inatçı eş ile bir ömür

Kızlar benim öyle bir derdim var ki...
Eşimle tanışma nişan evlilik toplam 10 yıldır birlikteyiz. evlendikten 1 ay sonra babası kanser oldu ve maalesef 8 ay sonra kaybettik. Şimdide benim annem kanser. üstelik ona ben bakıyorum. Anlayacağınız çok zor bir dönem geçiriyoruz. Hasta bakmak zor. Evi idare etmek zor. 2 evi idare etmek daha da zor. Bunlara bir de inatçı ve sürekli benimle uğraşmayı şakalaşmak sanan bir koca eklenince hayat daha da zor oluyor. Yapma hoşlanmıyorum dediğim herşeyi illaki yap demişim gibi algılayıp üstüme üstüme geliyor. İtimatsız ve beni sürekli beceriksiz konumuna sokuyor. Aslında özünde o kadar ama o kadar iyi bir insanki. ama bu davranışları da beni çok sıkıyor artık. Üstelik birde çocuk düşünüyoruz. Çocuk bu gergin ortama nasıl gelecek. Gelse de ben nasıl düzgün bir çocuk yetiştiricem bu ortamda

Acaba eşinizi karşınıza alıp böyle konuşmayı denediniz mi? Umuyorum her şey düzelirr...Allah annenize de acil şifalar versin inşallahhh

Amin. Teşekkür ederim Evet konuşmayı denedim. 2-3 ay aklında kalıyor mutlu mesut yaşıyoruz. Sonra gene unutuyor. Bir de annesinin kardeşlerinin yanında hepten zıvanadan çıkıyor

sizi anlıyorum, o takılmalar, uğraşmalar, gereksiz espriler..........
insanın özellikle de canı sıkkınken tahammülü kalmıyor. ve bunları iyi niyetle yaptığını, güya moralimi düzeltmek için olduğunu açıklamaya çalışması da cabası
ben sakin zamanlarında konuşarak çözmeye çalıştım, gereksiz yere yıprattığını, boşu boşuna üzdüğünü, istemeden iyi niyetli yaptığını ancak benim için zor olduğunu vs. anlatmaya çalıştım hala da çalışıyorum
eskiisi gibi değil 1 sene gibi bir sürede birazcık anladı ama bazen yine takılmaların dozu kaçıyor. canımın sıkıldığının farkına vardığında da yine boş konuştum dimi özür dilerim diyor. bu anlarda bende de sinir kalmıyor gerçi, anlaması benim için önemli
özellikle mutlu olduğu keyfi yerinde olduğu zamanlarda dozunu k açırıyor benim eşim. annesinin yanında yaptıklarından bahsetmiyorum bile, siz tahmin ve takdir edersiniz......
çok şükür eskisi gibi değil özellikle de annesinin yanında dikkat etmeye çalışıyor.
ama bunun için çok konuştum. aslında çok konuştum demeyim de şöyle söyleyim. çünkü bi sorunla ilgili ne kadar çok konuşursanız erkeklerle konu o kadar laçka ve çözülmez hale geliyor ben bunu öğrendim.
bu şekilde çok üzerime geldiği zamalarada biraz sabır birazcık ta aynı espiri tarzıyla cevap vermeye çalıştım, bazen bilerek sustum, kızgınlık göstermedim ( çünkü seni kızdırmak hoşuma gidiyor derdi, artk nasıl bi sadistlikse )bazen dinlemediğimi ifade ettim ama mutlaka tepkim ne olursa olsun her bu şekilde diyoloğun sonunda bir iki cümleyle konuyu sakız etmeden gereksiz yere beni üzdüğünü iyi niyetli olduğunun farkında olduğumu ancak karşılık vermenin bazen benim için zor olduğunu beni, zora soktuğunu filan belirttim. bunları o takılmalarıın arasında söylersem hiç anlamazdı ama konu bitince açık açık ve sakince konuştuğumda anlatabildim derdimi
bir de hiç bir zaman şöyle ol böyle ol diye değiştirmeye çalışmadım ve ondan daha sakin davranmasını istediğimde de amacımın onu değiştirmek olmadığını ona bir şekilde empoze edip inandırdım. çünkü erkekler biz onlardan bişe istediğimizde onları kallıba sokmaya çalıştığımızı filan düşünüyor, önyargı oluşuyor.
şimdi düşündüm de sanırım biraz da ben alışmışım bazen onun espirileriyle karşılık veriyorum farkında olmadan o da çoğu zaman farkına varıyor söylediklerinin saçmalığını
biraz uzun yazdım kusura bakmayın, benim için çok sorundu hakikaten evliliğimin ilk zamanları onun için faydam olur düşüncesiyle accık uzattım galiba
bu arada annenize de çooook geçmiş olsun, Allah acil şifalar versin

