Şöyle düşünün iki yol var birinde hiç bilmediğiniz bir hayat, diğerinde sevdiğiniz insanlarla dolu bir hayat. Bilmediğinize gayet rahat gidilebilecekken sevdiklerinizle mutlu olacağınız hayata gitmek ateşli yollardan geçiyor. Ben bu durumda vazgecmektense benim imtihanım demekki karanlığın aydınlığı var diye düşünür ve yürürüm.
Yanlış anlamanızı istemem muhalefet olsun diye aksi düşünce yaratmıyorum. Açıklamanız çok hoşuma gitti buna istinaden aklımda uyananları yazıyorum.
Estagfirullah.
Oyle dusunmedim.
Yalnizca sitede birazdan asiri kadercilerle, kaderi tumden reddedenler cikacak ve bu iki kutup dolayisiyla konu kapanacak diye arkadasa yardimci olamama adina tereddutteyim.
Zira dini bir terimin her zaman karsitlari ve destekcileri cikiyor.
Soylediginiz benim hosuma gitti acikcasi.
Ama mevzu kader olunca cok ve bos konusmamak gerektigini de biliyorum.
Bu isin bencesi yok.
Soyle dusunelim; biri gorucu usulu biri severek evlenmek olsun.
Eski gorucu usulunde tanimak, tanismak kisa bir zaman icin mumkun ya da hic mumkun degil ve sonuc sizi memnun etmedi.
Bu irade disi bir imtihandir.
Bilmediginiz yol bu olabilir ancak.
Gideceginiz yol ateslerden geciyor ama sonucunu kendi fikrinizce mutlu goruyorsunuz.
Sonuc kotuyse bu iradenizle sectiginiz imtihan.
Ama o yolu secmeniz imtihan degil.
Bile isteye gidiyorsunuz.
Ustelik diger taraftan vazgecseniz vazgecmeye calismaniz bir imtihan.
Ancak gorucu usulunden farkli olarak ikisi de seciminizin uzerine bina ediliyor.
Kader bunun surasinda; Allah neyi sececeginizi biliyor ama sececek olan sizsiniz.
Bir mecburiyet yuklemiyor ki imtihan olsun.
Dolayisiyla atesli yolu sectiyseniz bu kaderdir ama imtihan degildir.