İlk gençlik yıllarını özlemek

valla hic özlemiyorum 18 öncesini. üniversite yillarimi tekrar ve daha akillica yasamak - daha cok gezmek isterdim aslında ama bugünümden de mutluyum. secme imkanım olsa sanirim su anki hayat sartlarimda su anki 33 yaşımı secerdim heralde.
konu sahibi senden neredeyse 5 yas büyüğüm. sorumluluk almak istemiyorsan iş haric baska sorumluluklar alma kendine. hayvan besleme, herkes evlendi diye evlenme, coluk cocuga karisma. yasin gayet hayatini laylaylom yasayack bir yas. Benim 25imde yapip da 33ümde yapamadigim hicbir sey olmadi. ayni seyleri 43ümde de yapacagima inaniyorum. mesela 19 yasimda da 23 yasimda da 33 yasimda da tiyatroya baleye gitmeyi, kendi basima piknik yapmayi, firsat yaratip plansiz programsiz seyahat kaçamaklari yapmayi, kamp atmayi, mehtap suya vururken denize girmeyi cok severdim. Allah ömür verirse eminim 43 yasimda kocali cocuklu halimle de her firsatta bilet kovalayip izlemek istedigim tiyatro baleleri izleyecegim, bazi is cikislari kendimle kacamak piknikler yapacağım, coluk cocuk plansiz programsız sirf pegasus kampanyasi gördük diye bilet alip bilmediğimiz bir yerde uyanacagiz, ailecek kamp atacagiz ve gece yarısı yuzmeye devam edeceğim. en ufak bir suphem bile yok geleceğin bana bunu getireceginden çünkü bu benim elimde. nasil ki 19dan 33e kendi zevk aldigim seyleri farkında olup bunlarla kendimi mutlu ediyorsam neden 43te 53te durayim ki? bu seyler beni mutlu etmeye devam ediyorsa tabii ki yapmaya devam ederim
size de bunu tavsiye ederim. ergenlikte keyifle yaptığınız seyler (ünlülere aşık olmak, film-dizi evreninde yaşamak, fangirl'lük falan) benim ergenligimle hic alakasi olmayan seylerdi :) ama sizin istediğiniz hayat buysa acin bir instagram sevdiğiniz dizilerden kolajlar yapin, onu bunu shipleyip durun, dizi yorumları yapın. hem belki ergenler dadanir sayfaniza reklam falan alirsiniz ek gelir olur😅
 
Ben sevdiğim adamın ailesine bakmam, yardımcı olmam demiyorum ki. Dediğim farklı şeyler, korktuğum şey Türk örfüne göre kınanmak, eleştirilmek, misafir vs ağırlamak. Mutfakta iyi değilim ben güzel yemek yapamıyorum, temiz bir insanım ama ev hanımlığım iyi değil, bazen kalabalık misafir geldiğinde bulaşıkları yaparken başım dönüyor ve afakanlar basıyor, sırta iğne batması oluyor stresten. Bu konuda kınanmaktan korkuyorum sadece. Vefasız ve bencil biri değilim sadece yetişkinlik sıkıcı geliyor
e geleneksel adamla evlenmek zorunda misin? almancan da varmis iş bulacak kadar. alman bul bir tane, kuzu gibiler - simartilmaya aliskin degiller :) yasarsin keyifle
 
37 yasindayim, tek ozledigim zayif oldugum zamanlar ( o da gecen sene falan, son bir yilda cok kilo aldim, veremiyorum) Evliyim, esim en iyi arkadasim diyebilirim. Cocugum yok, kedilerim var ama maalesef yaslanmaya basladilar, onlar da kilo aldi, kendilerini eskisi gibi temizleyemiyorlar, onlarla daha cok ugrasmaya basladik.
Ama eskiden genclik dizilerini,filmlerini, cizgifilmleri cok severek izlerdim, karikatur okumayi cok severdim, artik kafam goturmuyor. Yasimla ilgili mi, sosyal medyanin kafamizi cok yormasindan mi bilmiyorum. Bos gunlerimde hicbirsey yapmadan oylee saatlerce yatiyorum, sonra da gunu bosa gecirdim diye pisman oluyorum.
Ben de hiçbir filme diziye konsantre olamıyorum nedense.ayy ben de öyle boş boş yatıyorum.😁
 
