İlk dedikodu yengemden geldi

zeynephilalelifmeryem .!.:

Yaklaşık iki hafta oldu eşimden ayrılma kararı alalı. (Daha önce bununla ilgili iki tane konu açmıştım. Hikayem biraz uzundu bilenler bilir). Ben annemin evindeyim. Dün de konuşmak için yanıma geldi. Ama yok benim için kafamda da kalbimde de tamamen bitmiş. Akşamda büyük abimin eşi yengem aradı size gelicez diye. Annem durumları anlatmış sanırım kendisine. Beni mutfağa çağırıp bundan da mı boşanıcaksın dedi gözünü berelte berelte. O seni kıskandırmak için yapmıştır dedi. Boşanma ama çocukta yapma dedi. ( benim, benimle yaşıt yeğenlerim var büyük abimin çocukları. Hepsi evli barklı bir tanesi geçen hafta istanbula taşındı). Benim çocuklarım da çile çekiyolar. Kızım kocasıyla iyi değil antidepresanlarla ayakta duruyo dedi. Oğlumdan ayrıyım İstanbula gitti çok ağladım sen niye istanbula gitmiyosun sende git dedi. Belki boşanmamı istemiyo olabilir ama baskı yapıcı şekilde konuşmaya hakkı yok. Benim kendilerine muhtaçlığımda yok. Sonra istanbula gitmem konusunda baya bir ısrar etti hatta sen ne biçim kadınsın kocanın yanında değilsin demeye kadar vardırdı konuyu. Ben adamın beni aldattığından hemde bunu ben hamileyken bile yaptığından bahsediyorum o bana istanbula kocanın yanına git diyor. Yıllarca bu baskıyı gördüm bu kadından. Kendi çocukları hep haklıdır asla laf söyletmez kimse karışamaz ama o benim hayatıma hep karışır.
5 yaşındaydım babam öldüğünde. Benim babasız olmamdan dolayı sanki herlafı söyleyebilirmiş gibi davrandı ve hâlâ da öyle. Kendi çocuklarıyla beni kıyasladı hep. Çok sinir oluyorum. Mesleğim var muhtaç değilim boşanmak istiyorum ama yok çek rezilliği benim kızım çekmiyo mu diyor ısrarla.
Şimdi ben büyük abime saygısızlık etmek istemiyorum aramız bozulsun da istemiyorum ama yengem de benim kararlarıma da saygı duysun film izler gibi gelip bana olayları anlatırıp sonrada benim dedikodumu yapmasın istiyorum. Bunu nasıl yaparım sınırlarımı kırmadan incitmeden nasıl koyarım.

Genişletmek için tıkla...

zeynephilalelifmeryem .!.:

