İnsan annesinden bile nefret eder mi?

PembisGirl · Salı 00:15

Merhaba.
İçsel olarak yaşadığım bir durum hakkında yazmak istedim. Yaklaşık 1 aydır herkesten, her şeyden nefret etmeye başladığım bir evredeyim.
İlk annemden bahsedicem. Annem sürekli beni eleştiren,bana saygı duymayan sürekli olarak bana hakaret eden bir insan. Küçükken aklım ermezdi belki ama şuan yaşım (24) dolayısıyla gelen bir olgunluk mu diyeyim bilmiyorum artık o beni eleştirdikçe ondan nefret etmeye başladım. Bir gün yine tartıştık ve bende ona karşı içimdeki düşünceleri döktüm ve beni dövdü. Yaşım 24 ve yaşadığım şey..Bana sesi bile rahatsız edici gelmeye başladı. Aynı sofrada bile oturmamaya başladım 1 aydır. O kadar içimde ona karşı sevgi yok. Bir kelime bile söylese içimde ona karşı iyi bir şey olmadığını fark ettim. Bilmiyorum artık tahammül edememeye başladım.
Bir de arkadaş çevremde bu duyguları yaşamaya başladım. Sevmediğim bir davranış gördüğüm zaman buz gibi direkt soğuyorum. Hatta bazen buluşmak istiyorlar gitmemek icin yalan uyduruyorum. Konuşmak görüşmek istemiyorum böyle soğuyunca. Normalde hiç bir şeyi takmazken şuan en ufak şeyde soğuyorum ve konusasım gelmiyor. Neden böyle oldu bilmiyorum

Mine06Mine · Salı 00:18

Pskıyatrık destek almak ıster mısın. Benım de bır donem hıc bır seye katlanamadıgım olmustu. Bu da benı dusuncelere boguyordu. Gunun sonunda kendımı o kadar cok ofkelenmız, kınlenmız hıssedıyordum kı sureklı bır yerlere atmak ıstıyordum. Su an ılac kullanıyorum, her sey gulluk gulıstanlık olmasa da duyguların notrlestı. Kendı uzerıme duygusal yuk bındırmıyorum en ıyısı bu

PembisGirl · Salı 00:20

Mine06Mine .!.:
Pskıyatrık destek almak ıster mısın. Benım de bır donem hıc bır seye katlanamadıgım olmustu. Bu da benı dusuncelere boguyordu. Gunun sonunda kendımı o kadar cok ofkelenmız, kınlenmız hıssedıyordum kı sureklı bır yerlere atmak ıstıyordum. Su an ılac kullanıyorum, her sey gulluk gulıstanlık olmasa da duyguların notrlestı. Kendı uzerıme duygusal yuk bındırmıyorum en ıyısı bu

Daha once almıştım.. Ama hiç böyle bir dönem geçirmemiştim. Hiç bir şekilde anlaşıldığımı düşünmemeye başladım. İş arıyorum iş bulamıyorum. Evde bu bile yüzüme vuruluyor. Keyfi evde oturuyorum sanki.. Bazen annem koca bile bulamadığım için zorbalıyor beni

sorusormayageldim1905 · Salı 00:24

Mine06Mine .!.:
Pskıyatrık destek almak ıster mısın. Benım de bır donem hıc bır seye katlanamadıgım olmustu. Bu da benı dusuncelere boguyordu. Gunun sonunda kendımı o kadar cok ofkelenmız, kınlenmız hıssedıyordum kı sureklı bır yerlere atmak ıstıyordum. Su an ılac kullanıyorum, her sey gulluk gulıstanlık olmasa da duyguların notrlestı. Kendı uzerıme duygusal yuk bındırmıyorum en ıyısı bu

Destek alsa ne olacak sorun kızda değil ki sağlıksız ebeveynde. Ben de annemle çok anlaşamam bana evlenmeden önce çok zorbalıklar yapıldı. Atsan atamıyorsun satsan satamıyorsun. Aile bu. Atan oku ya da çalış. Başka kurtuluş yok.

PembisGirl · Salı 00:25

sorusormayageldim1905 .!.:
Destek alsa ne olacak sorun kızda değil ki sağlıksız ebeveynde. Ben de annemle çok anlaşamam bana evlenmeden önce çok zorbalıklar yapıldı. Atsan atamıyorsun satsan satamıyorsun. Aile bu. Atan oku ya da çalış. Başka kurtuluş yok.

ah keşke Rabbimden çok istiyorum bana iş nasip etmesi icin devamlı dua ediyorum

2,5 yıldır işsizim.

sorusormayageldim1905 · Salı 00:27

PembisGirl .!.:
ah keşke Rabbimden çok istiyorum bana iş nasip etmesi icin devamlı dua ediyorum 2,5 yıldır işsizim.

