İnsanlar neden böyle

O çocuklar topluma karışıyor farkındaysanız
 
Demek prens/prenses sendromuna giren çocukların ebeveynleri sizin gibi insanlar.
 
Kuzenimin kızı böyle saydığınız gibi.

AMA, annesiyle sohbet etmemize izin vermez, mutfaktan bir sürü yiyecek hazırlatır yemez. geçen gün bize geldiler, evde çikolata yoktu “bütün dolapları açsın bakıcam inanmıyorum” dedi annesine ve eğer “açayım baksın” deseydim annesi hiç de hayır demeyecekti. Hiiiiiç yapmayacağım bir şey, geçen gün otururken kuzenime “yahu sen bu çocuğa kızsana biraz” dedim. Durdu, baktı kaldı.

Bu çocuğun daha farklı yaramazlıkları(!) da var, herkesin çocuğu elbette kendini ilgilendiriyor ama inanın başkasının çocuğunun eziyeti hiç çekilmiyor, şahsen ben görüşmüyorum çocuğuna dur,kalk demeyenlerle artık.
Zaten bi ton şey düşünüyorum, elin çocuğunun çenesini çekemem bir de.
 
Tatlım şımarık oldukları için değil olağanüstü denecek kadar zeki olduklarından öyle çocuklar
 
Yanlış çocuk yetiştiriyormuşum … çocuğumu yanlış yetiştiriyormuşum. Soluksuz yazmak yerine keşke önce çocuğum ye sahiplenip sonra konuyu anlatsanız. Sanki başkasının çocuğunu yetiştiriyor, olaylarda üçüncü kişisiniz gibi bir anlatım. Yanlış çocuk değil sizin çocuğunuz.
 
Ozellikle niye sizin cocugunuza boyle yapiyorlar?
 
Kuzenim yazdı sandım. O da duygusal duygusal etrafa böyle sitem eder. Çocuk gelişimi, hayır dememek, üstün zekalı çocuk filan diye bir şeyler zırvalar.
Ama dünyanın en itici çocuğuna sahip.
Eşya, hayvan, insan demeden herkese saldırabileceğini düşünür. Kedimin yavrularını kaşla göz arasında incittiğinde( çakmakla yakacaktı görmesem) çocuğu parçalayacaktım neredeyse başlarım onun çocukluğuna.
Kimse kimsenin doğurduğunu çekmek zorunda değil şayet arsızlık yapıyorsa
 
Pedegog Adem Güneş'in çok sevdiğim bir sözü var der ki; "bizim aile terbiyesi almış,sınırlarını bilen çocuklarımız okula gidince sınır bilmeyen çocukların kum torbası haline geliyor". Bu yüzden sınırlarını bilen çocuklar yetiştirilmeli... Tek ve beklenen bir çocuk olabilir ama unutmayın herkesin çocuğu kendine özel sayıyla alakası yok bu durumun. "Kimse uyaramaz"demenizde bir sıkıntı var bence , zira olası bi durumda gerektiğinde bir büyüğü bence uyarabilir... çocuk bu mükemmel olamaz ki... kırmadan dökmeden usulunce uyarılmasnda sakınca olduğunu düşünmüyorum.
 
Benim görümcem çocuğunu bu şekilde büyütüyor konuşarak bize geldiğinde kedilerini bağırarak kovalıyor hayvanlar onun yüzünden çocuklardan korkuyor artık delirecek gibi oluyorum korkutuyorsun yavrum yapma bak onların da korkuları var yüksek sesten kovalanmaktan hoşlanmiyorlar sakince sevebilirsin diyorum dinlemiyor yine aynı hep aynı annesi hiç birşey demiyor son geldiğinde yine kovaladı hayvanı bu defa kafasını masaya çarptı kedim yatak odasına kilitledim çocuğa da içeri geç dedim koridordaydi elimlede hadi yaptım annesine gidip ben birşey yapmadım burdan gidelim dedi bende abla hiç birşey demedim hadi içeri geç dedim kedinin ödü koptu artık dedim oda buda çocuk ya hani bilerek yapmıyor dedi çocuk 5 yaşında başka bir misafir daha vardı görümcem gidince hüngür hüngür ağladım çok zoruma gitti ben bu özgür büyütülen büyüklerine saygı duymayı paylaşmayı kesinlikle bilmeyen yeni nesil çocuklardan bıktım gerçekten bıktım özgür büyüsün diye ağzımıza etmedikleri kaldı bence hepsi sorunlu çocuklar oluyor hiç bir şekilde baş edilmiyor
 
