İnsan sevince de kaçar.

Bir seneden fazla zamandır bu sorunu aşmaya çalışıyorum kendi içimde. Ancak işler öyle bi hal aldı ki artık, tek başıma içinden çıkamaz oldum.

Çalıştığım kuruma ilk atandığımda fazlasıyla ciddiye aldığım bi ilişkim vardı. Sevgiye doymuş olmanın getirdiği güvenden olsa gerek, kendim kadar doğaldım. Bu sebeple arkadaş edinmem zor olmadı.

Bu arkadaşlardan bir tanesine zamanla farklı bi şefkat besledim. Sebebiyse, düğün günü gelin hanımın düğünü bırakıp onu terk etmesiydi. Onun doğallığına, çocukluğuna, savunmasızlığına merhamet duydum. Bi çocuğum olsa belki bu kadar severdim.

Sizin de anladığınız üzere, çok güvendiğim kıymetli ilişkime kar yağdı zamanla. Zorlandım kendi çapımda. Ama etrafımda hep yüzüm gülsün diye uğraşan birileri vardı.

Bi gün kahvaltı yaptık evlat gibi sevdiğim bu adamla. Sordu ne yapacaksın, görüşecek misin bi daha o adamla diye. Görüşmeli, oturup son kez konuşmalı dedim. "İyi ama, sen beni evlendire bilir misin? Ben seni evlendiremem ki." Dedi bana. Sustum. Korktum. Bişey diyemedim ama fazla sabır da gösteremedim. Konuştuk adam akıllıca. Bi gün, dedi. "Eğer bi gün biriyle evlenirsem o bana senin gibi davransın isterdim. Senin tuttuğun takımı tutsun, senin gibi gülsün konuşsun, senin gibi koksun."

Çok düşündüm sonra. Yaz boyunca tarttım içimdekileri. Evet, onun yanında dünyanın en rahat, en kendine güvenen, en sevilen insanıydım ben. Bir araya gelirsek biz, mutlu bi aile oluruz ama.. Ama gel de anneme anlatsana.

Korkularım büyüdü zamanla. Anneme bahsettim durumdan ama bu düğün olayına değinmedim. Annem onu görür görmez içine doğmuş gibi, antipatik bulduğunu söyledi. Ben orta yolu bulalım derken bir de msj gelmez mi. "Annene mezhebimin sizden farklı olduğunu da söyle."

Tamam. Benim için düğünün, mezhebin, farklı kültürlerin ya da başka herhangi bişeyin kıymeti yok onun insanlığının yanında. Biliyorum ki evlensek, biz evlenebilsek bunların hiç biri sorun olmayacak aramızda ama ben bunları anneme anlatmaya bile cesaret edememişken nasıl göğüs gererim o süreçteki zorluğa? Sevgimi yıpratmadan nasıl korurum. Ve nasıl üzülmemesini sağlarım bu tertemiz adamın doğuştan getirdiği ya da kendi seçimi olmayan şeyler yüzünden? Bu sorulara cevap bulmam tam bi seneme mal oldu işte.

Sanırım korkum sevgimden büyük olduğundan ya da zaten verilecek tepkiyi adım gibi bildiğimden, ona annemle konuştuğumu ve annemin onay vermediğini söyledim. Bi senelik bu gelgitler sonucunda görüşmeme kararı verdik. Çok diretti. "Ne isterlerse yaparım, gelip konuşayım." dedi. Hayır, dedim. "Anneler konuşsun." Dedi. Hayır, dedim. (Çünkü annemin vereceği tepkiyi bilirim. Ve herhangi bir imayla bile olsa bu adamın üzülmesine sebep olursam kahrolurum.) "Sana da yazık." dedim. "Bu durum belirsizlikten çok daha iyidir."