vebahargeldi...... Bu kadar olur. Benim yaşadıklarımı sanki harfi harfine tarif etmişsiniz. Gerçektende iyi niyetle sadistlik ancak bu kadar birarada bulunabilir. Acaba erkeklerin genelinde mi var bu? Ama bakıyorum başka çiftlere en azından toplum içerisinde birbirleriyle uğraşacaklarına birbirlerini destekleyen pohpohlayan tavırlar dikkatimi çekiyor. En azından ufak bir onaylama cümlesi bile duysam yetecek. Ama işte...

erkeklerin genelinde mi var bilmiyorum ama ben artık takılmıyorum. ondan bu durumu düzeltmek için çaba göstermesi bana yetiryor bu da tanıdıkça oluyor diye tahmin ediyorum. benim daha ciddi, insanlarla daha mesafeli olduğumu görüdükçe biraz daha çaba harcıyor. mesela iş çevremde biraz resmiyimdir. işle ilgili bir ortama girecekse tembihlerdim önceleri çünkü resmi mesafeli bir imajım var eşimin bana takılması benim bütün imajı götürecek :)) neyseki artık sınırlarımı büyük ölçüde biliyor ama diyorum ya annenin yanında yine tozutuyor.
ben artık eşimi o anlarda çocuğa benzetiyorum. dokunmuyorum, istediği kadar coşsun diyorum artık napıyim
ama dediğim gibi ondan sonra da ya pardon annemin yanında yine çok şımardım özür espirileri dönüyor.
bence siz de biraz rahat olun. düşünsenize diğer türlü somurtkan biri olsaydı ömür geçermiydi benim için daha zor olurdu onun için çok önemsemiyorum ama nerde ne zaman ve ne kadar olması noktasında ölçüsü noktasında konuşmalarımız oldu tabii siz de sakin sakin konuşmayı deneyin derim

Hani derler ya damdan düşenin derdini damdan düşen anlarmış diye... Sizinle konuşurken sanki aynadaki aksimle konuşuyormuş gibi hissettim. Konuşmayı deneyeceğim. İlerleyen günlerde yazarım gelişmeleri

bidiqperge .!.:

Amin. Teşekkür ederim Evet konuşmayı denedim. 2-3 ay aklında kalıyor mutlu mesut yaşıyoruz. Sonra gene unutuyor. Bir de annesinin kardeşlerinin yanında hepten zıvanadan çıkıyor

Genişletmek için tıkla...

Bir mektup yazsanız sayfalarca... Şöyle ilk zamanlarınızdan bugüne kadar olan ilişkinizdeki değişimleri sizi üzen noktaları ve işe giderken gün içerisinde görebileceği bir yere gizlice koysanız? Değişik bir heyecan olur ve belki de sözler yazıya dökülünce daha anlamlı olur eşiniz için...

tam olarak bahsettiğiniz şakalar nasıl bişey?

Yani nasıl anlatsam ki. Yapma denileni yapmalar. Bana saka niyetine beceriksizlik yüklemeler falan filan