Ay bir arkadaşım var aynı onun gibi yazmışsınız. Bir duvar boyu kitaplığı var içinde onlarca çocuk gelişimi kitabı. Çocuğu ozguvenli yetistirecegim diye hepimizin ağzına s.çtı çocuğu valla iki kelime konuşamaz olduk kafa beyin bırakmadı kimsede. Artık tahammül edemediğim için görüşmüyorum. Okulda da arkadaş edinemiyor annesinin tek prensesesi. Kimse uyaramaz, kimse kızamaz, sadece sakince konuşulur anlaması beklenir. İsterse yapar istemezse yapmaz bir birey. Ama biz birey değiliz nedense sadece onun istedikleri oluyor
 
Çocuk sürekli eleştiriliyorsa aileler tarafından yanlış yetiştirilmiş bir çocuk var ortada , hesabı size kesilecek yarın ,ne ekersen onu biçersin ,
Ama aileler kör ve sağır
 
Siz nazikçe uyariyorsunuz ama o istemediği birsey karşısında sizin tabirinizle avazı çıktığı kadar bağırıyor bu bile birseylerin yanlış gittiğini gösterir demekki sizin nazikliginizden hiç birsey almamış
Ayrıca anne baba disinda bazı yakınlarda uyarabilir çocuğun sağlıklı iletişim kurmasına engel oluyorsunuz. Hic mi bırakıp nefes aldığınız insan yok hiç mi şımaracagi bir yakınınız yok hiç mi iyi polis ihtiyaciniz yok?
Çocuk etrafa zarar veriyor karşıdakinin sınırlarını aşıyorsa gayet uyarılarilabilir sınırlarını bilmeyen çocuklar ile kimse uğraşmak zorunda degil
 
Bizde de var hayır denilmeyen bir çocuk. Mesela misafirliğe geldiklerinde saat akşam 10, oyuncak sert topları takır takır yerlere attı bir defasında. Annesi asla müdahale etmedi ben utana sıkıla büzüle büzüle alt kat komşular rahatsız mı olur acaba falan demek zorunda kaldım. Sen çocuğuna hayır demek istemiyorsun diye ben neden kendimi tanımlamak istemediğim bir hale bürünmek zorunda kalayım.
Kimsenin çocuğu bir başkası için özel değil, kabul edelim ki. Zaten 10 yaştan sonra size de o kadar özel gibi gelmemeye başlayacak, ergenlikle beraber sizin de dayanmakta zorlanacağınız halleri oluşacak. O olgunluğa şimdiden erişmek daha sağlıklı herkes için.
 
İstemedigine tabi ki hayır desin,demeli ama diretmek normal gelmiyor bana. Öte yandan zorbalığa zorbalıkla cevap vermek uygunsuz bence. Ben iki çocuguma da sana vurana sende vur,seni kırana daha beterini yap demedim, demem de. Acayip güçlüler haliyle vursa merdivenden düşse vurdugu cocuk,kafasını çarpsa korkunç bir durum ortaya cıkar. Okuldaysa öğretmenine söylemeli ben varsam ben mudahil olurum ama vurana vur olmaz.
Evin tek ve beklenen çocugu çumlesi cok şey anlatıyor bu arada aslında.
Bana kızamazsın konusunda öğretmeni uyarınca ona da diyor mu böyle bilemedim. Ben hep ögretmeninin uyarilarını dikkate almasını öğütledim mesela. Başkası kızsa siz bana karisamazsınız der kızım ama öğretmenini yada büyükanne,teyze vb büyüklerini tersleyemez bu şekilde.
Belki farkinda degilsiniz ama her istedigi yapılan,şımartılan bir cocuk olabilir çocuğunuz. Belki bundan tepki alıyorsunuz.
Öte yandan oğlum 4.5 yasında her zaman birey olarak gördüm,konuştuğunda dinledim, anlamaya çalıştım, birşey olmuyorsa neden olmuyor anlattım,anlatiyorum,asla diretmez ,neden diye sorar anlatırim,arada yine sorar ne diyeceģim diye yoklar,aynı cevabi alinca üstelemez.
Bakıyorum oyuncak için yada istedigi olmayınca kendini yerlere atıp aglayan,bas bas bağıran cocuklar da var. Bunları da bir anne,baba yetiştiriyor. Her istedigi yapılınca bu sonuç kacınilmaz.
Bilemiyorum her anne cocuğu icin en dogrusunu yapmaya calişır muhakkak ama illaki yanlışlarımız da oluyordur. Bazen dikkate almakta fayda var söyleneni.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…