valla hic özlemiyorum 18 öncesini. üniversite yillarimi tekrar ve daha akillica yasamak - daha cok gezmek isterdim aslında ama bugünümden de mutluyum. secme imkanım olsa sanirim su anki hayat sartlarimda su anki 33 yaşımı secerdim heralde.
konu sahibi senden neredeyse 5 yas büyüğüm. sorumluluk almak istemiyorsan iş haric baska sorumluluklar alma kendine. hayvan besleme, herkes evlendi diye evlenme, coluk cocuga karisma. yasin gayet hayatini laylaylom yasayack bir yas. Benim 25imde yapip da 33ümde yapamadigim hicbir sey olmadi. ayni seyleri 43ümde de yapacagima inaniyorum. mesela 19 yasimda da 23 yasimda da 33 yasimda da tiyatroya baleye gitmeyi, kendi basima piknik yapmayi, firsat yaratip plansiz programsiz seyahat kaçamaklari yapmayi, kamp atmayi, mehtap suya vururken denize girmeyi cok severdim. Allah ömür verirse eminim 43 yasimda kocali cocuklu halimle de her firsatta bilet kovalayip izlemek istedigim tiyatro baleleri izleyecegim, bazi is cikislari kendimle kacamak piknikler yapacağım, coluk cocuk plansiz programsız sirf pegasus kampanyasi gördük diye bilet alip bilmediğimiz bir yerde uyanacagiz, ailecek kamp atacagiz ve gece yarısı yuzmeye devam edeceğim. en ufak bir suphem bile yok geleceğin bana bunu getireceginden çünkü bu benim elimde. nasil ki 19dan 33e kendi zevk aldigim seyleri farkında olup bunlarla kendimi mutlu ediyorsam neden 43te 53te durayim ki? bu seyler beni mutlu etmeye devam ediyorsa tabii ki yapmaya devam ederim
size de bunu tavsiye ederim. ergenlikte keyifle yaptığınız seyler (ünlülere aşık olmak, film-dizi evreninde yaşamak, fangirl'lük falan) benim ergenligimle hic alakasi olmayan seylerdi :) ama sizin istediğiniz hayat buysa acin bir instagram sevdiğiniz dizilerden kolajlar yapin, onu bunu shipleyip durun, dizi yorumları yapın. hem belki ergenler dadanir sayfaniza reklam falan alirsiniz ek gelir olur😅

Zevklerimiz ayrı olabilir ancak siz bana çok benziyorsunuz 😍 inanılmaz iyi geldi bu yorum bana birinin beni tamamen anlaması. Teşekkür ederim
 
Arkadaşlar aranızda liseden 23 yaşına kadar olan zamanı özleyen var mı? Hiçbir derdimiz yoktu, ünlülere aşık olurduk, film-dizi evreninde yaşardık, fangirl'lük yapardık. Hayat benim için çok toz pembe ve renkliydi, umut doluydu. 29 yaşıma henüz girdim ve özel bir okulda ingilizce öğretmeniyim. Ama ben yaşıtlarım gibi bir hayat sürmek istemiyorum yani evlenmek istemiyorum, çoluk çocuğumun derdiyle dertlenmek istemiyorum neden bilmiyorum, yaşam tarzı olarak hep 20lerin başında kalmak istiyorum ve geçmişe müthiş bir özlem duyuyorum, eski, huzurlu zamanlarımı özlüyorum. Evli arkadaşlarım genelde eskisinden mutlu görünüyor ve geçmişi hiç özlüyormuş gibi bir halleri yok. Aranızda benim gibi olan var mı? Ben bu hiçbir sorumluluk almadığım yaşam tarzının bir zararını görür müyüm? Şimdiden teşekkürler
30 yasinda 1 cocuk annesiyim 3 yillik da evliyim ama hala kendimi kadin gibi degil de genc bir kiz olarak görüyorum hiiic buyumek istememistim nereden cikti bu 30 yaaa. Ben en cok SALSA dergisini bekledigim yillarimi ozluyorum. Gokhan Ozenin meshur oldugu yillar😀
 
