İnsan tek evladına böyle yapar mı 😔

pratik123

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
26 Haziran 2023
1.305
1.934
31
Ben 8 yıldır annemden yaklaşık 20 saat uzakta bir sehirdeyim. Annem ile babam bosandi ben küçükken ve babam bağnaz+sapığın teki( bu konuda davası var) beni ondan kurtardı ben de azmettim okudum atandım atandigim şehirde nasip oldu evlendim. Ben küçükken 2.siniftayken ve 7.siniftayken aynı kişi ile evlendi ve o adam saplantılı çıktı tüm çocukluğumu mahfetti. 8.sinifta tekrar boşandı o adamdan ve uzak bir şehire gitti beni anneanneme bıraktı. Ha olabilir hayat şartlarıdir ben sitem ettiysem de uzatmadim en azından şu an yüzüne vurmuyorum. O da zaten ben üni deyken tekrar evlendi şimdi evli.
Bunları neden anlattım çünkü annem ben ondan uzaktayım diye sürekli sitem ediyor. Ben bunun vicdan azabiyla yıllarca hep sık sık arayıp sordum gittim geldim sürekli peşinde koştum taşındı koştum vb vb ama en son eşimin sıkıntılı bir süreçten geçiyordu o sormadan ben anlatıyordum zaten ama onların evine gittiğim zaman ne olacak napacaksiniz bile demedi ne o ne eşi ne de annemin evinde kalan anneannem. Neden sormuyorsun diye sordum ağlayarak konuşuyorduk ya işte telefonda dedi. Kayıtsızca.
Evime geri dönünce ben de soğudum bir süre sık aramadım haftada bir aradım ne oluyor bile demedi.
Dur ben arayayim bile demedi. Telefonu bozulmuş geçen 10bintl lik bir telefon aldım Trendyoldan gönderdim sağol kızım Allah razı olsun dedi ona aradı bir. O hep iPhone istiyordu alamadım anne kusura bakma dedim. Napalim idare edicez biz iPhone'a layık insan miyiz zaten boşver dedi. Yine saçma bir sitemle. O zamandan beri yine pek konusmadik.
Kısacası hep ben arıyorum o da haftada bir.
İnsan tek evladını merak etmez mi ?
Ben mutluyken onu sık sık ararken bir derdim yokken çok iyiydik şimdi zor bir süreçten geçiyoruz ve daha fazla manevi desteğe ihtiyacım varken aramiyor sormuyor ona karşı soğuyorum. aklıma küçüklüğümde beni kurtarması geliyor pişman oluyorum.
Hani derler ya bir kadını boğulmaktan kurtaran ve akabinde tecavüz eden erkek iyi midir kötü mü? Annem de bana aynen böyle ikilemdeki hisler hissettiriyor.
Arama diyenler olacak aramiyorum zaten sadece haftada bir arıyorum ama kafamda hep onunla kavga ediyorum.
 
Aslında mantık çerçevesinde hareket etmediği gibi vicdanı da normal çalışmıyormuş çocukluğunuzdan beri size yaşattıklarını göz önüne alırsak.
O sebeple mesafenizi zihnen de koyun. Hatta psikolojik destek alın gerçekten zihniniz rahatlayacaktır.
 
Ya aslında galiba şöyle hissediyorum bana küçükken yaşattığı şeylerin mahcubiyetiyle daha düşkün olmasını bekliyorum ama o da heralde ben onu o sapığın evinde biraksaydim okuyamazdi bile şimdi ben onu okuttum ama bıraktı gitti diye düşünüyor belki de
 
Aslında mantık çerçevesinde hareket etmediği gibi vicdanı da normal çalışmıyormuş çocukluğunuzdan beri size yaşattıklarını göz önüne alırsak.
O sebeple mesafenizi zihnen de koyun. Hatta psikolojik destek alın gerçekten zihniniz rahatlayacaktır.
İki defa online deneyimim oldu bana dedikleri takılma sen ara. Ama içimden gelmiyor küçük bir kız çocuğu gibi küsüm anneme ama o bunu hissetmiyor bile
 
İki defa online deneyimim oldu bana dedikleri takılma sen ara. Ama içimden gelmiyor küçük bir kız çocuğu gibi küsüm anneme ama o bunu hissetmiyor bile
aklıma bu geldi benim de.

