Benim ailemde yok, ablam ya da ben herhangi birimizi bir yönden diğerinden asla ayirmazlar ,bugüne kadar da ayirmadilar. Böyle bir şey asla hissetmedim. Kardeşim erkek de olsa durumun aynı olacağına eminim
Çünkü neden? Annemin yaşıtı bir erkek kardeşi var, tek erkek kardeş. Tüm çocukluğunu anne babasının onun üstüne titremesini görerek geçirmiş. Hatta hırsından erkek kardeşini dovermis. Dedemler ona para verirmis, "oğlum sofrada güzel bir şey yok,sen lokantaya git ye" diye .bu arada ogullari mezardan altın diş çalacak tipte birisi. Ne bir gün güler, ne havaalanından almaya gelir. Borç batağına girip elli yasinda bile Ana babasından para alan bir hayirsiz...
Hep böyle olur .
Annem de kendi ayrımcılık yaşadığı için dünyada en korktuğu şey çocuklarına ayrım yasatmakti. Bu yüzden evde her zaman sonsuz eşitlik içinde büyümüşüzdür.
Hem her çocuğun kendince tatlı yönleri var. Ablam ilk göz ağrısı ama ben de çok komiktim mesela


Size gelince , madem böyle bir şeyler hissederek büyüdünüz, benim annem gibi bunu yararlı bir şeye çevirin ve kendi çocuklarıniz arasında asla kıyas yapmayın,birine ötekinden fazla ilgi göstermeyin. Kendi teraziniz annenizin size davranış biçimi olsun. En azından yasadiginiz iğrenç duygu güzel bir özelliğe dönüşür