Şöyle düşün yalnız değilsin binlerce genç var böyle. Ama nasibini zorlamaya devam et.

PembisGirl · Salı 00:29

sorusormayageldim1905 .!.:
Şöyle düşün yalnız değilsin binlerce genç var böyle. Ama nasibini zorlamaya devam et.

Bazen diyorum ki keşke herkes anne olmasa.. Gercekten böyle bilinçsiz anneler cok ki eleştirilerini iyilik zanneden halbuki iyilik felan değil ben hayattan sogudum. Normalde neşeli cıvıl cıvıl insanken suan annem bana A dese soğuk soğuk cevaplar verip agrefisleşiyorum onun bana A demesi bile yeterli hemen sinirleniyorum

asudeas · Salı 00:30

PembisGirl .!.:
Merhaba.
İçsel olarak yaşadığım bir durum hakkında yazmak istedim. Yaklaşık 1 aydır herkesten, her şeyden nefret etmeye başladığım bir evredeyim.
İlk annemden bahsedicem. Annem sürekli beni eleştiren,bana saygı duymayan sürekli olarak bana hakaret eden bir insan. Küçükken aklım ermezdi belki ama şuan yaşım (24) dolayısıyla gelen bir olgunluk mu diyeyim bilmiyorum artık o beni eleştirdikçe ondan nefret etmeye başladım. Bir gün yine tartıştık ve bende ona karşı içimdeki düşünceleri döktüm ve beni dövdü. Yaşım 24 ve yaşadığım şey..Bana sesi bile rahatsız edici gelmeye başladı. Aynı sofrada bile oturmamaya başladım 1 aydır. O kadar içimde ona karşı sevgi yok. Bir kelime bile söylese içimde ona karşı iyi bir şey olmadığını fark ettim. Bilmiyorum artık tahammül edememeye başladım.
Bir de arkadaş çevremde bu duyguları yaşamaya başladım. Sevmediğim bir davranış gördüğüm zaman buz gibi direkt soğuyorum. Hatta bazen buluşmak istiyorlar gitmemek icin yalan uyduruyorum. Konuşmak görüşmek istemiyorum böyle soğuyunca. Normalde hiç bir şeyi takmazken şuan en ufak şeyde soğuyorum ve konusasım gelmiyor. Neden böyle oldu bilmiyorum

Mezunıyetın var mı? Umarım güzel bır ısın olur. İş çok onemlı. Bende senın gıbıyım şu an. Hıc bır şeye tahammülüm yok

darkbiw · Salı 00:30

Benimde annemle zaman zaman geç anne olması sebebiyle kuşak jenerasyon farkı yüzünden çatışmalarımız çok oldu. Sen hiç bir zaman annenle aynı fikirde olmayacaksın. Bakış açınız aynı değil çünkü. Kendini açıklamakla yorma. Ben de bırakmıştım kendimi. Ama toksik aile denen şey bence gerçekten var. Psikolojik destek alma imkanın varsa kesinlikle al. İlaçla olmaz psikologla olur ya da ilaç al hangisi uygunsa. Öncelikle bi savaşmaktan vazgeç.

Vaalbara · Salı 00:32

Eder. Hem de öyle bi eder kiii...

PembisGirl · Salı 00:33

asudeas .!.:
Mezunıyetın var mı? Umarım güzel bır ısın olur. İş çok onemlı. Bende senın gıbıyım şu an. Hıc bır şeye tahammülüm yok

evet lisans mezunuyum. hatta derece ile mezun oldum bölümümde herkes işe girdi neredeyse ben giremedim