Siz annenizi küçükken olan meseleler yüzünden aslında affedememişsiniz, şimdi de kendisini affettirmesini istiyorsunuz. Arasın etsin merak etsin üstünüze düşsün istiyorsunuz ama olmuyor. Kızıyorsunuz bu sefer de sizi babanızdan kurtardı diye bi yanınız ona karşı minnet duyuyor.

Bence önce bi destek alın, online değil yüzyüze. Annenizi kendi içinizde affedin ve size karşı yaptığı şey için minnet duymayı bırakın. Aslında bence çok üzücü, öyle bi şey ki bu bi annenin yapması gereken normal bi şey sizin için annenizin yaptığı fedakarlık gibi görünmeye başlamış. Şey gibi düşünün, sevmesi gereken bi sevgiliye sırf sevdiği için minnet duymak gibi. Halbuki herhangi normal ve sağlıklı bi anne, eğer çocuğunun tehdit ve tehlike altında olduğunu görüyorsan onu bu durumdan kurtarması lüks bi davranış değil, yapması gereken olması gerekendir. Ama siz bunu, onun yaptığı şey lüks gibi görmüşsünüz. Bunu da bi düşünün derim. Yapması gerekiyordu, yaptı, sizi o durumfan kurtardı ve bu, onun göreviydi zaten yapmaması anormal olurdu.

Eğer size zarar veriyorsa bu duygular da kendinizi başka alanlara yöneltin, annenizi zihninizden bi salın. Daha az arayın.
 
Daha siz küçücükken tek derdi kocaymış evlenip durmuş, sizi bırakmış rahatlıkla. Şimdi büyümüşsünüz hiç aramaz sormaz tabi. Keşke böyleleri anne baba olmasa!
Belki kocaya gitti evlendi bir kere beni yaninda götürdü diğerinde götürmedi ama beni sevdiğini daha çok hissediyordum. Şimdi ise arada kargo falan gönderiyor varlığını hissettirmek için o kadar
 
aklıma bu geldi benim de.

Siz annenizi küçükken olan meseleler yüzünden aslında affedememişsiniz, şimdi de kendisini affettirmesini istiyorsunuz. Arasın etsin merak etsin üstünüze düşsün istiyorsunuz ama olmuyor. Kızıyorsunuz bu sefer de sizi babanızdan kurtardı diye bi yanınız ona karşı minnet duyuyor.

Bence önce bi destek alın, online değil yüzyüze. Annenizi kendi içinizde affedin ve size karşı yaptığı şey için minnet duymayı bırakın. Aslında bence çok üzücü, öyle bi şey ki bu bi annenin yapması gereken normal bi şey sizin için annenizin yaptığı fedakarlık gibi görünmeye başlamış. Şey gibi düşünün, sevmesi gereken bi sevgiliye sırf sevdiği için minnet duymak gibi. Halbuki herhangi normal ve sağlıklı bi anne, eğer çocuğunun tehdit ve tehlike altında olduğunu görüyorsan onu bu durumdan kurtarması lüks bi davranış değil, yapması gereken olması gerekendir. Ama siz bunu, onun yaptığı şey lüks gibi görmüşsünüz. Bunu da bi düşünün derim. Yapması gerekiyordu, yaptı, sizi o durumfan kurtardı ve bu, onun göreviydi zaten yapmaması anormal olurdu.

Eğer size zarar veriyorsa bu duygular da kendinizi başka alanlara yöneltin, annenizi zihninizden bi salın. Daha az arayın.
Ah bir yapabilsem
 
Siz kendi hayatınıza bakın artık. O zamanında doğru olan şeyi yapmış. Bunu lütuf gibi adlandırmak size zarar veriyor.

Canavar ruhlu değilse bir insan yavrusunu korur. Hayvanlar bile yavruları için yeri geliyor canını feda ediyor. Bir tavuk aslana kafa tutuyor mesela. Sizin anneniz konforundan fedakarlık etmemiş. Evlenmiş, sizi bırakmış. Buralarda ki ihmallerini neden görmüyorsunuz?

