi halinde olarak nitelendirebileceğimiz insanlarla daha kolay anlaşıyorum. Gruplardan ziyade ikili ilişkiler kurma eğilimindeyim. Onun tercihi ise genelde birlikte eğlenebileceği kalabalık arkadaş grupları oluyor. Kendi aramızda bir sorunumuz yok ama tahmin edebileceğiniz üzere beni kendi çevresine dahil etmeye çalıştığında pek verimli bir sonuç alamıyoruz. Onun açısından en büyük problemimizin bu olduğunu düşünüyorum.
Beni de rahatsız eden ufak tefek konular var. Daha düzenli ve disiplinli bir hayat sürmeyi, akademik başarıyı önemsiyorum. Erkek arkadaşım bana göre daha başına buyruktur. Ortak derslerimiz olduğu için kendisine yardımcı olmaya çalışıyorum elimden geldiğince fakat isteksiz olduğu için pek başarılı olamıyor. Okuduğu bölümü sevmediğini sık sık dile getiriyor, bırakamıyor da aynı zamanda. Bu alandaki başarısızlığının onu mutsuz ettiğini görüp yardımcı olmaya çalışırken onun gözünde sıkıcı bir figüre dönüştüğümü fark ediyorum. Ders üzerinden örnek vermek istedim ama aramızda gerginlik oluşturan sebep önem sıralamamızın çok farklı olması; aile, eğitim, sosyal hayat... Bir diğeriyse kendisiyle aramızdaki maddi durum farkından kaynaklanıyor. Daha doğrusu bu fark benim açımdan pek de önemli değil fakat onun bu konudaki tutumundan rahatsız oluyorum yer yer. Bir örnekle açıklayayım: yurdu uzak olduğu için bir dönem sık sık yurduna getirip götürdüğüm oluyordu, çok daha yakın bir yere geçtiğinde bunun sıklığı azaldı ve ortak arkadaşlarımızın yanında bu konu hakkında konuşmuştu. Yine aynı şekilde arkadaşlarımızın yanında veya beni biriyle tanıştırırken şaka yollu olarak maddi durumumun muhabbeti geçiyor. Samimiyetle söylüyorum benim için bir problem yok fakat beni bu şekilde ötekileştirmesinden rahatsız oluyorum. Maddi bir hasara uğradığımda bir geçmiş olsun beklerken tiye alınıyorum. Her ne kadar ses çıkarmasam da içimde birikiyor bunlar maalesef.
Olumsuz yönlerin yanında iyi taraflar da var tabii ki. Hoş vakit geçiriyoruz, bana samimi davranıyor, yanımdayken sürekli ilgisini belli ediyor, hatta yer yer aşırıya kaçtığını düşünsem de hoşuma gidiyor. Ona zaman harcamayı, kendi hobilerim doğrultusunda hoşuna gidecek şeyler hazırlamayı seviyorum. Sık sık birbirimizi dahil ettiğimiz gelecek planlarımız üzerine konuşup saatlerce hayal kuruyoruz. Bu detayları eklememin sebebi kendisi hakkındaki düşüncelerimin yukarıda yazdıklarımdan ibaret olmadığını belirtmekti, şikayet ettiğim kısımlar bunların yanında çok küçük bir alanı kapsıyor. Genel olarak kendisiyle birlikte olmaktan mutluyum.
Buraya yazmama sebep olan kısma gelirsek, ben ailemin yanına döndükten bir hafta sonra benden kaynaklanan bir tartışma yaşandı. İncir kabuğunu doldurmayacak bir nedendendi fakat büyüyüp günlerce bana küsmesine sebep oldu. Kendimi bu durumdan dolayı çok suçlu hissediyorum. Kısa bir zaman önce yakınını kaybetmişti, yaptığım çok yersizdi. Çok pişman olduğum ve üzüldüğüm için defalarca kendisinden özür diledim, hediye alıp telafi etmeye çalıştım. Ara sıra yumuşar gibi olsa da sürekli itti beni, tüm ilgisini çekti. Net olmadığı için ne yapacağımı da bilemedim, iletişime geçmeye, arayıp sormaya çalıştım ama reddedildim. Nihayet kabul ettiğinde de dalga geçer gibi bir tavır takınıp benden ayrılmayacağını ,her şeyi çok abarttığımı, benden soğuduğunu ve biraz uzak kalmaya ihtiyacı olduğunu söyledi. Kabul ettim ve zaman verdim, tekrar konuşmaya başladık fakat soğuk davranmaya devam ediyordu.
