infertilite sebebiyle boşanmak

merhaba hanımlar,
bu konuda fikir almak için üye oldum. 12 yıllık evliyim 35 yaşındayım. eşimde azosperm rahatsızlığı var. birkaç defa tüp bebek denedik ancak sonuç alamadık. sperm bulunamıyor. son olarak artık ümidi kestik. yumurta rezervlerim zayıf. evlat edinme fikrine tamamen karşı eşim. istemiyor.
cinsellik konusunda da pek iyi sayılmayız. 2 yıldan fazla bir süredir depresyondayım. korkuyorum boşanamıyorum düzenli gelirim yok.
tekrar tedavi konusunu tamamen bitirdik, yeniden deneyin allahtan ümit kesilmez yazanlar olursa teşekkür ediyorum, bu artık mümkün değil.

eşim iyi bir insan geliri filan çok iyi. bunu utanarak yazıyorum ama yaşam şartlarım gayet iyi yani. sorun şu, boşanmak istiyorum ama korkuyorum. yeniden sıfırdan nasıl başlayacağım bilmiyorum. neyse bir şekilde hayata tutunurum ama acaba doğru mu yapıyorum arkadaşlar?
evlat edinme ihtimalim de yok çünkü istemiyor. ben anne olmayı çok ama çok istiyorum. yarın öbür gün tamamen çocuk sahibi olamaz duruma geleceğim yaşım ilerliyor. bir yandan da günümüzde güvenilecek düzgün erkek kalmadı diye düşünüyorum. flörtüz bir tip de değilim kimseye güvenemiyorum. size içimi dökmek istedim. şimdiden ilginiz ve tavsiyeleriniz için, değerli vaktinizi ayırdığınız için teşekkür ederim.

ilave: arkadaşlar okuyan ve cevap verenlere teşekkürler, aslında beni endişelendiren yaşım. 35 yaş. boşanmak istiyorum bir an önce çünkü ilerliyor yaşım. boşandıktan sonra bir süre evlenemem. bu sağlıklı olmaz. dolayısıyla haklıyım değil mi?

treebeard .!.:

merhaba hanımlar,
bu konuda fikir almak için üye oldum. 12 yıllık evliyim 35 yaşındayım. eşimde azosperm rahatsızlığı var. birkaç defa tüp bebek denedik ancak sonuç alamadık. sperm bulunamıyor. son olarak artık ümidi kestik. yumurta rezervlerim zayıf. evlat edinme fikrine tamamen karşı eşim. istemiyor.
cinsellik konusunda da pek iyi sayılmayız. 2 yıldan fazla bir süredir depresyondayım. korkuyorum boşanamıyorum düzenli gelirim yok.
tekrar tedavi konusunu tamamen bitirdik, yeniden deneyin allahtan ümit kesilmez yazanlar olursa teşekkür ediyorum, bu artık mümkün değil.

eşim iyi bir insan geliri filan çok iyi. bunu utanarak yazıyorum ama yaşam şartlarım gayet iyi yani. sorun şu, boşanmak istiyorum ama korkuyorum. yeniden sıfırdan nasıl başlayacağım bilmiyorum. neyse bir şekilde hayata tutunurum ama acaba doğru mu yapıyorum arkadaşlar?
evlat edinme ihtimalim de yok çünkü istemiyor. ben anne olmayı çok ama çok istiyorum. yarın öbür gün tamamen çocuk sahibi olamaz duruma geleceğim yaşım ilerliyor. bir yandan da günümüzde güvenilecek düzgün erkek kalmadı diye düşünüyorum. flörtüz bir tip de değilim kimseye güvenemiyorum. size içimi dökmek istedim. şimdiden ilginiz ve tavsiyeleriniz için, değerli vaktinizi ayırdığınız için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Bence bosanmak icin yeterli bir sebep, tabi rahatinizdan vazgecebilirseniz

teşekkür ederim. etrafımdaki insanlara söylüyorum gerizekalı mısın neyin eksik bu devirde böyle bir sebepten boşanılır mı boşver çocuk olmazsa olmasın diyorlar kafayı yedim artık. çocuk görsem ağlıyorum. ilaç kullanıyorum sürekli.

Eksilerini ve artılarını kendiniz içinizde tartmışsınızdır. Konfor alanınızı bırakabilirseniz, yapabilirsiniz bence.

Eşinize sevginiz yok, sadece paradan dolayi yanindasiniz o yuzden pişman olabilirsiniz bence ileride.

Bir sebepten çocuğu olamayan pek çok kişi evlat ediniyor. Eşiniz niye bu kadsr karşı anlamadım siz de haklısınız bi cocugunuzun olmasını istemeniz coo doğal karar sizin..

Bissunicole .!.:

Eksilerini ve artılarını kendiniz içinizde tartmışsınızdır. Konfor alanınızı bırakabilirseniz, yapabilirsiniz bence.

