Ailenizde masallah yani kösteklerini hic esirgememisler.Herkese merhaba, cok büyük bir cikmazin icindeyim lütfen yorumlarinizi esirgemeyin. Bu mu derdin yani demeyin, su an icinde bulundugum psikoloji cok cok kötü. Ben on senedir yurtdisinda yasiyorum Türkiyede meslegim ögretmenlikti burda meslegimi icra etmek icin 5 yila yakin caba harcadim; dil kurslarina gittim, üniversitede dersler aldim, ödevler hazirladim, sunumlar falan, cok zorli yollardan gectim. Neyse gerekli dersleri gectim bitirdim. Burda okullarda ögretmen olarak calisabilmen icin 2 sene staj yapman gerekiyor, bana stajimi yapabilcegim bir okul verdiler (Türkiyenin fen lisesi seviyesinde). Staj su sekilde oluyor tek basina normal ögretmen gibi derse giriyorsun, ayda iki kere müfettis gelip derslerini kontrol ediyor, sana düzeltmen gereken yerleri falan söylüyor, ayda iki kere müfettis icin 10 sayfalik ders raporu hazirliyorsun, yani cok mesakatli seyler anadili olanlar bile zorlaniyor bu sürecte, benim icin cok daha zor geciyor. En önemli sorunda ögrencilerin cok zeki olmasi, seviyelerinin cok yüksek olmasi, hatalarimi hemen yüzüme söylemeleri ve bütün bunlarin benim özgüvenimi yerle bir etmesi. Hergün okula aglayarak gidiyorum, cok mutsuzum, sevmiyorum yaptigim isi. Üstüne üstlük okulda tek yabanci benim, dislaniyor gibi hissediyorum psikolojim gercekten yerle bir oldu ama bu iki seneyi atlatirsam cok iyi bir maas, cok iyi sartlar beni bekliyor ama tabi ki uzun bir süre yine cok zor olcak. Siz olsaniz bu sekilde devam edermiydiniz birakip daha az maasli, sartlari daha az iyi olan bir is mi yapardiniz? Aileme anlatiyorum tabi calismak zor geldi degil mi, evde oturmak daha kolay falan diyorlar, sinir ediyorlar beni, kimse destek olmuyor. Ben cok büyük bir cikmanizin icindeyim. Bir yandan bu meslege 10 yildan fazla zamanimi verdim, diger yandan intihari düsüncek kadar mutsuzum. Yas 36.
Öncelikle sen bir insansın ve çok kutsalsın.ikincisi kimse kusursuz değildir.Onların zeki olması,sizin onlara yabancı olmanız onlardan daha ezik oldugunuz anlamına gelmiyor sakın pes etmeyin zamanla alışacak ve herşey düzelecek sakın pes etmeyin.Benim icin sorun cünkü kendimi eksik hissediyorum onlarin dilini anadil olarak konusmadigim icin her türlü bir adim gerideyim zaten
ne intiharı sanki burdaki öğrenciler alaycı değil sakın o negatif düşünceleri at kafandan emek olmadan yemek olmaz dahada hırslan bence bu kadar yol katetmişsin vazgeçmeHerkese merhaba, cok büyük bir cikmazin icindeyim lütfen yorumlarinizi esirgemeyin. Bu mu derdin yani demeyin, su an icinde bulundugum psikoloji cok cok kötü. Ben on senedir yurtdisinda yasiyorum Türkiyede meslegim ögretmenlikti burda meslegimi icra etmek icin 5 yila yakin caba harcadim; dil kurslarina gittim, üniversitede dersler aldim, ödevler hazirladim, sunumlar falan, cok zorli yollardan gectim. Neyse gerekli dersleri gectim bitirdim. Burda okullarda ögretmen olarak calisabilmen icin 2 sene staj yapman gerekiyor, bana stajimi yapabilcegim bir okul verdiler (Türkiyenin fen lisesi seviyesinde). Staj su sekilde oluyor tek basina normal ögretmen gibi derse giriyorsun, ayda iki kere müfettis gelip derslerini kontrol ediyor, sana düzeltmen gereken yerleri falan söylüyor, ayda iki kere müfettis icin 10 sayfalik ders raporu hazirliyorsun, yani cok mesakatli seyler anadili olanlar bile zorlaniyor bu sürecte, benim icin cok daha zor geciyor. En önemli sorunda ögrencilerin cok zeki olmasi, seviyelerinin cok yüksek olmasi, hatalarimi hemen yüzüme söylemeleri ve bütün bunlarin benim özgüvenimi yerle bir etmesi. Hergün okula aglayarak gidiyorum, cok mutsuzum, sevmiyorum yaptigim isi. Üstüne üstlük okulda tek yabanci benim, dislaniyor gibi hissediyorum psikolojim gercekten yerle bir oldu ama bu iki seneyi atlatirsam cok iyi bir maas, cok iyi sartlar beni bekliyor ama tabi ki uzun bir süre yine cok zor olcak. Siz olsaniz bu sekilde devam edermiydiniz birakip daha az maasli, sartlari daha az iyi olan bir is mi yapardiniz? Aileme anlatiyorum tabi calismak zor geldi degil mi, evde oturmak daha kolay falan diyorlar, sinir ediyorlar beni, kimse destek olmuyor. Ben cok büyük bir cikmanizin icindeyim. Bir yandan bu meslege 10 yildan fazla zamanimi verdim, diger yandan intihari düsüncek kadar mutsuzum. Yas 36.
neredesiniz ne yapıyorsunuz??Yazdiklarinizi okuyunca kendi hayatimi okuyor gibi oldumBen de ayni durumdayim ve sadece zaman benim icin daha yeni! Ben de Turkiyedeki meslegimi biraktim, yurt disina geldim ve canla basla ayni kariyerim icin sifirdan baslayarak calisiyorum! Pes etmemeliyiz! Biliyorum cok cook zor! Ben hayatimda bu kadar zorlanmamistim ki hayatim sinavlara gitmekle gecti ülkemde de. Ancak sabir eder ve devam edersek hedeflerimize ulasacagimizi dusunuyorum
Yani ben de sizin istifa etmemiş versiyonunuzum..Naçizane şunu söyleyebilirim ,artık iş işten geçmiş dönün bırakın diyeceğim ama siz yolun yarısını çoktan geçmişsiniz..şimdi geri dönmek ilerde keşke dedirtebilir.Yaşdıklarınız dışardan insanlara aaaa ne var canım dedirtiyor olabilir ama en iyi yaşadıklarınızı siz bilirsiniz.Şurada kaç yıl daha yaşayacağız,zaten bozuk bir psikoloji tüm hastalıkları getiriyor..Demem o ki ,ne olur kendinizi dinleyin,para her şey değil !!!Ama bence yüzüp sonuna gelmişsiniz ..Umarım sizin için iyi olurVazgecmek üzereyim, cok kararsizim tek basima takiliyorum zaten kocaman okulda, nerden tutsam elimde kaliyor, tek avuntum iyi bir gelecek.