Merhabalar, uzun bir süredir burayı takip ediyordum ve içinden çıkamadığım bir konu var yardımlarınızı istemek için üye oldum. 23 yaşındayım, diş hekimiyim. üniversite hayatım çok kötü geçti, hiç arkadaş çevrem olmadı, herkesle merhabam vardı ama mesafeliydim insanlara karşı. Aile hayatım da aslında okul hayatımdan farklı değildi, babam annem anlaşamazlardı, her gün küfürler havada uçuşurdu. İçime kapanık biriydim fazlasıyla. Kendime kimseyi yakın bulamıyordum. Facede bir gün beni bir çocuk ekledi, o zaman 21 yaşındaydım. Benimle gece geç saatlere kadar sohbet ediyordu, bir gün girmesem faceye beni merak ediyordu ama kendisi üniversite okumuyordu inşaat işçisiydi. Ben hep kendime engel olmaya çalıştım ama onu hep görmek istiyordum sonunda bulunduğum şehre geldi görüştük. Bana çok aşık olmuştu ben de ona. Benim konuştuğum ilk erkekti ve çok bağlanmıştım ona. Herşey çok güzel gidiyordu ama annem öğrendi. Kıyametler koptu bana küfürler hakaretler... Beni bunca yıl okutmuş da ben işçiyle görüşüyormuşum. Halbuki bu çocuk bana denk olmak için liseyi dışardan bitirmeye çalışıyordu, üniversite sınavına da girecekti. Bir de ben üniversitede aileme hiç yük olmadım hep bursum vardı kendi kendime okudum onlara masrafım olmadı. Annemden gizli gizli hep görüştük ama işler çığrından çıktı şimdi. Annem tekrardan öğrendi görüştüğümüzü ve 1 aydır benimle konuşmuyor, bu çocuk benim hayatımı kurtarmıştı ( uzun hikaye bu kısım az kalsın bir kazaya kurban gidiyordum beni kurtardı). Hayatımı kurtarması annemin umrunda bile değil, hayatını kurtardı diye seni ona mı vereyim diyor. Her zamaki klasik laflar doktor bulsana kendin gibi vs. dedi sürekli. İlk aşklar unutulmuyormuş, anladım. Bırakamıyorum da onu.Ondan başkasını istemiyorum. İçim çok acıyor. Ne yapmalıyım?