Saat gecenin 3 buçuğu . Yatağın ortasına oturmuş 3 günlük uykusuzluğuma ve kan çanağına dönmüş gözlerime aldırmadan boşlukta asılı kaldım .
Bir yandan kızım bir yandan eşim .
Bir yaşında
Doğduğundan beri huysuz bi çocuk düşünün uyku sorunu var , sevmiyor uyumayı .
Dahiliye, pedagog her yere gittik araştırdık.
Nereye yolladılarsa orda aldık soluğu , hiç bir sorunu yok , sevmiyor işte uyumayı . Ama delirdim sanırım .
Benim psikolojim yok , hatta ben diye biri yok. Kendıme kızıyorum . Kendime acıyorum . Benım bır hayatım yok. Banyoya gıremem basar anında uyanıp yaygarayı alarm takmış gibi .
Uyuyamam tam gözümü kaparım elinden geleni yapar kalkmam için. Sürekli öyle durayım istiyor.
Yarım saat önce ağlayarak eşimi uyandırdım nolur artık yeter diye.
Evlilik deseniz oda yok. Kadınlığım bile yok çünkü artık bu çocuktan .
Keşke ölsem der mi insan ya ama keike ölsem artık
Lütfen bana kızmayın ama sinir sistemim çöktü
Durmuyor bu çocuk
Diken üstünde yaşamaktan , tek gözüm açık uyumaya çalışmaktan yoruldum artık. Ağrısı vs birşeyide yok , sanki inadına yapıyor .
Bir saat uyumak istiyorum , bir saat gözümü kapatıp insanmışım gibi hissetmek istiyorum.
Ne olur yardım edınn bana
