İnsanlara iyilik yapmak istersin, yumuşak huylu davranırsın, kimsenin kalbini kırmak istemezsin; onlar da gelir tepene çıkarlar..
Yeni elemansın diye hiç kimseye iyi davranmak zorunda değilsin.
Sen şimdi güleryüz gösteriyosun ya, ''iyi kadınmış haa bi söyleyim kocamı işe alır belki'' (söylediğin kadın), ''şu bizim şefi bi söyleyim arada kulağına gider illaki'', ''derdimizi söyleyelim, müdürle konuşur kesin bu'' vs. tarzı düşünceler uçuşur etrafta.
Ama tam tersi, otoriter, sert mizaçlı davranmış olsaydın ''kadına bak amma ser, buna da bişey söylenmez şimdi'' derlerdi.
Ben seni anlıyorum. Şimdi iyi davranmışken bir kaç hafta sonra sert davransan anında damgayı vuracaklar bi tarafı kalktı diye. Kesin zaten, bu yadsınılamaz bi gerçek.
Ama sana gelenlere şöyle diyebilirsin mesela;
O kocasını işe aldırmanı isteyen kadına; ''benim işim değil bu, başkasına söyle'' sen kendin bile yeni elemanım yapamam diye düşünürsen ilerde sanki yapabilirmişsin gibi kendinle çelişirsin bu sefer. Aynen dediğin gibi, niye referans olasın ki? gitsin kendisi iş bulsun.
Toplantı talep eden personeller; direk müdüre söyleme olanağın yok mu? Yoksa personellere de bu benim işim değil diyeceksin.
İşin olmadığın şeyi bir kere bile yapsan, daha sonrası gelir.Hep yapmanı isterler.
Ama yapmazsan, bu benim işim değil dersen, zorla da olsa anlarlar.
Kimseye taviz vermek zorunda değilsin, sevmek zorunda da değilsin.
Kim ne isterse öyle düşünsün, sen kendini bildikten sonra gerisi vız gelir.
Kendini iş stresine bağlayıp yormaman dileğiyle, işine de yeni başlamışsın hayırlı olsun diyorum.