Kısa bir süre önce buluşma fırsatımız oldu, hiçbir şey olmamış gibi çok samimi davrandı ve artık bir sorun olmadığını düşünmeme neden oldu bu tutumu. Ayrılıp eve döndüğümdeyse değişen bir şey olmadığını gördüm maalesef. Kendisine iyi hissetmediğimi, uzak olsak da yanımda olduğunu hissettirmesini rica ettim. Bana uzaktan yapamadığını, ilişkiden yorulduğunu söyledi. Artık yalvarmaktan bıktığım için kendisi iletişim kurmaya çalışmadığı sürece çabalayamayacağımı belirttim, ciddi anlamda çok dokunmaya başladı. Muhtemelen okullar açılıp yüz yüze gelene kadar görüşmeyeceğiz. 1 ayın sonunda tavrının değişmeyeceğinin farkına vardım. Bana bu şekilde davranmasına çok kırılıyorum. Yanındayken ve uzaktayken bambaşka birine dönüşmesi kafamı karıştırıyor ve ne yapmaya çalıştığını anlayamıyorum. Yüz yüze geldiğimizde eskisi gibi olabilir miyiz bilmiyorum, bu kadar çabalamama kayıtsız kaldığı halde hiçbir şey olmamış gibi devam ederek kendime saygısızlık edeceğim. Benim kalbim kırıldığında kendisinin bu kadar uğraşmayacağını biliyor olmak da ayrıca üzüyor. Aramızdaki onca güzel paylaşımı, kurduğumuz dostluğu yitirmek istemediğim için fevri davranmak istemiyorum ama daha fazla ne yapabilirim cidden bilmiyorum.
Uzun uzadıya yazıp zamanınızı aldığım için özür diliyorum, dediğim gibi ilk defa bu kadar açıkça anlatıyorum, içimde biriken şeyleri döktüm ister istemez. Dışarıdan bir göz olarak değerli tavsiyeler vereceğinize inanıyorum, şu an her birine çok ihtiyacım var. Zamanınızı ayırdığınız için teşekkür ederim.
Erkek arkadaşımla 1 yıldan uzun süren bir birlikteliğimiz var, ikimiz de 20'li yaşların başındayız ve henüz öğrenciyiz. Şu ana kadarki süreçte ufak tefek tartışmalarımız olsa da birbirimize her zaman çok yakın davranıyorduk. Son zamanlarda bu tartışmalar git gide sıklaştı. İçeriğini üstünkörü anlatmam gerekirse sosyal çevrelerimizin uyumsuzluğundan kaynaklandığını söyleyebilirim. Kendi yapım gereği daha sakin, kendi halinde olarak nitelendirebileceğimiz insanlarla daha kolay anlaşıyorum. Gruplardan ziyade ikili ilişkiler kurma eğilimindeyim. Onun tercihi ise genelde birlikte eğlenebileceği kalabalık arkadaş grupları oluyor. Kendi aramızda bir sorunumuz yok ama tahmin edebileceğiniz üzere beni kendi çevresine dahil etmeye çalıştığında pek verimli bir sonuç alamıyoruz. Onun açısından en büyük problemimizin bu olduğunu düşünüyorum.
Beni de rahatsız eden ufak tefek konular var. Daha düzenli ve disiplinli bir hayat sürmeyi, akademik başarıyı önemsiyorum. Erkek arkadaşım bana göre daha başına buyruktur. Ortak derslerimiz olduğu için kendisine yardımcı olmaya çalışıyorum elimden geldiğince fakat isteksiz olduğu için pek başarılı olamıyor. Okuduğu bölümü sevmediğini sık sık dile getiriyor, bırakamıyor da aynı zamanda. Bu alandaki başarısızlığının onu mutsuz ettiğini görüp yardımcı olmaya çalışırken onun gözünde sıkıcı bir figüre dönüştüğümü fark ediyorum. Ders üzerinden örnek vermek istedim ama aramızda gerginlik oluşturan sebep önem sıralamamızın çok farklı olması; aile, eğitim, sosyal hayat... Bir diğeriyse kendisiyle aramızdaki maddi durum farkından kaynaklanıyor. Daha doğrusu bu fark benim açımdan pek de önemli değil fakat onun bu konudaki tutumundan rahatsız oluyorum yer yer. Bir örnekle açıklayayım: yurdu uzak olduğu için bir dönem sık sık yurduna getirip götürdüğüm oluyordu, çok daha yakın bir yere geçtiğinde bunun sıklığı azaldı ve ortak arkadaşlarımızın yanında bu konu hakkında konuşmuştu. Yine aynı şekilde arkadaşlarımızın yanında veya beni biriyle tanıştırırken şaka yollu olarak maddi durumumun muhabbeti geçiyor. Samimiyetle söylüyorum benim için bir problem yok fakat beni bu şekilde ötekileştirmesinden rahatsız oluyorum. Maddi bir hasara uğradığımda bir geçmiş olsun beklerken tiye alınıyorum. Her ne kadar ses çıkarmasam da içimde birikiyor bunlar maalesef.