45ten bildiriyorum: Ben de en çok 17-25 arasi yaşlarımı özlüyorum. İçmek gezmek sevismek aşklar ayrılıklar eğlenceler her sey o kadar anlamlı deli doluydu ki özlemeyen hiç genc olmayi bilmemiş demektir. Ben o kafada da devam ediyorum hala. Cocugum yok bu cok kilit durum bence ebeveyn olan insan mecbur o coşkuyu yitirir. Ama yas aldikca gene de eski tadi vermiyor cogu sey. O yuzden surekli American genclik dizisi izlerim ben cerez niyetine. Iyi hissettirio :)
 
Ben sevdiğim adamın ailesine bakmam, yardımcı olmam demiyorum ki. Dediğim farklı şeyler, korktuğum şey Türk örfüne göre kınanmak, eleştirilmek, misafir vs ağırlamak. Mutfakta iyi değilim ben güzel yemek yapamıyorum, temiz bir insanım ama ev hanımlığım iyi değil, bazen kalabalık misafir geldiğinde bulaşıkları yaparken başım dönüyor ve afakanlar basıyor, sırta iğne batması oluyor stresten. Bu konuda kınanmaktan korkuyorum sadece. Vefasız ve bencil biri değilim sadece yetişkinlik sıkıcı geliyor

Yani ille de cile çekmek zorunda değilsin sen de çekmeyeceğin erkek bak. Ben Amarigalıyla sevgiliyim, annesinin kendi hayati kendi evliligi var, kp desen özgür bir tip habire teknesinde denizde ... Evlilik ille de pranga olacak diye bir şey yok, onemli olan dogru kisiyi bulmak.
 
Son düzenleme:
45ten bildiriyorum: Ben de en çok 17-25 arasi yaşlarımı özlüyorum. İçmek gezmek sevismek aşklar ayrılıklar eğlenceler her sey o kadar anlamlı deli doluydu ki özlemeyen hiç genc olmayi bilmemiş demektir. Ben o kafada da devam ediyorum hala. Cocugum yok bu cok kilit durum bence ebeveyn olan insan mecbur o coşkuyu yitirir. Ama yas aldikca gene de eski tadi vermiyor cogu sey. O yuzden surekli American genclik dizisi izlerim ben cerez niyetine. Iyi hissettirio :)
Evet genç olmayı bilmediğim için özlemiyorum zaten😁daha doğrusu ben biliyordum da bildirtmediler. nasıl bir kaderim var anlamadım ki.25 yaşına kadar yüzüme bile bakan yoktu.25 ten sonra bir anda üstüme yağmaya başladı.ben de günde 4,5 erkekle görüşüyordum artık.zamanında sizin gibilere nasıl içlendiysem artık Allah yüzüme baktı.acıdı halime.ben de 17, 25 arası yoktur.
 
Arkadaşlar aranızda liseden 23 yaşına kadar olan zamanı özleyen var mı? Hiçbir derdimiz yoktu, ünlülere aşık olurduk, film-dizi evreninde yaşardık, fangirl'lük yapardık. Hayat benim için çok toz pembe ve renkliydi, umut doluydu. 29 yaşıma henüz girdim ve özel bir okulda ingilizce öğretmeniyim. Ama ben yaşıtlarım gibi bir hayat sürmek istemiyorum yani evlenmek istemiyorum, çoluk çocuğumun derdiyle dertlenmek istemiyorum neden bilmiyorum, yaşam tarzı olarak hep 20lerin başında kalmak istiyorum ve geçmişe müthiş bir özlem duyuyorum, eski, huzurlu zamanlarımı özlüyorum. Evli arkadaşlarım genelde eskisinden mutlu görünüyor ve geçmişi hiç özlüyormuş gibi bir halleri yok. Aranızda benim gibi olan var mı? Ben bu hiçbir sorumluluk almadığım yaşam tarzının bir zararını görür müyüm? Şimdiden teşekkürler
Aynı bensin 😀
 
45ten bildiriyorum: Ben de en çok 17-25 arasi yaşlarımı özlüyorum. İçmek gezmek sevismek aşklar ayrılıklar eğlenceler her sey o kadar anlamlı deli doluydu ki özlemeyen hiç genc olmayi bilmemiş demektir. Ben o kafada da devam ediyorum hala. Cocugum yok bu cok kilit durum bence ebeveyn olan insan mecbur o coşkuyu yitirir. Ama yas aldikca gene de eski tadi vermiyor cogu sey. O yuzden surekli American genclik dizisi izlerim ben cerez niyetine. Iyi hissettirio :)