Onun da bir insan olduğunu kabul edin. Hatalarıyla yüzleşin. aklınızdan çıkarın. Artık yetişkin bir insansiniz. Sevgi dilenmeyi bırakın. Görüyorsunuz sizi kırıp yaralamakdan başka işe yaramıyor
.
 
O hep iPhone istiyordu alamadım anne kusura bakma dedim.
kendi alsın.
Sırf doğurdu diye lüks şeyler istemeye hakkı yok. Ben böyle durumlarda şöyle düşünüyorum ne kadar ekmek o kadar köfte. zamanında iyi bir anne olsaydı belki hak ederdi o da belki(alınacak güç var ise çekirdek ailesinin rızkından kesmeden).
baba zaten saf kötü ona lafım bile yok ama annen keyfi bir durum var ortada... Senin için çabalamasını istiyorsun ama o yaşattıklarının farkında bile değil şımarıkça şeyler istiyor. kendini üzmek yerine Al karşına çat çat konuş düzelmiyor mu mesafe koy. Sırf anne diye birşeyleri zorlamak sadece sana zarar verir.
 
Küçükken koca derdine düşmüş evlenmis ayrilmis bi daha evlenmis sonra bi daha. Seni düsünse zaten bu kadar evleneyim diyip koca derdine düşmezdi ayni adamla iki kez evlenmezdi. Babanla ayrildi diye minnet etme olmasi gerekeni yapmiş eger bosanmasaydi zarar görecektin ve bu ihmal olacakti istismar olacakti. Dünyaya bir cocuk getiriyorsun o gelmek istemiyor sen anne olmayi seçiyorsun gereken neyse onu yapmak görevi.
Haftada 1 annene yetiyorsa sana hayli hayli yetsin hic beklentiye girme. Okumus atanmissin kendi emegin kendi çaban böyle karisiklikta savrulabilirdin bi oğlan peşinde hayatini maf edebilirdin ama yapmadin. Kendi değerini kendin bil kendine değer ver.
Herkes anne baba olmayi taşıyamıyor işte sende evlat olmayi bu denli taşimak zorunda değilsin.
 
Küçükken koca derdine düşmüş evlenmis ayrilmis bi daha evlenmis sonra bi daha. Seni düsünse zaten bu kadar evleneyim diyip koca derdine düşmezdi ayni adamla iki kez evlenmezdi. Babanla ayrildi diye minnet etme olmasi gerekeni yapmiş eger bosanmasaydi zarar görecektin ve bu ihmal olacakti istismar olacakti. Dünyaya bir cocuk getiriyorsun o gelmek istemiyor sen anne olmayi seçiyorsun gereken neyse onu yapmak görevi.
Haftada 1 annene yetiyorsa sana hayli hayli yetsin hic beklentiye girme. Okumus atanmissin kendi emegin kendi çaban böyle karisiklikta savrulabilirdin bi oğlan peşinde hayatini maf edebilirdin ama yapmadin. Kendi değerini kendin bil kendine değer ver.
Herkes anne baba olmayi taşıyamıyor işte sende evlat olmayi bu denli taşimak zorunda değilsin.
Sağolun iyi geldi cumleleriniz 🙏 evet ona yetiyor bana yetsin haftada bir 🙏
 
Sağolun iyi geldi cumleleriniz 🙏 evet ona yetiyor bana yetsin haftada bir 🙏
Aynen öyle zihninde kendini yorup yıprattiğına değmez kendi hayatina bak,bunca şey yaşadık kizim okudu etti atandi ne güzel diyecegine uzaktasin bilmem ne diye manipüle ediliyosun yok iphone istermis bilmem ne bunlara müsade etme çat çat ver cevabini. İphoneda kocası alsın madem
 