Genişletmek için tıkla...

zor olacak ama bırakacağım. zaten böyle de huzurum yok.

treebeard .!.:

merhaba hanımlar,
bu konuda fikir almak için üye oldum. 12 yıllık evliyim 35 yaşındayım. eşimde azosperm rahatsızlığı var. birkaç defa tüp bebek denedik ancak sonuç alamadık. sperm bulunamıyor. son olarak artık ümidi kestik. yumurta rezervlerim zayıf. evlat edinme fikrine tamamen karşı eşim. istemiyor.
cinsellik konusunda da pek iyi sayılmayız. 2 yıldan fazla bir süredir depresyondayım. korkuyorum boşanamıyorum düzenli gelirim yok.
tekrar tedavi konusunu tamamen bitirdik, yeniden deneyin allahtan ümit kesilmez yazanlar olursa teşekkür ediyorum, bu artık mümkün değil.

eşim iyi bir insan geliri filan çok iyi. bunu utanarak yazıyorum ama yaşam şartlarım gayet iyi yani. sorun şu, boşanmak istiyorum ama korkuyorum. yeniden sıfırdan nasıl başlayacağım bilmiyorum. neyse bir şekilde hayata tutunurum ama acaba doğru mu yapıyorum arkadaşlar?
evlat edinme ihtimalim de yok çünkü istemiyor. ben anne olmayı çok ama çok istiyorum. yarın öbür gün tamamen çocuk sahibi olamaz duruma geleceğim yaşım ilerliyor. bir yandan da günümüzde güvenilecek düzgün erkek kalmadı diye düşünüyorum. flörtüz bir tip de değilim kimseye güvenemiyorum. size içimi dökmek istedim. şimdiden ilginiz ve tavsiyeleriniz için, değerli vaktinizi ayırdığınız için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Yani sonuçta evlenmeden önce çocuk sahibi olamayacağınızı bilmiyormuşsunuz. Hani bilerek kabul edip, sonradan vazgeçseniz, yarı yolda bıraksanız olmaz derdim ama, bu durumda bence haklısınız gibi.

Ama şöyle bir şey de var, yumurta rezerviniz azmış, 2. Bir evliliğe henüz sıcak bakmıyormuşsunuz. Mizacınız çekingenmiş. O yüzden yumurtalarınızı dondurun bence. En azından korumuş olursunuz az olan rezervi

Anladığım kadarıyla eşinizi artık sevmiyorsunuz, yaşam koşullarınız iyi diye berabersiniz. Çocuk mevzusunun haricinde, sevmediğiniz biriyle evli kalmayın. Her ikinize de yazık olur

eşime sevgim var ama sanırım yılların alışkanlığı bu. sevgi demek doğru olur mu bilmem. istemiyor başkasının çocuğuna babalık edemem diyor.

treebeard .!.:

merhaba hanımlar,
bu konuda fikir almak için üye oldum. 12 yıllık evliyim 35 yaşındayım. eşimde azosperm rahatsızlığı var. birkaç defa tüp bebek denedik ancak sonuç alamadık. sperm bulunamıyor. son olarak artık ümidi kestik. yumurta rezervlerim zayıf. evlat edinme fikrine tamamen karşı eşim. istemiyor.
cinsellik konusunda da pek iyi sayılmayız. 2 yıldan fazla bir süredir depresyondayım. korkuyorum boşanamıyorum düzenli gelirim yok.
tekrar tedavi konusunu tamamen bitirdik, yeniden deneyin allahtan ümit kesilmez yazanlar olursa teşekkür ediyorum, bu artık mümkün değil.

eşim iyi bir insan geliri filan çok iyi. bunu utanarak yazıyorum ama yaşam şartlarım gayet iyi yani. sorun şu, boşanmak istiyorum ama korkuyorum. yeniden sıfırdan nasıl başlayacağım bilmiyorum. neyse bir şekilde hayata tutunurum ama acaba doğru mu yapıyorum arkadaşlar?
evlat edinme ihtimalim de yok çünkü istemiyor. ben anne olmayı çok ama çok istiyorum. yarın öbür gün tamamen çocuk sahibi olamaz duruma geleceğim yaşım ilerliyor. bir yandan da günümüzde güvenilecek düzgün erkek kalmadı diye düşünüyorum. flörtüz bir tip de değilim kimseye güvenemiyorum. size içimi dökmek istedim. şimdiden ilginiz ve tavsiyeleriniz için, değerli vaktinizi ayırdığınız için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Mahkemeye başvurduğunuzda bile haklı bir boşanma gerekçesi olarak görülecektir.
Bence eşinizi karşınıza alın ve durumu aynen bu şekilde izah edin. Evlat edinmiyorsak, peki ısrar etmiyorum ama ben anne olmak istediğim için artık devam edemeyeceğim, dediğinizde belki ciddi olduğunuzu anlar. Ancak anlamazsa da bunu ciddi ciddi düşünmelisiniz çünkü boşanmak, farklı birine güvenmek, tekrar evlenmek derken yani kim bilir ne kadar zaman geçecek

Otrera .!.:

Yani sonuçta evlenmeden önce çocuk sahibi olamayacağınızı bilmiyormuşsunuz. Hani bilerek kabul edip, sonradan vazgeçseniz, yarı yolda bıraksanız olmaz derdim ama, bu durumda bence haklısınız gibi.

