Münevver belki de bazı şeylerde kendine kızdığın için bu durumu yaşıyor olabilir misin?
Mesela ben bazı konularda kendime kızıyorum, neden daha önce boşanmadım, çocuk için de olsa uzattım diye.
Önce kendini affetmelisin, üzerindeki yükü sırtındaki kamburu atmak için. İnsan kendisiyle barışık olduğunda huzur buluyor.
Hatalar insanlara özgüdür diyorum ben hep. O zamanki aklımla onun doğru olduğunu karar verip ona göre adım atmıştım, şimdi başka düşünüyorum diyorum ama geçmişi değiştiremem. Oysaki geleceğe şekil verebilirim diyorum.
Yaşanması gerekiyordu, yaşandı. Öyle ya da böyle bu ayrılık olacaktı. Bunda da vardır bir hayır. Biz bilemeyiz ki... Zaman gösterecek.
Asla eskisi gibi olamıyorsun bunu unutma ama yaşadıklarından da ders alıyorsun. Zaten başımıza gelenler de ders çıkarmamız için. Buna tekamül diyorlar.
Şunu da unutma, mutlak mutluluk diye bir şey yok. Yani bu dünyada %100 mutluluk diye bir şey yok. herkesin içinde kendine göre problemleri var, herkesin taşıyabileceği kadar. Sen insanların fotoğraflarında mutlu göründüklerine bakma, içlerini bilemezsin. Benim de boşandığım o dönemlerdeki fotoğraflarıma bakarsan mutlu gibi görürsün, ama içimin acısını bir tek ben bilirim, bir de Allah. Fotoğraflara aldanma.