İnşAllah sizinde çok güzel bir
işiniz olur

psychologunuz · Salı 00:35

PembisGirl .!.:
Merhaba.
İçsel olarak yaşadığım bir durum hakkında yazmak istedim. Yaklaşık 1 aydır herkesten, her şeyden nefret etmeye başladığım bir evredeyim.
İlk annemden bahsedicem. Annem sürekli beni eleştiren,bana saygı duymayan sürekli olarak bana hakaret eden bir insan. Küçükken aklım ermezdi belki ama şuan yaşım (24) dolayısıyla gelen bir olgunluk mu diyeyim bilmiyorum artık o beni eleştirdikçe ondan nefret etmeye başladım. Bir gün yine tartıştık ve bende ona karşı içimdeki düşünceleri döktüm ve beni dövdü. Yaşım 24 ve yaşadığım şey..Bana sesi bile rahatsız edici gelmeye başladı. Aynı sofrada bile oturmamaya başladım 1 aydır. O kadar içimde ona karşı sevgi yok. Bir kelime bile söylese içimde ona karşı iyi bir şey olmadığını fark ettim. Bilmiyorum artık tahammül edememeye başladım.
Bir de arkadaş çevremde bu duyguları yaşamaya başladım. Sevmediğim bir davranış gördüğüm zaman buz gibi direkt soğuyorum. Hatta bazen buluşmak istiyorlar gitmemek icin yalan uyduruyorum. Konuşmak görüşmek istemiyorum böyle soğuyunca. Normalde hiç bir şeyi takmazken şuan en ufak şeyde soğuyorum ve konusasım gelmiyor. Neden böyle oldu bilmiyorum

Soğumak uzaklaşmak kendinizi korumak için kullandığınız bir savunma mekanizması muhtemelen. Duygu yoğunluğunuz çok fazla duruyor bu yüzden olumlu hiçbir yan görmemeniz de normal. Zor bir dönemden geçiyorsunuz ve insan ilişkilerinde zorlanıyorsunuz bu da çok anlaşılabilir. Sorun ebeveynde siz çözemezsiniz tarzı bir yorum gördüm bu da doğru değil. Biz değişirsek insanların bize davranışları da değişir. Psikiyatrik bir yardım almanız gerekir mi bu yazdıklarınızla emin olmak zor ama psikoterapi almanızı öneririm

PembisGirl · Salı 00:36

darkbiw .!.:
Benimde annemle zaman zaman geç anne olması sebebiyle kuşak jenerasyon farkı yüzünden çatışmalarımız çok oldu. Sen hiç bir zaman annenle aynı fikirde olmayacaksın. Bakış açınız aynı değil çünkü. Kendini açıklamakla yorma. Ben de bırakmıştım kendimi. Ama toksik aile denen şey bence gerçekten var. Psikolojik destek alma imkanın varsa kesinlikle al. İlaçla olmaz psikologla olur ya da ilaç al hangisi uygunsa. Öncelikle bi savaşmaktan vazgeç.

Önceden ailevi sebeplerden ötürü psikiyatri geçmişim var. 19 yaşındayken gitmiştim. Doktor annemi görmek istemişti ama annem bana evin içini anlattığım için kızmıştı :) gelmemişti doktorada böyle bir anne işte… İlaç kullanmıştım aşırı mutluydum kullanırken ama sonradan fark ettim ki sadece ilaçla böyleyim. O yüzden kendime dur devam etme ilaca demiştim

PembisGirl · Salı 00:37

psychologunuz .!.:
Soğumak uzaklaşmak kendinizi korumak için kullandığınız bir savunma mekanizması muhtemelen. Duygu yoğunluğunuz çok fazla duruyor bu yüzden olumlu hiçbir yan görmemeniz de normal. Zor bir dönemden geçiyorsunuz ve insan ilişkilerinde zorlanıyorsunuz bu da çok anlaşılabilir. Sorun ebeveynde siz çözemezsiniz tarzı bir yorum gördüm bu da doğru değil. Biz değişirsek insanların bize davranışları da değişir. Psikiyatrik bir yardım almanız gerekir mi bu yazdıklarınızla emin olmak zor ama psikoterapi almanızı öneririm

evet, konuşmayınca kafam daha rahat. daha iyi hissediyorum o yüzden sanırım kendimi korumak icin uzak duruyorum. Tesekkur ederim

sorusormayageldim1905 · Salı 00:37

psychologunuz .!.:
Soğumak uzaklaşmak kendinizi korumak için kullandığınız bir savunma mekanizması muhtemelen. Duygu yoğunluğunuz çok fazla duruyor bu yüzden olumlu hiçbir yan görmemeniz de normal. Zor bir dönemden geçiyorsunuz ve insan ilişkilerinde zorlanıyorsunuz bu da çok anlaşılabilir. Sorun ebeveynde siz çözemezsiniz tarzı bir yorum gördüm bu da doğru değil. Biz değişirsek insanların bize davranışları da değişir. Psikiyatrik bir yardım almanız gerekir mi bu yazdıklarınızla emin olmak zor ama psikoterapi almanızı öneririm

Siz çözemezsiniz gibi bir yorumum olmadı. Asıl sorunun ebeveynden kaynaklandığını söyledim.

psychologunuz · Salı 00:40

sorusormayageldim1905 .!.:
Siz çözemezsiniz gibi bir yorumum olmadı. Asıl sorunun ebeveynden kaynaklandığını söyledim.

