günaydın herkese :))
dünden beri o kadar sinirliyim ki kendime, ne yapacağımı bilemedim; bari buraya içimi dökeyim, sizin de fikirlerinizi alayım dedim.
ailem epey kalabalık bir sitede oturuyor, ben de yaklaşık 3 hafta önce geldim buraya. yıllardır sitenin temizlik vb. işlerine bakan bir amca var, 50 yaşlarında, evli, bir de benim bildiğim, benden birkaç yaş küçük bir kızı var. yıllardır da bir zararını görmemiştim açıkçası -arada "kilo mu aldın sen?" diye moralimi bozmaları dışında-, gördükçe de selam verirdim, ayaküstü konuşurduk. dün havuzdan çıktım, üstümde havluyla oturuyorum, kurulanmaya çalışıyorum falan, bu geldi. hatta başta ben yanıma gelmesin diye uzaktan fark edince arkamı dönmüştüm, yine kilo mevzusu açılır da canım sıkılır diye. yine de geldi tepeme dikildi, konuşmaya başladık. işte ben nişanlanmış mıyım, öyle duymuş (ki yok öyle bir şey), ne zaman gidecekmişim, annem babam nasılmış vs. klasik konular. sonra dedi ki, "benim kız da bu sene üniversiteye başlayacak, tercihler için yardımcı olur musun?". "tabii" dedim, o da "ben senin numaranı alayım o zaman" dedi, verdim numarayı. biraz daha konuştu, sonra demesin mi "annenin babanın yanında sıkılırsın sen şimdi, beni 24 saat arayabilirsin, hem sitede boş 1+1'ler var, oturur dertleşiriz"
bir an ne diyeceğimi şaşırdım. yani oturup konuşmayı falan anlarım da, beni boş eve götürme çabası niye? nereden buldu bu cesareti? yoksa ben mi yanlış anlıyorum? mal gibi kaldım öyle, "hıı tabii tabii" deyip geçiştirdim.
sorun da burada başlıyor zaten, beni ne kadar rahatsız ederse etsin, kimseyi tersleyemiyorum. lanet bir huy bu. sırf bu yüzden başıma gelmeyen kalmadı diyebilirim, ama bıktım artık. bir de o an o kadar sinirlenip bir şey diyememek dert oldu içime. "yahu koskoca adamsın, evli barklısın, kızın yaşında kıza böyle bir şey teklif etmeye utanmıyor musun?" diyemedim. malum kişi gibi, "sen kimsin yaaa??" diyemedim. yani benim tepkimi göstermem için illaki o adamın bana yakınlaşması mı gerekecek? anca öyle tepkimi koyabiliyorum, zira "yhaa cınım sn yanlış anladın, ben öyle bi adam diilim:):)" deyip üste çıkmasından da korkuyorum. ne yapacağımı şaşırdım, şurda bir havuz keyfim vardı, o olmasa sitenin yavru kedilerini sevmeye iniyordum, şimdi tırsıyorum karşılaşacağız da bir şey diyecek diye. n'apılır ki bu durumda?
bu olayın dışında, ben insanlara "hayır" demeyi, gerektiğinde onları tersleyebilmeyi nasıl öğreneceğim? yaş oldu 24, hala "ya ayıp olursa.." diye düşünerek davranmaktan kendimi yiyorum.
dünden beri o kadar sinirliyim ki kendime, ne yapacağımı bilemedim; bari buraya içimi dökeyim, sizin de fikirlerinizi alayım dedim.
ailem epey kalabalık bir sitede oturuyor, ben de yaklaşık 3 hafta önce geldim buraya. yıllardır sitenin temizlik vb. işlerine bakan bir amca var, 50 yaşlarında, evli, bir de benim bildiğim, benden birkaç yaş küçük bir kızı var. yıllardır da bir zararını görmemiştim açıkçası -arada "kilo mu aldın sen?" diye moralimi bozmaları dışında-, gördükçe de selam verirdim, ayaküstü konuşurduk. dün havuzdan çıktım, üstümde havluyla oturuyorum, kurulanmaya çalışıyorum falan, bu geldi. hatta başta ben yanıma gelmesin diye uzaktan fark edince arkamı dönmüştüm, yine kilo mevzusu açılır da canım sıkılır diye. yine de geldi tepeme dikildi, konuşmaya başladık. işte ben nişanlanmış mıyım, öyle duymuş (ki yok öyle bir şey), ne zaman gidecekmişim, annem babam nasılmış vs. klasik konular. sonra dedi ki, "benim kız da bu sene üniversiteye başlayacak, tercihler için yardımcı olur musun?". "tabii" dedim, o da "ben senin numaranı alayım o zaman" dedi, verdim numarayı. biraz daha konuştu, sonra demesin mi "annenin babanın yanında sıkılırsın sen şimdi, beni 24 saat arayabilirsin, hem sitede boş 1+1'ler var, oturur dertleşiriz"
bir an ne diyeceğimi şaşırdım. yani oturup konuşmayı falan anlarım da, beni boş eve götürme çabası niye? nereden buldu bu cesareti? yoksa ben mi yanlış anlıyorum? mal gibi kaldım öyle, "hıı tabii tabii" deyip geçiştirdim.
sorun da burada başlıyor zaten, beni ne kadar rahatsız ederse etsin, kimseyi tersleyemiyorum. lanet bir huy bu. sırf bu yüzden başıma gelmeyen kalmadı diyebilirim, ama bıktım artık. bir de o an o kadar sinirlenip bir şey diyememek dert oldu içime. "yahu koskoca adamsın, evli barklısın, kızın yaşında kıza böyle bir şey teklif etmeye utanmıyor musun?" diyemedim. malum kişi gibi, "sen kimsin yaaa??" diyemedim. yani benim tepkimi göstermem için illaki o adamın bana yakınlaşması mı gerekecek? anca öyle tepkimi koyabiliyorum, zira "yhaa cınım sn yanlış anladın, ben öyle bi adam diilim:):)" deyip üste çıkmasından da korkuyorum. ne yapacağımı şaşırdım, şurda bir havuz keyfim vardı, o olmasa sitenin yavru kedilerini sevmeye iniyordum, şimdi tırsıyorum karşılaşacağız da bir şey diyecek diye. n'apılır ki bu durumda?
bu olayın dışında, ben insanlara "hayır" demeyi, gerektiğinde onları tersleyebilmeyi nasıl öğreneceğim? yaş oldu 24, hala "ya ayıp olursa.." diye düşünerek davranmaktan kendimi yiyorum.