Dedim öyle bi cengaverlik yapıp amaa şimdi de farklı şekilde zorlanıyorum. Baksana etrafına diyorum, annenin bütün bekletilerini karşılayan onlarca insan var, herhangi birisi yüzünü güldürebilir mi onun kadar? Hayır. Peki diyorum, ya onunla olsa, bi süre sonra sıradanlaşırsa bazı şeyler, farklı şeylerin pişmanlığını duyar mısın? Bilemiyorum. Birine en baştan kendimi tanıtma, birini tanımaya çalışma fikri bana öyle yorucu geliyor ki. Beynimin içi, kalbim allak bullak. Korkularım mı büyük sevgim mi hiç bilmiyorum. Özlem ağır basıyor bu ara, daha da kötüsü tatil bitince yüzüne nasıl bakarım diyorum. Evlenirsem gözünün önünde, o sevgisinden emin olduğum kocaman yürekli adamın elinden kim tutacak merak ediyorum.

Hani diyodu ya filmde "Birini seversin, o da seni sever, olur biter. Ama olmuyo işte, öyle olmuyo."

annenizin razı olmama sebebi adamın düğün gecesi terkedilmiş olması mı?
eğer öyleyse rica ediyorum ailenizi ikna etme çabalarında bulunun
bu sizin birlikte olamamanız için geçerli bir sebep asla değil
istemediğiniz bir adamla bir ömür yaşamak annenizi mutlu edecek mi peki?
hayat sizin hayatınız ve bu durum bir engel değildir

Düğün gecesi terk edilmesi değil de buna bağlı olarak daha önce nikahlanıp ayrılmış olmasına önyargılı olacaktır, biliyorum. Ve kültürel olarak tamamen farklı kutuplarda olmamız önyargısını pekiştirecektir.

karagokce .!.:

Düğün gecesi terk edilmesi değil de buna bağlı olarak daha önce nikahlanıp ayrılmış olmasına önyargılı olacaktır, biliyorum. Ve kültürel olarak tamamen farklı kutuplarda olmamız önyargısını pekiştirecektir.

Genişletmek için tıkla...

kültürel derken biraz daha açsanız

Bence olayı bu kadar dramatikleştirmeye gerek yok. Çıkın ailenin karşısına eğrisiyle- doğrusuyla anlatın.
Bu şekilde hayır demeleri daha kolay. Karşılarında daha anlayışlı olacaklarını düşünüyorum
Sizin samimi duygularınızı ne kadar yansıttığınza bağlı..

Yazmıştım aslında, mezhepsel farklılıklar.

karagokce .!.:

Yazmıştım aslında, mezhepsel farklılıklar.

Genişletmek için tıkla...

ileride ciddi sorunlar oluşturabilecek sebeplerse bişey diyemem ama bu tür sebepleri olan bir adamla gerçekten mutlu olabileceğine inanıyorsun sonuna kadar git ama ileride pişman olabileceğini düşünüyorsan mutlaka göz önünde bulundur çünkü evlilik bu flört dönemine benzemez geri kalan hayatınızı şekillendirecek olan bir adım

Anneniz kendi açısından haklı...
anne gibi düşünürseniz siz de kızınız adına tedirginlik duyardınız..
Bir erkek neden terk edilir hem de en mutlu gününde?
Bu çok ciddi bir soru?

kısmen anlayabiliyorum seni çünkü benimle ciddi oldugum ilişkimde sevgilimle mezheplerimiz farklı ve şimdiden kara kara düşünüyorum okul bitince ben aileme nasıl anlatıcam diye. cünkü direk ön yargılı yaklaşacaklar onuda biliyorum . zamanında asla demişti annem böyle konular geçince. ama ben ikna etmek için elimden ne gelirse yaparım yapıcamda. senin yaptıgın korkaklığa cesaretsizliğe giriyo .

Herşey bir yana da düğün günü bir erkeğin terkedilmesi bana garip geldi, normal koşullarda hiçbir kadının yapmayacağı birşey. Bence düğün günü terkedilmesinin sebebi mezhep farkından falan daha önemli...

Haklısınız. Bunu bi anneye anlatmak, onu ikna etmek daha da büyük bi sıkıntı. Ve ben bunu göze alamadım açıkçası. Sanırım en doğrusu uzak durup yoluna bakmak, yoluna bakmasını sağlamak ama bi tarafım da kıyamıyo işte. Aynısını sen de yaşayacaksın belki haksızlık etme diyo.