Ama şöyle bir şey de var, yumurta rezerviniz azmış, 2. Bir evliliğe henüz sıcak bakmıyormuşsunuz. Mizacınız çekingenmiş. O yüzden yumurtalarınızı dondurun bence. En azından korumuş olursunuz az olan rezervi

Anladığım kadarıyla eşinizi artık sevmiyorsunuz, yaşam koşullarınız iyi diye berabersiniz. Çocuk mevzusunun haricinde, sevmediğiniz biriyle evli kalmayın. Her ikinize de yazık olur

Genişletmek için tıkla...

evet yumurta dondurma işlemini düşünüyorum. çok zorlanıyorum boşansam zaten toparlanana kadar 36 37 yaş derken 40 ıma geleceğim. biriyle tanış derken yaşım iyice ilerliyor. mecburen yumurta donduracağım. o kadar çıkmaz bir yol ki

kısırlık boşanma gerekçesi değil diye biliyorum. anlaşmalı boşanırsak zaten böyle bir şeye gerek kalmaz. onun da gururu incinsin istemem mahkemede filan.

treebeard .!.:

zor olacak ama bırakacağım. zaten böyle de huzurum yok.

Genişletmek için tıkla...

Huzurunuz yoksa, mutsuzsanız, illa ki çocuk da istiyorsanız bunlar boşanmak için gayet yeterli. Yaşlandığınızda o gelir sizi mutlu etmeyecektir.

Eşiniz kısır olabilir tamam ancak evlat edinip annelik duygusunu tatmanızın önüne engel olması korkunç. Evli kalmak uğruna hayallerinizi heba etmeyin derim.

Bu konu üzerinden daha genel bir yorum yapmak istiyorum. Bazen mutluluğumuzu tek bir faktöre bağlıyoruz. Evlenmek, iş bulmak, çocuk sahibi olmak gibi. Böyle bir eksikliğimiz olduğunda sanki mutsuzluğumuzun tek sebebi buymuş gibi davranıyoruz. Ben açıkçası bu kadar önem atfedilip anlam yüklenen şeylerin sonradan hayal kırıklığı yaratabileceğini düşünüyorum. Mutlu insan çoğu koşulda mutlu, mutsuzluğa eğilimli bir insan da çoğu koşulda mutsuzmuş gibi geliyor. Siz eşinizden ayrılınca ve başka birinden bir şekilde çocuk sahibi olunca kesinlikle tüm sorunların çözüleceğine inanıyor musunuz? Artık mutlu olacak mısınız sizce?

yaşım da ilerliyor. 20 lerimde değilim ki. 35 yani. anksiyete ilaçlarım olmasa kafayı yemiştim.

Çocukla imtihan edilme de sonra... damızlık sanki adam

35 yaşındasınız boşanınca çocuk yapacak adamı nereden hemen bulacaksınız?eşinizle farklı tedavi yöntemleri deneseniz daha mantıklı olur.sadece çocuk için boşanmak istiyorsanız.galiba eşinizden çok imkanlarını seviyorsunuz tek başınıza evlat edinseniz bakabilecek misiniz?süreç nasıl bilmiyorum ama tek başına evlat edinme imkanınız varsa eşinizde engel oluyorsa boşanın yoksa biraz düşünün derim.

sekersizfistikezmesi .!.:

Bu konu üzerinden daha genel bir yorum yapmak istiyorum. Bazen mutluluğumuzu tek bir faktöre bağlıyoruz. Evlenmek, iş bulmak, çocuk sahibi olmak gibi. Böyle bir eksikliğimiz olduğunda sanki mutsuzluğumuzun tek sebebi buymuş gibi davranıyoruz. Ben açıkçası bu kadar önem atfedilip anlam yüklenen şeylerin sonradan hayal kırıklığı yaratabileceğini düşünüyorum. Mutlu insan çoğu koşulda mutlu, mutsuzluğa eğilimli bir insan da çoğu koşulda mutsuzmuş gibi geliyor. Siz eşinizden ayrılınca ve başka birinden bir şekilde çocuk sahibi olunca kesinlikle tüm sorunların çözüleceğine inanıyor musunuz? Artık mutlu olacak mısınız sizce?

Genişletmek için tıkla...

elbette ki başka başka sorunlar olacaktır ama şöyle düşünün, ben doğurup sokağa atan annelik bilincine sahip olmayan bir insan değilim. bir tane evladım olsun onun gülüşüyle mutlu olayım, onu en iyi şekilde yetiştireyim istiyorum. her insanın anne baba olmaya hakkı vardır. bunun önüne geçmeye çok çalıştım başaramadım.
şimdi bu şartlar altında hep mutsuzum. ömür boyu mutsuz mu olayım?

buse zeynep .!.:

Çocukla imtihan edilme de sonra... damızlık sanki adam

Genişletmek için tıkla...

en korktuğum şey bu zaten. ısrar edip de sonra çocukla mı imtihan edileceğim? bundan çok korkuyorum.