Yaklaşık iki hafta oldu eşimden ayrılma kararı alalı. (Daha önce bununla ilgili iki tane konu açmıştım. Hikayem biraz uzundu bilenler bilir). Ben annemin evindeyim. Dün de konuşmak için yanıma geldi. Ama yok benim için kafamda da kalbimde de tamamen bitmiş. Akşamda büyük abimin eşi yengem aradı size gelicez diye. Annem durumları anlatmış sanırım kendisine. Beni mutfağa çağırıp bundan da mı boşanıcaksın dedi gözünü berelte berelte. O seni kıskandırmak için yapmıştır dedi. Boşanma ama çocukta yapma dedi. ( benim, benimle yaşıt yeğenlerim var büyük abimin çocukları. Hepsi evli barklı bir tanesi geçen hafta istanbula taşındı). Benim çocuklarım da çile çekiyolar. Kızım kocasıyla iyi değil antidepresanlarla ayakta duruyo dedi. Oğlumdan ayrıyım İstanbula gitti çok ağladım sen niye istanbula gitmiyosun sende git dedi. Belki boşanmamı istemiyo olabilir ama baskı yapıcı şekilde konuşmaya hakkı yok. Benim kendilerine muhtaçlığımda yok. Sonra istanbula gitmem konusunda baya bir ısrar etti hatta sen ne biçim kadınsın kocanın yanında değilsin demeye kadar vardırdı konuyu. Ben adamın beni aldattığından hemde bunu ben hamileyken bile yaptığından bahsediyorum o bana istanbula kocanın yanına git diyor. Yıllarca bu baskıyı gördüm bu kadından. Kendi çocukları hep haklıdır asla laf söyletmez kimse karışamaz ama o benim hayatıma hep karışır.
5 yaşındaydım babam öldüğünde. Benim babasız olmamdan dolayı sanki herlafı söyleyebilirmiş gibi davrandı ve hâlâ da öyle. Kendi çocuklarıyla beni kıyasladı hep. Çok sinir oluyorum. Mesleğim var muhtaç değilim boşanmak istiyorum ama yok çek rezilliği benim kızım çekmiyo mu diyor ısrarla.
Şimdi ben büyük abime saygısızlık etmek istemiyorum aramız bozulsun da istemiyorum ama yengem de benim kararlarıma da saygı duysun film izler gibi gelip bana olayları anlatırıp sonrada benim dedikodumu yapmasın istiyorum. Bunu nasıl yaparım sınırlarımı kırmadan incitmeden nasıl koyarım.

Genişletmek için tıkla...

zeynephilalelifmeryem .!.:

Yaklaşık iki hafta oldu eşimden ayrılma kararı alalı. (Daha önce bununla ilgili iki tane konu açmıştım. Hikayem biraz uzundu bilenler bilir). Ben annemin evindeyim. Dün de konuşmak için yanıma geldi. Ama yok benim için kafamda da kalbimde de tamamen bitmiş. Akşamda büyük abimin eşi yengem aradı size gelicez diye. Annem durumları anlatmış sanırım kendisine. Beni mutfağa çağırıp bundan da mı boşanıcaksın dedi gözünü berelte berelte. O seni kıskandırmak için yapmıştır dedi. Boşanma ama çocukta yapma dedi. ( benim, benimle yaşıt yeğenlerim var büyük abimin çocukları. Hepsi evli barklı bir tanesi geçen hafta istanbula taşındı). Benim çocuklarım da çile çekiyolar. Kızım kocasıyla iyi değil antidepresanlarla ayakta duruyo dedi. Oğlumdan ayrıyım İstanbula gitti çok ağladım sen niye istanbula gitmiyosun sende git dedi. Belki boşanmamı istemiyo olabilir ama baskı yapıcı şekilde konuşmaya hakkı yok. Benim kendilerine muhtaçlığımda yok. Sonra istanbula gitmem konusunda baya bir ısrar etti hatta sen ne biçim kadınsın kocanın yanında değilsin demeye kadar vardırdı konuyu. Ben adamın beni aldattığından hemde bunu ben hamileyken bile yaptığından bahsediyorum o bana istanbula kocanın yanına git diyor. Yıllarca bu baskıyı gördüm bu kadından. Kendi çocukları hep haklıdır asla laf söyletmez kimse karışamaz ama o benim hayatıma hep karışır.
5 yaşındaydım babam öldüğünde. Benim babasız olmamdan dolayı sanki herlafı söyleyebilirmiş gibi davrandı ve hâlâ da öyle. Kendi çocuklarıyla beni kıyasladı hep. Çok sinir oluyorum. Mesleğim var muhtaç değilim boşanmak istiyorum ama yok çek rezilliği benim kızım çekmiyo mu diyor ısrarla.
Şimdi ben büyük abime saygısızlık etmek istemiyorum aramız bozulsun da istemiyorum ama yengem de benim kararlarıma da saygı duysun film izler gibi gelip bana olayları anlatırıp sonrada benim dedikodumu yapmasın istiyorum. Bunu nasıl yaparım sınırlarımı kırmadan incitmeden nasıl koyarım.

