Şaka değil, yalnızdım yaşım 32 idi ve aile ilişkilerim de iyi değildi, toplumun kurallarına uydum, evlenip çocuk yapmam gerekiyordu, ben memurdum tanıştığım kişi memurdu, geliri benden daha iyiydi ve bu hep sorun oldu, 3 kere buluştuk 4.cüde habersiz evlendik, onun ailesi beni istememişti, ailem şok oldu.
Bana iyi davranacak demiştim ama daha ikinci ayda başladı şiddet, 2 aylık hamileyken dayak yedim,3 aylıkken de dayak yedim, kendisini aldattığım, çocuğun ondan olmadığı, ekonomik olarak onu sömürdüğüm, herşeyin yarı yarıya ödenmesi, maaşların birleştirilmesi ile ilgili baskılar da gördüm...Karakolluk da olduk ama şikayetçi olmadım,
Sonuç şu şu an aynı evdeyiz, ben doğum iznindeyim, ve çok pişmanım, 2 haftadır şiddet yok ama yaptıkları aklıma gelince nefret ediyorum.çocuğum olacak,2 ay sonra.keşke evlenmeseydim, ne derdim vardı bilmiyorum, artık kocamı sevmiyorum ama ailemde de boşanmamı destekleyen tek bir kişi bile yok,çünkü onlara şirin yüzünü gösteriyor..