Ben 8 yıldır annemden yaklaşık 20 saat uzakta bir sehirdeyim. Annem ile babam bosandi ben küçükken ve babam bağnaz+sapığın teki( bu konuda davası var) beni ondan kurtardı ben de azmettim okudum atandım atandigim şehirde nasip oldu evlendim. Ben küçükken 2.siniftayken ve 7.siniftayken aynı kişi ile evlendi ve o adam saplantılı çıktı tüm çocukluğumu mahfetti. 8.sinifta tekrar boşandı o adamdan ve uzak bir şehire gitti beni anneanneme bıraktı. Ha olabilir hayat şartlarıdir ben sitem ettiysem de uzatmadim en azından şu an yüzüne vurmuyorum. O da zaten ben üni deyken tekrar evlendi şimdi evli.
Bunları neden anlattım çünkü annem ben ondan uzaktayım diye sürekli sitem ediyor. Ben bunun vicdan azabiyla yıllarca hep sık sık arayıp sordum gittim geldim sürekli peşinde koştum taşındı koştum vb vb ama en son eşimin sıkıntılı bir süreçten geçiyordu o sormadan ben anlatıyordum zaten ama onların evine gittiğim zaman ne olacak napacaksiniz bile demedi ne o ne eşi ne de annemin evinde kalan anneannem. Neden sormuyorsun diye sordum ağlayarak konuşuyorduk ya işte telefonda dedi. Kayıtsızca.
Evime geri dönünce ben de soğudum bir süre sık aramadım haftada bir aradım ne oluyor bile demedi.
Dur ben arayayim bile demedi. Telefonu bozulmuş geçen 10bintl lik bir telefon aldım Trendyoldan gönderdim sağol kızım Allah razı olsun dedi ona aradı bir. O hep iPhone istiyordu alamadım anne kusura bakma dedim. Napalim idare edicez biz iPhone'a layık insan miyiz zaten boşver dedi. Yine saçma bir sitemle. O zamandan beri yine pek konusmadik.
Kısacası hep ben arıyorum o da haftada bir.
İnsan tek evladını merak etmez mi ?
Ben mutluyken onu sık sık ararken bir derdim yokken çok iyiydik şimdi zor bir süreçten geçiyoruz ve daha fazla manevi desteğe ihtiyacım varken aramiyor sormuyor ona karşı soğuyorum. aklıma küçüklüğümde beni kurtarması geliyor pişman oluyorum.
Hani derler ya bir kadını boğulmaktan kurtaran ve akabinde tecavüz eden erkek iyi midir kötü mü? Annem de bana aynen böyle ikilemdeki hisler hissettiriyor.
Arama diyenler olacak aramiyorum zaten sadece haftada bir arıyorum ama kafamda hep onunla kavga ediyorum.
Umrunda değilsiniz. Aramayın bişey almayın
 
Ben 8 yıldır annemden yaklaşık 20 saat uzakta bir sehirdeyim. Annem ile babam bosandi ben küçükken ve babam bağnaz+sapığın teki( bu konuda davası var) beni ondan kurtardı ben de azmettim okudum atandım atandigim şehirde nasip oldu evlendim. Ben küçükken 2.siniftayken ve 7.siniftayken aynı kişi ile evlendi ve o adam saplantılı çıktı tüm çocukluğumu mahfetti. 8.sinifta tekrar boşandı o adamdan ve uzak bir şehire gitti beni anneanneme bıraktı. Ha olabilir hayat şartlarıdir ben sitem ettiysem de uzatmadim en azından şu an yüzüne vurmuyorum. O da zaten ben üni deyken tekrar evlendi şimdi evli.
Bunları neden anlattım çünkü annem ben ondan uzaktayım diye sürekli sitem ediyor. Ben bunun vicdan azabiyla yıllarca hep sık sık arayıp sordum gittim geldim sürekli peşinde koştum taşındı koştum vb vb ama en son eşimin sıkıntılı bir süreçten geçiyordu o sormadan ben anlatıyordum zaten ama onların evine gittiğim zaman ne olacak napacaksiniz bile demedi ne o ne eşi ne de annemin evinde kalan anneannem. Neden sormuyorsun diye sordum ağlayarak konuşuyorduk ya işte telefonda dedi. Kayıtsızca.
Evime geri dönünce ben de soğudum bir süre sık aramadım haftada bir aradım ne oluyor bile demedi.
Dur ben arayayim bile demedi. Telefonu bozulmuş geçen 10bintl lik bir telefon aldım Trendyoldan gönderdim sağol kızım Allah razı olsun dedi ona aradı bir. O hep iPhone istiyordu alamadım anne kusura bakma dedim. Napalim idare edicez biz iPhone'a layık insan miyiz zaten boşver dedi. Yine saçma bir sitemle. O zamandan beri yine pek konusmadik.
Kısacası hep ben arıyorum o da haftada bir.
İnsan tek evladını merak etmez mi ?
Ben mutluyken onu sık sık ararken bir derdim yokken çok iyiydik şimdi zor bir süreçten geçiyoruz ve daha fazla manevi desteğe ihtiyacım varken aramiyor sormuyor ona karşı soğuyorum. aklıma küçüklüğümde beni kurtarması geliyor pişman oluyorum.
Hani derler ya bir kadını boğulmaktan kurtaran ve akabinde tecavüz eden erkek iyi midir kötü mü? Annem de bana aynen böyle ikilemdeki hisler hissettiriyor.
Arama diyenler olacak aramiyorum zaten sadece haftada bir arıyorum ama kafamda hep onunla kavga ediyorum.