Olumsuz yönlerin yanında iyi taraflar da var tabii ki. Hoş vakit geçiriyoruz, bana samimi davranıyor, yanımdayken sürekli ilgisini belli ediyor, hatta yer yer aşırıya kaçtığını düşünsem de hoşuma gidiyor. Ona zaman harcamayı, kendi hobilerim doğrultusunda hoşuna gidecek şeyler hazırlamayı seviyorum. Sık sık birbirimizi dahil ettiğimiz gelecek planlarımız üzerine konuşup saatlerce hayal kuruyoruz. Bu detayları eklememin sebebi kendisi hakkındaki düşüncelerimin yukarıda yazdıklarımdan ibaret olmadığını belirtmekti, şikayet ettiğim kısımlar bunların yanında çok küçük bir alanı kapsıyor. Genel olarak kendisiyle birlikte olmaktan mutluyum.
Buraya yazmama sebep olan kısma gelirsek, ben ailemin yanına döndükten bir hafta sonra benden kaynaklanan bir tartışma yaşandı. İncir kabuğunu doldurmayacak bir nedendendi fakat büyüyüp günlerce bana küsmesine sebep oldu. Kendimi bu durumdan dolayı çok suçlu hissediyorum. Kısa bir zaman önce yakınını kaybetmişti, yaptığım çok yersizdi. Çok pişman olduğum ve üzüldüğüm için defalarca kendisinden özür diledim, hediye alıp telafi etmeye çalıştım. Ara sıra yumuşar gibi olsa da sürekli itti beni, tüm ilgisini çekti. Net olmadığı için ne yapacağımı da bilemedim, iletişime geçmeye, arayıp sormaya çalıştım ama reddedildim. Nihayet kabul ettiğinde de dalga geçer gibi bir tavır takınıp benden ayrılmayacağını ,her şeyi çok abarttığımı, benden soğuduğunu ve biraz uzak kalmaya ihtiyacı olduğunu söyledi. Kabul ettim ve zaman verdim, tekrar konuşmaya başladık fakat soğuk davranmaya devam ediyordu.
Kısa bir süre önce buluşma fırsatımız oldu, hiçbir şey olmamış gibi çok samimi davrandı ve artık bir sorun olmadığını düşünmeme neden oldu bu tutumu. Ayrılıp eve döndüğümdeyse değişen bir şey olmadığını gördüm maalesef. Kendisine iyi hissetmediğimi, uzak olsak da yanımda olduğunu hissettirmesini rica ettim. Bana uzaktan yapamadığını, ilişkiden yorulduğunu söyledi. Artık yalvarmaktan bıktığım için kendisi iletişim kurmaya çalışmadığı sürece çabalayamayacağımı belirttim, ciddi anlamda çok dokunmaya başladı. Muhtemelen okullar açılıp yüz yüze gelene kadar görüşmeyeceğiz. 1 ayın sonunda tavrının değişmeyeceğinin farkına vardım. Bana bu şekilde davranmasına çok kırılıyorum. Yanındayken ve uzaktayken bambaşka birine dönüşmesi kafamı karıştırıyor ve ne yapmaya çalıştığını anlayamıyorum. Yüz yüze geldiğimizde eskisi gibi olabilir miyiz bilmiyorum, bu kadar çabalamama kayıtsız kaldığı halde hiçbir şey olmamış gibi devam ederek kendime saygısızlık edeceğim. Benim kalbim kırıldığında kendisinin bu kadar uğraşmayacağını biliyor olmak da ayrıca üzüyor. Aramızdaki onca güzel paylaşımı, kurduğumuz dostluğu yitirmek istemediğim için fevri davranmak istemiyorum ama daha fazla ne yapabilirim cidden bilmiyorum.
Uzun uzadıya yazıp zamanınızı aldığım için özür diliyorum, dediğim gibi ilk defa bu kadar açıkça anlatıyorum, içimde biriken şeyleri döktüm ister istemez. Dışarıdan bir göz olarak değerli tavsiyeler vereceğinize inanıyorum, şu an her birine çok ihtiyacım var. Zamanınızı ayırdığınız için teşekkür ederim.