Sevginizi sorgulamak bana düşmez tabi ama sanki tam anlamıyla sevmiyorsunuz.
Yani davranışları hoşunuza gidiyor ama bir şeyler eksik.
Çünkü isteseniz olur. İkna edersiniz.
-İnsanlar istediklerinin çaresini, istemediklerinin de bahanesini bulur.-
Bir de düğün gece si ne olmuş anlatmadı mı size? :26:

efsunsuz .!.:

Anneniz kendi açısından haklı...
anne gibi düşünürseniz siz de kızınız adına tedirginlik duyardınız..
Bir erkek neden terk edilir hem de en mutlu gününde?
Bu çok ciddi bir soru?

Genişletmek için tıkla...

bende bunu yazacaktım...
annen haksız sayılmaz...
sende haksız değilsin seviyosun...
ama işte bu hayatının kararı senin...

ruhsuzmelek09 .!.:

Sevginizi sorgulamak bana düşmez tabi ama sanki tam anlamıyla sevmiyorsunuz.
Yani davranışları hoşunuza gidiyor ama bir şeyler eksik.
Çünkü isteseniz olur. İkna edersiniz.
-İnsanlar istediklerinin çaresini, istemediklerinin de bahanesini bulur.-
Bir de düğün gece si ne olmuş anlatmadı mı size? :26:

Genişletmek için tıkla...

Yeterince seviyorum, birlikte mutlu oluruz buna da inanıyorum ama annemi de seviyorum. Benimle ilgili hayalleri var annemin, her anne gibi. Onu üzmek hiç istemem. Mantığımı susturacak kadar gözü kara sevmiyorum belki de, haklısınız.

Düğün gecesi olanları bana anlattı tabi, ama arkadaşların da söylediği gibi hangi anne tam anlamıyla ikna olur ki? Annemin bu süreçte bu konuyla ya da diğer meseleyle ilgili herhangi bir iması onu çok üzer biliyorum. Annem de illa ki bişeyler sorup söyleyecek. İki türlü de kıyamıyorum. Ne anneme ne ona.

karagokce .!.:

Yeterince seviyorum, birlikte mutlu oluruz buna da inanıyorum ama annemi de seviyorum. Benimle ilgili hayalleri var annemin, her anne gibi. Onu üzmek hiç istemem. Mantığımı susturacak kadar gözü kara sevmiyorum belki de, haklısınız.

Düğün gecesi olanları bana anlattı tabi, ama arkadaşların da söylediği gibi hangi anne tam anlamıyla ikna olur ki? Annemin bu süreçte bu konuyla ya da diğer meseleyle ilgili herhangi bir iması onu çok üzer biliyorum. Annem de illa ki bişeyler sorup söyleyecek. İki türlü de kıyamıyorum. Ne anneme ne ona.

Genişletmek için tıkla...

Çok özel değil se ne olmuş düğün günü kız neden gitmiş?
Belki adam size tam anlatmadı ortada böyle birşey varsa iki tarafta suçludur yani.
Evet annenize kıyamıyor olabilirsiniz ama kendiniz de ya kimse onun gibi beni güldüremezse, annemin istediği gibi biriyle olamazsam demişsiniz.
Sizi tutan bir şeyler var gibi geldi bana.

evlenicez diyin evlenin yahu, iş güç sahibi insanlarsınız. aileniz kararlarınıza saygı duymalı.

Cevap yazan herkese çok teşekkür ederim.
Keşke söylediğimiz kadar kolay olsa herşey ama öyle olmuyo işte. Benim ailem oldukça gelenekçi, onunsa tam tersi. Evlenmiş olsak bunlar sorun olmayacak aramızda bundab eminim ama evlenene kadar da yaşayacak ve yaşatacak olduklarım beni korkutuyo. Tamamen vazgeçtim dediğimde bile vazgeçmemiş oluyorum. Ne göze alabiliyorum ne de gözümü alabiliyorum ben de.