Genişletmek için tıkla...

zeynephilalelifmeryem .!.:

Yaklaşık iki hafta oldu eşimden ayrılma kararı alalı. (Daha önce bununla ilgili iki tane konu açmıştım. Hikayem biraz uzundu bilenler bilir). Ben annemin evindeyim. Dün de konuşmak için yanıma geldi. Ama yok benim için kafamda da kalbimde de tamamen bitmiş. Akşamda büyük abimin eşi yengem aradı size gelicez diye. Annem durumları anlatmış sanırım kendisine. Beni mutfağa çağırıp bundan da mı boşanıcaksın dedi gözünü berelte berelte. O seni kıskandırmak için yapmıştır dedi. Boşanma ama çocukta yapma dedi. ( benim, benimle yaşıt yeğenlerim var büyük abimin çocukları. Hepsi evli barklı bir tanesi geçen hafta istanbula taşındı). Benim çocuklarım da çile çekiyolar. Kızım kocasıyla iyi değil antidepresanlarla ayakta duruyo dedi. Oğlumdan ayrıyım İstanbula gitti çok ağladım sen niye istanbula gitmiyosun sende git dedi. Belki boşanmamı istemiyo olabilir ama baskı yapıcı şekilde konuşmaya hakkı yok. Benim kendilerine muhtaçlığımda yok. Sonra istanbula gitmem konusunda baya bir ısrar etti hatta sen ne biçim kadınsın kocanın yanında değilsin demeye kadar vardırdı konuyu. Ben adamın beni aldattığından hemde bunu ben hamileyken bile yaptığından bahsediyorum o bana istanbula kocanın yanına git diyor. Yıllarca bu baskıyı gördüm bu kadından. Kendi çocukları hep haklıdır asla laf söyletmez kimse karışamaz ama o benim hayatıma hep karışır.
5 yaşındaydım babam öldüğünde. Benim babasız olmamdan dolayı sanki herlafı söyleyebilirmiş gibi davrandı ve hâlâ da öyle. Kendi çocuklarıyla beni kıyasladı hep. Çok sinir oluyorum. Mesleğim var muhtaç değilim boşanmak istiyorum ama yok çek rezilliği benim kızım çekmiyo mu diyor ısrarla.
Şimdi ben büyük abime saygısızlık etmek istemiyorum aramız bozulsun da istemiyorum ama yengem de benim kararlarıma da saygı duysun film izler gibi gelip bana olayları anlatırıp sonrada benim dedikodumu yapmasın istiyorum. Bunu nasıl yaparım sınırlarımı kırmadan incitmeden nasıl koyarım.

Genişletmek için tıkla...

zeynephilalelifmeryem .!.:

Yaklaşık iki hafta oldu eşimden ayrılma kararı alalı. (Daha önce bununla ilgili iki tane konu açmıştım. Hikayem biraz uzundu bilenler bilir). Ben annemin evindeyim. Dün de konuşmak için yanıma geldi. Ama yok benim için kafamda da kalbimde de tamamen bitmiş. Akşamda büyük abimin eşi yengem aradı size gelicez diye. Annem durumları anlatmış sanırım kendisine. Beni mutfağa çağırıp bundan da mı boşanıcaksın dedi gözünü berelte berelte. O seni kıskandırmak için yapmıştır dedi. Boşanma ama çocukta yapma dedi. ( benim, benimle yaşıt yeğenlerim var büyük abimin çocukları. Hepsi evli barklı bir tanesi geçen hafta istanbula taşındı). Benim çocuklarım da çile çekiyolar. Kızım kocasıyla iyi değil antidepresanlarla ayakta duruyo dedi. Oğlumdan ayrıyım İstanbula gitti çok ağladım sen niye istanbula gitmiyosun sende git dedi. Belki boşanmamı istemiyo olabilir ama baskı yapıcı şekilde konuşmaya hakkı yok. Benim kendilerine muhtaçlığımda yok. Sonra istanbula gitmem konusunda baya bir ısrar etti hatta sen ne biçim kadınsın kocanın yanında değilsin demeye kadar vardırdı konuyu. Ben adamın beni aldattığından hemde bunu ben hamileyken bile yaptığından bahsediyorum o bana istanbula kocanın yanına git diyor. Yıllarca bu baskıyı gördüm bu kadından. Kendi çocukları hep haklıdır asla laf söyletmez kimse karışamaz ama o benim hayatıma hep karışır.
5 yaşındaydım babam öldüğünde. Benim babasız olmamdan dolayı sanki herlafı söyleyebilirmiş gibi davrandı ve hâlâ da öyle. Kendi çocuklarıyla beni kıyasladı hep. Çok sinir oluyorum. Mesleğim var muhtaç değilim boşanmak istiyorum ama yok çek rezilliği benim kızım çekmiyo mu diyor ısrarla.
Şimdi ben büyük abime saygısızlık etmek istemiyorum aramız bozulsun da istemiyorum ama yengem de benim kararlarıma da saygı duysun film izler gibi gelip bana olayları anlatırıp sonrada benim dedikodumu yapmasın istiyorum. Bunu nasıl yaparım sınırlarımı kırmadan incitmeden nasıl koyarım.

Genişletmek için tıkla...

zeynephilalelifmeryem .!.:

Yaklaşık iki hafta oldu eşimden ayrılma kararı alalı. (Daha önce bununla ilgili iki tane konu açmıştım. Hikayem biraz uzundu bilenler bilir). Ben annemin evindeyim. Dün de konuşmak için yanıma geldi. Ama yok benim için kafamda da kalbimde de tamamen bitmiş. Akşamda büyük abimin eşi yengem aradı size gelicez diye. Annem durumları anlatmış sanırım kendisine. Beni mutfağa çağırıp bundan da mı boşanıcaksın dedi gözünü berelte berelte. O seni kıskandırmak için yapmıştır dedi. Boşanma ama çocukta yapma dedi. ( benim, benimle yaşıt yeğenlerim var büyük abimin çocukları. Hepsi evli barklı bir tanesi geçen hafta istanbula taşındı). Benim çocuklarım da çile çekiyolar. Kızım kocasıyla iyi değil antidepresanlarla ayakta duruyo dedi. Oğlumdan ayrıyım İstanbula gitti çok ağladım sen niye istanbula gitmiyosun sende git dedi. Belki boşanmamı istemiyo olabilir ama baskı yapıcı şekilde konuşmaya hakkı yok. Benim kendilerine muhtaçlığımda yok. Sonra istanbula gitmem konusunda baya bir ısrar etti hatta sen ne biçim kadınsın kocanın yanında değilsin demeye kadar vardırdı konuyu. Ben adamın beni aldattığından hemde bunu ben hamileyken bile yaptığından bahsediyorum o bana istanbula kocanın yanına git diyor. Yıllarca bu baskıyı gördüm bu kadından. Kendi çocukları hep haklıdır asla laf söyletmez kimse karışamaz ama o benim hayatıma hep karışır.
5 yaşındaydım babam öldüğünde. Benim babasız olmamdan dolayı sanki herlafı söyleyebilirmiş gibi davrandı ve hâlâ da öyle. Kendi çocuklarıyla beni kıyasladı hep. Çok sinir oluyorum. Mesleğim var muhtaç değilim boşanmak istiyorum ama yok çek rezilliği benim kızım çekmiyo mu diyor ısrarla.
Şimdi ben büyük abime saygısızlık etmek istemiyorum aramız bozulsun da istemiyorum ama yengem de benim kararlarıma da saygı duysun film izler gibi gelip bana olayları anlatırıp sonrada benim dedikodumu yapmasın istiyorum. Bunu nasıl yaparım sınırlarımı kırmadan incitmeden nasıl koyarım.

Genişletmek için tıkla...