Bu genclik dizisi genclik filmleri krizi bana da geliyor resmen hatta izlediklerimi tekrar izliyorrruuuuum
ve inanilmaz iyi hissettiriyor. 😄

Yani eskiyi dusununce özlüyorum ben ama zevklerim degisti ya.
Daha ergen zamanlarda bangir bangir gurultu kalabalik eglence yerleri seviyordum. Gece bi kamyon içip sabah karsi uyuyup sabah erkenden kalkip derse gidebiliyorduk bu yasimda o kadar icsem sabahin köründe hic biyere gidemem gitsem de dinledigimi anlamam kafam da kaldirmiyo artik gurultu kalabalik. 🙄
10 yilda yaşancak seyleri ben bir kac yila sigdirmis oldugumdan da olabilir. 😄

Eşimle supersport motorun tepesinde 2 büklüm yardir yardir şehirler degistirirken simdi 31 yasimdayim artik araba daha rahat geliyor bir suredir motosiklet kamp hala seviyoruz hayatimizdan cikartmadik ama supersport motorlari sattik mesela daha keyifli rahat olan uzun yol motosikletlerine yöneldik gibi gibi...
Belimiz agriyo 😄
 
Yani ille de cile çekmek zorunda değilsin sen de çekmeyeceğin erkek bak. Ben Amarigalıyla sevgiliyim, annesinin kendi hayati kendi evliligi var, kp desen özgür bir tip habire teknesinde denizde ... Evlilik ille de pranga olacak diye bir şey yok, onemli olan dogru kisiyi bulmak.
Hayatsız kayınvalide olunca geline sarıyor dimi , oysa Avrupa’da kadınlar hayatını yaşıyor bizim ülkemizdeki kv gibi hayatını evlatlarına adayıp duygu sömürüsü yapmıyor.
 
Şuan biraz sevindim tek ben böyle değilmişim diye. Benim lise yıllarım inanılmaz enerjikti yabancı dil öğrendim gezdim tozdum , makyaj parfüm saç hepsini aldım sürdüm. Doya doya yaşadım ya. Çok özlüyorum ama en çok da endişesiz olmayı. Yaşla beraber farkındalık geliyor o çok ızdırap veriyor bana. Herşeyin hayali güzelmiş. Ama yetişkinken de maaşın oluyor o güzel. Her istediğini alabiliyor olmak güzel. Evli değilim Şuan boşandım geçen sene . Bu beni çok yıprattı , başıma bu gelmeseydi ben yine hayal kurardım , bizi mutlu eden şey hayal kurmak bence
 
Hayatsız kayınvalide olunca geline sarıyor dimi , oysa Avrupa’da kadınlar hayatını yaşıyor bizim ülkemizdeki kv gibi hayatını evlatlarına adayıp duygu sömürüsü yapmıyor.

Artık bizim de toplum değisti bence sonraki kuşakta çilekeş, itilmiş kakılmış gariban hayatsız kv sayısı azalacak😊
 
Hayatsız kayınvalide olunca geline sarıyor dimi , oysa Avrupa’da kadınlar hayatını yaşıyor bizim ülkemizdeki kv gibi hayatını evlatlarına adayıp duygu sömürüsü yapmıyor.

Keşke hayatsız olsaydı KV yüksek hakime kafası kızarsa herkesi parcalar😁😁😁o kadin beni 2ye bölerrrr
 
Demişsiniz ya "Evli arkadaşlarım genelde eskisinden mutlu görünüyor ve geçmişi hiç özlüyormuş gibi bir halleri yok."

Özlüyoruz canım. Hemde çok özlüyoruz. En azından ben ve arkadaşlarım çokca eskileri yâd ediyor ve bazı zamanlar neden evlendik ki ya diyoruz. 😅 Bak çocuk istedim zor bela sonunda oldu. Hamileyim. Şimdi de ah vah iyi mi yaptım kötü mü yaptım emin olamıyorum aksmskks Eminim ki 3-5 yıla çocuksuz versiyonuma hasret duyucam.😆

Asıl konu için bir şey söyleyemicem hayat senin hayatın. Her insan kendini bilir. Seni uzun vadede ne memnun edecekse onu yapman dileğiyle 😚
 
