Merhaba arkadaşlar bilmiyorum ki nasıl anlatsam. Kısacası insanlardan sıkılıyorum genel olarak. Kimseyle dışarda görüşmek istemiyorum. Bazen sevgilimle bile buluşmak istemiyorum. Kendi başıma çıkıp bir kahve içip kitap okumayı seviyorum. Kimseyi, kendi annemi bile uzun süre dinlemeyi sevmiyorum. Isyerinde bile su an o durumdayim. Is harici konuşmak istemiyorum. Bir de ise ilk girdiğimde hep mutevazilik yaptim isim harici gereksiz bir sürü isi ustume attilar;o yuzden bir iki kisi haric hic iyi niyet görmüyorum.
Aynı uzak durma hali akrabalarım için de geçerli. Pikniğe çağırırlar gitmem, dogumgunlerine çağırırlar gitmem. Tahammül edemiyorum çünkü saçma muhabbetlere. Kendim çok mu üst seviyedeyim sanki. Değilim tabi ki ama işte...
Bu arada insanlardan bu kadar uzak durmak istiyorum ama; sokakta gezerken sokaktaki kedi köpeğe annemmm ponçiğim napıyosun sen iyi misin deyip mıncıklayıp kedi köpekle konuşuyorum. Sağlam delirdim galiba.
Bu arada herkesle merabalasirim kibar davranırım ama sadece hayatımın içine kimseyi almak istemiyorum. Bu durum ve ruh hali son 3 senedir böyle. Benim gibi olan var mı. Ya da tavsiyeniz var mı.
Aynı uzak durma hali akrabalarım için de geçerli. Pikniğe çağırırlar gitmem, dogumgunlerine çağırırlar gitmem. Tahammül edemiyorum çünkü saçma muhabbetlere. Kendim çok mu üst seviyedeyim sanki. Değilim tabi ki ama işte...
Bu arada insanlardan bu kadar uzak durmak istiyorum ama; sokakta gezerken sokaktaki kedi köpeğe annemmm ponçiğim napıyosun sen iyi misin deyip mıncıklayıp kedi köpekle konuşuyorum. Sağlam delirdim galiba.
Bu arada herkesle merabalasirim kibar davranırım ama sadece hayatımın içine kimseyi almak istemiyorum. Bu durum ve ruh hali son 3 senedir böyle. Benim gibi olan var mı. Ya da tavsiyeniz var mı.