"Destek alsa ne olacak sorun kızda değil ki sağlıksız ebeveynde" bu cümleye katılmıyorum. Çevremizdekiler sorunlu olabilir bize zarar verebilir ama ilişki dinamiğini iki taraf da etkiler. Etki-tepki olayıdır. Siz değişirseniz dünyanız da değişir

Mine06Mine · Salı 00:41

PembisGirl .!.:
Önceden ailevi sebeplerden ötürü psikiyatri geçmişim var. 19 yaşındayken gitmiştim. Doktor annemi görmek istemişti ama annem bana evin içini anlattığım için kızmıştı :) gelmemişti doktorada böyle bir anne işte… İlaç kullanmıştım aşırı mutluydum kullanırken ama sonradan fark ettim ki sadece ilaçla böyleyim. O yüzden kendime dur devam etme ilaca demiştim

Ekonomik ozgurlugunu kazanınca terapılerle cok daha ıyı hıssedersın. Sımdı maddı kaygıların varsa psikyatrıyı deneyebılırsın. Hatta yuruyusler, psıkolojı bılımı temellı kıtaplar okur, oturmalı sporlar yaparsın medıtasyon, yoga gıbı. Ruha cok ıyı gelıyor
Ama herkesın dedıgı gıbı aılenle savasmayı bırakman lazım. Sabah uyandıgında yıne aynı oluyorlar

PembisGirl · Salı 00:42

psychologunuz .!.:
"Destek alsa ne olacak sorun kızda değil ki sağlıksız ebeveynde" bu cümleye katılmıyorum. Çevremizdekiler sorunlu olabilir bize zarar verebilir ama ilişki dinamiğini iki taraf da etkiler. Etki-tepki olayıdır. Siz değişirseniz dünyanız da değişir

Tabi ki haklısınız etki tepki olayına katılıyorum ama ben mesela hiç bir şey demeden dururken bile annem beni eleştiricek bir şey buluyor ve modumu düşürüyor sonra ben zıt cevap verince suçlu oluyorum. Normal mi bu? Ben bomboş dursam bile illa bir şey diyip canımı sıkıyor

sorusormayageldim1905 · Salı 00:43

psychologunuz .!.:
"Destek alsa ne olacak sorun kızda değil ki sağlıksız ebeveynde" bu cümleye katılmıyorum. Çevremizdekiler sorunlu olabilir bize zarar verebilir ama ilişki dinamiğini iki taraf da etkiler. Etki-tepki olayıdır. Siz değişirseniz dünyanız da değişir

Toksik insanlar hep toksiktir. Hele hele belli bir yaşa gelmiş insanın değişeceğine inanmıyorum. Bu değişim çevre arkadaş sosyallik olarak değişirse ve kişi bunu olumlu olarak benimserse o başka.

PembisGirl · Salı 00:43

Mine06Mine .!.:
Ekonomik ozgurlugunu kazanınca terapılerle cok daha ıyı hıssedersın. Sımdı maddı kaygıların varsa psikyatrıyı deneyebılırsın. Hatta yuruyusler, psıkolojı bılımı temellı kıtaplar okur, oturmalı sporlar yaparsın medıtasyon, yoga gıbı. Ruha cok ıyı gelıyor
Ama herkesın dedıgı gıbı aılenle savasmayı bırakman lazım. Sabah uyandıgında yıne aynı oluyorlar

aah keske psikiyatriye gidecek param olsa. Bazen para istemeye bile çekiniyorum. Cunku bu evde fazlalıkmışım gibi hissettiriliyorum. Sanki her okuyan işe girmek zorundaymış gibi bir algı var evimizde . Çaresiz oldugum an coktu

İnsan annesinden bile nefret eder mi?

Üye

Popüler Üye

Üye

Bebeğimi bekliyorum❤️

Üye

Bebeğimi bekliyorum❤️

Üye

Aktif Üye

Üye

Guru

Üye

Yeni Üye

Üye

Üye

Bebeğimi bekliyorum❤️

Yeni Üye

Popüler Üye

Üye

Bebeğimi bekliyorum❤️

Üye

Benzer Konular