Geçen hafta 27. Yaş günümü kutladık ailemle. Çok mutlu oldum ama sonra yatınca uzun süre ağladım. Aslında bu bana şımarıkça geldi. Çok şükür sağlıklıyım, ailem yanımda. Her ana şükretmem lazım ki şükrediyorum da. O zaman beni öyle hüzünlendiren şey neydi? Sanırım ben de geçmişe saplanıp kaldım, hatta bu konuya benzer bir konu açmıştım. Ama benim esas sıkıntım sevdiklerimin özellikle annem ve babamın yaşlanması. Sağlıkla yaşlanıp yanımda oldukları her güne binlerce kez şükürler olsun ama yine de üzülüyorum işte elimde değil. Zaman çok acımasız ve yapabileceğimiz tek şey her anın kıymetini bilip anı yaşamak.

18-23 yaş arasını özleyerek şu anınızı harcıyorsunuz. Nasıl ki bir daha o yaşlara geri dönemiyorsanız bir daha 29 yaşında da olmayacaksınız. Genç ve sağlıklı bir kadın olmanın keyfini çıkarın, gezin, tozun. Evlenmek şart değil
 
Bunların hiç birini yapmadım ama tabi ki ilk gençlik yıllarımı, lise üniversite zamanlarımı ben de özlüyorum.


Ama bu sıkıntılı bir durum. Geçmişi özlemek ayrı geçmişte yaşamaya çalışmak ayrı bir mevzu. Bu biraz psikolojik bir rahatsızlığı çağrıştırıyor sanki. İnsanız, yetişkiniz ve hayatın bir yerinde yaşamımızı idame ettirmek için artık sorumluluk almak zorundayız. Evlilik çocuk meseleleri kişisel kararlar. Ancak aile evinden ayrılıp kendi ayaklarınız üzerinde durup kendi hayatınızı inşa etmekten kaçıyorsanız orda ciddi bir sorun vardır.

Ve önümüzdeki 10 yıl içinde çevrenizde sizin istediğiniz gibi, sizin istediğiniz hayatı yaşayan kimse kalmayacak. Sevgili bulmakta bile zorlanacaksınız. Arkadaşlarınız hayatlarını kurmuş, size zaman ayıramıyor olacak. O zaman da yalnızlık depresyonuna hoşgeldin diyeceksiniz muhtemelen.
+1
Herkesin nasibi, kısmeti farklı tabii, herkes evlenecek veya evlilikte mutluluk bulacak diye bi şey de yok ama mümkün mertebe sosyalleşip (kendin için) çıkabilecek fırsatları değerlendirmek lazım (biri olsun istiyorsan).
Geçmişi özlemek garip değil ama üzülmek, hayıflanmak, bugünü kaçırıp geçmişte yaşamak doğru değil, yetişkin sorumluluklarını da almak gerekiyor kafa olarak. Zorlanıyorsan psikolojik destek öneririm, her anlamda faydası olur.
 
Evlilik sorumluluk demek ve bunu yapamayacağinizi biliyorsaniz hic yaklasmayin derim ama bir yandan neden sevdiğiniz,size uygun biriyle evlenmeyesiniz ki demeden de edemedim.
 
Şuan biraz sevindim tek ben böyle değilmişim diye. Benim lise yıllarım inanılmaz enerjikti yabancı dil öğrendim gezdim tozdum , makyaj parfüm saç hepsini aldım sürdüm. Doya doya yaşadım ya. Çok özlüyorum ama en çok da endişesiz olmayı. Yaşla beraber farkındalık geliyor o çok ızdırap veriyor bana. Herşeyin hayali güzelmiş. Ama yetişkinken de maaşın oluyor o güzel. Her istediğini alabiliyor olmak güzel. Evli değilim Şuan boşandım geçen sene . Bu beni çok yıprattı , başıma bu gelmeseydi ben yine hayal kurardım , bizi mutlu eden şey hayal kurmak bence

Benim bu konuyu açma amacım biraz da benim gibi birileri varsa başkaları da olduğunu bilsin diye. Ben sırf kafa olarak böyle kaldığım için dış görünüş olarak da değişmedim, gören hâlâ 23 sanıyor. Her şey kafada bitiyor. Keşke toplumun bu kuralları olmasa ve biz her yaşta hâlâ kore dizisi takip etsek, gossip girl izlesek ve toplumda bunları çekinmeden söylesek
 
Back
X