Daha önce de konu açtınız, herkes siz de zorlamayın dedi. Kabul edemiyosunuz haklılık payınız da var ama Annenizi böyle kabullenmek zorundasınız yoksa huzur bulamazsınız
 
İki defa online deneyimim oldu bana dedikleri takılma sen ara. Ama içimden gelmiyor küçük bir kız çocuğu gibi küsüm anneme ama o bunu hissetmiyor bile
İyi bir terapist böyle bir şey söylemez. Kimseyi affetmek zorunda değilsiniz. Annenize karşı kırgınsınız. Haklısınız da. Çocukluk travmalarınızı çözmeniz gerekiyor iyi bir terapistle. Bunu yüz yüze yapın. Annenizi arayıp aramamak size kalmış. İçinizden gelmiyorsa aramayın. Evet, anneniz boşanmış babanızdan ama yapması gerekeni yapmış yani size bir lütuf değil o. Ebeveyn olarak sorumluluğunu yerine getirmiş, ona bu konuda minnettar olmanıza gerek yok. Okutmuş, meslek sahibi etmiş, bu da onun sorumluluğu ebeveyn olarak. Diğer yandan, duygusal olarak ihmal edilmişsiniz. O sorumluluğunu yapmamış. Anneannenizin yanında büyümüşsünüz. Duygusal istismar var burada. Bir çocuğunuz varsa o çocuk büyüyüp kendini kurtarana kadar önceliğiniz o olmalı çünkü onu dünyaya getirmeyi siz seçtiniz, bu sorumluluğu da almalısınız. Anneniz tam bir sorumluluk almamış. Baba zaten yok ortada. Olanlardan dolayı kendinizi suçlu hissediyorsunuz belli ki içten içe. Hâlâ da annenizi mutlu etmeye çalışıyorsunuz. İyi bir terapi almanız gerek ama iyi bir terapistten.
 
İyi bir terapist böyle bir şey söylemez. Kimseyi affetmek zorunda değilsiniz. Annenize karşı kırgınsınız. Haklısınız da. Çocukluk travmalarınızı çözmeniz gerekiyor iyi bir terapistle. Bunu yüz yüze yapın. Annenizi arayıp aramamak size kalmış. İçinizden gelmiyorsa aramayın. Evet, anneniz boşanmış babanızdan ama yapması gerekeni yapmış yani size bir lütuf değil o. Ebeveyn olarak sorumluluğunu yerine getirmiş, ona bu konuda minnettar olmanıza gerek yok. Okutmuş, meslek sahibi etmiş, bu da onun sorumluluğu ebeveyn olarak. Diğer yandan, duygusal olarak ihmal edilmişsiniz. O sorumluluğunu yapmamış. Anneannenizin yanında büyümüşsünüz. Duygusal istismar var burada. Bir çocuğunuz varsa o çocuk büyüyüp kendini kurtarana kadar önceliğiniz o olmalı çünkü onu dünyaya getirmeyi siz seçtiniz, bu sorumluluğu da almalısınız. Anneniz tam bir sorumluluk almamış. Baba zaten yok ortada. Olanlardan dolayı kendinizi suçlu hissediyorsunuz belli ki içten içe. Hâlâ da annenizi mutlu etmeye çalışıyorsunuz. İyi bir terapi almanız gerek ama iyi bir terapistten.
Küçük bir sehirdeyim bjr tek psikolog var eşimin arkadaşının eşi yani güvenip bişey anlatamam online almaya mecburum.
 
X